Búnaðarrit - 01.01.1952, Blaðsíða 59
B Ú N A í) A II R I T
57
"geymslu fjárins í þröngum girðingum, innibrynning-
um o. fl., og varð að faraldri, sem gerði bændum
mjög mikinn skaða. Með ormalyfsinngjöf rénaði lnin,
og er nú ekki verulegur hnekkir sauðfjárbúunum.
Með innflutningi karakúlfjárins er talið að þrjár
sauðfjárpestir hafi flutzt til landsins, og víst er að
með þeim kom garnaveikin og votamæðin, og margir
telja að þurramæðin hafi líka borizt með því.
Margar ráðstafanir hafa verið gerðar af hálfu þess
opinbera lil að hefta útbreiðslu pestanna, en fæstar
náð þeim árangri, sem ætlast hefur verið til, mest
fyrir mistök fjáreigenda sjálfra. Síðast var horfið að
því ráði að hafa fjárskipti, drepa allt fé á stórum
svæðum, og flytja inn á svæðin aftur lömb frá því
landssvæðinu, Vestfjörðum, sem talið er að pestirnar
þrjár hafi ekki komið á. Með þessu vona menn að
útrýma megi bæði votu og þurru mæðinni, og að fjár-
ræktin geti aftur eftir 1952 fallið i eðlilegan farveg.
Hvort það tekst veit enginn nú.
Þrátt fyrir þessa erfiðleika, sem fjárræktin hefur
ált við að stríða, hefur orðið mikil breyting til batn-
aðar í fjárræktinni. Það var svo, að bóndinn taldi goll,
ef hann fékk lamb undan á til innleggs, og 12—13 kg
meðalfall af dillc. Á þessu liefur orðið mikil breyting.
Þegar fjárstofninum fækkaði, fóru menn að lileypa
lil lambgimbranna og fara betur með féð. Afleiðingin
af því varð sú, að tvílembunum fjölgaði æ meir. Og
þrátt fyrir fleiri tvílembinga og gimbrarlömbin, fór
meðalfallþunginn af dilk hækkandi, og brúttöarður-
inn eftir fóðraða kind sömuleiðis. Árið 1950 er
ástandið þannig, að enn eru menn sums staðar á
landinu ánægðir með 13 kg meðalfallþunga, og lamb
undan á, og fóðra með tilliti til þess að l'á þennan
arð eða svipaðan. Annars staðar fóðra menn með það
fyrir auguxn, að fá sem flestar ær tvílembdar og sem
mest kjöt fyrir fóðraða kind. Og margir bændur fá