Skírnir - 01.01.1879, Síða 94

94
ÞÝZKALAND.
nainnisvarSi föBur hans, Fridriks Viihjálms konungs þriöja. þa8
nr líkneskja hans á hestbaki, en á stallanum umhverfis eru lík-
neskju myndir heiztu hersforingjanna (Bliichers, Lorks, Kleists,
Bulows og fl.), sem hörSust vi8 Frakka (Napóleon lta) á önd-
verðri jþessari öld, og me8 þeim standa þar frægustu stjórn-
vitringar Prússa frá þeirn tímum (Hardenberg, Stein, Humboldt
og fl.) MinnisvarSinn er á hæS 11 álnir, en Rínlandabúar hafa
kostað hann, og kalla hann reistan í þakkarminningu þess kon-
ungs, sem hefSi staSiS í svo örSugu forvígi fyrir frelsi og þjóð-
erni hinnar þýzku þjóSar. Hátíðarræðuna hjelt borgarstjórinn,
og tók það fram sjerilagi, hve mikiS Prússaveldi og konungar
þess hefSu unniS og afrekaS þýzkalandi til sambands og ein-
ingar. Vilbjálmur keisari svaraSi ræSunni, og tjáSi forsjóninni þakkir
— eins og hann er vanur í ræSum sínum — fyrir þaS, aS hún
hefSi ætlaS honum svo mikinn hlut verka því til framkvæmdar,
sem enn áminnsti konungur hefSi byrjaS. 5. desember koin
keisarinn aptur til höfuSborgarinnar, og var viStakan af hálfu
borgarmanna svo dýrSleg og viShafnarmikil, sem hann kæmi úr nýrri
herför meS nýjan sigur. Undir þaS er hans var von tóku allar
klukkur borgarinnar aS óma, og fólkiS þusti þá út aS leita sjer
stöSva á þeim strætum, sem aka skyldi um. Öll þau stræti —
einkum «Unter den Linden», þar sem morSræSin höfSu farið
fram — voru orðin aS nokkurskonar sigurhrósskeiði, og hjer
var aS aka um ótal sigurgöng blómskrýdd og leturmörkuS meS
fegursta móti. Hjá porti því, sem heitir PotsdamsportiS, stóS
strýtuvarSi fjörutíu álnir á hæS. J>a8 var ferstrend steinsúla,
alsett meS ritningargreinum, en letriS úr skyggSum málmi.
FagnaSarópunum vildi ekki linna þann dag, og þegar keisarinn
og drottning hans voru komin heim til hallar sinnar og höfSu
gengiS út gluggsvalirnar, gengu þeir allir þar framhjá sem settir
höfðu verið í varSraðir á strætunum, stúdentar, listamenn og
hermenn, en til lykta söng fólkiS kvæðiB: «Heil dir irn Sieges-
kranzl (þjer heill, þú hinn sigurkrýndi!)», sem oss minnir vera
orkt til hans í kveðjuskyni, þegar hann kom frá Frakklandi um
voriS 1871, og hefir jafnan veriS síðan um hönd haft, þegar
menn hafa gert honum sæmdir.