Búnaðarrit - 01.01.1952, Blaðsíða 95
B U N A Ð A R R 1 T
93
Sennilega fengist dálílið umbætt með því að gelda þá
á vorin. Hins vegar tel ég það ólag og mjög lélega
frammistöðu, ef nokltuð að ráði fer í þennan flokk
af einlembingum.
Ef féð væri jafnt í öllu héraðinu, eins og t. d. i
Lóni og á Mýrum. Segjum, að enginn ætti lömb undir
12 kg jafnaðarvigt í meðal ári, sem ekki er ósann-
gjörn krafa, myndi slikt breyta niðurstöðunni mjög
til batnaðar. En því miður er öðru nær en að svo sé.
Þó eru sveitirnar Lón og Mýrar ekki langt frá tak-
markinu. í Lóni eru þrjú heimili undir 12 kg af 19,
á Mýrum líka þrjú af 17, í Suðursveit 12 af 25 og í
Nesjum 18 af 27 heimilum. Það er engin furða þótt
jafnaðarvigtin í þessum sveituin sé ekki góð. Það
gagnar lítið þó einstaka heimili standi upp úr.
Maður, sem kastar að öðrum grjóti, má sjálfur
ekki búa í glerhúsi. Þið vitið, að ég hef haft gaman
af þessum málum, hugsað um þau, rætt þau og átt
nokkrar kindur sjálfur, sem ég lief reynt að rækta.
En það er líka vitanlegt, að það hefur gengið misjafn-
lega. Enda ekki um það þagað, þegar ég fæ kindur
að, sem ekki ganga í augu, sem — þvi miður — oft
ber við. Og síðast í haust var ég óánægður með af-
komuna á inínum árn. Ég hlakkaði til réttanna, eins
og lítill drengur. Hlakkaði til að sjá lömbin undan
ánum, sem skildu við húsið fallegar í vor. Kveið fyrir
að þurfa í heyleysinu að farga kannske úrvals gimbr-
um og hrútum. Ég bjóst fastlega við, að fá eitthvað
af lömbum, sem ég ætti bágt með að sjá af. En hvað
skeði? Þegar í réttina kom varð ég fyrir sárum von-
brigðum. Allar sltýjaborgir um falleg lömb voru í
rúst. Fimm gimbrar ætlaði ég að setja á, og fyrir að
kvíða fyrir að velja á milli þeirra, var ég nú i vand-
ræðum með, hverjar hægt væri að taka. Og ég fékk
líka að heyra það, að lömbin min vækru ekki falleg.
„Þarna sjáið þið árangurinn af skyldleikaræktinni,“