Tímarit Máls og menningar - 01.11.1967, Síða 81

Alþjóöahyggja og samhugur
Og við skulum rækta með okkur
sanna alþjóðahyggju öreiganna; með
alþjóðlegum öreigaherj um; við mun-
um herjast undir íána þeirrar heil-
ögu köllunar að frelsa maunkynið.
Að deyja undir fána Víetnams, Vene-
zúela, Guatemala, Laos, Guíneu, Kól-
omhíu, Bólivíu, Brasiliu — svo fáir
einir af vígvölium núthnans séu
nefndir — mundi vera álíka fræki-
legt og eftirsóknarvert fyrir Ame-
ríkumann, Asíumann, Afríkumann,
eða jafnvel Evrópumann.
Sérhver hlóðdropi sem við missum
í landi þar sem við erum ekki fæddir,
er reynsluauður sem við ánöfnum
þeirn sem eftir lifa og mun veita frels-
isharáttunni í föðurlandi hins fallna
aukinn styrk. Og þegar ein þjóð nær
frelsi, er það nýr áfangi í frelsisbar-
átlu allra liinna.
Það er kominn tími til að við jöfn-
um ágreining okkar og leggjum okk-
ur alla fram um að efla baráttuna.
Hinn raunverulegi óvinur
Við vitum öll að miklar deilur
kljúfa þann heim sem nú berst fyrir
frelsi • sínu; enginn getur leynt því.
Við vitum líka að þessar deilur eru
orðnar svo ofsafullar og hatrammar
að samningar og sættir virðast vera
ákaflega örðug, ef ekki vonlaus. Það
er tilgangslaust að leita að aðferðum
til að hefja samninga sem deiluaðilar
kæra sig ekki um. Eigi að síður er
„IJvur scm dauÖinn lcynisl..
hinn raunverulegi óvinur við hæjar-
dyrnar; hann ræðst á okkur á hverj-
um degi og hótar okkur nýjum árás-
um, og þessar árásir munu saineina
okkur í dag, á morgun, eða hinn dag-
inn. Hver sem skilur þetta og býr í
haginn fyrir þessa nauðsynlegu sam-
einingu, mun njóta þakklætis fólks-
ins.
Hvor málstaður um sig er varinn
af slíkri óbilgirni að við, hinir alls-
lausu, getum ekki tekið afstöðu með
öðrum hvorum málstaðnum, jafnvel
þó við séum stundum hlynntari öðr-
um eða hinum, eða hlynntari öðrum
en hinum í víðtækari skilningi. Á
stríðstímum er það veikleikamerki að
opinbera dagleg misklíðarefni; en að
svo komnu máli er vonlaust að ætla
sér að jafna deilurnar með orðum.
Sagan mun annaðhvort eyða þeim
eða fá þeim sitt rétta innihald.
í okkar stríðandi heimi verður að
taka til athugunar með skyldugri
virðingu fyrir skoðunum annarra sér-
hvern ágreining um hernaðarlist og
aðferðir til að ná ákveðnum mark-
miðum. Að því er tekur til alisherj-
armarkmiðs okkar, endanlegrar upp-
rætingar imperíalismans í vopnaðri
baráttu, eigum við að vera ósveigjan-
legir.
Rifjum upp vonir okkar um sigur:
um algera eyðileggingu imperíalism-
ans með því að leggja í rústir sterk-
asta vígi hans: kúgunina af hendi
Bandaríkja Norður-Ameríku. Að
287