Tímarit Máls og menningar - 01.11.1967, Side 28

Tímarit Máls og menningar
bundnum tengslum við sjávarföllin
og lífið í kringum sig, kyrrlátt og í
samhljómi við alla náttúruna; eSa
svo kemur manni fyrir sjónir aS
fram á okkar daga eSa þessa öld hafi
heimurinn veriS til í heilu lagi (og
muni síSar verSa) og ísland amk.
hvílt í sjálfu sér. En þá skall á óveSr-
iS, nútíSin, bál tækninnar, módern-
isminn, harkalegir árekstrar þjóSfé-
lagslegra afla, styrjaldir, byltingar,
hernám, og sundraSi þessari veröld
og rauf kyrrS hennar, sleit allt úr
skorSum, mannfélag haf og himin,
rauf hrynjandi IjóSs og skálds og
sleit þau úr farvegi sínum og frá hin-
um djúpa hljómbotni, eins og orSiS
hafi sveiflukast, og þak veraldar
hrundi og skilveggirnir sem áSur
voru, eSa færSust út í ósýnilegan
fjarska. Og skáldiS sá allt komiS á
hreyfingu og andstæSurnar sem í öllu
húa og í honum sjálfum ogeru hreyfi-
afl alls, og hann sér byltingarstraum-
ana í rás viSburSanna og þjóSfélög-
in í sinni byltandi mynd, skynjar glit
og sundurgerS yfirborSsins, hina
hvítu ásýnd borga og mannlífs, en
einatt á bak viS eSa í djúpinu aSra
veröld meS hafniSi drauma og heil-
um hljómbotni, þá veröld sem var
og mun koma og hann saknar og þrá-
ir, þá heildarmynd sem hefur hrotn-
aS en svífur í rauninni alltaf fyrir
honum og hann leitar sífellt aS í
IjóSum sínum. En sögnin um þaS aS
heimurinn hafi veriS fullgerSur á
sex dögum og allt þar meS fullkomiS
er goSsögn ein. Heimurinn er sífellt
í sköpun, og nútíSin hefur amk.
sundraS þeirri gæSaveröld sem guS
sá fyrir sér, hafi hún nokkru sinni
veriS til. LjóS Hannesar einkennast
aS vísu af þrá eftir fullu lífi og heil-
legri veröld, en nútíSin er bylting og
ljóSum hans hefur veriS áskapaS eSli
hreyfingarinnar, aS vera mynd af
byltingu tímanna, af heimi í sköp-
un.
Lanf og stjörnur eftir Snorra Hjartar-
son. MeS mikilli eftirvæntingu var
beSiS eftir nýrri ljóSabók frá Snorra
Hjartarsyni, og mikill var fögnuSur-
inn eftir aS menn fengu hana í hend-
ur og þeir sem um hana hafa skrifaS
gert sér grein fyrir aS hér væru þeir
í námunda viS mikilsháttar skáld-
skap, eins og Ólafur Jónsson komst
svo vel aS orSi. Má því segja aS
nægilegt væri aS taka undir þessi
ummæli og benda mönnum á bókina
sjálfa, eins og hefur líka þegar veriS
góSu heilli gert meS þvi aS verSlauna
hana fremsta skáldrit ársins 1966, og
bókin ennfremur af því tagi aS ýms-
um kann aS þykja helgispjöll aS far-
iS sé á nokkurn hátt aS útskýra kvæS-
in, svo viSkvæm sem rósablöS þeirra
eru, og auk þess aS óþörfu þar sem
þau geta ekki einfaldari né ljósari
veriS.
En svo er um þessi ljóS aS meS
einhverjum óskilgreinanlegum hætti
234