Búnaðarrit - 01.01.1952, Blaðsíða 157
BÚNAÐARRIT
155
áður á sýningu í Álftaveri. Átta hrútar af 31 sýndum
fengu verðlaun, tafla H.
Beztur þeirra er Reykur Brynjólfs Oddssonar,
Þykkvabæjarklaustri, ágætlega gerður hrútur af Suð-
urvíkurstofni. Næstur Reyk stóð Óðinn, sama eiganda,
næstum því eins miklum kostum búinn. Þriðji var
Hvítur Jóns alþm. Gíslasonar i Norður-Hjáleigu, ágæt-
ur hrútur, sonur Svarts, er þar var á siðustu sýningu.
Gylfi Jóns Gíslasonar, sonur Kolls frá Seglbúðum, er
fram úr skarandi holdgóður, en heldur útlögulítill um
brjóstkassa.
Eftir hrútum að dæma hefur féð í Þykkvabæjar-
klaustri og Norður-Hjáleigu og fleiri bæjum i Álfta-
veri tekið geysilegum framförum síðan cg kom þar
fvrst á sýningu 1939. Þá vógu fullorðnu hrútarnir 69.4
kg, en þeir veturgömlu 61.0 kg, en nú vógu þeir full-
orðnu 80.2 kg og þeir veturgömlu 66.4. Haustið 1939
fékk aðeins 1 hrútur í Álftaveri I. verðlaun, HnífiR
veturg., eign Brynjólfs Oddssonar, lceyptur lanib af
Jóni Halldórssyni í Suður-Vík, en nú hlutu 8 hrútar
I. verðlaun eins og áður er sagt.
Framfarirnar eru mjög að þakka nefndum Hnifli
og öðrum hrút, er Brynjólfur keypti sama ár í Suður-
Vík og einnig Fanti í Norður-Hjáleigu, frá Snæbýli í
Skaftártungu, sjá Búnaðarritið, 61. árg., bls. 180. Þessi
hrútakaup hefðu þó að litlu gagni komið, hefði ekki
verið t'yrir hendi hjá viðkomandi bændum skilningur
á því, að kynbætur koma ekki að miklu haldi, nema
samfara góðri fóðrun fjárins. 1 Álftaveri eins og í fleiri
láglendissveitum sunnanlands, þar sem beitiland er létt
og hagþrengsli mikil, er óvíst að dilkar fáist þungir,
þótt féð verði eðlisgolt og vel ræktað. Eru allar líkur
til þcss, að auka þurfi svo ræktað land í þessum
sveitum, að hægt verði að fita rýrari lömbin að haust-
inu fyrir slátrun.
Skaftáriungiihreppur. Sýningin þar var ágætlega