Skírnir - 01.01.1879, Qupperneq 93

M'ZKALAJS'D.
93
á Jjýzkalandi, þá þykir heldur ólíklegt, a8 Bismarck takist a&
snúa mönnum aS sínu máli. Að minnsta kosti mun óhætt að
fuliyrSa, að allir menn í frelsis og framfaraflokkum þingsins sje
mótfallnir öilum tollverndarlögum. Yerði frumvarpið apturreka
má Bismarck þykja, að þeir fari að verða sjer þungir í skauti,
sem hann hefir stundum gert ijetthald úr og kallað eigi annars
makiega. En það er ekki eingöngu á þinginu, að menn verða
honum erfiðir, því eigi alls fyrir löngu felldi sambandsráðið þá
uppástungu hans að gera allar járnbrautir á þýzkaiandi að al-
ríkiseign. þesskonar óeptiriátssemi kemur af því, að enum
minni ríkjum þykir, sem þá dragist enn af sjálsforræði sínu, en
þau megi þó ekki nú meira af því missa.
Sem kosningar falla á þýzkalandi til sambandsþingsins, ná
eðalmenn að jafnaði hjernmbil þriðjungi þingsætanna. En þessu
munar nokkuð þegar talið er í hverju ríki fyrir sig, og í Prússa-
veldi verður annarhver þingmaður úr eðalmanna tölu. þab
sýnir fjölhæfi þýzkra eðalmanna, að þeim er svo hlítt til margra
starfa, sem hjer er títt: til forustu fyrir herdeildum — og það
meir enn nokkrum öðrum —, til embætta í borgum og hjeruðum
og í stjórnardeildunum, og svo til löggjafar á þinginu, sem nú
var sagt.
20. júlí var Yilhjálmur keisari orðinn ferðafær og fór þá til
baðavistar í Teplitz, en þaðan seinna til Gasteins. það þarf
ekki að greina, hvert uppnám varð á öllum stöðum þar sem
viðstaða varð — fagnaðaróp og söngur og ræðuhöld og blóma-
köst, en Teplitzbúar urðu að kalla mætti himnum uppi, er
keisarinn kom þangað til gistingar. Allt sumarið og frarn undir
árslok varð hann að bera höndina í fatli, og það leið á löngu,
áður öllum höglunum varð náð eða þau gengu út aptur. Eitt
hagiið hafði flatzt við ennisbeinið og sat þar klesst inni til þess
fyrir skömmu, að til þess var skorið svo að það náðist. þegar
keisarinn var orðinn hressari við böðin og heilsubrunnana, ferð-
aðist hann til Karlsruhe til tengdasonar sins, hertogans af Baden
og dvaldist þar nokkra stund. 26. september var hann í Köln,
ásamt drottningu sinni og syni (krónprinsinum) og mörgu öðru
stórmenni við mikið liátíðarhald, en þar var þá afhjúpaður