Morgunblaðið - 28.03.1987, Blaðsíða 57

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. MARZ 1987
~ 57
Minning:
Einar Birkir
Guðbergsson
Fæddur 17. júlí 1983
Dáinn 23. mars 1987
farvegur og svo var með fleira.
En þetta hafði engin áhrif á ná-
býli okkar og samstarf. Tómas var
alltaf boðinn og búinn að veita að-
stoð ef með þurfti. Samskipti okkar
þessi ár voru margvísleg og af
ýmsum toga. Allt frá því að gant-
ast saman á leiksviði. Leggja á
bakið 100 kg síldarmjölssekki eða
kolapoka við uppskipun og vaka
jrfír doðakúm. Alltaf var Tómas
samur og jafn. Hinn trausti hlekkur.
Það kom stundum fyrir að hann
væri seinn til svars er vanda bar
að höndum sem þurfti að leysa.
Eftir andartaks hlé kom oft þetta
svar:
„Ætli maður reyni ekki.“
Þar með var málið útkljáð og lið-
veisla hans fulltryggð.
Það er langur vegur frá Stafni
til Breiðaijarðar talið í kílómetrum,
en þó miklu lengra sé mælt í bú-
skaparháttum.
Það er tvennt ólíkt að stunda
búskap á heiðarbýli norður í Þing-
eyjarsýslu eða á hlunnindajörð við
Breiðafjörð þar sem segja má að
hálft jarðargagnið sé í sjó.
Það er sitt hvað að stunda hey-
skap í eyjum eða á fyalli.
Það þarf bæði þekkingu og
reynslu til að nytja hlunnindi svo
vel fari.
Allt þetta tiléinkaði Tómas sér á
skömmum tíma. Naut hann þar
meðfæddrar vandvirkni og hag-
leikni. Hann varð að vísu aldrei
sjósóknari til jafns við innfædda
breiðfírska formenn. En hann náði
þeim tökum á báti er dugðu honum
til að nytja eyjagagns og aðdrátta.
Tómas saftiaði ekki fjármunum.
Til þess lágu ýmsar ástæður.
Stórt heimili til framfærslu, oft
þröng og ótrygg ábúð. En síðast
en ekki síst hversu veitul þau hjón
voru. Hann reisti sér aldrei hurðar-
ás um öxl með lántökum. Hans
lífsstíll var í ætt þeirrar kynslóðar,
er taldi farsælast að sjá fótum
sínum forráð. Þau hjón voru með
afbrigðum gestrisin og nutu þess
að blanda geði við gesti sína og
veita þeim af rausn.
Staðurinn og störf Tómasar buðu
upp á gestanauð. Það vakti reyndar
furðu margra hversu vel þeim hjón-
um nýttist aflafé sitt. En þar kom
til nýtni þeirra og umhyggja. Og
alla tíð voru þau veitendur.
En Tómas safnaði öðrum verð-
mætum. Hann eignaðist vináttu og
virðingu meðbræðra sinna.
Með leyfí Kristínar dóttur hans
langar mig að lokum að minnast
hér atviks er hún sagði mér frá.
Þegar búið var að kistuleggja var
nokkur óvissa um hvort næðist
strax í bíl til þess að flytja kistuna
vestur en óhægt var um geymslu
hennar á staðnum.
Er þetta var rætt gefur sig fram
ungur maður og segir: „Eg lána
ykkur bara minn bíl.“
Kristín sagðist hafa orðið undr-
andi, því hún þekkti manninn ekki
og hann gerði engan fyrirvara um
ökumann eða annað er bílinn varð-
aði. Vegna uppruna mannsins
kemur mér ekki á óvart þótt hann
sé skjótgreiðvikinn. Þó langar mig
til að seilast lengra.
Maðurinn vissi reyndar full skil
á Tómasi því hann var fæddur hér
í sveit en fluttist ungur úr byggðar-
laginu. Hins vegar efast ég um að
hann hafí nokkur bein tengsl haft
við þá er þama voru staddir. Sjálf-
sagt hefur honum einnig verið
kunnugt að afi hans og faðir voru
góðvinir Tómasar.
En var það næg ástæða til að
treysta ókunnu fólki fyrir bílnum?
Nú gef ég mér þá forsendu að vin-
átta feðranna hafí á vissan hátt átt
þama hlut að máli og þann veg
fannst mér Kristín líta á málið.
Væri þá ekki leyfilegt að álykta
að samhygð, samhjálp og samvinna
séu þau verðmæti er gildi halda
þótt annað reynist hjóm.
Undir það myndi Tómas taka
mætti hann mæla. Það var hans
sannfæring og þeirri sannfæringu
var hann trúr.
Tómas er horfínn af sviðinu.
Við sem áttum samleið með hon-
um í áraraðir þökkum og söknum
hans.
í okkar augum eru Reykhólar
aðrir en áður.
Ég og ijölskylda mín vottum
Steinunni og öðru vandafólki samúð
okkar.
Jens Guðmundsson
Kveðja frá afa og ömmu í Bol-
ungarvík, Anítu systur og fjöl-
skyldu.
Vegir drottins eru órannsakan-
legir, og í dag kveðjum við með
harmi og söknuði litla drenginn
okkar, sem er látinn. Einar litli-
fluttist með foreldrum sínum hingað
vestur og var hann litla sólskinið í
lífi okkar allra, fallegt og yndislegt
barn sem hann var og ávallt verður
í hugum okkar og við vitum í hjört-
um okkar að Jesús sagði: Leyfíð
bömunum að koma til mín og ban-
nið þeim það ekki, því að þeirra er
Guðs ríki. Með þetta fyrirheit ritn-
ingarinnar vitum við, elsku foreldr-
ar, að Drottinn mun veita ykkur
huggun í sorg ykkar.
Það er rúmt ár síðan Einar og
foreldrar fluttust suður til
Reykjavíkur og við viljum þakka
fjölskyldu tengdadóttur okkar á
Ashóli í Holtahreppi fyrir alla þá
hlýju og umhyggju í garð Einars
litla og Drottins blessun.
Birkir Skúlason, Sigríður Guð-
bergsdóttir og fjölskylda.
Ég get varla trúað því ennþá að
heimsins besti frændi sé kominn til
Guðs, aðeins þriggja ára og átta
mánuðum betur. Þessi myndarlegi
og skýri drengur sem alltaf var til-
búinn að gera allt sem hann gat
til að gleðja aðra, bæði ménn og
dýr. Og þegar ég minnist þess get
ég ekki annað en hugsað um það
sem stendur í Opinberun Jóhannes-
ar 19.11: Þá sá ég himininn opinn
og sjá: Hvítur hestur. Sá, sem á
honum sat, heitir Trúr og Sannur,
hann dæmir og berst með réttvísi."
Það er ekki hægt að segja annað
en þau sem Guð elskar, deyja ung.
En það verðum við að muna að
meðan minningin er til, deyr eng-
inn, þess vegna verður Éinar Birkir
alltaf hjá okkur.
„Kristur minn ég kalla á þig
komdu að rúmi mínu.
Gakk hér inn og geymdu mig
Guð í faðmi þínum."
Með þessu vil ég votta elsku stóru
systur minni og besta mági í heimi,
Önnu Grétarsdóttur og Guðbergi
Gr. Birkissyni, mína innilegustu
samúð.
Elín Grétarsdóttir,
Áshóli.
Ástarkveðjur frá afa og ömmu,
Áshóli.
í dag er til grafar borinn Einar
Birkir Guðbergsson að Hraungerð-
iskirkju.
Harmafregnin um hina skyndi-
legu brottför Einars litla skilur eftir
í hjörtum okkar sorg og djúpan
söknuð.
Einar hafði flust vestur til Bol-
ungarvíkur með foreldrum sínum
Guðbergi Birkissyni, syni Birkis
Skúlasonar og Sigríðar Guðbergs-
dóttur og Anítu systir sem eru
búsett hér vestra. Móðir Ejnars er
Anna Grétarsdóttir frá Áshóli í
Holtahreppi.
Þau hjón urðu okkar einlægu
vinir og Hjalti sonur okkar og Ein-
ar litli hinir mestu mátar og leik-
félagar. Þeir voru nánast óaðskilj-
anlegir og voru ávallt
fagnaðarfundir er þeir hittust. í
hugum okkar er ennþá lítill og fal-
legur drengur sem kom brosandi
og glaður að hitta okkur í Meiri-
Hlíð. Einar fluttist fyrir rúmu ári
til Reykjavíkur þar sem foreidrar
hans stofnuðu lítið einkafyrirtæki
og naut hann heimilis þeirra og
ástúðar. Einnig vitum við að hann
átti ekki einungis ástkæra fyöl-
skyldu í Bolungarvík því að hann
átti einnig hlýju og aðdáun afa og
ömmu að Áshóli í Holtahreppi.
Enda var Einar náttúrubam í sér
og naut þess að segja okkur frá
þeim unaðsreiti er hann þar átti.
Okkur er ekki gert kleift að ráða
gátur þessarar tilveru okkar hér á
jörð, en mánudaginn 23. mars
síðastliðinn var lítill drengur hrifínn
burt af þessari jörð frá elskandi
foreldrum og ástkærri ijölskyldu til
þess að hvfla í faðmi og umsjá
Drottins. Kæru vinir, við vottum
ykkur innilega samúð okkar og
guðs blessun.
Fjölskyldan Meirihlið
Bolungarvík:
Ragnar Haraldsson,
Sigríður Þórðardóttir,
Hjalti Ragnarsson,
Gísli Ragnarsson.
Allt upp í 20% gjaldskrár-
lækkun taki ríkið skuldir á sig
- segir Ingólfur
Hrólfsson, veitu-
stjóri Hitaveitu
Akraness og
Borgarfjarðar
VEGNA mistaka við vinnslu
Morgunblaðsins, sem kom út í
gær, féllu niður hlutar úr þessum
tveimur fréttum. Þær eru því
birtar hér aftur í heild.
„ÉG tel að gjaldskrá hitavei-
tunnar geti lækkað allt að 20%
miðað við núverandi stöðu á
vaxtamörkuðum og ef tekst að
losa veituna við 400 miiyónir
eins og rætt hefur verið um í
ríkisstjóm,“ sagði Ingólfur
Hrólfsson, veitustjóri Hitaveitu
Akraness og Borgarfjarðar, f
samtali við Morgunblaðið i gær.
Hitaveitan skuldar rúmlega
einn milljarð auk þeirra 400 millj.
kr., sem í ráði er að losa hana
við. Fundur verður í stjóm hitavei-
tunnar nk. mánudag og verða þar
tillögur ríkisstjómarinnar ræddar.
Þá er gert ráð fyrir því að eigna-
raðilar fundi bráðlega um málið
og ræða síðan við fjármálaráðu-
neytið í framhaldi að því.
I fyrsta lagi er lagt til að stofn-
að verði sameiginlegt orkuveitu-
fyrirtæki í Borgarfjarðarhéraði
þar sem ríkið legði til allt að 150
millj. kr. og að þetta nýja fyrir-
tæki yfírtæki allar eignir og
skuldir þeirra orkufyrirtækja sem
á svæðinu em. Þessi fyrirtæki
em: Hitaveita Akraness og Borg-
arfjarðar, Rafveita Akraness,
Rafveita Borgamess, Rafmagn-
sveitur ríkisins í Mýra- og
Borgarfjarðarsýslu, Andakflsár-
virkjun og dreyfíveitan á Hvann-
eyn.
I öðm lagi er lagt til að ríkið
kaupi eignarhluta þeirra sem eiga
hitaveituna í Andakílsárvirkjun og
kaupverð verði látið ganga upp í
skuldir hitaveitunnar. Síðan mun
það sem upp á vantar verða skipt
á milli eignaraðila og ríkisins til
fjármögnunar. Talað er um að
létta þurfi 400 millj. kr. af hitavei-
tunni þannig að ef út úr Andakfls-
árvirkjun kæmu með þessu móti
um 100 millj. kr., þá standa eftir
um 300 millj. kr., sem myndu
samkvæmt tillögunni skiptast á
milli ríkis og eignaraðila.
„Fyrst og fremst er verið að
reyna að bjarga hitaveitunni, en
ákveðin andstaða ríkir við þessar
hugmyndir, sérstaklega um að
sameina hitaveituna Andakflsár-
virkjun þar sem ekki em sömu
eigendur að þessum fyrirtækjum.
Ekki þykir því sjálfgefið að eig-
endum virlqunarinnar fínnist
sjálfsagt að sameinast hitavei-
tunni,“ sagði Ingólfur.
Akraneskaupstaður á þriðjung
í Andakflsárvirkjun, Mýrarsýsla á
jafnframt þriðjung í virkjuninni
og Borgarfjarðarsýsla þriðjung.
Hitaveitan er hinsvegar í 72,8%
eigu Akraneskaupstaðar, Hita-
veita BorgarQarðar á afganginn,
27,2%, en í henni em eigendur
Borgameshreppur, Andakils-
hreppur og Bændaskólinn á
Hvanneyri.
Þriðji möguleikinn, sem reifað-
ur var í ríkisstjóm um vanda
Hitaveitu Akraness og Borgar-
fjarðar, mun hafa verið sá að ríkið
yfirtaki 175 millj. kr., og eigna-
raðilar yfírtækju 200 millj. kr. á
móti. Hinsvegar mun óleyst með
hvaða hætti eignaraðilar munu
geta yfirtekið þessar skuldir og
hvort sveitarfélagið treysti sér
einfaldlega til þess, að sögn In-
gólfs.
„Mér sýnist hinsvegar þessi
þriðji kostur sá skásti. Hann er
að minnsta kosti sá eini sem ég
Selfossi.
HJÁ Húsgagnaiðjunni á Hvols-
velli er nú unnið að smíði á
raðsófum og stólum í flugstöðv-
arbygginguna á Keflavíkur-
flugvelli. Um er að ræða i
kringum 140 sæti sem kosta
munu um fjórar milljónir
króna.
sé að er framkvæmanlegur," sagði
Ingólfur. Undanfarin ár hefur
veitan ekki getað staðið sjálf und-
ir vaxtagreiðslum, en séð var fram
á það nú að hægt yrði að standa
skil af vaxtagreiðslum með 14%
boðaðri hækkun á gjaldskránni
ffá og með sl. áramótum. Ekki
hefur ennþá orðið af hækkuninni,
en ákvörðun um hækkun hefur
tvisvar sinnum verið frestað, að
sögn hitaveitustjórans.
Franz Ámason, hitaveitustjóri
á Akureyri, sagði að ekki hefðu
verið gerðar neinar tillögur vegna
vanda Hitaveitu Akureyrar.
„Ríkisstjómin ijallaði vissulega
um veituna, en ég get ekki séð
Flestir sófamir em úr þykku
leðri sem unnið er úr dönskum
nautshúðum. Húsgagnaiðjan á
Hvolsvelli sér að öllu leyti um
smíðina, hönnun og útfærslu. Það
var Ólafur Ólafsson, sem teiknaði
húsgögnin, og Kjartan Einarsson
sem útfærði bólstrunina í samráði
neinar lausnir í sjónmáli. Við send-
um nefndinni greinargerð um
hvemig við teldum mögulegt að
lækka gjaldskrá veitunnar, en mér
vitandi hefur ekkert verið tekið
tillit til hennar. Skuldbreyting
hefur þegar farið fram og ríkis-
stjómin hefur ekki boðist til þess
að taka við skuldum af Hitaveitu
Akureyrar."
Hitaveita Akureyrar skuldar nú
um 2,2 mifljarða kr. Franz sagðist
ekki geta séð að þó gert sé ráð
fyrir að Hitaveita Akraness og
Borgamess og Hitaveita Vest-
mannaeyja fái „smástyrk" frá
ríkissjóði, stæðu þær betur að vígi
á eftir - það væri örugglega mis-
skilningur.
Athugasemd
í gær féll niður nafn höfundar
við greinina_ íslensk hönnun, en
hana ritaði Ásdís Loftsdóttir.
við húsameistara ríkisins.
Hjá Húsgagnaiðjunni vinna 22
í allt og þar eru framleidd heimil-
ishúsgögn af ýmsum gerðum og
sérhönnuð húsgögn fyrir elli- og
dvalarheimili.
— Sig. Jóns.
Sófar úr nautshúðum
fyrir nýiu flugstöðina