Búnaðarrit - 01.01.1952, Blaðsíða 235
B Ú N A Ð A R R I T
233
inum 10—10 ára, en þess eru tæpast dæini, að bændur
biðji um drengi yngri en 12 ára og flesta 14—16 ára.
Hér er því í boði svo að segja allt önnur vara en um
er beðið. Eins er um stúlkurnar, en kemur ekki að
sök vegna þess, að þar er framboðið svo langt umfram
eftirspurn, enda hafa bændur fengið henni ríflega full-
nægt á skrifstofunni, og auk þess hafa þeir ráðið ung-
lingsstúlkur utan hennar, þcgar þess var ekki kostur
að fá fullorðnar stúlkur. Þetta þarf ekki að vera neyð-
arkostur, því að 16 ára stúlkan getur vcl reynzt betur
en önnur eldri. Aldurinn skiptir hér ekki öllu máli,
livort sem um er að ræða drengi eða stúlkur. Upplagið,
þroskinn, viljinn og viðhorfið til vinnunnar hefur sitl
að segja, oft mcira en lítill aldursmunur.
Þær skýringar og hugleiðingar, scm hér eru fram
settar í sambandi við töflu V, eiga og jöfnum höndum
við töflu VI., en hún sýnir, eins og hún ber með sér,
cftir því sem ráðningastofan veit bezt, hvernig skráð
verkafólk hefur ráðizt í sveitir — um hitt er hér ekki
fengizt — bæði til skráðra bænda og óskráðra, og í
öðru lagi, livað skráðir bændur hafa ráðið af skráðu
verkafólki og óskráðu. Eðlilega standast hér á tölur
i dálkum 1 á báðar hliðar, því að þar er sama fólkið
talið. í dálkum 2 er töluverður „baggamunur* milli
fyrstu og annarrar lotu töflunnar hvert árið, en þegar
tekin er „samtala" allra áranna á hvora hlið, þá verða
í 1. lotu 1210, en í 2. lotu 1226, en meðaltal áranna
243.8 og 245.2. Má því segja, að utangarðsráðning-
arnar standist alveg á í meðaltali þessa 5 ára timabils
á báðar hliðar.
Jafnan er það svo, að umbeðið verkafólk er fleira
en skráðir bændur, sbr. töflu V., því að sumir bændur
biðja um tvennt og jafnvel þrennt. Það er því eðlilegt,
að ráðningar verði nokkru fleiri en bændurnir, sem fá
ráðið, og sést á efri hluta töflunnar, hverju þetta
munar, með því að bera saman tölurnar 179 móti 138