Búnaðarrit - 01.01.1952, Blaðsíða 77
BÚNAÐARRIT
75
betri skil en hinar. Fimm þeirra voru tvílembdar og
hinar einlembdar. Alls komu undan þeim 25 lömb.
En þær 53 ær, sem sleppt var, komu aðeins með 53
lömb, 7 komu með tveimur, og 7 lamblausar. Af þeim
liöfðu 2 verið algeldar, en hinar misst.
Ærnar sem báru í liúsi gáfu af sér 47,0 kg dilka-
þunga á fæti að meðaltali, en hinar, þótt þeim al-
geldu sé sleppl úr, aðeins 38,4 kg. Ég efast um að
annað fóður hai'i verið betur notað á Stafafelli þetta
ár, en það sem fór í ærnar, sem báru í húsi, eftir að
hinuin var sleppt. Hefði óefað borgað sig bezt að láta
þær allar bera í húsi. Þau eru ótalin unglömbin, bæði
einlembingar og tvílembingar, sem týnast á vorin
undan áin, sem bera út um víðavang, oft Htið eða ekki
hirtar.
Brekkubúið.
Ærnar á Brekku eru léttari en á Stafafelli, enda
ekki eins langræktaðar, en þær, sem konia upp lömb-
um, skila svipuðum arði og Stafellsærnar. Hins vegar
bafa lambahöld verið lakari á Brekku en á Stafafelli
l'lest árin. Verst er þó útko'man á Brekku 1949, þegar
aðeins fengust 11,8 kg af dilkakjöti eftir hverja á,
enda misstu þá 13 ær um vorið og til viðbótar vantaði
5 dilka af fjalli, sem sumir hafa ef til vill glatast um
vorið. Það er neyð að þurfa að búa við mikil ung-
lambavanhöld.
Ólafsdals- og Valdalækjarbúin.
Um þessi bú er lítið að segja enn, því þau eru svo
til nýstofnuð. í starfsskýrslu minni er skýrt frá því,
hvaðan þau fengu fé við fjárskiptin.
Arður þessara búa s. I. tvö ár hefur verið prýði-
legur og vonandi tekst að rækta upp ágæta stofna til
kynbóta á báðum þessum lnium, enda mun ekki af