Tímarit Máls og menningar - 01.11.1967, Blaðsíða 72

Tímarit Máls og menningar
ustu stöðvar andspyrnunnar gegn
Frökkum í suðurhluta landsins voru
lagðar niður, — og beðið eftir því
að Genfarsamningnum yrði fullnægt.
En föðurlandsvinirnir komust brátt
að raun um það að engar kosningar
yrðu haldnar — nema því aðeins að
Bandaríkjamenn teldu sig færa um
að neyða sínum vilja upp á kjósend-
ur, en þess var enginn kostur, bvaða
falsanir sem hafðar yrðu í frammi.
Enn einusinni bófust bardagar í Suð-
ur-Víetnam og jukust mjög að hörku
eftir því sem lengra leið. Nú er meira
en hálf milljón bandarískra innrásar-
hermanna í landinu, en liði leppbers-
ins fækkar og það hefur gjörsamlega
misst baráttuþrek sitt.
Fyrir nærri tveimur árum bófu
Bandaríkjamenn kerfisbundnar loft-
árásir á Alþýðulýðveldið Víetnam.
Það var enn ein tilraun til að bæla
niður ófriðinn í suðurbluta landsins
og knýja fram samningagjörð eftir
að hafa tryggt sér sterka aðstöðu. t
fyrstu voru árásirnar fremur strjálar,
og svo látið heita að þær væru gerðar
i hefndarskyni fyrir ertingar Norður-
Víetnama. Síðar urðu þær bæði ofsa-
fyllri og reglulegri, þær urðu að einni
samfelldri gereyðingarárás, sem flug-
floti Bandaríkjanna hélt uppi dag eft-
ir dag, í þeim tilgangi að þurrka öll
merki siðmenningar af norðurhluta
landsins. Þetta er þáttur í hinni ill-
ræmdu „stigmögnun“.
Efnislega bafa Bandaríkjamenn
náð takmarki sínu að miklu leyti
þrátt fyrir óbilandi loftvarnir Víet-
nama, fjölda niðurskotinna flugvéla
fmeira en 1.700) og hergagnasend-
ingar sósíalískra landa.
Víetnam
Það er dapurleg staðreynd að Víet-
namþjóðin, sem geymir vonir heils
beims gleymdra þjóða, er sorglega
ein og yfirgefin. Þessi þjóð verður
að þola æðisgengnar árásir banda-
rískrar tækni, án þess að hafa í raun-
inni neina möguleika til að gjalda
líku líkt í suðurhluta landsins, og
aðeins litla til að verjast í norður-
hlutanum — en hún er alltaf ein.
Samstaða framsækinna afla í heim-
inum með víetnömsku þjóðinni líkist
hinu meinlega háði plebeijanna í
Róm sem hrópuðu hvatningarorð til
skilmingamannanna á leiksviðinu.
Það stoðar lítið að óska þeim sigurs
sem verður fyrir árás, heldur er skylt
að taka þátt í örlögum hans, fylgja
honum til dauða eða sigurs.
Þegar við skoðum nánar hina ein-
manalegu varðstöðu víetnömsku þjóð-
arinnar, verðum við gripnir angist
yfir þessari mótsagnastund mann-
kynsins.
Bandaríski imperíalisminn er sek-
ur um árás, glæpir hans eru ógnar-
legir og bitna á öllum heiminum. Allt
þetta vitum við nú þegar, herrar mín-
ir! En sinn hlut í þessari sekt eiga
278