Búnaðarrit - 01.01.1952, Blaðsíða 228
226
B Ú N A Ð A R R I T
legrar vanrækslu l>eggja aðila — bæði bænda og þó
enn frekar verkafólks — á því að láta ráðningastof-
una vita um ráðningar, eða fráhvarf frá ráðningu,
fást aldrei fullar upplýsingar um árangur af starf-
seminni. En þó er hitt miklu verra, að vegna þess-
arar vanrækslu keinsl ráðningastofan ekki hjá því
margsinnis að gabba báða aðila, með því að vísa bónd-
anum eða umboðsmanni hans á skráð verkafólk, sem
þegar hefur ráðið sig eða „brugðið á annað ráð“, og
sömuleiðis verkamanninum á bónda, sem þá liefur
fengið óskum sinum fullnægt, fyrir eða án milligöngu
ráðningastofunnar. Þrátt fyrir stöðugar áminningar
til béggja handa, getur svo farið, enda þótt báðir að-
ilar fái nrlausn um ráðningu fyrir milligöngu ráðn-
ingastofunnar, að hvorugur láti hana vita um það.
Þetta veldur þá óánægju og kemur sér illa, einkum
fyrir bændur, sem hér eru á ferð, hafa nauman tíma
og eyða honum í að cltasl við skráð fóllc, sem þegar
hel'ur ráðið sig eða er með öllu orðið afhuga ráðn-
ingu í sveit, án þess að láta ráðningastofuna vita
um það.
Tafhi I. sýnir í fyrstu lotu allar skráningar fram-
boðs og eftirspurnar og hvernig þær skiptast á flokka
verkafólks. Teljast þar, að venju, drengir og stúlkur
unglingar 16 ára og yngri. Eru flestir á aldrinum 12—
16 ára og yngst 9 ára. önnur lota töflunnar sýnir,
hverja úrlausn skráðir bændur hafa fengið, bæði á
skrifstofunni og utan hennar, að því leyti sem upp-
lýsingar fengust um það. Koma þá fram allar ráðn-
ingar bænda, sem skrifstofan bafði spurnir af eða
beinar upplýsingar um. Þá eru taldir þeir bændur,
sem afturkölluðu beiðnir sínar, og má telja liklegt, að
þeir hafi flestir ráðið til sín óskráð verkafólk. Þeir
bændur og þær beiðnir, sem þá eru afgangs, teljast án
úrlausnar.