Búnaðarrit - 01.01.1952, Blaðsíða 186
184
BÚNAÐARRIT
að heildarheyskapurinn sé að magni til svipaður og
undanfarið, þó ei' til vill nokkru minni. Víst er, að
taðan er minni og útheyið meira, en heyin eru víða
góð og sums staðar ágæt.
Haustið var golt, þótt úrfellasamt væri, sérstaklega
suðaustanlands. Þar var v.öxtur í ám, svo að fresta
varð göngum allt að þreinur vikum. Uppskera úr
görðuin varð ákaflega misjöfn, og bar margt til. Þurrk-
arnir ollu því, að sums staðar urðu sandgarðar of
þurrir, svo að ekki spratt í þeim þess vegna. Klakinn,
sem liélzt í jörðinni langt fram eftir sumri, varð til
þess, að margir settu seinl niður, og stytti það vaxtar-
tímann og minnkaði uppskeruna. Loks voru svo kuld-
arnir og næturfrostin. Fraus fyrst víða aðfaranótt 27.
júlí, og féil þá gras í nokkrum görðuin norðanlands,
er lágt lágu. En almennt féll gras meira eða minna á
frostnóttunum 8., 11. og 12. ágúst og þá allvíða svo, að
ekki spratt úr þvi. Hér skipti mestu um legu garðanna.
Lægju þeir svo, að hreyfing væri á loftinu yfir þeim,
þ. e. lægju þeSr i halla, svo að þyngra kalda loftið ieit-
aði niður, þá myndaðist eins og andblær yfir grasinu
í brekkunum, svo að það fraus ekki, en þar sein lægst
var og kalda næturloftið staðnæmdist og lagðist yfir
líkt og stöðupollur, fraus grasið og féll. Gras í görðum,
þar sem sól náði að skína á snemma að morgninum,
eða síðari hluta nætur, áður en grasið þiðnaði, féll,
en ekki þar, sem það þiðnaði á lengri tíma. Þar, sem
froslhætla er eins mikil og hér á landi, veltur því
mikið á vali garðstæðisins. Loks er það vitað, að gras
fellur því seihna sem betur er í garðana horið og safi
kartöflugrassins er steinefnaríkari. Þrátt fyrir sumar-
kulda og næturfrost fengu margir ágætis kartöflu-
uppskeru, og sýnir það, að á stórum hluta landsins
er kartöfluuppskeran örugg og árviss, sé rétt á mál-
unum haldið og fyrirhyggja höfð við ræktunina.
Ekki liggur fyrir, hve miklar jarðabætur hafa verið