Tímarit Máls og menningar - 01.11.1967, Blaðsíða 14
Tímarit Máls og menningar
heldur „Erdstille“ (jaröarþögn) —
þar sem hinn mikli baráttumaður lífs-
ins finnur að lokum heiðríkju og ró.
„Oftar og oftar,“ skrifaði ég,
„finnst mér nauðsynlegt að fá þess-
um hetjuljóðum mannsins svipaðan
endi og ég hef í hyggju að bæta við
Sorgleiki byltingarinnar: — ástríð-
urnar og hatrið leysast í sundur í
friði náttúrunnar. Þögn óendanlegs
geimsins umlykur baráttu mannsins;
hún sekkur þar eins og steinn í
vatni.“
Allsstaðar er einingarhugsunin.
Eining mannanna og eining þeirra og
alheimsins.
„Seid umschlungen, Millionen!
Diesen Kuss der ganzen Welt!“
í stað þess tók ég þann kost að
enda Jóhann Kristófer með „Sam-
ræmi, virðulegu hjónabandi ástar og
haturs111 hinu þróttmikla jafnvægi í
faðmi athafnar og starfs. Því að end-
ir Jóhanns Kristófers er ekki endir:
hann er áfangi. Jóhann Kristófer end-
ar ekki. Dauði hans er jafnvel ekki
annað en eitt andartak hrynjandinn-
ar, andvarp hins mikla og eilífa anda
„Einhverntíma mun ég endurfæð-
ast og hefja nýja bardaga.“2
Að þessu leyti verður Jóhann
Kristófer félagi nýrra kynslóða. Þó
að hann deyi hundrað sinnum, endur-
fæðist hann alltaf, hann berst alltaf,
hann er og verður bróðir „frjálsra
karla og kvenna af öllum þjóðernum,
— sem berjast, þjást, — og munu
sigra."
1 Sjá síðasta kafla Jóhanns Kristófers.
2 Andlátsorð Jóhanns Kristófers.
Romain Rolland
Villeneiive-dn-Léman,
á pásknm 1931
220