Morgunblaðið - 24.09.1987, Qupperneq 66

66
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 24. SEPTEMBER 1987
„Við heimtum mein vinnu
09 minria aS böfáo.-"
*
Ast er...
. . . að njóta sameigin-
lega sólarlagsins.
Með
morgnnkaffinu
TM Rag. U.S. Pat Off —«H nghts resorvad
• 1987 Los Angetas Tim« SynAcato
3
OYI
Hjartað mætti vera
styrkara. Aftur á móti
er úrið þitt i góðu lagi ...
Heíllandi trúarlíf
Kæri Velvakandi
í fallegri lítilli kirkju í Selja-
hverfi í Breiðholti í Reykjavík býr
kaþólskur prestur að nafni Pateric
Brenn (Faðir Patrik). Þó ég búi á
svokölluðu lútersku landi og hafi
fæðst samkvæmt reglum þjóðfé-
lagsins inn í hina ríkjandi lúthersku
þjóðkirkju, hef ég langt því frá
hunsað kaþólskuna. Faðir Patrik
hefur kynnt mér að einhverju leyti
hina kaþólsku trú, siði og venjur
og kiaustrið í Hafnarfirði.
Trúarlíf kaþólíkanna er heillandi
á margan hátt. Kirkjur þeirra
standa opnar alla daga, messur eru
ekki einungis á sunnudögum, þeir
setjast ekki svo undir stýri á bifreið
að bæn sé ekki höfð í frammi.
Bænalíf þeirra er með einsdæmum.
Fyrir skömmu kallaði ég á föður
Patrik vegna veikinda minna. Þó
liðið væri langt á nótt var hann
kominn á innan við tíu mínútum.
Meðferðis hafði hann vígt vatn og
vatn frá lindinni í Lourdes þar sem
María mey móðir Jesús birtist
Bernadettu. Hann dvaldi hjá mér
langt fram eftir nóttu og bað fyrir
mér og konu minni.
Svo viðamikið er starf hinna ka-
þólsku presta, þeir eru ávalt
viðbúnir hvenær sem er í þjónustu
Guðs og manna, án þess að telja
það eftir sér. Svo þakkavert er starf
þeirra. Svo þakkaverð er sú þjón-
usta föður Patriks á stund neyðar-
innar að hennar er getið hér með
ynnilegu þakklæti til þessa ósér-
hlífna þjóns Guðs.
Þó mál þetta sé kannski helst til
of persónulegt til að birtast á síðum
dagblaðs er það mér kinnroðalaust
og vil ég að lesendur Velvakanda
viti af þessari einstöku þjónustu.
Af henni mættu lúterskir prestar
læra mikið. Bestu þakkir færi ég
föður Patrik, kaþólskum írskum
presti sem af Guðs náð býr og star-
far í hinni fallegu Maríukirkju í
Breiðholti.
Einar Ingvi Magnússon
Vel heppnuð
vörusýning
Árni hringdi:
„Ég fór á Sjávarútvegssýning-
una og þótti mér mikið til hennar
koma. Sérstaklega fannst mér
Plastprent hf. koma vel út og
voru þeir með sérstaklega falleg-
an bás. Það var mjög fróðlegt og
skemmtilegt að skoða þessa sýn-
ingu. Þarna var hægt að fá
greinagóðar upplýsingar um flest
sem sjávarútveg varðar og mætti
maður hvarvetna hlýlegu viðmóti
hjá starfsfólkinu."
Látum Þingvalla-
veg hafa forgang
BMG hringdi:
„Mig langar til að koma því á
framfæri við stjórnvöld að Þing-
vallavegur verði látinn hafa
forgang þannig að hægt verði að
aka Þingvallahringinn allan á
góðum vegi. Ég held að vegagerð-
armenn dreifi kröftum sínum of
mikið. Það er verið að leggja vegi
með ærnum tilkostnaði upp í af-
dali þar sem búa kannski ekki
nema 12 manneskjur. Þingvellir
eru staður allrar þjóðarinnar og
sóma okkar vegna ættum við að
leggja metnað okkar í að gera vel
við þennan veg. Þá vil ég einnig
koma því á framfæri að Póstur
og sími græðir ekki á skrefataln-
injpinni, ég held að þeir eigi eftir
að tapa á henni.“
Of mikið um end-
ursýningar á Stöð 2
Kona hringdi:
„Mér finnst alltof mikið um
endursýningar á Stöð 2. í stað
þess að endursýna myndir svona
oft ætti Stöð 2 frekar að sýna
fleiri kvikmyndir. Það er nóg til
af góðum myndum."
Reiðhjól
Grænt telpureiðhjól með gráu
sæti var tekið í Safamýri fyrir u.
þ. b. mánuði og er þess sárt sakn-
að. Þeir sem orðið hafa varir við
hjólið eru beðnir að hringja í síma
39699.
Casio tölva
Casio tölva í svörtu hylki tapað-
ist í eða við aðalbyggingu Háskóla
Islands í síðustu viku. Finnandi
er vinsamlegast beðinn að hringja
í síma 71579 eða síma 687368.

HÖGNI HREKK VÍSI
HANN EK. í /VlEGRUNARKiJR."
Víkverji skrifar
Víkvetja gremst það alltaf jafn-
mikið, þegar skortir á upplýs-
ingar í tæka tíð um götur, sem eru
lokaðar í höfuðborginni vegna
framkvæmda. Leigubílstjóri, sem
ók Víkveija, sagði að það færðist
reyndar í vöxt, að upplýsingar um
lokaðar götur væru settar upp og
þá þar sem menn ættu enn mögu-
leika á að breyta ferðaáætlun sinni
fyrirhafnarlítið. En oft brynni það
við enn, að engar upplýsingar væri
að hafa neins staðar fyrr en menn
kæmu bara að lokuðum götum.
Því er Víkverji að tönnlast á
þessu, að honum til mikillar gleði
er nú ástæða til hróss. Við Breið-
holtsbrautina er skilti, sem á
stendur að Nýbýlavegur í Kópavogi
sé lokaður við Þverbrekku. Þetta
skilti sjá ökumenn áður en þeir
velja sér akrein á mótum Breið-
holtsbrautar og Reykjanesbrautar,
þannig að lokunin við Þverbrekku
kemur engum í opna skjöldu og
menn geta valið sér aðra aksturs-
leið í tæka tíð. Þessi merking er til
fyrirmyndar.
Víkveija rak í rogastanz á dög-
unum, þegar forráðamenn
Verzlunarráðsins kusu að halda upp
á 70 ára afmæli samtakanna með
því að ganga á fund fjármálaráð-
herra og gefa honum hníf. Og ekki
vakti það minni undrun, að íjár-
málaráðherra skyldi taka við
hnífnum, án þess að borga af sér
lagið.
Hníf gefur maður nefnilega ekki
einan og sér. Víkveija var snemma
sagt, að hann skyldi aldrei gefa
hníf, nema láta pening fylgja og
heldur ekki taka við hnífi, nema
láta pening í móti. Að öðrum kosti
myndi hnífurinn verða til tjóns,
sníða í sundur vináttubönd, að ekki
sé talað um afdrifaríkari afleiðing-
ar. Fyrstu viðbrögð fjármálaráð-
herra voru enda þau að bregða
hnífnum á háls sér.
Ekki hefur farið neinum frekari
sögum af “niðurskurðarhnífnum" í
höndum fjármálaráðherra. Má líka
vera að hann búi að vestfirzkum
arfi og kunni eitthvað fyrir sér
gagnvart svona sendingum. Spurn-
ingin er þá bara. Hvað gerir
Verzlunarráðið næst.?
xxx
A
Islenzka sjvarútvegssýnmgin hef-
ur vakið verðskuldaða athygli.
Að mati Víkveija er það tvennt, sem
einkennir þessa sýningu. Annars
vegar mjög ör framþróun tækni og
tækja og mikil kaupgeta aðila innan
sjávarútvegs og hins vegar auðsýni-
leg ásókn fjölda evrópskra hafnar-
bæja í íslenzkan ferskan fisk.
Hingað hafa komið fjölmennar
sendinefndir undir forustu bæjar-
stjóra og forsvarsmanna sjávarút-
vegsins á þessum stöðum, sem lýsa
því fjálglega hve vel þeir geti borg-
að fyrir fiskinn og hve góðar
aðstæður þeir bjóða íslenzkum fisk-
seljendum. Víkveija telst til, að yrði
farið að óskum þessara sendi-
nefnda, færi megnið af bolfiski
landsmanna utan ferskt og yrði
selt þar til vinnslu frystihúsa og
söltunarstöðva í samkeppni við okk-
ar eigin útflutning á verkuðum
fiski.