Morgunblaðið - 28.03.1987, Side 58

58
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. MARZ 1987
rokksíðan
Umsjón: Árni Matthíasson
Glimmerrokk
Segja má að hið svokallaða glimmerrokk, rokk
þar sem mikið er lagt upp úr því að vera málað-
ur sem kvenmaður (sértu karlmaður) og klæddur
í sem afkáralegust og skrautlegust föt, hafi haf-
ist til vegs og „virðingar11 með hljómsveitinni
The New York Dolls.
Fleiri fylgdu í kjölfarið, en hreyfingin náði aldrei
að festa sig í sessi og lognaðist útaf um svipað
leyti og New York Dolls, enda sá lífsstíll glimmer-
rokksveita yfirleitt til þess að menn entust ekki
lengi í því. I glimmerrokki New York Dolls var ein-
mitt að finna helstu hningnunareinkenni rokksins
sem fólust í alskyns andiegu og líkamlegu svalli.
Síðustu ár hafa komið upp nýjar glimmerrokk-
hljómsveitir, sem tekið hafa upp þráðinn þar sem
frá var horfið og virðast eiga heldur en ekki hljóm-
grunn hjá þorra unglinga í Bandaríkjunum a.m.k.
Helsti munur á glimmerrokki dagsins í dag er
að það er aðeins á yfirborðinu, þetta eru bara
stælar kjá flestum sveitanna.
Meðal helstu hljómsveita glimmerrokksins í dag
eru Mötley Crue, Ratt, China, Poison og Cinder-
ella. Tvær þeirra hafa átt einna greiðasta leið upp
á stjörnuhimininn nú upp á síðkastið og er því við
hæfi að kynna þær sem fulltrúa glimmerrokksins.
Poison
Hljómsveitina Poison stofnuðu þeir Bobby Dall,
C.C. DeVille, Bret Michaels og Rikki Rockett árið
1983. Poison nafnið er frá árinu 1984. Fyrsta plat-
an kom út í maí 1986 og sex mánuðum síðan fór
hún að seljast. Um þessar mundir er platan á
leið upp sölulista í Bandaríkjunum, er þegar kom-
in í gull og búist er við platínu fljótlega. Tónlistin
er létt þungarokk, ekki ósvipuð þeirri tónlist sem
Jon Bon Jovi malar gull á.
Cinderella
Cinderella er eilítið yngri hljómsveit, stofnuð
1984. Hana skipa Jeff LaBar, Tom Keifer, Eric
Brittingham og Fred Coury. Cinderella er undir
áhrifum frá Bon Jovi, enda var sveitin ráðin sem
upphitunarhljómsveit hjá Bon, eftir að hann heyrði
til þeirra fyrir tilviljun. Drengjunum í Cinderella
svipar til þeirra í Poison að því leytinu 'til að þeir
lifa heilbrigðu lífi og líta ekki við svínaríinu sem
oft vill fylgja þungarokksveitum.
Plötudómar
Fyrir nokkru tóku athugulir
eftir því að á listanum yfir
plötur frá sjálfstæðu útgefend-
unum í Bretlandi fór að bera á
einkennilegu hljómsveitarnafni,
Camper van Beethoven, og þá
yfirleitt ofarlega á listum.
Er grannt var skoðaö kom í
Ijós að hér var um að ræða
bandaríska hljómsveit, upp-
runna í Kaliforíu 1983. í Camper
van Beethoven eru Chris Molla,
Jonathan Segal, Victor Krumm-
enacher, David Lowery og
Greg Lisher.
Tónlistin sem Camper flytur
er eins óvenjuleg og nafnið. Á
ptötum þeirra bregður fyrir
búlgarskri þjóðlagatónlist,
bandarískri sveitatónlist, Pink
Floydlegu sýrurokki, ska og
þungarokki. Ólíkleg blanda en
góð þegar upp er staðið. Alltaf
áhugavekjandi með hæfilegum
skammti af kímni og félagslegri
gagnrýni. Fyrsta plata sveitar-
innar, Telephone Landslide
Victory, vakti hrifningu og síðan
hafa tvær bæst í hópinn, enn
betri. Á fyrstu plötunni var af-
bragðslagið eftirminnilega
Take The Skinheads Bowling,
sem er meðal betri „indie" laga
sem komið hafa út.
Ekki veit ég hvort margir
þekki til Camper van Beetho-
ven hérlendis, en óhætt er að
benda mönnum á að kynna sér
sveitina, séu þeir gefnir fyrir
að láta koma sér á óvart.
Poison - Brett Michaels, Rikki Rockett, C.C. DeVille, Bobby Dall.
CAMPER
VAN
BEETHOVE
Diskarnir
vinsælu.

Bítlar slá í gegn
Það fór eins og greint var frá hér á síðunni fyrir
nokkru — fyrstu fjórir leysidiskar Bítlanna slógu
í gegn og vel það. Svo virðist sem að flestir hafi
keypt alla fjóra í einu, a.m.k. seldust þeir mjög
jafnt. Munurinn á þeirri sem mest seldist, „A
Hard Day’s Night", og þeirri sem minnst seldist,
„With The Beatles", var víst hverfandi lítill.
Þó telja menn aö þessar plötur seljist ekki í
hálfkvisti viö það sem hinar „stóru" — þ.e.a.s.
„Sgt. Peppers" og „Hvíta albúmið" — muni selj-
ast í. Þá hafa tónlistargagnrýnendur hrósað
útgefendunum fyrir að hafa sýnt þá smekkvísi
að gefa diskana út í réttri tímaröð, því að með
því hafi þeir endurvakið áhuga á þessari vinsæl-
ust, ef ekki bestu, rokkhljómsveit allra tíma. Hefðu
útgefendurnir byrjaö á að gefa út hinar fyrrnefndu
„stóru" plötur er hætt við að aðrar hefðu gersam-
lega fallið í skuggann.
★ ★ ★ ★
Ég hélt ekki að ég
myndi lifa þann dag
að Glimmer-rokkið
risi upp frá dauð-
um. Sá dagur kom
þó og sannaðist
enn sem áður að
enginn veit sína
ævina fyrr en öll er.
Eftir útlitinu að
dæma gæti hljóm-
sveitin reyndar vel
verið eitthvað, sem kötturinn dró með sér inn,
enda heitir platan „Look What The Cat Dragged
In".
Hljómsveitin Poison mun vera komin frá aust-
urströnd Bandaríkjanna, en eftir að hljómsveitar-
meðlimir sáu fram á sult og seyru við Atlantshaf
komu þeir sér til Kaliforníu, en þar gekk þeim
betur á framabrautinni. Til allrar hamingju er
Poison ekki Glimmer-rokksveit að öðru leyti en
útlitinu, sem er reyndar alveg meira en nóg.
Tónlist Poison er hins vegar í ætt viö me-
lódískt þungarokk og ekki alls óskylt því sem Bon
Jovi hefur verið að gera. Mörg lögin eru prýðileg
áheyrnar og má þar nefna „Cry Tough" og „Acti-
on Tonight". Platan er töluvert ferskari en ég
bjóst við, enda er hermt að hún hafi verið tekin
upp á tólf dögum!
Platan er í fjörlegasta lagi og í raun og veru
ágætt að láta hana ganga á fóninum. í fyrrihluta
partýs á föstudagskvöldi er hún t.a.m. fyrirtak
og kemur fólki í ágætt skap. Hvað tónlistina varð-
ar er ekki um neina uppgerð að ræða og það
drepst enginn af þessu eitri. A.M.
★ ★ ★
Umslag þessarar
plötu er hræðilegt
eins og flest þunga-
rokksumslög. Inni-
haldið er hins vegar
töluvert 8kemmti-
legra. Öskubusku-
piltar koma frá
Philadelphiu, en
tónlistin er þó helst
í ætt við vestur-
strandarrokk.
Cinderella varð fyrst þekkt af því að
vera upphitunarband fyrir David Lee Roth og Bon
Jovi, en ferðast nú um á eigin vegum og telja
fróðir hljómsveitina til stórræða líklega. Ég er
ekki frá því, a.m.k. er þetta prýðis þungarokk,
sem sveitin leikur. Titillag plötunnar, „Night
Songs", er býsna þungt og kröftugt lag — e.t.v.
ekki dæmigert fyrir plötuna, en sýnir þó að Cinde-
rella er ekki föst í því kviksyndi meðalmennskunn-
ar, sem alltof margar nýjar þungarokkssveitir eru
hálfdrukknaöar í. Á eftir fylgir gott keyrsíulag,
„Shake Me“. Önnur góð lög eru t.d. „In From
The Outside" og „Push, Push".
Aðalforinginn í Cinderellu er Tom Keifer, en
hann semur öll lög, syngur og leikur á rytmagít-
ar. Sólógítarleikarinn er ekki beint svakaspenn-
andi, en hann á þó góða spretti og frumlega.
Rokkunnendur komast svosem af án þessarar
plötu, en þeir ættu að fylgjast með CindereHu í
framtíðinni.
A.M.
Stjörnu-
gjöf
Umsjónarmenn rokksíðunn-
ar hafa ákveðið að taka upp
stjörnugjöf í plötudómum,
enda segja fáeinar stjörnur
oft meira en mörg orð.
Stjörnugjöfin verður svo-
hljóðandi:
★ ★★★★: Fyrsta
flokks, keyptu hana.
★ ★ ★ ★: Ekki gallalaus,
hugsaðu málið.
★ ★ ★: Fáðu hana lánaða.
★ ★: Nærri vonlaus.
★: Gleymdu henni.
★ : Rusl.