Morgunblaðið - 28.05.1992, Blaðsíða 42
42
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. MAI 1992
frá Jörfa — Minning
Fæddur 16. apríl 1892
Dáinn 24. maí 1992
Þorkell Guðmundsson frá Jöfra,
Akranesi, lést á Sjúkrahúsi Akra-
ness að morgni dags 24. maí sl.
Að áliðnum degi fóstudaginn 22.
maí kom ég að hvflu hans og sá
að komið var að hinstu kveðju-
stund. Hann gat ekki mælt, en
hann rétti mér höndina og gaf til
kynna að hann skynjaði nærveru
mína, það brá ljóma á andlitið
þessa stuttu stund og hlýtt var
hans hinsta handartak, eins og svo
mörg frá liðinni tíð. Það mun hafa
verið á síðasta hausti sem hann
sagði við mig, mig langar til að
ná settu takmarki og verða 100
ára, en svo vil ég fara fljótlega
úr því, og sú ósk er nú uppfyllt.
Ég hygg að Þorkell hafi verið sá
lánsmaður í lífinu að fá margar
óskir sínar uppfylltar. Hann var
ákveðinn og stefnufastur og
hamingjan var honum oft hliðholl.
Ég skrifaði afmælisgrein um
Þorkel 100 ára 16. apríl sl. þá
grein fékk hann að heyra og virt-
ist ánægður. Ég ætla ekki að
endurtaka þá grein. En mér er
bæði skylt og ljúft að senda nokk-
ur kveðjuorð þegar þess er óskað
til þessa mæta manns, sem veitt
hefur ótaldar ánægjustundir á
liðnum árum. Þorkell er mikill ís-
lendingur í sér. Hann elskaði land-
ið sitt fagra, auðlegð þess, fegurð
og hreinleika. Hann naut þess að
ferðast 'um landið og sjá
náttúrufegurðina, stórtækar fram-
kvæmdir, uppbyggingu til sjávar
og sveita. Hann var hygginn fjár-
málamaður, einnig framfaramað-
ur á mörgum sviðum. hann fylgd-
ist mjög vel með öllu sem er að
gerast í íslensku menningarlífi og
athafna, einnig af erlendum vett-
vangi. hann var á sínum tíma
mjög glaður yfir að heimsækja
Vestur-íslendinga í Kanada, hann
hreifst af gestrisni þeirra, menn-
ingu og dugnaði og þá ekki síður
af ást þeirra á íslandi.
Þorkell hafði frá mörgu að
segja, reyndar ævibrautin löng og
viðburðarík. Þorkeli veittist sú
ánægja að fá Sigrúnu Stefánsdótt-
ur sjónvarpsstjömu í heimsókn á
sl. vetri til upptöku á sjónvarps-
þættinum „Fólkið í landinu", allt
fór það að óskum. Nú svo leið
tíminn og 100 ára afmælið gekk
í garð, undir það síðasta fór heils-
an að gefa sig, en vegna hans
sterka vilja var settu takmarki
náð, með sóma.
Það sem var honum efst í huga
var þakklæti til starfsfólksins á
dvalarheimilinu Höfða. Þeirra sem
í forustu fara og allra hinna sem
þar gegna störfum. Hann gat aldr-
ei, að honum fannst, lofað þjón-
ustu og viðkynningu þessa fólks
sem vert var, svo var þakklætið
honum ofarlega í huga. Þess vegna
hélt hann þessum vinum sínum
glaða samverustund kvöldið fyrir
afmælisdaginn. Þótt lasinn væri
var hann alsæll eftir þessa góðu
samverustund, sem var sú síðasta
að sinni. Hann var líka alsæll yfír
að fá systkini sín öll í heimsókn.
Ánægjan var mikil yfir hve afkom-
endur hans og fjölskyldur veittu
vinum og vandamönnum vel, þeim
sem komnir voru langt að vegna
þessara merku tímamóta í lífi
hans.
Það er harmur í hugum margra
hér á Höfða og nágrenni, sem
þekktu þennan hugprúða höfðing-
lega heiðursmann, sem fallinn er
frá 100 ára, engu að síður má
samfagna honum yfir að þrautum
öllum er lokið, og þeir verða marg-
ir sem biðja honum fararheill á
eilífðarlandið og þakka góð kynni,
drengskap og vináttu til margra
samvistarára.
Þá segir fólkið í dag, það er
sjónarsviptir að heimilishöfðingj-
anum látnum, hann átti hlýjan hug
hjá öllu fólkinu sem hér lifir sitt
ævikvöld og mörgum fleirum.
Þorkell var maður hress, virðu-
Iegur, hispurslaus, ákveðinn og
glaður í daglegu viðmóti. Hann
★ GBC-Pappírstætarar
Þýsk framleiðsla
Ýmsar stærðir og gerðir fáanlegar
OTTO B. ARNAR HF.
Skipholti 33-105 Reykjavík
Símar 624631 / 624699
FAKAFEN111
SÍMI: 68 91 20
Opið alla daga frá kl. 9-22
vár. maður .prúður loglkúrtéis, ;þó J
gamansamur og grallari þegar til-
efni gafst til. Hann var enginn
lognmollumaður, skoðanir hans
voru skýrar, hann var ófeiminn
við að segja meiningu sína. hann
var umtalsfrómur, góðgjarn mað-
ur og vinur vina sinna, minnugur
og sagði vel frá, greindur maður
og gegn, sem eftir var tekið hvar
sem leið hans lá.
Ég mun geyma minningu góða
um þennan aldna vin minn, sem
stóð upp úr sæti sínu og gekk mér
í mót, þegar ég kom út á Höfða,
með útrétta vinarhönd og hýr á
brá. Sæll og blessaður, gaman að
sjá þig, þetta var hans venjulega
viðmót og bætti við, komdu nú inn
til mín og segðu fréttimar. Hann
bar fyrir mig öl og sælgætisskál
og sagði: Þú verður að þiggja þetta
lítilræði, það gleður mig alltaf að
sjá þig.
íslensk gestrisni var honum í
blóð borin, þessi virðulega þjóðar-
hefð er menningarlegt atriði varð-
andi gó_ð kynni, sambúð og vináttu
fólks. íslenskt sveitafólk er alið
upp við þessa virðulegu þjóðar-
hefð, og það eru fleiri. Vonandi
lifir gestrisnin sem lengst með ís-
lensku þjóðinni.
Við þessi þáttaskil fækkar ferð-
um til vina, ég mun sakna Þor-
kels, en einnig samgleðjast honum
yfir að vera komin í þann áfanga-
stað sem okkar allra bíður. Úr því
. iemJcomið _var, þá var-þetta.besta -
lausnin.
Við geymum góða minningu um
mætan samtíðarmann, sem lífgaði
upp á umhverfi sitt og veitti gleði
inn í hvers manns hjarta sem var
í hans umhverfi. Ég tek mér það
vald að flytja hér kæra þökk fyrir
góð samvistarár á Höfða, fyrir
hans dagfarsprúða viðmót og vin-
arhug.
Ég þykist vita að undir þá
kveðju til vina sinna á Höfða vildi
hann glaður taka. Á Höfða leið
Kveðja:
Fæddur 24. júní 1938
Dáinn 10. maí 1992
Manni þykir það einkennilegt að
vinur skuli kveðja og það er ekkert
við því að gera. Hann fer og kemur
aldrei aftur, en lifir þó áfram í
hjarta manns og huga. I mínum
huga kemur hann ekki til með að
deyja. Þessi maður var góður maður
og þó að hann segði ekki margt var
alltaf hægt að finna fyrir gæsku
sem bjó innra með honum, á hlýju
handtaki og augntilliti þegar hann
kvaddi. Ámi Laugdal var fordóma-
honum 4/el-og-það kunni hannÆel
að meta. Hann bar hlýja þökk í
bijósti til allra á þeim mæta stað.
Okkar hinsta kveðja, hjónanna
og ferðafélaganna, til þessa heið-
ursmanns er hugljúf og af
hjartanu gefin, fyrir ómældar
ánægjustundir, drengskap og vin-
áttu, megi hann vera umvafínn
örmum þess sanna frelsara sem
hann treysti ævinlega best.
Blessuð sé minning heiðurs-
mann-
s. Valgarður L. Jónsson.
laus og skapandi listamaður, hann
var og hann verður alltaf. Þrátt
fyrir mikla erfiðleika og veikindi á
lífsleiðinni, virtist hann hafa upp-
runalegu sálina inni í sér, barnssál-
ina, sál Guðs.
Ég kann hvorki né kæri mig um að skil-
greina fólk samkvæmt lærðri þjóðfélags-
legri sundurhlutan, heldur hvem og einn
eftir þeirri mannúð sem býr innra með
honum. (Halldór Laxness)
Margrét H. Gústafsdóttir,
vinur.
*
Ami Laugdal
Minning:
Þorbjörg Þórhalls-
dóttir - Kveðjuorð
Fædd 2. júní 1919
Dáin 15. maí 1992
Mig langar með örfáum orðum
að minnast elskulegrar tengdamóð-
ur minnar, Þorbjargar Þórhallsdótt-
ur, sem lést á hjartadeild Landspít-
alans aðfaranótt 15. maí sl., eftir
stutta sjúkralegu.
Er ég kom inn á heimili hennar
fyrir nákvæmlega 10 árum, ásamt
ungri dóttur minni, fann ég strax
hvílíkur mannvinur og stórbrotin
persóna hún var. Við mæðgurnar
nutum sömu hlýjunnar og höfðings-
skaparins og allir hinir Qölskyldu-
meðlimirnir frá fyrsta degi. Obba,
eins og hún var jafnan kölluð, átti
stóra fjölskyldu sem hún gerði sér
far um að halda saman. Í fyrstu
fannst mér dálítið undarlegt að öll
fjölskyldan skyldi koma saman hjá
henni alla sunnudaga, þar sem hún
var jafnan búin að útbúa góða veislu
með heitu kakói og heimabökuðu
meðlæti, en seinna fann ég hve
þetta var ótjúfanlegur hluti af til-
verunni, þessar Ijölskyldustundir á
Skeiðarvoginum. Hún þeyttist um
með veitingamar og sá til að böm-
in og tengdabömin hefðu nóg lestr-
arefni og bamabömin næðu vel
saman við Ieiki.
Eins og gefur að skilja var oft
glatt á hjalla, því fjölskyldan telur
30 manns. Rædd voru málefni líð-
andi stundar og tók Obba jafnan
fullan þátt í þeim umræðum.
Aðdáunarvert er hvernig þessari
litlu, kviku, dugmiklu konu tókst
að koma börnunum sínum 8 til
mennta, því þau em öll háskóla-
gengin, en Obba varð einstæð móð-
ir árið 1964, er ástkær eiginmaður
hennar, Ari Kristinsson, féll frá
aðeins 42 ára að aldri. Varð sami
sjúkdómur þeim hjónum báðum að
aldurtila. Aldrei heyrðist hún kvarta
og virtist sátt við sitt hlutskipti.
Fjölskyldan sat í fyrirrúmi og ekk-
ert mannlegt var henni óviðkom-
andi. Hún gaf svo mikið, bæði í
andlegum og veraldlegum skilningi,
en þáði svo lítið.
Ég vil þakka henni samfylgdina,
sem varð allt of stutt og þakka
henni allt sem hún var okkur.
Hvíl kæra vina í friði.
Helga.
Grein þessi hafði mislagst er birt
voru minningarorð um hina látnu á
dögunum. Er beðist velvirðingar á
því.
Dagnr aldraðra:
Messur í dag
HATEIGSKIRKJA: messa ídag
kl. 11. Sr. Arngrímur Jónsson.
LAUGARNESKIRKJA: Messa í
dag k. 14. Sr. Guðlaug Helga
Ásgeirsdóttir, prestur aldr-
aðra, prédikar. Sóknarprestur
þjónar fyrir altari.
Valgerður Jónsdóttir les
ritningarorð. Sóknarnefnd býð-
ui* upp á kaffiveitingar í safn-
aðarheimilinu eftir guðsþjón-
ustu.
AKRANESKIRKJA: í dag kl. 14.
Karl Gfslason kristniboði flytur
ávarp. Sóknarnefndnin býður
til kaffidrykkju eftir messu.
Organisti Jón Ólafur Sigurðs-
son. Fyrirbænaguðsþjónustá í
dag k. 18.30. Beðið fyrir sjúk-
um.
Kjörvari og Þekjukjörvari
— kjörín viðarvörn utanhúss
Þurfir þú að mála við utanhúss, hvort sem um er að raeða sumarhús, glugga eða
grindverk, þarftu fyrst að ákveða hvers konar áferð þú óskar eftir. Sé ætlunin að halda
viðaráferðinni skalt þú nota Kjörvara sem er gegnsæ viðarvöm og til í mismunandi
litum. Ein til þrjár umferðir nægja, allt eftir ástandi viðar.
Kjósir þú aftur á móti hálfhyljandi áferð, sem gefur viðnum lit án þess að viðarmynstrið
glatist, mælum við með Þekjukjör-
vara sem einnig fæst í mörgum litum.
Tvær umferðir eru í flestum tilvikum
nóg. Sé viðurinn mjög gljúpur skal
grunna hann fyrst með þynntum glær-
um Kjörvara og mála síðan yfir með
Þekjukjörvara.
málninghf
Næst þegar þú sérð fallega málað hús - kynntu þér þá hvaðan málningin er — það segir sig sjálft —