Morgunblaðið - 10.05.1994, Blaðsíða 38

38 ÞRIÐJUDAGUR 10. MAÍ 1994
MORGUNBLAÐIÐ
MIIMNINGAR
t Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma, INGIBJÖRG INGIMUNDARDÓTTIR, Norðurgarði 7, Keflavík, lést að morgni 9. maí í Landspítalanum. Jarðarförin auglýst síðar. Börn, tengdasynir og barnabörn.
t Eiginmaður minn og faðir okkar, JÓHANNES HALLSSON frá Ytra-Leiti, K Hólmgarði 50, lést að morgni 9. maí. Fyrir hönd aðstandenda, Guðrún Gfsladóttir og börn.
t Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi, BJÖRN AXEL GUNNLAUGSSON, Kolugili, lést í Sjúkrahúsi Hvammstanga 7. maí. Svava Benediktsdóttir, Sigurður Björnsson, Jónína Sigurðardóttir og barnabörn.
t Elsku faðir okkar, tengdafaðir og afi, HÁKON HÓLM LEIFSSON, bifreiðastjóri, Breiðagerði 31, lést á heimili sínu sunnudaginn 8. maí. Synir, tengdadætur og barnabörn.
t Ástkær faðir minn og tengdafaðir, MAGNÚS SIGURJÓNSSON húsgagnabólstrari, Ægisgötu 1, Akureyri, andaðist að kvöldi 8. maí í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri. Útförin verður auglýst síðar. Lilja Magnúsdóttir, Birgir Sveinarsson.
t Faðir okkar, ÞÓRHALLUR PÁLSSON, Hafnarstræti 39, Akureyri, lést sunnudaginn 8. maí. Stefán Þórhallsson, Páll Þórhallsson, Sigrún Þórhallsdóttir.
t Bróðir okkar, VILHJÁLMUR KRISTJÁNSSON frá Skerðingsstöðum, Stigahlið 32, Reykjavík, verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 11. maí kl. 13.30. Systkinin.

t Elskuleg systir okkar, MARGRÉTTÓMASDÓTTIR JOHNSEN hjúkrunarkona, Eiríksgötu 35, verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 13. maí kl. 13.30. Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Orgelsjóð Hallgríms- kirkju. Ásta Tómasdóttir, Guðrún Sandvig Pedersen og aðrir aðstandendur.
KA TRÍN HREINSDÓTTIR
+ Katrín Hreins-
dóttir húsfreyja
var fædd á Hamra-
hóli í Asahreppi 30.
nóvember 1895.
Hún andaðist 6. maí
1994 í Reykjavík.
Foreldrar Katrínar
voru hjónin Þórunn
Sigurðardóttir og
Hreinn Þorsteins-
son bóndi. Katrin
var elst fimm systk-
ina. Eiginmaður
Katrínar var Einar
Agfúst Guðmunds-
son. Þau eignuðust
tvær dætur, Ingigerði og Unni.
Einar Ágúst andaðist 1965.
Útför Katrínar verður gerð frá
Fossvogskapellu þriðjudaginn
10. maí kl. 15.
ILMUR af þangi og sól. Dirrindí lóu
og söngur þrasta. Fallin spýta,
sippó, snú-snú. Vor og æska. Enn
fmn ég keim bernskunnar, eftir-
bragð sem dofnar meir og meir en
hverfur þó aldrei að fullu. Og fyrstu
vomóttina í ár deyr hún amma mín.
Æskuminningarnar banka á dyr og
ég kveð ömmu með því að hleypa
þeim inn og endurupplifa örskamma
stund það að vera barn, dótturdóttir.
Amma og öryggi eru samnefnar-
ar í barnshuganum. Ég flýti mér til
ömmu þegar á bjátar og alltaf fæ
ég það andsvar sem ég vænti. Aldr-
ei bregst amma. Hún veit hvernig
hugga skal litla sál. Svöl hönd strýk-
ur társtokkna kinn og fyrr en varir
höfum við hreiðrað um okkur í djúp-
um hægindastól með skemmtilega
bók. Við förum saman á vit ævintýr-
anna og amma opnar fyrir mér heim
bókanna. Seinna, þegar ég er orðin
læs, les ég fyrir ömmu. Eg kem til
hennar með bækurnar mínar og
saman ferðumst við um ævintýra-
heim H.C. Andersens og förum á
bófaveiðar með Enid Blyton. Afa
er stundum hleypt inn í þennan
töfraheim en ekki oft. Þetta er heim-
urinn okkar ömmu. í okkar veröld
er líka útvarp með framhaldssögum,
sunnudagsmessum og fimmtudags-
leikritum. Við dáum báðar Helgu
Valtýsdóttur og Þorstein Ö. Steph-
ensen. Við förum saman að sjá
Helgu leika Mútter Courage í Þjóð-
leikhúsinu og hrífumst báðar. í
marga daga verður okkur tíðrætt
um þetta magnaða leikrit.
Að fá að gista er hámark sælunn-
ar. Fyrst er tveimur djúpum stólum
ýtt saman og hvergi sef ég betur en
í þeim, umvafin neftóbakslyktinni
hans afa og pönnukökuilmi ömmu.
Þegar ég stækka sef ég í flatsæng
á gólfínu. Bestir eru sumarmorgnar
þegar við amma þurfum ekki að
fara á fætur fyrr en okkur sýnist.
Við erum báðar nátthrafnar og
erum oft á stjái löngu eftir að afi
er sofnaður. Ég reyni
að halda mér vakandi
þangað til amma tekur
á sig náðir, mér finnst
ég vera svo nálægt
henni þegar við sofnum
báðar í einu. Ég er líka
alltaf að vona að ef við
sofnum samstundis
verðum við saman í
draumnum og þá hend-
ir mig ekkert illt. Ég
leysi svefninn þegar afi
fer á fætur og að vitum
mér leggur ilminn af
seiddu __ rúgbrauði og
kæfu. Ég kúri mig nið-
ur og sofna aftur. Síðan vakna ég
við letileg slög veggklukkunnar.
Kannski teygi ég mig í diskinn sem
afi hefur skilið eftir með heimsins
besta rúgbrauði og maula það í mig
meðan ég hlusta á tifið í klukkunni
og rólegan andardrátt ömmu. Ekk-
ert liggur á, ég ligg í hlýjunni og
hlusta á morgunhijóð borgarinnar
og inn um gluggann leggur angan
af næturíjólum sem við amma höf-
um báðar mikið dálæti á. Augna-
blikið er endalaust í einfaldleika sín-
um og ég er svo dæmalaust ham-
ingjusöm.
Arin líða og eftir því sem ég eld-
ist og þroskast kann ég betur að
meta tímann með ömmu. Hún kunni
kúnstina að láta mig finna að ég
væri einstök og að stundimar okkar
væra henni jafn mikils virði og
mér. Amma gaf mér dýrmætt vega-
nesti, vitneskjuna um hvemig amma
ég vil verða þegar að mér kemur
að fara með það hlutverk. Og þann-
ig ganga góð samskipti erfðum. Frá
móður til dóttur, frá ömmu til dótt-
urdóttur. Amma mín fylgir mér
héðan í frá eins og hingað til. Mildu
augun hennar og svala höndin lifa
í endurminningunni um yndislega
konu.
Öllum sem unnu Katrínu Hreins-
dóttur sendi ég hlýjar kveðjur.
Lára Pálsdóttir.
Legg ég nú bæði líf og ðnd,
ljúfi Jesú, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson)
Okkur systurnar langar til að
minnast ömmu okkar, Katrínar
Hreinsdóttur, nokkrum orðum.
Margar minningar streyma um hug
okkar þegar við hugsum til ömmu.
Okkur er öllum sérlega minnisstætt
þegar við fengum að gista hjá henni.
Við lá að slegist væri um að fá að
sofa í gömlu stólunum hennar og
alltaf hafði amma eitthvert góðgæti
til handa okkur þegar við vöknuð-
um. Ógleymanlegar eru líka allar
bækumar sem hún las fyrir okkur
og vora þær lesnar aftur og aftur
og var hvert skipti eins og hið fyrsta.
Amma var einstaklega dagfarsprúð
kona. Það er vandfundinn þægilegri
og yndislegri persónuleiki og ekki
getum við munað að hún hafi nokk-
um tíma skipt skapi í návist okkar.
Amma bar hag okkar allra fyrir
brjósti og gladdist með okkur af
alhug þegar bamabarnabörnin fóra
að líta dagsins ljós. Friður og kær-
leikur streymdu frá ömmu og snertu
alla sem til hennar komu. Amma
sóttist ekki eftir veraldlegum auði
en innra með sér geymdi hún fjár-
sjóð sem hún jós óspart úr. Minning-
in um ömmu mun ávallt lifa í huga
okkar og hjarta og við vitum að
Guð mun geyma hana að eilífu.
Blessuð sé minning hennar.
Katrín, Ingibjörg, Guðrún og
Unnur Pálsdætur.
Það er svo margs að minnast
þegar öldruð manneskja er kvödd.
Hún amma Katrín var mér sérstak-
lega kær. Fyrir mér var hún ákaf-
lega sterk kona, hafði til að bera
auðmýkt hins nægjusama og var
full af látlausri umhyggju. Ég skil
nú, að í návist hennar, aíveg frá
því að ég var barn, finnst mér hún
hafa gefið mér það sem hverri
manneskju er dýrmætast af öllu,
pláss til að vera ég sjálfur. Um leið
og nærvera hennar var alltaf sterk,
á þennan einstaklega látlausa máta,
hafði hún þann eiginleika sem er
svo mikilvægur í samskiptum fólks;
að gefa öðram það rými sem þeir
þurfa. Hún var því öllum kær, sem
henni kynntust og fólk laðaðist að
henni.
Endurminningarnar birtast frá
því ég var barn og var að byija að
skilja heiminn, þegar ég fór með
ömmu og afa Ágústi að skoða göt-
una sem birtist mér þá í bylgjuhreyf-
ingu grassins, litla skotið í geymslu-
skápnum, þar sem við frændsystkin-
in áttum okkur athvarf og sælu-
stundir innan um „norsku og dönsku
blöðin“, eða þetta eilífa tilhlökkun-
arefni að fá að sofa í „stólunum“
hjá ömmu og afa við tifið í stofu-
klukkunni.
Um árabil þegar amma Katrín
bjó á Öldugötunni, bjuggum við í
nálægð og kom ég þá oft nánast
daglega til hennar. Þroski minn
hafði þá aukist og ég fór að gera
mér betur grein fyrir hve einstök
hún var. Hve þroski hennar sem
manneskju var mikill og sýndi sig
í nægjusemi, þakklæti, jafnaðargeði
og æðruleysi, þeim manngildum sem
hverri manneskju era eftirsóknar-
verð.
Ég trúi því að hún, á sinn lát-
lausa máta, hafi haft mótandi og
nærandi áhrif á alla þá sem kynnt-
ust henni náið og þeir voru margir.
Ég þakka henni samfylgdina í
þessu lífi.
Baldvin.
t
Faðir okkar og tengdafaðir,
SIGURJÓN HANSSON,
lést á heimili sínu Seljahlíð, Hjallaseli 55, föstudaginn 6. maí.
Börn og tengdabörn.
Minnismerki úr steini
Steinn er kjörið efni í allskonar minnismerki. Veitum
alla faglega ráðgjöf varðandi hverskonar minnismerki.
ERFIDRYKKJUR
p E R L A n sími 620200
ERFI
DRYKKJUR
Látið okkur annast
erfidrykkjuna.
Fyrstajlokks þjónusta
og veitingar.
Rúmgóð og þœgileg
salarkynni.
Upplýsingar í síma 29900