Skírnir - 01.01.1879, Qupperneq 95

I'YZKALAND.
95
J>eir Hödel og Nobiling, morSræSismennirnir, skildu svo við
J>enna heim, aS af þeim ur8u engir frdSari um — J>aS vitaS
er —, hvort þeir heffrn framiS tilræSin af eigin hugþótta eSa
aS annara ráSum. Hödel dró engan dul á, aS þaS eina sem
hann trySi á væru kenningar jafnaSar- og lýSvaldsmanna, en stóS
á því til hinstu stundar, aS hann hefSi aS eins viljaS ráSa sjálfum
sjer bana; svo leiSur og örvinglaSur hefSi hann veriS orSinn á
volæSi lifsins. En hjer báru svo margir samhljóSa vitni á móti,
sem sögSu aS liann hefSi miSaS pistólunni á keisarann, aS J>aS
er líklegt aS sakverjandi hans hafi rataS meSalveginn, er hann
gat til, aS Hödel muni hafa ætlaS sjer aS vinna fyrst á keisar-
anum en seinna á sjer sjálíum. Annars ljet hann ávallt svo fyrir
dóminum, sem sjer stæSi á sama, hvort hann fengi aS halda
lífinu eSa ekki. En J>ó bliknaSi hann, jþegar hann heyrbi dauSa-
dóminn. — Eins og getiS var um í Skírni í fyrra, hafSi Nobi-
ling veitt sjer ólífissár meS skoti, en læknarnir lögSu sig sem
bezt fram aS halda í honum lífinu, J>ó lengi J>ættu litlar líkur
til, aS hann mundi nokkurn tíma verSa meS fullri rænu. En |>ó
var J>aS vottur um, aS hann tók aS vitkast, er bann vildi rífa
umböndin frá sárunum, og einu sinni náði hann litlum skærum
og stakk meS þeim á lífæSina, aS sjer blæddi til ólífis. Eptir
■því var þó nógu snemma tekiS, og gátu læknarnir þegar stöSvaS
blóSrásina. Skömmu síSar snerist svo áleiSis um batann, ab
hann komst á fætur í byrjun septembermánaSar og var þá meS
öllu ráSi. Menn fóru þá aS spyrja hann á ný, en hann var
greiSur í svörum, og sagSist í engum mökum hafa veriS viS
neina menn, en tilgangur sinn hef&i aS eins veriS aS vekja mikia
bylting og reyna meS j>ví móti aS komast til valda, Litlu síSar
varS hann innkulsa og fjekk uppköst, og viS þaS ætla menn aS
einhver smáæSin hafi sprungiS nálægt sárinu, því þaS var enn
ógróiS og meS graptarútgangi — og bafi svo blóSiS eitrazt af
voginum. þetta leiddi hann til bana, og meira fjekkst ekki af
honum, enn nú var getiS. J>aS er bágt aS vita, hvaS satt
kann aS vera í sögu hans, en litla trú hafa menn lagt á hana.
Klerkar af enum gamalkaþólska flokki, sem svo kallast (þ.
e. þeir sem vildu ekki fallast á ena nýju kenningu, aS páfanum