Skírnir - 01.01.1879, Síða 132

132
DANMÖRK.
ernismennirnir lausir í sessinum fyrir vinstrimönnum, en gekk
ríkisstjórnin eigi úr höndum þeirra fyr en 1875; þá horfði til
þeirra vandræba, a8 fólksþingið og landsþingiS mundi eigi geta
komiS sjer saman um fjárhagslögin. BauS þa ráSaneyti þaS,
sem þá var (Fonnesbech), aS vinna þaS til samkomulags, aS
fara frá, ef þingin gætu orSiS á eitt sátt um fjárlögin. Af þessu
ljet þá meiri hluti vinstrimanna gyllast til aS ganga í liS meS
hægri mönnum, og dró þá saman milli flokkanna um fjárlögin,
en ráSaneytiS fór frá litlu síSar; bjuggust þeir af vinstrimönnum,
sem höfSu orSiS á eitt sáttir viS hægri flokkinn um fjárlögin,
viS því, aS konungur mundi nú velja einhverja af þeirra flokki
til ráSaneytis. En þeim varS ekki kápan úr því klæSinu.
HöfSu þeir þaS eitt fyrir góSmennsku sína, aS nú var kosiS
ráSaneyti af gózeigenda flokki, en þaS er enn svæsnari aptur-
haldsflokkur en þjóSernismenn. SíSan varS baráttan æ því
harbari sem lengra dró fram. Beittust hvorirtveggja öllum þeim
brögbum, sem kunnu, og svifust eigi neinna dylgju ráSa, og hirtu
hvorugir, þó aS margt færi aflaga innan lands. Estrúp stjórn-
arforseti sveigSi í engu undan, og Ijet hart í móti hörSu koma.
Fylgdi meiri hluti landsþingsins honum jafnan sem einn maSur
væri. Kom loks aS því sem fyr, — en þaS var voriS 1877 —
aS þingin gátu ekki komiS sjer saraan um fjárhagslögin, því
um þau var ávallt mest rimman. HugSu menn þá aS ráSaneytiS
mundi annaShvort fara frá, eSa biSja þingin veita fjárhagslög
til bráSabyrgSa og láta svo fara fram nýar kosningar til fólks-
þingsins. En hvorugt varS. J>eir Estrúp horfSu á ósamþykkiS
milli þinganna og ljetu hvergi til sín taka, en þegar samkomu-
lag brást, þá slitu þeir þingi og ljetu konung einn skrifa undir
fjárlög til bráSabyrgSa, en þingiS var eigi aS spurt. J>etta var
sama sem aS taka fje meö sjálfsvaldi, er þingiS vildi eigi veita,
eSa meS öSrum orSum aS hafa aS engu fjárveitingavald ríkisþingsins,
og voru flestir samdóma um, — og þaS jafnvel hægrimenn —
aS þeir Estrúp hefSi hjer aS minnsta kosti fariS á svig viS
stjórnarskrána, ef eigi þvert í gegn henni. ViS þessu stórræBi
böfSu vinstrimenn alls eigi búizt; höfSu þeir ætlaS, aS Estrúp
mundi gugna sem Fonnesbech forSum, þegar till kastanna kæmi.