Morgunblaðið - 19.12.1989, Blaðsíða 71

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 19. DESEMBER 1989
71
i-- T-t
Minning:
Jóhann Olafsson
magnara vörður
Nes við Seltjörn á sér merka
sögu. Þar hafa setið góðbændur og
höfðingjar frá fornu fari. Lengi var
þar kirkjustaður fyrir siðaskipti, og
þegar landlæknisembætti var stofn-
að á 18. öld fékk læknirinn aðsetur
í Nesi og ásamt honum hin fyrsta
lyfjabúð landsmanna. Reis þá Nes-
stofa.
Á þessari öld var þar rekið eitt
hinna stóru kúabúa tengd höfuð-
staðnum. í þarfir þess voru töðu-
vellir þandir út frá Nesstofu allt
vestur að Seltjörn, sem hefur nú
sameinast sænum. Þegar kúaskeiði
lauk tók við hrossaskeið, sem nú
er að enda.
Síðastur sjálfseignarbænda í
Nesi var Jóhann Ólafsson, sem nú
er horfinn sjónum. Hann rak þó
hvorki kúa- né hrossabú, heldur
leigði hann tún sín og gripahús að
mestu Ieyti, en hafði þó minniháttar
búskaparítök, ól t.d: hænsni til
eggjaframleiðslu og ræktaði garð-
ávexti. Allt til þessa, meðan Nes-
stofa er ekki sokkin í húsahafið á
Seltjarnarnesi, hef ég litið á hana
sem sveitabæ, og eiga útihúsin
vissulega þátt sinn i því. En þau
eru nú ýmist að týna tölunni eða í
umbreytingu til nýrra þarfa.
Jóhann Ólafsson var af borg-
firzkum bændaættum og vann
sveitastörf þar í héraði framan af
aldri. Hann var því gagnkunnugur
öllu venjulegu búskaparlagi að fyrri
tíðar hætti. Ekki tók hann sér jörð
til ábúðar eða konu til sambúðar í
borgfirzkum byggðum. Eftir skóla-
vist hjá samsýslunga sínum, Leifi
Ásgeirssyni síðar prófessor, sem þá
var skólastjóri á Laugum, og einnig
eftir dvöl í Héraðsskólanum á Laug-
arvatni fór Jóhann að starfa um
nokkur ár fyrir Bjarna Runólfsson
frá Hólmi í Landbroti, sem setti upp
rafstöðvar víðsvegar eins og frægt
er. Þegar Jóhann settist svo að
sunnan Faxaflóa og tók að nema
útvarpsvirkjun, hafði hann hlotið
góða undirstöðu í rafmagnsfræð-
um. Hann starfaði síðan hjá
Ríkisútvarpinu óslitið meira en þijá
áratugi, fyrst hjá viðgerðarstofu
útvarpsins en síðan við hljóðritun,
magnaravörzlu og stjórn á sendingu
/útvarpsefnis, og má telja það aðal-
starf hans um ævina. Hann lét af
því fyrir 11 árum sakir aldurs.
Forlögin höfðu búið svo um hnút-
ana, að Borgfirðingnum hlotnaðist
bæði jörð og kvonfang í fjölbýlinu
sunnan Flóans. Hann fastnaði sér
heimasætu í Nesi og settist þar um
kyrrt. Þar fékk Jóhann gott gjaf-
orð, Ólöfu Gunnsteinsdóttur, hina
mætustu konu, greinda og fróða
og góðrar gerðar yfirleitt. Undu þau
hjónin' hag sínum ágætlega í aust-
ursíðu Nesstofu, þrátt fyrir talsvert
óhagræði hinna gömlu híbýla. En
þar kom á seinni árum, að heilsu
beggja hrakaði talsvert. Ólöf lifir
mann sinn og sér um sig enn að
verulegu leytí.
Við Jóhann Ólafsson vorum sam-
starfsmenn hjá útvarpinu í næstum
aldarþriðjung, og þótt verksvið okk-
ar væru tvenn, var samgangur allt-
af mikill milli deilda og góð kynni.
Ekki fór á milli mála, að Jóhann
var hinn vandaðasti í orði og verki
og sló ekki slöku við. Munu þeir
dagar auðveldlega teljandi, sem
hann vantaði á vaktina þennan
langa tíma, eins eftir að hann fór
að kenna verulega meins í mjöðm
og fæti. Hann var þéttvaxinn og
þéttur í lund og mun lengi fram
eftir hafa verið kraftamaður mikill.
Að skapgerð og þreki hefur Jóhann
áreiðanlega ekki verið eftirbátur
margra þeirra góðbænda sem fyrr-
um sátu Nes. Hann var ekki mann-
blendinn að marki og tók ekki mik-
inn þátt í félagsmálum, en gaman
er að geta þess að í fyrrahaust, er
hann var áttræður, brá hann á það
ráð að kalla til sin kunningja og
vini og veitti þeim vel. Eg var þá
staddur utanlands og missti því
miður af þeirri kveðjuskál góðvinar
míns
Þótt Jóhann hætti störfum hjá
útvarpinu nokkru á undan mér,
héldum við áfram að sjást annað
veifið, því að ég átti oft erindi vest-
ur að Nesi til að sinna hrossum
mínum, sem voru þar á húsi og
stundum líka í haga. Oft var Jó-
hann þá á gangi um hlöðin og
stundum með sonarbörn sín sér við
hönd. Hann var einlægur barnavin-
ur og dýravinur. Mátti sjá það gerla
jafnt á svip hans og skjólstæðing-
anna. Ég man glögglega ánægju-
brosið á andliti Jóhanns, þegar hann
kynnti snáðann litla fyrir mér og
sagði hann vera nafna sinn.
Frú Ólöfu Gunnsteinsdóttur,
Haraldi kjörsyni þeirra hjóna og
fjölskyldufólki _ votta ég innilega
hluttekningu. Ég er fullviss þess,
að undir það taka gamlir samstarfs-
menn Jóhanns heitins.
Baldur Pálmason
Jóhann Ólafsson frá Sarpi í
Skorradal andaðist í Landspítalan-
um þ. 11. desember sl. Með honum
er genginn minnisstæður persónu-
leiki senr margir munu sakna vegna
mannkosta og ljúfmennsku.
Jóhann fæddist 8. október 1908.
Foreldrar Jóhanns voru Elín Jó-
hannsdóttir, sem var annáluð dugn-
aðarkona, og Ólafur Guðmundsson,
Ólafssonar óðalsbónda og alþingis-
manns.
Börn þeirra hjóna voru 6, flórir
bræður og tvær systur, og eru þau
nú öll látin.
Jóhann ólst upp við venjuleg
sveitastörf. Oft mun hafa verið
þröngt í búi á þeim árum hjá barn-
margra fjölskyldu. Og ekki var
mulið undir aldamótakynslóðina,
því þá varð hver og einn að ryðja
sjálfum sér braut.
Hins vegar varð Jóhanni oft
tíðrætt um æskuheimilið sitt og
minntist íjölmargra atvika í góðum
systkinahópi þár sem hjartarúm og
kærleiki foreldranna var dýrmæt-
ara veganesti en auður og stórar
hallir.
Oft flaug hugurinn heim í borg-
firska dalinn og augun leiftruðu
þegar hann fór um sveitina sína og
minntist æskuáranna þar.
Jóhann fór í alþýðuskólann á
Laugum, og síðar lærði hann raf-
virkjun. Jóhann vann á ýmsum stöð-
um, m.a. á Laugarvatni.
Að Nesi við Seltjörn kom hann
1. október 1937 og hefur verið þar
síðan. Fyrst við sveitabúskap hjá
móður okkar, sem þá var nýlega
orðin ekkja.
Árið 1944 hóf hann störf hjá
Ríkisútvarpinu, fyrst í viðtækja-
smiðjunni, síðan varð hann magn-
aravörður 1948 og lét þar af störf-
um rúmlega 70 ára. Trúmennska
og nákvæmni var honum í blóð
borin og starfi sínu hjá Ríkisútvarp-
inu gegndi hann af mikilli sam-
viskusemi.
Jóhann kvæntist systur okkar,
Ólöfu Gunnsteinsdóttur, 8. júlí
1955. Hún var dóttir hjónanna Sól-
veigar Jónsdóttur og Gunnsteins
Einarssonar, skipstjóra og bónda í
Nesi. Ólöf er mjög Ijölhæf kona,
enda bar Jóhann óþreytandi ást og
umhyggju til hennar - til hinztu
stundar og var það gagnkvæmt hjá
þeim hjónum.
Þeim varð ekki barna auðið, en
tóku kjörson, Harald Jóhannsson
heildsala sem kom á. heimilið sem
sólargeisli og honum gáfu þau allan
sinn kærleika og ást.
MálMður Jörgen-
sen - Kveðjuorð
Fædd 25. maí 1934
Dáin 4. desember 1989
Mig langar með örfáum orðum
að kveðja elsku Mollýju mína,
Málfríði Jörgensen. Dóttir mín
hringdi á mánudagsmorgni áður en
ég fór í vinnu og tilkynnti mér lát
hennar. Ég vissi að Mollý hafði
orðið veik fyrir austan. Hún fór
þangað um helgi til að slappa af
frá öllu amstri og þar leið henni
vel þótt hún væri þjáð á líkama og
sál. Nokkrum dögum áður hringdi
hún í mig og spurði hvort hún
mætti líta inn. Við áttum yndislega
kvöldstund saman. Alltaf fylgdi
henni hressandi blær hvar sem hún
kom. Ég man ekki eftir henni öðruv-
ísi en brosandi með tindrandi falleg
augu.
Ef ég fitjaði upp á vandamálum,
sagði hún ætíð: „Æ, tölum um eitt-
hvað annað og verum bara kátar,“
og við gátum masað fram og aftur
um lífið og tilveruna. Hún var mik-
ill náttúruunnandi, elskaði tónlist,
notaði hvert tækifæri til að syngja
þegar hún heyrði falleg Iög á öldum
ljósvakans og oft tók hún lag á
gítarinn sinn.
Hún var dugleg og stolt í gegnum
sitt oft erfiða lífshlaup. Ég hugsa
til hennar með þakklæti, hún var
dóttur minni góð tengdamanna og
sérstök vinkona hennar og barninu
hennar góð amma.
Seinast þegar ég fylgdi henni til
dyra, sagði ég eins og ávallt: „Guð
veri með þér,“ og ég endurtek það.
Hafi mín elskulega vinkona þökk
fyrir allt.
Ása
Haraldur er kvæntur Fjólu Guð-
rúnu Friðriksdóttur og eiga þau tvö
yndisleg börn, Guðrúnu Eddu og
Jóhann Friðrik, sem voru afa mjög
hjartfólgin.
Jóhann var meðalmaður á hæð,
fríður sínum, léttur í spori, enda
íþróttamaður mikill. Hann var verk-
hagur og dugnaður hans orðlagður,
fyrirhyggjusamur, úrræðagóður,
hann var tilfinningaríkur og gat
verið ör í lund, en sérstaklega hjálp-
fús öllum og með afbrigðum raun-
góður, meðal annars reyndist hann
okkur systkinunum mikill vinur og
hjálparhella alla tíð.
Jóhann var mjög söngvinn og
söng í kór. Hann var líka mikill
ungmennafélagsmaður og neytti
hvorki tóbaks né víns, en var samt
hrókur alls fagnaðar á góðum
stundum, eða eins og gamalt spak-
mæli segir: „Þar sem góðir menn
fara eru guðs vegir.“
Þó syrti nú að, þá eru birtugjafar
lífsins ekki endanlega á braut, því
með þakklæti minnumst við allra
samverustundanna sem við systk-
inin áttum með Jóhanni og mun sú'
minning auðga líf okkar um alla
framtíð, minning um góðan mann
og kæran.
Olla, Halli, Fjóla, Guðrún Edda,
Jóþann Friðrik, við biðjum guð' að
vernda fjölskylduna og gefa ykkur
styrk til að standa saman.
Guð geymi elsku Jóa minn. Hafi
hann þakkir fyrir allt sem hann
hefur gert fyrir okkur og fjölskyld-
ur okkar.
Hvíli hann í friði.
Systkinin frá Nesi
t
Ástkær kona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
KRISTÍN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Furugrund 22,
Kópavogi,
lést í Landspítalanum aðfaranótt 16. desember sl.
Þórólfur Sveinsson,
Birna G. Ágústsdóttir, Guðmundur Jónsson,
Petrína S. Agústsdóttir,
Sveinsína Ágústsdóttir, Guðbjörn Þór Ævarsson,
Dröfn Ágústsdóttir, Svanur Jónatansson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Unnusti minn, sonur okkar, bróðir, mágur og frændi,
MAGNÚS BLÖNDAL SIGURBJÖRNSSON,
Stigahlfð 44,
sem andaðist í Landakotsspítala 12. desember verður jarðsunginn
frá Fríkirkjunni i Reykjavík miðvikudaginn 20. desember kl. 13.30.
Margrét Tómasdóttir,
Erna Magnúsdóttir, Sigurbjörn Kristinsson,
Magnhildur Sigurbjörnsdóttir, Þór Hauksson,
Sigurbjörn Þór Þórsson.
+
Eiginmaður minn, faðir, fósturfaðir, tengdafaðir og afi,
KRISTMUNDUR ANDRÉS ÞORSTEINSSON
málarameistari,
Breiðvangi 26,
Hafnarfirði,
sem lést í Landspitalanum 13. desember sl., verður jarðsunginn
í Víðistaðakirkju, Hafnarfirði, miðvikudaginn 20. desember kl.
13.30.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er bent á Krabbameinsfélagið.
* Erla Sigurjónsdóttir,
Þorsteinn Grétar Kristmundsson, Ágústa Arnoid,
Jóhanna Sigríður Kristmundsd.,
Guðni Sigurður Ingvarsson,
Bryndís Laila Ingvarsdóttir,
Sigurjón Ingvarsson,
Magnea Þuríður Ingvarsdóttir,
og bamabörn.
Jón Björgvinsson,
Soffía Kristinsdóttir,
Víðir Jóhannsson,
Rósa Harðardóttir,
Guðmundur Dýri Karlsson
+
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
JÓHANN ÓLAFSSON
Nesi,
Seltjarnarnesi,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju í dag, þriðjudaginn 19.
desember, kl. 15.00.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim sem vildu minnast hans
er bent á líknarstofnanir.
Ólöf Gunnsteinsdóttir,
Haraldur Jóhannsson, Fjóla Guðrún Friðriksdóttir,
Guðrún Edda Haraldsdóttir, Jóhann Friðrik Haraldsson.
+
Hjartans þakkir til allra þeirra et sýndu samúð, vináttu og virð-
ingu við andlát og útför eiginmanns mins, föður okkar og afa,
SVEINS SIGURJÓNS STEFÁNSSONAR,
Ægisbyggð 6,
Olafsfirði.
Björk Arngrimsdóttir,
Arna, Anna, Sigrfður, Sofffa,
Sveindís Ösp.