Búnaðarrit - 01.01.1952, Blaðsíða 31
BÚNAÐARRIT
29
verið endurbyggð. Fjárhúsin voru dreifð um túnið
og sums staðar var þeim dreift um hagana, til þess
að beitin notaðist sem bezt. Heyið var þá oft i hey-
garði heima við bæ, og varð að bera það þaðan í liúsin,
bæði til þeirra, sem í túninu voru, og hinna, sem stóðu
út um hagann. Var það mikið v.erk og erfilt, sérstak-
lega í misjafnri tíð. Fjósið var aftur á móti rétt við
bæinn og oft innangengt í það, sérstaklega norðan-
lands. Hlöður voru mjög óvíða, og aldrei nema yfir
lítinn hluta heyjanna. Sums staðar var það siður að
setja heyið saman á engjunum, væru þær langt frá
bænum, og aka því svo heim að vetrinum, þegar
sleðafæri gafst.
Fyrir gat komið, að menn yrðu heylausir að vori
til, og felldu fénað sinn, þótl þeir ættu samsett hey á
engjunum, af þvi að þau voru fennt í kaf og fundust
ekki, þrátt fyrir mikla leit. Síðasta dæmi um það er
frá snjóavetrinum mikla 1919—20. Báðir þessir siðir,
að dreifa fjárhúsunum um hagann og setja lieyin
sainan á engjunum, hafa lagst mjög niður, enda þótt
livorugur þeirra sé niður lagður með öllu.
Árið 1940 voru komin steinsteypt fjós á 1425 jarðir.
Síðan hefur þeim fjölgað ört og mun láta nærri að
annað hvort fjós sé nú orðið steinsteypt, en nákvæmar
tölur Hggja ekki fyrir um það.
Við fjölda fjósa eru nú komnar hlöður og lætur
nærri að hlöðurúin sé til yfir allan töðufenginn. Þetta
er þó nokkuð breytilegl el'tir héruðum og verður
vikið að því síðar. Timburfjós voru á 192 bæjum árið
1940. Mörg steinsteyptu fjósin, sérstaklega þau, er
fyrst voru byggð, voru miður vel gerð, og hefur þurft
að endurbyggja þau.
Árið 1940 voru fjárhús á 328 bæjum sleinsteypt og
126 úr timbri. Hin voru öll úr torfi. Síðan hefur víða
verið byggt, og húsin þá um leið færð saman og að
hlöðu, sem byggð hefur verið yfir fjárheyið. Gerð