Skírnir - 01.01.1879, Qupperneq 33

FRAKKLAND.
33
síns og flota og allra landvarna, aS þeir vilja eiga betur búi8 við
enn seinast ef til ófriSar drægi viS granna sína. Fyrir f>jó8verjum
hafa líka svo margir orSiS um sárt at binda á seinni tímum, aS þaS
er engin furSa, þó hjá mörgum vili seint um heilt gróa. — Vjer
gátum í Englandsþætti þeirra orSa Beaconsfields, a8 enska stjórnin
hefSi látiS Frakka vita rá8 sín í austræna málinu, og sjerílagi
það, er hún gerSi samninginn viö soldán um Kýprusey, og svo
frv. Á því gat sízt efi leikið, aS þetta hefSi verih svo, sem
hann har fram á þinginu, en um tíma var þó talaS heldur þykkju-
lega og tortryggnislega um þetta mál í frakkneskum blööura,
og sagt, aS Englendingar hefSu enn sýnt singirni sína og lymsku,
en siglt engum svo á veSur sem Frökkum, er þeir hefSu aflah
sjer nýrrar stöSvar í MiSjarbarhafinu. En þetta uppþot blaS-
anna hjaönaöi brátt niöur, er menn höfÖu fengiö hetri sönnur
fyrir, aö Beaconsfield jarl heföi fært fram rjetta skýrslu, en
Englendingar höfíra tekiÖ frakkneskan erindreka eöa ráöherra til
samgæzlu meö sjer á fjárhag og öörum högum Kedífsins á Egipta-
landi. Hjer viÖ bættist, aö prinsinn af Wales dvaldi í sumar
all-lengi í Paris, en hann á aÖ hafa gert sjer far um aÖ vekja aö
nýju sambandshug Frakka viÖ Englendinga, og dregiÖ enga dul
á, aö hann vildi róa þar aÖ öllum árum, aÖ þessar forustuþjóÖir
fylgdust hvervetna aÖ málum. f>aÖ þótti eigi heldur meÖal-
nýlunda, er prinsinn bauð einn dag Gambettu til morgunveröar,
og átti viö hann langar ræöur um ýms efni. Hann sendi vagn
sinn eptir honum og fylgdi honum út aö vagni aÖ skilnaði, en
ljet þaÖ berast eptir á, aö sjer heföi þótt mikiö aö manninum
kveða. f>etta var svo virt, sem prinsinn heföi viljaÖ gera sig
vinsælan í Gambettu flokki og hjá þjóðvaldsmönnum. Rjett á
eptir fann frjettaritari hlaösins Times Gambettu að máli, og
töluðu þeir um friðargerðina í Berlín. Gamhetta kvað sjer hafa
þótt mest í það varið, er keisarasambandið frá 1872 heföi nú
orðið að rofna — því í rauninni hefði það miðað til að koma
Frakklandi í einangur á meginlandinu og jafnvel skáka þar um
leið Englandi frá öllum leikum. Nú væri svo um skipt, ab Eng-
land hefði Austurríki með sjer á verði þar eystra, en Frakklandi
væri nú vísað aptur til nánasta samhands við England («Yestur-
Skírnir 1879. 3