Tímarit Máls og menningar - 01.11.1967, Blaðsíða 45

Jón Jóhannesson
Gráta urtubörn
ÞaS er eins og heiminum sé hrollkalt. Ósköp er himinninn leiðinlegur. Eigin-
lega er þetta enginn himinn. Þetta er eins og einhverskonar hráblautur, lek-
andi óskapnaSur, einna líkastur hvelju. Ekki lízt mér á aS guS og englarnir
séu kátir í nótt. ÞaS sér ekki einusinni til fjalla. Varla aS eyjarnar sjáist.
Jú, þær sjást nú reyndar, en þær eru dæmalaust korkulegar. Og þó ekki bein-
línis korkulegar, þetta er eins og sjórekin formlaus flikki, sem engum nema
vitlausum manni dettur í hug aS líta viS. ESa þá þangskerin sem eru aS
koma uppúr útfallinu, mikiS skelfing eru þau tuskuleg og litlaus í gjálpand-
inni. Mig skal ekki furSa þó fáir fuglar séu á ferSinni í svona yndissnauSri
veröld. ÞaS getur meira aS segja varla heitiS þaS sjáist kría, aSeins ein og
ein sem flögrar yfir bátinn til aS forvitnast um hvurslags niSursetufólk þaS
sé, sem hér fer róandi. Þær garga ekki einusinni. Hvar er nú í þeim kátínan
frá í gær? Ein æSarkolla meS unga. MikiS var. Ég hélt þær væru allar
saman dauSar.
ViS erum aS fara til selabandanna. Fyrst skal frægan telja hann Ingólf
hnísubana, svo mig, strákinn, svo hana Völku og seinast hann Símon kallinn.
ViS Ingólfur hnísubani róum aflurí. AS róa afturí, þaS er virSulegra en aS
róa frammí. í fyrravor var ég látinn róa frammi á móti henni Völku. Þá
reri afturí, á móti honum Ingólfi, maSur sunnan úr eyjum. Hann fór frá
okkur í vor. En hvernig stendur þá á því, aS hann Símon skuli ekki vera
látinn róa afturí á móti honum Ingólfi hnísubana? ÞaS stendur svoleiSis
á því, aS þeim kemur ekki rétt vel saman honum Ingólfi og honum Símoni,
og svo er ég nú lika töluvert meiri maSur en í fyrra.
ÞaS er lágnætti.
AS sjá þenna sjó, þenna skólpgráa gjálpandi tröllapoll í steindauSum rign-
ingarúSanum. — Símon er ansi duglegur aS róa, nærri því eins duglegur
og Ingólfur hnísubani. Ingólfur er þreknari en Símon. Símon er langur og
alla jafna eins og í þann veginn aS sofna, en hann er góSur ræSari, ég held
jafnvel hann sé betri ræSari en Ingólfur hnisubani.
ÞaS er ekki vitund gaman aS sjá sjóinn hrynja af árablöSunum. Til þess
251