Skógræktarritið - 15.12.1998, Qupperneq 99

Sigurður Gunnarsson
við bautasteininn.
áhuga, framtak og bjartsýni,
heldur hafði hún og skógræktar-
félagið sameinast um að láta
gera töluvert stóran og einkar
snotran minningastein með
áletrun nafna fyrstu stjórnar-
manna skógræktarfélagsins til
vitnis og heiðurs um þetta fram-
tak. Var steinninn sfðan fluttur
upp eftir, staðsettur á fyrsta rækt-
unarsvæðinu og afhjúpaður á fyrr
getinni samkomu.
Aðeins tveir stofnenda skóg-
ræktarfélagsins, þeir Þórir Frið-
geirsson og Sigurður Gunnarsson,
voru á lífi er þetta gerðist. Þórir
var það hress að hann gat verið
viðstaddur, en Sigurður sendi
bréf og bestu kveðjur og þakkir.
Einn vinur minn og frændi
flutti okkur hjónin upp að Botns-
vatni á öðrum degi okkar á
Húsavfk, bæði til að skoða minn-
ingasteininn og einnig sívaxandi
trjágróður á þessu gamla áhuga-
svæði mínu, eins og ég hef ávallt
gert, ef leið mín hefur legið
norður.
Ég undraðist og dáðist þarna
fyrst og fremst að tvennu: minn-
ingarsteininum fagra, sem búið
var að koma þar svo fallega fyrir,
- og hve myndarlegur skógar-
lundur hefur vaxið þarna uppi á
þessu skjóllausa svæði, við mjög
erfiðar aðstæður. Sýnir það ótví-
rætt, hve víða má klæða landið
skógi þegar það tekst dável við
slíkar aðstæður, og plönturnar
alls ekki sérvaldar til gróðursetn-
ingar í 200 metra hæð yfir sjávar-
máli, eins og nú er gert.
Flestir íslendingar fagna því
líka innilega, að nú er loksins
búið að brjóta að fullu á bak aft-
ur þá langvarandi vantrú flestra,
að ekki væri hægt að rækta land-
ið og prýða það víða fegursta
skógi. Hvar sem nú er ferðast um
landið, ber allt vott um hina nýju
trú og sannfæringu. Allir vilja nú
rækta tré, runna og blóm á lóð-
um sfnum. Og fjöldi fólks keppir
árlega að því að gróðursetja tré á
víðavangi, rækta víðigerði og
uppblásið land, einnig nytja-
skóga, sem nú er öruggt að geta
vaxið á vissum svæðum lands-
ins.
Allir fslendingar munu því
fagna af heilum huga, að nú vita
þeir með vissu, að það er hægt
að klæða landið að nýju, - og að
„menningin vex í lundum nýrra
skóga," eins og Hannes Hafstein,
skáldið góða, komst svo vel að
orði.
Um kvöldið hitti ég að gamni
vin minn, Þóri Friðgeirsson, og
sat hjá honum góða stund. Hann
býr f elliheimilinu Hvammi í
Húsavík. Hann er enn alveg furðu
hress, heldur nær óskertri and-
legri heilsu, sjón og heyrn býsna
góð, fer út og fær sér gönguferð á
hverjum degi. Og þó er hann
kominn nokkuð á tfræðisaldur-
inn. Það er undursamlegt að geta
haldið svo lengi viðunandi
heilsu.
Við Þórir vorum að sjálfsögðu
báðir undrandi yfir því, að stjórn
félagsins okkar gamla skyldi
leggja í þann kostnað að reisa
þennan myndarlega minninga-
stein á fyrsta trjáræktarsvæðinu
með nöfnum okkar fyrstu stjórn-
armanna.
Engu að sfður erum við inni-
lega glaðir og þakklátir yfir því,
að upphafsstörf okkar í ræktunar-
og friðunarmálum á Húsavík
skuli metin svona vel og hafa
borið mikinn árangur. Fyrir það
þökkum við stjórn Skógræktarfé-
lagsins og félögum þess öllum
innilega, og biðjum þeim allrar
blessunar.
SKÓGRÆKTARRITIÐ 1998
97