Morgunblaðið - 08.12.2000, Síða 36

36 FÖSTUDAGUR 8. DESEMBER 2000
MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
Söngsveitin Fflharmónía.
Fílharmonía og Þóra
Einarsdóttir
Yíga-rapp
SÖNGSVEITIN Fflharmónía heldur
aðventutónleika sína í Langholts-
kirkju sunnudaginn 10. desember,
þriðjudaginn 12.
desember og
miðvikudaginn
13. desember nk.
og hefjast þeir kl
20.30 alla dag-
ana.
Á efnisskránni
eru verk, ná-
tengd jólum og
aðventu, frá ýms-
um þjóðlöndum
og mismunandi tímum. Mörg þeirra
eru alkunn en önnur munu sjaldan
eða aldrei hafa heyrst hér á landi
áður. Þar eru m.a. verk eftir Knut
Nystedt, Felix Mendelssohn, Anton
Bruckner, Þorkel Sigurbjömsson,
Tryggva M. Baldvinsson og Báru
Grímsdóttur og einnig verður frum-
flutt nýtt verk eftir Óliver Kentish
við Máríukvæði Jóns Helgasonar.
Einsöngvari á tónleikunum verð-
ur Þóra Einarsdóttir sóprans-
öngkona. Að undanförnu hefur
Þóra sungið við ópemhús suður í
Evrópu og framundan er tónleika-
röð í Bretlandi sem lýkur með því
að hún syngur á jólatónleikum á að-
fangadag í Royal Albert Hall í
London. Þá má geta þess að fyrr í
vetur tók hún þátt í alþjóðlegri
söngvarakeppni í Toulouse í Frakk-
landi og komst hún þar í úrslit. Á
tónleikunum í Langholtskirkju flyt-
ur Þóra einsöngsaríur eftir Al-
essandro Scarlatti og George F.
Hándel, jafnframt því sem hún
syngur með kórnum í nokkrum lag-
anna. Einar Jónsson trompetleikari
leikur með Þóru í einsöngsaríunum.
Að venju spilar kammersveit á
tónleikunum í Langholtskirkju og
er Rut Ingólfsdóttir konsertmeist-
ari. Stjómandi á tónleikunum er
Bemharður Wilkinson, söngstjóri
Söngsveitarinnar.
Aðgöngumiðar að tónleikunum
fást í Bókabúð Máls og menningar,
Laugavegi 18, hjá kórfélögum og
við innganginn.
TOJVLIST
Hafnarhúsifi
KÓRTÓNLEIKAR
Karlakórinn Mieskuoro Huutajat.
Stjórnandi: Petri Sirviö. Miðviku-
daginn 6. desember kl. 17.
SAUTJÁN mínútum yfir fimm
stilltu tuttuguogmu herrar í snyrti-
legum dökkum jakkafötum og bindi
sér upp á söngpalli í regnvotu rennis-
leipu Hafnarhúsporti og minntu allra
helzt á virðulegan íslenzkan karlakór.
En skjótt skipast veður á lofti, og var
ekki laust við að sumir meðal hinna
Qölmennu forvitnu áheyrenda
hrykkju í kút strax í fyrsta takti. Því
hér var sko engin sól að síga í ægi,
heldur kváðu við vígaleg öskur, ann-
arlega keimlík þeim samtaka óhljóð-
um sem sögur aftan úr öldum herma
að hafi stundum dugað til að stökkva
óvinaher á flótta. Ellegar atkvæða-
greiðslu í Spörtu hinni fomu. Allt í
einkar rytmískri útfærslu, svo minnti
ýmist á eins konar rapp til hemaðar-
þarfa, balverskan ketjak apasöng
karla fi-á Indónesíu eða eitthvað allt
annað sem eftir er að uppgötva. Og
ýmist af eldhvassri alvöm eða í kalsa-
fengnu gamni - til áréttingar munn-
happinu fleyga, að hvort sé hins að
baki.
Ekki gekk alltaf jafnauðveldlega að
ná munnlegum kynningum kórstjór-
ans í fjarveru prentaðrar dagskrár.
En þó greindu flestir að næstu þrjú
atriði væm útgáfur kórsins á skand-
ínavískum bamalögum. Skilaði sér
þar bezt til undirritaðs „Hojt pá en
gren en krage“, dramatísk en líka
smellin tónlaus túlkun á bitrum örlög-
um kráku nokkurrar á kvisti fyrir
byssu veiðimanns. Síðar kvað við
einskonar dýravísnasyrpa - a.m.k.
heyrðist greinilega jarmað innan um
- auk „laga“ frá Belgíu, Ameríku
(með tilheyrandi sléttuúlfaþyt) og
Ráðstjórnaníkjum fyirum. En það
var ekki fyrr en komið var að gull-
brydduðum hendingum Schillers í
„An der Freude“, að megnið af „söng-
“textanum barst með þokkalegu móti
til fjarlægari kima portsins.
Um það leyti var nokkurn veginn
runnið upp fyrir manni hvað flutn-
ingsstíll kórsins gekk út á í grófum
dráttum, enda tók nú að líða að loka-
atriðinu, útleggingu á þjóðsöng Norð-
manna, „Ja, vi elsker dette landet";
reyndar svo yfirþyrmandi, að harla
óvíst hlaut að vera um værð Nord-
raaks og Bjomsons í gröfum sínum
eftir þá meðferð.
Hvorki var hægt að væna finnsku
barkabuðlungana fílefldu um deyfð
né drunga. Öðru nær. Hér réð harð-
ger karlmennskan rfkjum, þótt víða
örlaði á gríni og galsa bak við bros-
lausu andlitin. En til að meðtaka
hrynrænu tilþrifin, húmorinn og
dramað í þessari tónlausu raddlist að
fullu hefði hlustandinn að líkindum
þurft að vera staddur sem skemmst
frá kómum, og fyrir miðju, svo að
stereóeffektamir kæmu skýrt fram.
E.t.v. hefði kórinn eithvað getað bætt
um betur með því að hreyfa sig meira
en hann gerði. Ekki hefði heldur sak-
að að hafa textablað við höndina, því á
þeim fítonsstyrk sem hér var oftast
um að ræða, var iðulega örvænt um
að meira eða minna sundurbútaður
textinn kæmist klakklaust til skila.
Enda textainntakið, eða meðvituð af-
skræming þess, sízt léttvægara en
annað þegai- öllu tónferli er sleppt og
hrynjandin stendur ein eftir.
Það var vissulega gaman að sér-
stæðum tjáningarmáta finnska ösk-
urkórsins frá Oulu. En tæplega virtist
blæbrigðaspjald hans nógu fjölleitt í
heild til að endast hlustendum öllu
lengur en í hálftíma, eftir að menn
tóku að jafna sig af fyrsta losti. Nema
þá kórinn hafi einungis sýnt brot af
ólíkum efnistökum sínum þessa regn-
votu síðdegisstund í Hafnarhúsinu.
Ríkarður Ö. Pálsson
Borgin á
bakinu
LEIKLIST
Tilraunaeldhúsið
FERFÆTTA BORGIN
Höfundur texta: Guðbergur Bergs-
son. Höfundur túnlistar: Dr. Gunni.
Leikstjóri: Rúnar Guðbrandsson.
Leikarar: Harpa Arnardúttir,
Kjartan Guðjúnsson og leikhúpur
Rúnars Guðbrandssonar. Vídeú:
Nemar úr Listaháskúla fslands.
Söngkona: Þúrunn Guðmundsdútt-
ir. Hljúðfæraleikarar: Dr. Gunni og
Þorvaldur H. Gröndal.
Iðnú, 6. desember
TILRAUNAELDHÚSIÐ bauð
til síðustu samkomu Óvæntra bólfé-
laga í Iðnó síðastliðið miðvikudags-
kvöld. Dagskráin hófst hálftíma of
seint og gekk heldur brösuglega
framan af, m.a. vegna tæknilegra
vandamála. Ragnhildur Gísladóttir
framdi tónlist um hríð, sem ég sá
einhvers staðar kynnta sem „Skífu-
steikingar". Síðan las Benedikt Erl-
ingsson smásöguna „Þrenging“ eft-
ir Guðberg Bergsson úr nýju
smásagnasafni hans Vorhænan.
Lestur Benedikts fór hægt og að
því er virtist hálfhikandi af stað en
þegar á leið kom góður stígandi í
flutninginn og lesturinn varð hinn
skemmtilegasti. Þá var fluttur
TALsímgjömingurinn Telefónía
sem var bæði einhæfur og leiðinleg-
ur áheymar þótt hugmyndin hafi í
sjálfu sér verið ágæt, en hún byggð-
ist á þátttöku áhorfenda í gegnum
farsíma sína.
Eftir hlé var síðan komið að
sprellópera þeirra Guðbergs og Dr.
Gunna, Ferfættu borginni í leik-
stjórn Rúnars Guðbrandssonar. All-
ir áhorfendur höfðu fengið tann-
stöngul og lítinn miða með orðunum
„gerið gat fyrir hausinn" í hendur
áður en þeir gengu til sals eftir hlé.
Sýningin hófst síðan á því að dreg-
inn var þunnur hvítur dúkur yfir
áhorfendur og með því að gera á
hann gat með tannstönglinum gátu
þeir stungið hausnum í gegnum
dúkinn. Sjónin sem blasti við eftir
þessa kostulegu dúklagningu var
sprenghlægileg; ótal fljótandi haus-
ar á hvítum granni snera að sviðinu
og biðu. Og biðu - því nú var löng
bið vegna tæknilegra vandamála!
Loksins hófst sprellið og varð
maður nú að hafa sig allan við til að
fylgjast með því sem gerðist á svið-
inu. Fólk æddi um í vinnugöllum
(verkamenn við vinnu sína í borg-
inni?) og frökkum (hinn almenni
borgari?), borgarstjóranum (Harpa
Arnardóttir) var rúllað inn á svið í
öskutunnu og hóf „ræðuhöld" í sam-
keppni við frakkaklæddan náunga
sem var í nokkurs konar sögumann-
shlutverki (Kjartan Guðjónsson).
Dr. Gunni og félagi hans Þorvaldur
H. Gröndal hófu hljóðfæraleikinn
og Þórann Guðmundsdóttir upphóf
sönginn. Á sviðinu og fyrir neðan
sviðið vora tveir menn á þönum
með vídeómyndavélar og filmuðu
þeir herlegheitin á sviðinu. Var
myndskeiðum úr vélum þeirra end-
urkastað upp á tjald í bakgranni
sviðsins öðra hverju, á milli þess
sem þar rannu hinar fjölbreytileg-
ustu myndir um tjald, margar
hveijar n.k. götulífsmyndir úr
Reykjavík.
Erfitt var að halda þræði í þeirri
atburðarás sem fram fór á sviðinu,
sumpart vegna þess að textinn
barst illa í gegnum tónlistina, sum-
part vegna þess að eðli textans virt-
ist harla sundurlaust. Þó mátti vera
ljóst að á seyði var einhvers konar
kamivalískur leikur að nútímalífi í
Reykjavíkurborg með tilheyrandi
afkrýningu valdsins (borgarstjórinn
í raslatunnu). Heitið „Ferfætta
borg“ vísar að sjálfsögðu til þess að
borgin sé líkust ferfættlingi, dýri
(kannski hundi), og vísanir til borg-
arinnar „á bakinu" komu nokkram
sinnum fyrir. Kannski vill höfundur
textans koma á framfæri þeirri
skoðun sinni að Reykjavík sé líkust
dýri sem liggur á bakinu (sigraðu
dýri?) - spyr sá sem ekki veit.
Tónlist Dr. Gunna var í flestu til-
liti skemmtileg og söngur Þórannar
Guðmundsdóttur frábær á köflum.
Eg gæti vel trúað að nokkur lag-
anna gætu náð vinsældum væri að
því stefnt. Heildarmynd sýningar-
innar var af ærslafullu sprelli sem
mátti vel hafa gaman af - en varla
var um merkan listviðburð að ræða,
til þess minnti uppákoman of mikið
á framhaldsskólanemendur að
skemmta sér. En þar sem lagt var
upp með sprell - samanber undir-
titil sýningarinnar „sprellópera" -
má segja að ágætlega hafi til tekist
hjá Rúnari Guðbrandssyni leik-
stjóra að ná fram þeirri tilætlun.
Soffía Auður Birgisdóttir
800 söngvarar
á kóra-
tónleikum
í Hafnarborg
KÓRATÓNLEIKAR verða haldnir í
listasafninu Hafnarborg í Hafnarfirði
á morgun, laugardag, kl. 13-20.
Skólaskrifstofa Hafnarfjarðar og
Hafnarborg, menningar- og lista-
stofnun Hafnarfjarðar, standa að
þessum tónleikun sem nú era haldnir
í fjórða sinn.
Á tónleikunum koma fram 22 kórar
og sönghópar, alls um 800 söngvarar.
Kóramir koma fram í eftirfarandi
röð.
13.00-13.20 Bamakór frá Hlíðar-
bergi, 13.20-13.40 Kór Öldutúns-
skóla, 13.40-14.00 Karlakór eldri
Þrasta, 14.00-14.20 Bamakór frá
Smáralundi, 14.20-14.40 Barna- og
unglingakór Víðistaðakirkju, 14.40-
15.00 Kór Hafnarfjarðaridrkju,
15.00-15.20 Bamakór frá Hvammi,
15.20-15.40 Lemmekórinn, 15.40-
16.00 Kór Engidalsskóla, 16.00-16.20
Barna- og unglingakór Hafnarfjarð-
arldrkju, 16.20-16.40 Skólakór Alfta-
ness og 16.40-17.00 Kór Hvaleyrar-
skóla.
Útileikhús frá Ítalíu
Svífandi sjúnarspil ítalska útileikhússins Studio Festi.
EITT þekktasta útileikhús ítala,
Studio Festi, sýnir fyrir framan
Þjóðleikhúsið á morgun, laugar-
dag, kl. 17.
Studio Festi er þekkt fyrir ævin-
týralegar og skrautlegar sýningar
og hefur sýnt um víða veröld.
Hingað koma þessir fjöllistamenn
með sýninguna Allegoria della
Fortuna, sem hlotið hefur nafnið
Himnasending. Sýningin hefur
verið löguð sérstaklega að íslensk-
um aðstæðum.
Himnasending er sýning um
hamingjuna, þetta óútreiknanlega
og fallvalta afl, og byggist verkið á
náttúraöflunum fjóram, jörð, vatni,
loft og eldi. Hamingjan er sá kraft-
ur sem knýr tilvera mannsins og
hún býr í allri náttúrunni, jafnt í
stjörnunum sem vötnunum, jörð-
inni og tunglinu.
Eitt helsta sérkenni Studio Festi
er „hið svífandi leikhús“, svífandi
sjónarspil og leikur að eldi og Ijósi,
skrautlegum búningum, táknum,
dansi og tónlist..
Sýningin er tileinkuð Giacomo
Torelli, hinum mikla töframanni
barokkleikhússins. Höfundur: Val-
erio Festi. Leikstjóri og drama-
túrg: Monica og Nani Maimone.
Dans og hreyfingar: Cinzia og Tiz-
iana Cona, Thierry Krachten.
í sýningunni koma fram: Vatn:
Giovanna Soletta. Loft: Tiziana
Cona, Silvana Misia, Teresa
Demma, Angela Anselmo, Simona
Cavaglieri. Eldur: Thierry Kracht-
en, Alberto Gorla, Caterina Scotti.
Jörðin: Nemendur úr Listdans-
skóla íslands. Rödd: Giovanbatt-
ista Storti. Tónlist: Nino Rota,
Fauré, Gluck, Bellini, Puccini,
Nuova Compagnia di canto Popol-
are. Búningar: Barbara Petrecca
og Maya Brockhaus, ásamt Chicca
Riganti. Framkvæmdastjóri:
Alessandra Rossetti. Tæknileg
stjórnun: Daniele Cappelletti,
ásamt Gianmarco Sarti, Andrea
Comini, Gabriele Dall’Osto og Sim-
one Garganigo.
Himnasending er liður í Stjörnu-
hátíð Menningarborgar í samvinnu
við Þjóðleikhúsið. Þetta er sýning
fyrir alla fjölskylduna. Hverfisgat-
an verður lokuð fyrir umferð kl.
16.30-18.30. Aðeins verður þessi
eina sýning og er hún öllum opin.