Morgunblaðið - 23.02.1985, Side 41

41
MORGUNBLAÐID, LAUGARDAGUR 23. FEBRÚAR 1985
Áttræður:
Sigurður M. Sveins
son Reyðarfirði
Hversu hraðfleyg er stundin, og
ört líður ævitíð. Og þó. Enn er
hann léttur í spori, enn léttari í
máli, andinn hress og óbugaður,
tilsvörin sem fyrr, kímin og
mergjuð. Og samt er mér tjáð, að
hann Sigurður sé áttræður í dag.
Um aldur þýðir víst ekki að þræta
við kirkjubækur, jafnvel þó af
Suðurlandi séu.
Fáeinar línur á hann skilið frá
mér og mínum, þó ekki væri annað
en til að óska honum allra heilla á
heiðursdegi og árna honum ham-
ingjuríkra lífdaga lengi enn og
þakka honum góð og gjöful kynni.
Ég ætti máske að minna sjálfan
mig á að þakka honum fyrir morg-
unferðirnar fyrir 30 árum, þegar
þrautalendingin var ævinlega sú
sama í hríð eða stórrigningu að
hringja í Sigurð og fá hann til að
ná í kennarablókina, sem ekki
treysti sér til þess að fara þessa
þrjá kílómetra í veðurofsanum.
Reyndar er þrautalendingin
ekki rétta orðið, því af annarri
eins ljúfmennsku hefur ekki verið
tekið í mín erindi fyrr né síðar.
Eða mætti máske hverfa til nú-
tímans og þakka fyrir dóttursyn-
ina mína, sem dýrka hann og þarf
engan að undra sem til þekkir. Já,
margt mætti rifja upp af mætum
minningum, gömlum sem nýjum.
Mest er þó um vert, að maðurinn
er ævinlega jafn sannur og sam-
kvæmur sjálfum sér. Gamansemin
og þessi tindrandi glettnu tilsvör
og orðtök eru raunar sérgrein
hans og sögur um það landfleygar,
enda er orðheppnin með afbrigð-
um. Ég veit að Sigurður fyrirgefur
mér, þó ég minni á söguna um vin-
inn, sem orð fór af að ekki væri
alltaf ! sem beztu lagi undir stýri.
Þegar Sigurður frétti af röskleg-
um útafakstri hans varð honum að
orði: Ja, nú hefur vínurinn verið
„edrú“. Já, gaman væri nú að eiga
sagnasafnið þó ekki væri nema að
hluta og njóta þessara einstöku
eðliskosta þinna og láta aðra njóta
þar af.
Ýmislegt hefur Sigurður starfað
um dagana, en lengst var hann í
starfi bifreiðaeftirlitsmanns á
Austurlandi. Það starf mun vart
með vinsælli störfum, allir þykj-
ast vera í rétti, allt er í lagi hjá
þeim, þeirra bifreið auðvitað allra
bezt allra og ekkert að.
En svo vel þekki ég til um Aust-
urland allt, að erfitt hygg ég að
yrði að finna nokkurn, sem bæri
kala í brjósti til Sigurðar fyrir
störf hans, hversu sem dómarnir
kunna að hafa verið um bifreið
viðkomandi á hverjum tíma. En
góðvinina á hann ótalmarga vítt
um svæðið.
Vinsældir hans má rekja beint
til samvizkusemi hans og réttsýni
og ekki spillti glaðværðin og góð-
vildin. Það var ekki embættis-
mannahrokinn eða mikillætið,
sem einkennir alltof marga, sem
miklast af öðru en eigin verðleik-
um.
Frá þessum ferðum hans, sem
oft voru erfiðar og erilsamar, eru
margar kunnar sögur, sem lifa á
stöðunum umvafðar þeirri hlýju,
sem fylgdu manninum hvarvetna.
Einlægni Sigurðar dregur enginn í
efa, sem til þekkir, hreinskilni
hans er við brugðið, tæpitungu-
laust er allt hans tal og tepruskap-
ur og „snobb“ eru honum sérstök
andstyggð. Barngæði hans eru
sérstök og hið góða hjartalag nýt-
ur sín hvergi betur en þar.
Ekki ætla ég að skiljast svo við
þessa árnaðarósk til Sigurðar að
ég ekki geti um ákveðni hans í
skoðunum, þar hafa samvinnu-
hugsjón og sönn félagshyggja átt
fulltrúa góðan og tryggan tals-
mann og þar með Framsóknar-
flokkurinn.
En aldrei hefur pólitískur
ágreiningur skyggt á vináttu
okkar, enda von, þar sem sjónar-
mið hins eru virt og ofstæki víðs
fjarri svo ljúfum manni.
Freistandi væri að gera lífs-
hlaupi hans verðugri skil en verða
gerð hér í stuttri afmæliskveðju,
bregða upp gleggri mynd af mann-
kostadreng, sem skilað hefur sínu
lífsstarfi með sóma og lífgað upp á
umhverfi sitt með lifandi, léttum
hnyttiyrðum, sem marga hefur
glatt, en enga sært. Það bíður
næsta tugar.
Sigurður er fæddur að Öxnalæk
í Ölfusi 23. febrúar 1905. Foreldr-
ar hans voru hjónin Sigríður
Magnúsdóttir og Sveinn Hannes-
son bóndi þar. Systkini hans voru
fjögur. Sigurður ólst upp þar í Ölf-
usinu, en ungur fór hann til
Reykjavíkur, fór þar að vinna hjá
Vegagerð ríkisins á veghefli og
þótti afburða verklaginn og hæf-
ur, jafnt við heflun sem viðgerðir.
1931 er hann svo sendur með
fyrsta snjóbílinn austur á Reyð-
arfjörð og þar verður svo starfs-
vettvangur hans upp frá því, fyrst
sem verkstjóri hjá Vegagerð ríkis-
ins og síðan bifreiðaeftirlitsmað-
ur. Eiginkonu sinni, Björgu Bóas-
dóttur, Reyðarfirði, kvæntist hann
1932 og það var gæfuspor fyrir
bæði. Þau eiga stóran og gjörvi-
legan barnahóp.
Ekki hefur húsmóðurstarfið
hennar Beggu verið erfiðislaust,
en létt lund og ágætt atgervi
hennar skiluðu henni yfir alla örð-
ugleika. Gott hefur verið að kynn-
ast elskusemi hennar, hjálpfýsi og
glaðlyndi og á síðustu árum hefi
ég hlotið þá ánægju að kynnast
henni enn betur, áhuga hennar á
hinum margvíslegustu málum,
ákveðnar skoðanir og lifandi
skilningur, þó ljúflyndið við mitt
fólk beri þar hæst. Samhent komu
þau hjón upp barnahópnum sínum
stóra, oft við þröngan kost, en
aldrei var æðrast og þá voru nýtni
og sparsemi dyggðir, sem dugðu
vel þeim, sem þær áttu. Börn
þeirra eru í aldursröð:
Oddný húsmóðir, búsett í Nor-
egi, Sigríður verslunarm. nú í
Reykjavík, María meinatæknir á
Akureyri, Sveinn vélstjóri í Hafn-
arfirði, Bóas bifreiðaeftirlitsmað-
ur á Eskifirði og Karl verkstjóri
hjá Reykjavíkurborg, búsettur í
Kópavogi. Eitt barn þeirra dó í
fæðingu. Sigurður eignaðist eina
dóttur fyrir hjónaband, Svövu
hæstaréttarritara í Reykjavík.
Hlý er hamingjuóskin til Sig-
urðar í dag, yljuð þökk fyrir ótald-
ar ánægjustundir. Megi farsældin
fylgja þér og þinni góðu konu á
gæfubraut og njóttu áfram alls
hins bezta, hress og horskur, sem
ávallt áður. Lifðu heill, vinur kær.
Helgi Seljan
Græna lyft-
an frumsýnd
á Kirkjubæj-
arklaustri
Kirkjubæjarklaustri, 20. febrúar.
IIM ÞESSAR mundir standa yf-
ir æfíngar hjá llngmennafélag-
inu Ármanni á Kirkjubæjar-
klaustri á gamanleiknum
„Græna lyftall“, eftir Avery
Hopwood í þýðingu Sverris
Thoroddsen. l»að er Jónína
Kristjánsdóttir sem leikstýrir en
hún hefur undanfarin ár leikst-
ýrt hinum ýmsu verkum fyrir
leikhópinn. Sl. ár var það „Sjó-
leiðin til ILigdad" eftir Jökul
Jakobsson sem fékk mjög góðar
viðtökur.
Frumsýningin á „Grænu lyft-
unni“ verður á Kirkjubæjar-
klaustri sunnudaginn 24. febrúar
en síðan leggur leikhópurinn land
undir fót og sýnir á Flúðum 27.
febrúar, Borg í Grímsnesi 28.,
Hlégarði 1. mars, Félagslundi
Gaulverjabæ 2., Vík í Mýrdal 3.,
Mánagarði 5. og Hrollaugsstöðum
6. mars. Lokasýning verður svo á
Kirkjubæjarklaustri 7. mars.
Ekki er að efa að margir munu
notfæra sér þetta tækifæri til að
sjá þennan bráðfyndna gaman-
leik, ekki síður þeir sem sáu hann
fyrir mörgum árum í uppfærslu
hjá Leikfélagi Reykjavíkur en þar
var hann sýndur vikum saman
fyrir fullu húsi.
HSH
J
Lesefni í stórum skömmtum!