Búnaðarrit - 01.01.1952, Blaðsíða 153
BÚNAÐARRIT
151
áratuginn samanborið við nautgriparæktina, ærnar
verið innan við 100. Fjárræktina vildi liann þó hafa
í góðu lagi eins og aðra þætti í búskapnum. Hann féltlc
sér því gó'Öa kynbótahrnta öðru hverju og lét fóðra
fé sitt ágætlega.
Mér er það minnisstætt, að á hrútasýningu í Hruna-
mannahreppi haustið 1939 sýndu Hrafnkelsstaðabænd-
ur ásamt öðrum hrútum lítinn tvævetling, er Blettur
hét. Var hann einn af 8 sonum Norðra á Hrafnkels-
stöðuin, er hlutu I. verðlaun á þessari sýningu og létt-
astur þeirra allra, miðað við aldur, aðeins 82 kg.
Norðri, sem reyndist fram úr skarandi kynbótahrút-
ur, var frá Helluvaði í Mývatnssveit, en móðir Bletts
var frá Guðlaugsstöðum í Húnavatnssýslu. Þótt Blett-
ur væri smár og ekki eins þungur og æskilcgt hefði
verið, þá var hann fram úr skarandi vel byggður,
holdgóður og þolslegur. Ég tjáði Helga Haraldssyni,
að ég teldi það óráð að farga honum frá kynbótabúinu.
Hann var á annarri skoðun, taldi Blett að vísu ágætan,
en of smáan til þess að nota hann á kynbótabúi, en
sagðist selja hann Sigurði í Birtingaholti, sem ætti
allstórar, en of holdþunnar og gelgjulegar ær. Sig-
urður fékk Blett, notaði hann lengi og gerbreylli með
honum Birtingaholtsfénu til batnaðar. Eftir að Blettur
féll frá, nolaði Sigurður annan hrút frá Hrafnkelsstöð-
um, Hökul að nafni, er var sonur Prúðs í Bryðjuholti,
en hann var sonur Norðra á Hrafnkalsstöðum. Hök-
ull var rígvænn, en ekki að sama skapi fagur, vóg
119 kg haustið 1947, þá 3 vetra. Afkvæmi Hökuls og
dætra Bletts reyndust fram úr sltarandi vel. Á land-
búnaðarsýningunni vorið 1947 var Hökull sýndur með
nokkrum dætrum sínum, tvævetlum og gemlingum.
Var það bezti hyrndi hópurinn á sýningunni.
Síðari hluta vetrar 1948—49 kom ríkisráðunautur
Finna, herra N. Inkovaara, hingað til lands í boði Bún-
aðarfélags Islands. Sýndi ég honum sauðfé á allmörg-