Morgunblaðið - 08.12.2000, Qupperneq 51

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 8. DESEMBER 2000 51 h
þeim glaða hópi. Jóns verður því sárt
saknað af okkur öllum um leið og við
óskum honum velfamaðar og guðs
blessunar á þeim leiðum sem hann nú
hefur lagt út á.
Jónu, afkomendum og tengda-
börnum sendum við hjónin samúðar-
kveðjur í sorg þeirra. Minningin lifir
góðan dreng.
Þórður Eydal Magnússon.
Tíminn er sannarlega afstæður. í
mínum huga er stutt síðan ég kynnt-
ist vini mínum Jóni Gamalíelssyni en
þó eru liðnir taspir fjórir áratugir. Við
kynntumst þegar við festum kaup á
íbúðum í sama húsi í Álftamýrinni
snemma á sjöunda áratugnum og þá
kom einnig í ljós að eiginkona hans,
Jóna Guðbergsdóttir, er frænka mín.
Þegar ég heyrði af andláti Jóns
setti mig hljóðan og söknuður fyllti
huga minn. Minningar liðinna ára
streymdu í hugann. Ég minnist
margra ánægjustunda með Jóni og
Jónu. Fyrst voru samskipti okkar
ekki mikil en þegar við tókum báðir
sæti í hússtjóm þá kom í Ijós að við
áttum vel saman og urðum góðir vin-
ir.
Jón var rólyndur, heilsteyptur og
öruggur í öllum samskiptum við fólk,
íhugull og nákvæmur. Það var gott að
leita til hans og hjálpsemi þeirra
hjóna og velvild í minn garð og fjöl-
skyldu minnar verður seint fullþökk-
uð. Dóttir mín naut góðs atlætis á
heimili þeiira en hún og María dótth-
þeirra eru vinkonur. Eftir að við
fluttum úr Álftamýri héldum við góðu
sambandi. Það var gaman að heim-
sækja þau hjónin í Vesturbergið,
spjaila og þiggja góðar veitingar en
þeim var einkar lagið að taka vel á
móti gestum.
Jón barðist árum saman við erfið-
an sjúkdóm en hafði jafnan betur. Þá
sýndi það sig hversu sterkur maður
hann var. Ég veit að jákvætt hugar-
far hans og sterkur lífsvilji skilaði
honum ótrúlegum bata jafnvel lækn-
um hans til undrunar.
Þrátt fyrir erfið veikindi síðast lið-
in ár fann ég að Jón var ánægður og
hann horfði björtum augum til fram-
tíðar afkomenda sinna. Ég og Áslaug
dóttii’ mín vottum Jónu, börnum
þeirra og öðrum aðstandendum okk-
ar dýpstu samúð.
Björgvin Sigurgeir
Haraldsson.
Rafmagnseftirlit ríkisins (RER)
átti því láni að fagna í áratugi, að inn-
an þess ríkti óvenjulega góður starfs-
andi. Svo góður, að oft var um hann
rætt af mönnum utan stofnunarinnar
og sumarstarfsfólk hafði orð á því, að
það hefði sjaldan eða ekki orðið vart
við svo gott viðmót milli manna á
vinnustað.
Góður starfsandi á vinnustað er
fjarska nauðsynlegur til að mönnum
líði vel og skili árangri í störfum.
Starfsmennirnir móta starfsandann
og þeir þurfa að vera einhuga, allir
sem einn, um að leggja sitt af mörk-
um til að góður starfsandi ríki og hlúa
að honum. Jón Gamalíelsson var einn
þeirra starfsmanna RER sem átti
stóran þátt í að viðhalda þessum góða
anda. Hann starfaði hjá RER í nærri
þrjá áratugi eftir að hann réðist til
stofnunarinnar síðari hluta árs 1967.
Jón var þægilegur og ljúfur maður
í allri umgengni. Hann var dagfars-
prúður reglumaður, samviskusamur
og traustur starfsmaður sem vildi
leysa hvers manns vanda og gera
jafnframt alla hluti vel. Hann setti sig
vel inn í hvert mál, sem hann tók sér
fyrir hendur, og kastaði ekki höndum
til neins. Jón skipti sjaldan skapi en
var þó skapstór maður í eðli sínu.
Hann lét ekki sinn hlut ef honum
fannst sér misboðið eða ef eitthvað
var ranglátt að hans mati. Samt kom
hann sífellt fram af hógværð og prúð-
mennsku. Skap hans bitnaði aldrei á
nokkrum manni, síst samstarfsmönn-
um hans. Það sást á honum ef honum
var misboðið en fúkyrði og illt tal um
náungann heyrðist ekki frá honum.
Hann var því góður félagi og vakti
öllum gleði sem með honum störfuðu.
Starfsemi Rafmagnseftirlits ríkis-
ins einkenndist af fjölbreyttum verk-
efnum á öllum sviðum rafmagnsör-
yggismála. Samvinna í fámennri
stofnun um að leysa mál í sameiningu
var starfsmönnunum jafnnauðsyn-
legt sem stofnuninni. Það reyndist
líka auðvelt í raun án nokkurrar innri
spennu og árekstra milli manna.
Menn gátu komið sér saman um að
leysa mál sameiginlega án þess að
rekast hver á annars horn. Vegna
þessa gátu menn líka gengið hver í
annars störf, ef með þurfti, án þess að
vandamál kæmu upp. Meginreglan
var þó sú, að hver og einn hafði sín
verkefni og annaðist um þau.
Þegar Jón réðst til Rafmagnseftir-
litsins vann hann fyrst ásamt Frið-
þjófi Hraundal sem eftirlitsmaður
með háspennuvirkjum og lágspennu-
dreifikerfum sem þá voru einkum í
eigu rafveitna um allt land. Fljótlega
tók hann líka að annast rannsóknir á
slysum og tjónum af völdum raf-
magns í nánu samstarfi við rannsókn-
arlögreglu. Þar reyndi á fræðilega
þekkingu hans og öguð vinnubrögð.
Jón bjó yfir hvoru tveggja og það
reyndist heilladrjúgt, einnig fyrir eft-
irmann hans í því hlutverid.
Jón gerði sér grein fyrir því,
hversu þýðingarmikið var að rann-
saka ítarlega ástæður slysa og tjóna
og nýta sér niðurstöðumar til að vara
við fagmenn og almenning og fræða
um hættur af völdum rafmagns.
Þama var einn vettvangur til viðbót-
ar á starfsferli Jóns. Hann hafði mik-
inn áhuga á fræðslumálum og sinnti
þeim af mikilli kostgæfni í langan
tíma á vegum stofnunarinnar. Hann
annaðist svonefnd löggildingamám-
skeið fyrir rafvirkja sem sóttu um
löggildingu Rafmagnseftirlitsins sem
ábyrgðarmenn við rafvirkjunarstörf,
skipulagði fræðslunámskeið fyrir
starísmenn rafveitna um land allt,
þar sem áhersla var lögð á öryggis-
þáttinn í starfi manna. Einnig kenndi
hann ákvæði reglugerðar um raf-
orkuvirki við Iðnskólann í Reykjavík.
Það var ábyrgðarmikið starf og
umfangsmikið að veita mönnum leyfi
til löggildingar. Þar naut sín vel kost-
gæfni Jóns og nákvæmni í vinnu-
brögðum, þegar kanna þurfti reynslu
manna og nám og meta til löggilding-
ar.
Jóni vom falin fleiri verkefni á
starfsferli sínum innan RER. Hann
tók þátt í að endurskoða ákvæði
reglugerðar um raforkuvirki um ým-
is atriði rafmagnsöryggismála, starf-
aði í norrænni samvinnunefnd að
gerð sameiginlegi’a krafna Norður-
landanna til rafverktaka og starfs-
réttinda þeirra þar og ýmislegt mætti
enn tína til, þar sem Jón kom við
sögu. Sökum reglusemi hans og
snyrtimennsku annaðist hann lengi
um að halda gögnum til haga sem
urðu til í norrænni samvinnu raf-
magnseftirlitsstofnana og sótti fundi
og fræðslu um öryggismál á þeim
vettvangi.
Fyrir allmörgum árum veiktist
Jón illilega og gekkst undir erfiðan
uppskurð í Bandaríkjunum. Hann
náði undraverðum bata en þoli líkam-
ans var misboðið. Þrátt fyrir allar
læknisfræðilegar aðgerðir, sterka
skapgerð Jóns, karlmennsku og vilja
til að ná varanlegum bata náði hann
sér aldrei eftir þetta og gekk á ýmsu
þar til yfir lauk.
Samstarfsmenn sakna góðs félaga
ogvinar.
Jónu, börnum þeirra hjóna og
aðstandendum öðrum votta ég
dýpstu samúð mína.
Bergur Jónsson,
fv. rafmagnseftirlitsstjóri.
Ég finn, hve sárt ég sakna,
hve sorgin hjartað sker.
Af sætum svefni að vakna,
ensjáþigekkihér;
því svipur þinn á sveimi
ísvefnibirtistmér.
ídraumadularheimi
ég dvaldi í nótt hjá þér.
(K.N.)
Elsku pabbi.
Við Eh'n vorum búin að búa okkur
undir að kveðja þig. En okkur grun-
aði ekki að kveðjan yrði svona endan-
leg eða svona hræðilega tregafull. Við
vorum rétt búin að pakka, senda
gáminn af stað yfir hafið og í þann
mund að afhenda lyklana að íbúðinni
þegar mamma sagði okkur að þú
værir dáinn.
Vissulega var þrautagangan búin
að vera löng en samt er maður aldrei
viðbúinn svona fréttum. Þú varst svo
margoft búinn að koma öllum á óvart
með því að komast á fætur eftir erfið
veikindi að við vorum sennilega öll
næstum farin að ganga að því vísu að
þannig yrði það líka í þetta sinn. En
nú kom kallið og ég veit að þú sjálfur
ert alveg sáttur við það. Ég hefði
bara svo gjama vfijað kveðja þig bet-
ur, gefa mér betri tíma með þér. Það
sem hryggir mig þó mest er að hafa
aldrei sagt þér hve stoltur ég er af því
að hafa átt þig að. Kostirnir sem
prýddu þig voru augljósir öllum sem
umgengust þig, dugnaður, eljusemi,
lítillæti, hógværð.
í einni sjúkrahúslegunni þinni
varð þér tíðrætt við mig um hrossa-
kaup. Þar sem þú hafðir aldrei stund-
að viðskipti með hross eða önnur dýr
gerði ég í fyrstu ósjálfrátt ráð fyrir
því að þetta væri eitthvert óráðshjal.
En þú varst þrjóskur eins og kom
fyrir og að endingu varð mér ljóst að
umræðuefnið var ekki búskapar-
hættir eða stóðhestasala heldur heið-
arleiki í viðskiptum og samskiptum á
milli manna. Þú varst sem sagt á þinn
hátt að segja mér að taka þig til fyrir-
myndar í þeim efnum. Þakka þér fyr-
ir það. Heiðarlegri mann en þig hef
ég ekki hitt.
Þakka þér líka fyrir tækifærin sem
þú gafst okkur systkinunum til að
gera það sem hugur okkar stóð til. Þú
varst alltaf tilbúinn að standa við
bakið á okkur en leyfðir okkur að fara
eigin leiðir að markmiðunum. Þú
tókst okkur alltaf fram yfir sjálfan
þig-
Löngverðurnóttin
nöturlegogdimm.
Enhandanviðíjöllin
og handan við áttimar og nóttina
rístumljóssins
þarsemtíminnsefur.
Inn í frið hans og draum
er förinni heitið.
(Snorri Hjartarson.)
Þakka þér fyrir allt.
Hvíldu í friði.
Davíð.
Ég man fyrst eftir Jóni sem ung-
um manni norður á Siglufirði. Hann
var þá nemi í rafvirkjun, sem var
fyrsta skref að frekara námi á sviði
raftækni sem átti eftir að verða hans
ævistarf. Persónuleg kynni urðu
löngu síðar, eða í kjölfar þess að elsti
sonur okkar hjóna tengdist fjöl-
skyldu hans, sem þá var búsett í
Reykjavík.
Samskipti okkar hafa alla jafna
verið að hittast á gleðistundum sem
tengst hafa einhverjum úr fjölskyld-
um okkar. Við slík tækifæri ræddum
við Jón um ýmis svið mannlífsins.
Þótt Jón væri hlédrægur og hefði sig
lítt í frammi á mannafundum var
hann ræðinn og átti auðvelt með að
halda uppi samræðum, enda greind-
ur og fróður á mörgum sviðum. Hann
hafði mótaðar skoðanir á þjóðmálum
en ádeilur eða persónuleg gagnrýni á
einstaklinga heyrðist aldrei af hans
vörum.
Þau endalok sem nú eru staðreynd
koma þeim sem til þekkja ekki á
óvart. Jón þjáðist af sjúkdómi sem
torvelt er að lækna og þrautalending-
in var sú að leita eftir aðstoð erlendis.
Jón kom úr þeirri för án þess að um
raunverulegan bata væri að ræða og
hann hefur orðið fyrir mörgum áfoll-
um síðan. Jón hefur sýnt einstakt
æðruleysi og þrautseigju í sínum
veikindum. Hann hefur tekið þátt í
lífi ijölskyldunnar og kjarkur hans og
dugnaður hefur vakið athygli og að-
dáun. í samtölum við fólk talaði hann
aldrei um sín veikindi.
Hinn 18. nóvember sl. komu fjöl-
skyldur okkar saman til að fagna 50
ára afmæli, en þá vantaði Jón í hóp-
inn.
Minningin um þennan hógværa
heiðursmann hefur á sér hugljúfan
blæ. Frá honum stafaði sérstök hlýja,
sem gerði nærveru hans notalega.
Nú þegar fjölskyldufaðirinn er horf-
inn af sjónarsviðinu myndast skarð
sem tekur nokkum tíma að fylla. Jón
átti dugmikla og raunsæja konu og
það sama má segja um þeirra afkom-
endur, sem varðveita minningu um
eiginmann, föður og afa. Við hjónin
sendum Jónu og öðrum nákomnum
hugheilar samúðarkveðjur.
Hjálmar og Stefanía.
t
Útför eiginmanns míns, bróður, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
ESRA S. PÉTURSSONAR
læknis,
sem lést föstudaginn 1. desember, fer fram
frá Hallgrímskirkju mánudaginn 11. desember
kl. 13.30.
Edda Scheving,
Pétur Kjartan Esrason,
Einar Haraldur Esrason,
Sigurður Ragnar Esrason,
Karl Torfi Esrason,
Jón Tómas Esrason,
Finnbogi Þór Esrason,
Vigdís Esradóttir,
Esra Jóhannes Esrason,
Andrés Jón Esrason,
barnabörn og
María Pétursdóttir,
Ásthildur Helgadóttir,
Kristín Árnadóttir,
Cheryl Ann Tilley,
Helga Magnúsdóttir,
Olga Morales,
Hulda Sif Ásgeirsdóttir,
Einar Unnsteinsson,
Kristín Lilja Kjartansdóttir,
barnabarnabörn.

Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
INGIBJÖRG Þ. BJARNADÓTTIR
frá Ögurnesi,
Miðvangi 6,
Hafnarfirði,
andaðist í St. Jósefsspítala, Hafnarfirði, þriðju-
daginn 5. desember síðastliðinn.
Jarðarförin fer fram frá Garðakirkju fimmtudaginn 14. desember
kl. 15.00.
Kristján J. Jónsson,
Sæmundur Kristjánsson,
Svanur Kristjánsson, Auður Styrkársdóttir,
María Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Eiginkona mín, tengdadóttir, barnabarn, systir
og systurdóttir,
JÓNÍNA BJÖRK VILHJÁLMSDÓTTIR,
(Nina),
lést á Grensásdeild Landspítalans laugar-
daginn 2. desember.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 12. desember kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á minningarkort Heilaverndar í
síma 588 9220.
Þórsteinn Pálsson,
Lilja Halldórsdóttir, Páll Vilhjálmsson,
Leifur Steinarsson, Ingibjörg Brynjólfsdóttir,
Daði Þór Vilhjálmsson, Ásta Lovísa Vilhjálmsdóttir,
Dagný Hildur Leifsdóttir.
+
Ástkær fósturmóðir mín, mágkona og frænka,
SIGRÍÐUR MAGNÚSDÓTTIR
frá London,
Vestmannaeyjum,
Stigahlíð 4,
Reykjavík,
lést á Landspítala Landakoti þriðjudaginn
5. desemþer.
Magnús E. Kolbeinsson,
Guðrún Gunnarsson
og systkinabörn.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útfararþ j ónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
V
896 8242
HFrederiksen
útfararstjóri,
sími 895 9199
Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is