Búnaðarrit - 01.01.1952, Blaðsíða 88
86
B Ú N A Ð A R R I T
framtímgun er að ræða, þá kemur margt fleira til
greina en þyngdin, svo sem t. d. livernig metast lömb-
in, hvernig reynast ærnar undan honum? Eru þær
hraustar, þrifsamar, vel vaxnar, ullargóðar og fara
þær vel úr ull, mjólkurlægnar, góðar lambamæður,
frjósamar o. s. frv. Á þetta allt má líta sem kosti, sem
þess er vert, að athuga og taka til greina, þegar hrút-
urinn er dæmdur. Þar sem varla kemur til greina, að
einn og sami hrútur hafi alla þessa kosti til að bera,
kemþr til að velja á milli kostanna og taka þá, sem
bezt gagna og eiga við féð. Það ber heldur eigi sjald-
an við í óræktuðu fé, að lirútar, sem eru fagrir að
vallarsýn og sýnast því bera kostina með sér, skili
engu af þeim til afkvæmanna og ættu slíkir hrútar að
vera rækir frá starfi. Eftir öllu þessu þarf að taka
og þekkja.
Nú um nokkurra ára bil höfum við búið að okkar.
Þeir dagar eru liðnir, þegar hrútar voru keyptir víðs-
vegar að. Á þeim árum var jafnaðarvigtin mjög á
reiki. Nú er þetta öldurót hjá liðið. Allt jafnara og
ekki snöggum breytingum undirorpið. Áhrif sumra
þessara hrúta lifa enn í stofninum. Það bezta í fénu
er trúlega frá þeim runnið.
Áður en ég sný mér að tölunum, skal ég geta einnar
breytingar, sem á hefur orðið frá því undangengna,
sem hefur áhrif á jafnaðarvigtina og gerir töluverðan
rugling í reikninginn, og þá sérstaklega af þvi, að
breytingin nær ekki jafnt til allra. lireytingin er í því
fólgin, að í haust fylgdi nýrmörinn með í vigtinni á
nokkrum hluta dilkanna. Þetta hefur ekki verið gert
áður. Og raskar þetta samræmið frá því, sem áður
var og torveldar því samanburðinn við fyrri ár. Víða
annars staðar á Iandinu hefur nýrmörinn fylgt með
í vigtinni í lengri tíma og hefur því ósamræmi í jafn-
aðarvigtinni verið á milli landshluta. í þetta sinn
verður ósamræmið hér á milli sveita og einstaklinga