Búnaðarrit - 01.01.1952, Blaðsíða 154
152
BÚNAÐARRIT
um bæjum í Borgarfirði og Árnessýslu. Taldi hann
Birtingaholtsféð bezt af því fé, sem hann sá í Árnes-
sýslu. -—• Ég Iief sagt frá þessu ræktunarafreki í
Birtingaholti, til þess að vekja athygli á því, hve
gagnlegir smáir, þéttvaxnir og holdgóðir hrútar
geta verið lil kynbóta í lítt ræktað fé, einkum, ef féð
er allstórt og holdþunnt. Margir synir Norðra á Hrafn-
kelsstöðum voru vænni og glæsilegri fyrir augað en
Bletlur, og margir þeirra gáfu ágæta raun, en líklega
hefur þó enginn þeirra reynzt jafnöruggur til kynbóta
og hann. Ef til vill hefði Blettur gert meira gagn í
Hrafnkelsstaðabúinu, hel'ði hann verið notaður þar,
en þeir lirútar gerðu, sem leknir voru fram yfir hann,
vegna meiri stærðar og þunga.
Nú eru þáttaskil í fjárræktarstarfi Hrunamanna eins
og annarra, sem orðið hafa að sjá á bak ræktaðra fjár-
stofna við fjárskiptin. Þeir kvíða þó engu. Þeir hafa
öðlazt mikilsverða reynslu, sem ekki verður frá þeim
tekin, þótt féð sé horfið. Þeir vita nú, hvernig kind á
að vera byggð og vita, hvaða ráðum á að beita, til þess
að rækta arðsamt og gott fé.
Rangárvallasýsla.
I þeim hreppum sýslunnar, þar sem sýningar fóru
nú fram, voru fullorðnu hrútarnir aðeins þyngri en
I!)47, nema í Rangárvallahreppi. Þessi munur var
rnestur í A.-Eyjafjallahreppi, 5.6 kg. Veturgömlu hrút-
arnir voru aftur á móti mun léttari nú en 1947, nema
í Vestur-Eyjafjallahreppi, sjá töflu 1 hér og töflu 1 í
61. árg. Búnaðarritsins, bls. 142—145. Tafla G. sýnir
áldur, þunga og mál I. verðlauna hrútanna í Rang-
árvallasýslu og eigendur þeirra.
Rangáruallahreppur. Sýningin var fásótt. Aðeins
noldcrir áhugamenn komu með hrúta sína. Prúður
Lýðs á Keldum bar af hrútunum. Hann er fram úr
skarandi vel vaxinn og boldgóður og ber öll einkenni