Morgunblaðið - 24.09.1987, Blaðsíða 57

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 24. SEPTEMBER 1987
57
hurðinni með litla fingri. Ég geng
rösklega inní víðáttumikið anddyri
þar sem lækur niðar, gosbrunnur
flissar og litlir fossar hjala við gesti
umvafðir gróðri og fegurð. Satt er
það, mikill er íburðurinn og glæsi-
legt umhverfið, og þægindin vafa-
laust ómetanleg fyrir þá sem eiga
bíla og geta verslað þar sem allt
fæst á einum stað til heimilisins.
Það eru kostakjör, og ætti að spara
mikinn tíma, þegar fólk er búið að
rata um þetta mikla völundarhús.
Hvar sem litið er virðist allt á heims
mælikvarða.
Er þetta ekki að reisa sér hurðar-
ás um öxl? Getur lítil þjóð risið
undir þessum ósköpum, öllum þess-
um glæsihöllum sem þjóta upp.
„Flýtur á meðan ekki sekkur."
Hvað kemur til þess að mér er svo
tamt að notfæra mér gamla máls-
hætti? Mér finnst þeir hafi erindi
til manna á öllum tímum, þegar
orða er vant frá eigin bijósti. Það
kemur æði oft fyrir á göngunni
gegnum lífið. Mér finnst þröngt um
mig í allri þessari víðáttu. Ég er
líklega orðin of gamaldags til þess
að geta sameinast háttum nútím-
ans, eða hann er kominn út af
línunni sem bendir til réttra átta.
Mér finnst ég allt í einu verða eins
og lítil glerkúla í Kringlunni, og
veit ekki í hvaða átt hún á að velta.
Mér finnst ég vera búin að sjá nógu
mikið til þess að fræðast um hvað
þama er á ferðinni, og sný mér að
ungum manni og bið hann að vísa
mér leið til útidyra.
Það er dásamlegt að teyga að
sér útiloftið í síðsumarblíðunni. Ég
næ í vagn sem fer niður á Hlemm
og annan niður í gamla miðbæinn.
Ég kann vel við mig í Austur-
stræti, þótt mér finnist það hafa
sett niður síðan verslanabyrgin vom
flutt á miðja göngugötuna. Ferð
minni er heitið inn á Austurvöll,
þar sem hægt er að fá sér sæti og
hvíla lúna fætur. A bekk undir upp-
hækkuðu blómabeði að norðan sitja
tveir aldraðir herramenn, allir aðrir
bekkir eru fullsetnir. Ég hafði ekki
lengi setið, þegar ungur maður með
yfirhöfn undir handleggnum og
flösku í annarri hendi gengur völt-
um fótum inná grasflötina, vefur
yfirhöfnina utanum flöskuna, legg-
ur sig útaf og steinsofnar. Hann
virðist ekki í mikilli þörf fyrir þessa
hagræðingu. Dreggjamar í flöskuni
vill hann geyma vel. Við þremenn-
ingamir horfum þögul á þessa
svipmynd. Höfum sennilega öll
hugsað það sma og fundið til með-
aumkvunar. Móðir jörð var mjúk
og hlý og tók vel á móti hrjáðu
barni sínu.
Maðurinn sem situr fjær á bekkn-
um stendur hljóðlega upp, lítur
snöggvast á unga manninn og
gengur burt. Skyldi ástand hans
og návist hafa ýft upp illa gróin
sár? Hver getur svarað því?
Við tvö sitjum eftir á bekknum
og þegjum. Ég vona að hann taki
ekki eftir því að ég gef honum auga
í laumi, langar til að segja eitthvað
við hann, en finn ekkert einasta orð
sem mér finnst eiga við á þessari
stundu, að segja við bláókunnugan
mann. Þetta er skrítið ástand. Hann
er fyrri til að standa upp, réttir
mér hlýja kraftalega hönd og segir:
„Þakka þér fyrir að þú skyldir vilja
sitja hjá mér á bekknum. Má ég
ekki sækja handa þér ís,_ hann fæst
hér í næsta nágrenni." Ég afþakka
gott boð. Þetta kom svo skyndilega
að mér fannst ekkert sjálfsagðara.
Hann kveður hæversklega, ég end-
urgeld kveðjuna með ósk um
Guðsblessun honum til handa.
Skyldi ég hafa valdið honum sárs-
auka, með því að þiggja ekki ísinn.
Ég reyni að róa samviskuna með
því að minna mig á það hvemig ég
kvaddi hann, með ósk um blessun
Guðs. Hvað er betra?
Okkur mönnunum er svo tamt
að reyna að réttlæta okkur undir
margvíslegum kringumstæðum, svo
er annar sem hefur dómsvaldið. Ég
sé ekki ám samferðamannanna, en
ég fínn hana stundum. Við mæt-
umst oft eins og „skip á nóttu“.
Þessum manni fylgir eitthvað göf-
ugt og gott í einsemdinni. Best
gæti ég trúað því að hann hafi langa
æfi stýrt fleyi um úfna dröfn mann-
lífsins með snilld og sóma eða
jafnvel um alvörusjó, og nú kominn
heill í land með alla áhöfn þreyttur
en sæll. Forvitni mín rekur ekki
laust eftir. Í þessu efni verður henni
ekki svalað.
Ég rölti aftur inní Austurstrætið.
Sölutorgið er iðandi af manngrúan-
um._ Mér flýgur í hug. Mikið eigum
við íslendingar gott í allsnægtunum
og skuldasúpunni, þvílíkar and-
stæður, en svona er það samt.
Þegar ég horfi yfir þetta land
allsnægtanna og hugsa til þeirra
sem líða skort og þrengingar í fjar-
lægum heimshlutum, bræðra og
systra sem ekkert hafa til saka
unnið annað en að vera til, fer um
mig ónotahrollur. Hvers eiga til
dæmis börnin að gjalda? Okkur sem
heima sitjum finnst alveg nóg að
vita um þessar hörmungar og sjá
myndir í blöðum og sjónvarpi sem
staðfesta þessar hryllingsfréttir.
Hvemig skyldi þeim þá vera innan-
bijósts, sem hafa verið á staðnum,
þreifað á og séð þetta augliti til
auglitis. Við skulum taka sem dæmi
ungu hjúkrunarkonuna hana Sigríði
Guðmundsdóttur sem var í sjón-
varpsviðtali fyrir nokkru. Það þarf
mikinn kjark og kærleika til þess
að taka þátt í björgunarstarfinu þar
sem öll aðstoð virðist eins og dropi
í hafið þar sem neyðin er yfir-
þyrmandi. Það er dýrmætt og
þakkarvert að gefa af sjálfum sér
til þessarar aðstoðar. Heill og gæfa
fylgi öllum sem veita hjálp á einn
eða annan hátt. Margt smátt gerir
eitt stórt. íslendingar em fljótir til
að rétta hjálparhönd. Þegar hjartað
fylgir gjöfinni er hún stór. Eyrir
ekkjunnar sem sagt er frá í ritning-
unni var mikil gjöf í augum Krists.
Hún gaf af fátækt sinni allt sem
hún átti. Ef mannkynið væri með
hugarfari hennar gæti öllum liðið
vel, enginn þyrfti að vera hungrað-
ur eða klæðalaus. Síðasta fatasend-
ingin var stór, en betur má ef duga
skal.
Úr því ég fór að minnast á bág-
statt fólk í fjarlægum heimshlutum
og hjálp því til handa vil ég geta
um íslensku kristniboðana, sem
hafa fengið kall að ofan til þess að
boða heiðnum þjóðflokkum fagnað-
arboðskapinn. Vegna þeirra hlýðnu
einstaklinga eða íjölskyldna hafa
gerst undur og kraftaverk. Kristni-
boðssambandið hefur haldið starf-
inu uppi með fórnum og fyrirbæn-
um. Hann er ekki stór hópurinn sem
vinnur að þessu mikilvæga málefni.
Kannski ætti maður fremur að
segja hópamir sem mynda sam-
bandið, en þeir hafa hlýtt orðum
Jesú „Farið og kunngjörið mönnun-
um fagnaðarboðskapinn“. Þar er
unnið í fórn, trú og kærleika. Starf-
ið er margt en eitt er bræðrabandið.
Höfundurerrithöfundur, skrifar
undir skáldanafninu Hugrún.
R
þeir vita sem þekkja sanna Þjóð-
veija, þá láta þeir aldrei gullið
tækifæri úr greipum ganga að
halda nokkrar merkar og snjallar
ræður. Vart hafði síðasti tónninn
í fyrsta lagi Fóstbræðra dáið út
þegar inn á sviðið þustu fyrir-
menni staðarins og var borin á
undan þeim fánaborg mikil af
hljóðnemum. Hófust nú mikil
ræðuhöld. Voru þar fremstir ræðu-
skörunga borgarmeistari staðarins
(sem við hér mundum láta okkur
nægja að kalla sveitarstjóra) og
talsmaður Koplingkórsins, en svo
nefndist karlakórinn í Oedheim.
Mest og best mæltist ræðumönn-
um á þýsku, en það er tunga sem
íslenskir kórmenn eru ekki slyng-
astir að skilja. Þó mátti sjá snarpan
skilingsglampa á ásjónu íslending-
anna þegar inn var borinn klingj-
andi kristall. Hvítvínsglös á
grænum fæti handa kórmönnum
að gleðja sig við á_ svörtum vetrar-
kvöldum heima á Islandi. Og fleira
bar til. Að hléi loknu og söng
Gunnars Guðbjartssonar ætluðu
Fóstbræður að fara að tygja sig
inn á sviðið. En þá brá svo við, að
á sviðið var kominn þetta fimmtíu,
sextíu manna kór þeirra Oed-
heiminga. Sungu þeir nú af hjart-
ans lyst ættjarðarljóð og gleði-
söngva góða stund. A endanum
komust þó Fóstbræður að aftur
og sungu efnisskrá sína til síðasta
lags og gott betur, því þegar þar
var komið, höfðu þýskir söngvinir
hvergi fengið nóg. Þeir klöppuðu,
hrópuðu og bravóuðu og létu ekki
Fóstbræður lausa fyrr en þeir
höfðu sungið góðan skammt af
aukalögum. Þeir sem sóttu þessa
tónleika voru bæði Oedheimingar
og Heilbronnarar og mátti sjá
gagnrýni um tónleikana bæði í
fréttablaði Oedheiminga og í
Heilbronner Stimme nokkrum dög-
um seinna.
í Fréttablaðinu í Oedheim sögðu
þeir m.a. í lauslegri þýðingu: „Und-
urfagurt! Þannig er aðeins hægt
að lýsa því sem karlakórinn frá
íslandi hafði fram að færa í Ka-
þólska samkomuhúsinu á miðviku-
daginn. Menn hafa áreiðanlega
aldrei áður orðið vitni að svo glæsi-
legu afreki á sviði í Oedheim." Og
í Heilbronner Stimme má lesa fyr-
irsögn um frammistöðu Fóst-
bræðra á fyrmefndum tónleikum:
„íslenskur kór sló í gegn í Oed-
heim. Áhugamenn á atvinnu-
mannastigi að verki!“ Og hafandi
fjölyrt nokkuð um kórinn almennt
og frammistöðu hans í alþjóðlegu
kórakeppninni: „ ... Og þessi kór
kom nú fram í Oedheim... þar
með var slegið aðsóknarmet í sam-
komuhúsi staðarins. Nær fimm
hundruð manna voru á tónleikun-
um. Það sem þeir sáu var út af
fyrir sig viðburður. „Fóstbræðum-
ir“ komu fram í kjól og hvítu.
Þeir em á aldrinum 21 til 65 ára
og em alls ekki neinir atvinnu-
söngvarar. Þetta em smiðir,
múrarar, heildsalar, lögfræðingar,
prestar og háskólakennarar. En
með þeim var augljóslega fullkom-
in eining sem kemur einnig fram
í tónlistargáfum. Þeir einbeittu sér
alltaf algerlega að stjómanda
sínum, Ragnari Bjömssyni, sem
laðaði fram hljóm er virtist svara
lögmáli tónlistarinnar til — oft
aðeins með örlitlum handahreyf-
ingum. í fyrsta hluta efnisskrár-
innar vom þjóðlög frá eyjunni
þeirra. Þunglyndisleg og næstum
því ómstríð. En líka með langa,
mjúka tóna eins og maður þekkir
hjá Donkósökkunum frægu. Skipt-
in á milli „piano“- og „forte“-söngs
komu án þess að gera boð á undan
sér. Það var eins og þeir þyrftu
ekki á lofti að halda. Fyrsti tenór
og annar bassi —útverðirnir —
hljómuðu svo fyrirhafnarlaust að
það virtist fjarri lagi að þeir væm
þarna komnir að endimörkum
raddsviðs síns. Og allt, næstum
því allt sungu þeir óþvingað: allt
frá íslensku þjóðlögunum yfir í
nokkrar þarlendar tónsmíðar og til
kóra og aría úr „Töfraflautunni"
og „Fidelio“.“
Gestgjafar Fóstbræðra í Oed-
heim vom feikilega gestrisnir og
virtust ekkert til spara að gera
þeim dvölina sem besta og eftir-
minnilegasta. Var hvort tveggja
að þeir þóttust eiga góðs að gjalda
frá því þeir heimsóttu sjálfír Fóst-
bræður í fyrra á heimleið seinni
frá Ameríku og Fóstbræður héldu
þeim veislu eina mikla. — Þar var
þeim boðið kalt sjvarréttaborð og
sögðust þeir aldrei hafa komist í
aðrar eins krásir (enda að verki
einn þriggja matreiðslumeistara
úr röðum Fóstbræðra). Svo var
hitt að hróður Fóstbræðra virtist
hafa borið býsna hratt yfir eftir
að þeir hrepptu margumrædd
þriðju verðlaun á Harmonie Festiv-
al ’87. A.m.k. höfðu miðar á
tónleikana selst upp um leið og
fréttist af verðlaunaveitingunni.
En húsið sem þeir sungu í tók
tæplega fímm hundruð manns í
sæti. Þarna var Fóstbræðmm hald-
in hver veislan á fætur annarri þar
sem fram var borinn heimalag-
aður, þjóðlegur matur af bestu
gerð ásamt alþjóðlegu ívafi. Frá
þessu hlýlega fólki var svo enn
ekið á vit nýrra rigninga og nýrra
ævintýra og verður nánar sagt frá
því í næstu grein.
TEXTI OG MYNDIR:
SIGRÚN BJÖRNSDÓTTIR
*lsv ki[ ^go aiiilá
WORD PERFECT
Kennslubók
Út er komin hjá Tölvufræðslunni ný glæsileg bók
um ritvinnslukerfið Word Perfect.
Hægt er að panta bókina hjá Tölvufræðslunni í
síma 687590.
EbsssSSbsI
Tölvufræðslan
BORGARTÚNI 28
Gleðif rétt til allra Macintosh eigenda
Macintosh bókin frá Tölvufræðslunni er tilbúin!!!
Glæsileg bók um Macintosh tölvuna og öll helstu
forrit á hana.
Til sölu hjá Tölvufræðslunni.
Pantanasími er 687590.
TÖLVUFRÆÐSLAN
BORGARTUNI 28
VERZLUNARSKOLI ÍSLANDS
Tölvuháskóli V.I.
Innritun 1988
Tölvuháskóli V.í. auglýsir eftir nemendum til náms í kerfis-
fræði. Námið hefst í janúar 1988 og skiptist í 3 annir sem ná
yfir 1 'tz vetur. Kennt verður í húsakynnum Verzlunarskóla ís-
lands, Ofanleiti 1, kl. 14.00-20.00.
Markmið námsins er að gera nemendur hæfa til að skipu-
leggja og annasttölvuvæðingu hjá fyrirtækjum og annast
kennslu og þjálfun starfsfólks sem notartölvur.
Inntökuskilyrði eru stúdentspróf af hagfræðibraut eða sam-
bærileg menntun. Sæki fleiri um en hægt er að veita inngöngu,
mun skólastjórn velja úr hópi umsækjenda.
Eftirtaldar námsgreinar verða kenndar:
Áfyrstu önn:
Undirstöðuatriði í tölvufræði
Ferlar í hugbúnaðargerð
Aðferðir við forritahönnun og forritun
Þróuð forritunarmál (I)
Stýrikerfi og nýting vélbúnaðar
Forritunarverkefni
Á annari önn og þriöju önn:
Verkefnastjórnun
Þarfar- og kerfisgreining
Kerfishönnun
Prófanirog viðhald
Notkun tölvukerfa
Þróuðforritunarmál (II)
Tölvusamskipti
Vélbúnaður
Vélarmálsskipanir og smalamál
Kerfisforritun
Gagnaskipan
Gagnasöfn
Lokaverkefni
Nánari upplýsingar fást á skrifstofu skólans alla virka daga
08.00-19.00 og þarfást einnig umsóknareyðublöð.
Umsóknarfrestur er til 25. september. Prófskírteini þurfa að
fylgja með umsóknum.
Verzlunarskóli Islands
uíbúfí
dSÖ'lí
ítt bioöo'iátí uótt