Búnaðarrit - 01.01.1952, Blaðsíða 145
BÚNAÐARRIT
143
en nokkuð úr Suður-Þingeyjarsýslu vestan Skjálfanda-
fljóts og þvi allt upprunnið af Vestfjörðum.
Tafla D sýnir vænleika, mál, eiganda og ætterni
I. verðlauna hrútanna í sýslunni.
Norðiwárdalshreppiir. Þar var sýning allvel sótt. Fá-
einir hrútar voru þar góðir, en fleiri lélegir, enda með-
alþungi veturgömlu hrútanna aðeins 70.3 kg, sem er
lægra en í nokkrum hreppi í Eyjafirði, Skagafirði og
Dalasýslu. Sex hrútar af 41 sýndum hlutu I. verðlaun,
en 16 voru dæmdir ónothæíir. Beztu hrútarnir voru
Glámur Daniels á Hreðavatni, frá Kleifum í Gilsfirði,
og Hjalti á Hvassafelli, frá Melstað. Gulur Daníels á
Hreðavatni, frá Kinnarstöðum, er vel gerður og fríð-
ur, en tæplega nógu þungur. Kollur á Dýrastöðum,
frá Urriðaá, er vænn og holdgóður, en hefur of grófa
ull.
Álftancshrcppur. Sýning var þar sæmilega sótt, en
hrútar lélegir. Allir sýndir hrútar veturgamlir vógu að-
eins 68.2 kg að meðaltali, sem er lægsta meðalvigt vet-
urgamalla hrúta á sýningum norðan Hvalfjarðar þetta
liaust.
Bczt gerði hrúturinn í hreppnum var Kolur Helga
á-Leirulæk, frá Efra-Núpi í Miðfirði, ágætlega gerður.
Hinir I. verðlauna hrútarnir fjórir voru allir tæplega
tækir í þann verðlaunaflokk, tafla D.
Hraunhrcppur. Syningarnar voru sæmilega sóttar
og hrútar svipaðir og í Álftaneshreppi. Aðeins fjórir
hlutu I. verðlaun. Jálkur Valdimars á Hömrum, frá
Arngerðareyri, var þeirra vænstur og að flestu leyli
beztur, en þó of háfættur. Jafnbetur gerður, en léttari,
var Kollur Kjartans í Einholtum, frá Stað á Reykja-
nesi.
Hrútarnir í Mýrasýslu eru raunalega lélegir og horfir
til vandræða, hve fáir þeirra eru virkilega vel gerðir.
Nokkuð má kenna um óheppilegu vali þeirra, því að