Morgunblaðið - 27.10.1994, Blaðsíða 40

4.0 FIMMTUDAGUR 27. OKTÓBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
BREF
m BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími 691100 • Símbréf 691329
S1>T-
þectci, ereJcJcö,
uenjuLega gerðún,
-------Q------
O
<£2
Tommi og Jenni
Ferdinand
Afnám margskött-
unar á lífeyri
Lárus
Hermannsson
Frá Lárusi Hermannssyni:
NÚ LÍÐUR tíminn hratt, óðum stytt-
ist, þar til kosningar til alþingis fara
fram. Ekki er að efa það, að þá fara
að heyrast háværar og lokkandi
raddir frá frambjóðendum um stuðn-
ing kjósandans.
Þar sem nú, eins
og að undan-
förnu, allir vilja
allt gera fyrir at-
kvæðin. Og eins
og áður fyrr,
verður loforða-
listinn ekki
styttri nú, en fyr-
ir síðustu kosn-
ingar. Við höfum
því næga reynslu
frá þeim tíma,
þar sem loforð-
unum rigndi yfír okkur. Við ætlum
að lækka skattana, hækka skattleys-
ismörkin, sameina lífeyrissjóðina, og
hætta tví- eða þrísköttun þar. Greiða
húsaleigubætur til þeirra, sem verst
hafa farið út úr leigubransanum.
Allur þessi loforðalisti var svo sann-
arlega svikinn og meira til af þess-
ari ríkisstjórn, svo að komist hún
áfram til valda, verður engu breytt
þar um.
Orð án athafna
Nú þessa dagana er fram komið
frumvarp á alþingi, um að afnema
margsköttun á lífeyri þegnanna. Og
viti menn, það virðist ekki vanta
stuðning alþingismanna við þetta
sjálfsagða réttlætismál. Hitt er svo
annað mál, það er oft og mörgum
sinnum búið að ræða þetta mál, en
aldrei orðið meira úr. Sannleikurinn
er því sá, að alþingismenn geta ekki
boðið upp á það ár og síð, að flytja
frumvarp og aðeins ræða um það,
fram og aftur, en láta svo aldrei af
efndunum verða, til úrbóta. En núna
virðist tækifærið vera upplagt fyrir
alla, sem af heilum hug vilja styðja
þetta frumvarp, komi því nú í gegn
hið bráðasta á hinu háa alþingi, eins
og háttvirtir þingmenn vilja orða
það. Og með því verður nákvæmlega
fylgst af öllum þorra kjósenda.
Annað er það sem alþingismönn-
um er tamt að tala um, en það er
mismunur launa í þessu landi, marg-
ir þykjast sjá hann og við hann kann-
ast, en hvað gerist æ ofan í æ, þeg-
ar þeir allra lægst launuðu fara þess
á leit, að laun þeirra verði að ein-
hveiju leyti samræmd hærri launa-
stigunum, þá rísa upp hálaunaðir
ofstækismenn, sem virðast vera
launaððir til þess að telja fólki trú
um, að peningar séu engir til, til
þess að greiða þessu vinnandi fólki.
Það séu bara til peningar til að
greiða toppunum og þeir verði nú
að hafa sitt, á hveiju sem dynur.
Hveijir njóta batans?
íslendingar guma nú, a.m.k. sum-
ir, af því að nú undanfarið hafi hag-
ur þjóðarinnar batnað umtalsvert,
það sé ástæðulaust fyrir þegnana
að kvarta. En hveijir eru þeir, sem
njóta góðs af því? Er það svo sjálf-
sagður hlutur, að þeir sem meira
mega sín og þeir tekjuhæstu hirði
ágóðann, því vitað er að vítt og breitt
í þjóðfélaginu eru gæðingar, sem
hirða margföld laun á við hið vinn-
andi fólk. Mætti t.d. spyija: Á hvaða
launum er hann, þessi Þorsteinn
Geirsson, á ríkisjötunni, sem gerist
talsmaður þeirra, sem vilja ekkert
gera fyrir láglaunafólk þessa lands?
Auðvitað getum við endalaust spurt,
á hvaða launum þessi og hinn sé.
Nægir að flestir vita að laun topp-
anna séu ekkert sambærileg þeim í
lægri launaskalanum, sem er af
þessum sömu gæðingum haldið niðri
með ráðum og dáð.
Auðvitað er það til háborinnar
skammar allra þeirra aðila, sem að
því standa, að halda þessu láglauna-
fólki á sultarlaunum. Og að sjálf-
sögðu ábyrgðarhluti fyrir þá, sem
þykjast stjórna þessu landi, að láta
þetta viðgangast -ár eftir ár, sem
verður að plágu í þjóðfélaginu.
Því þessi lágu laun, ásamt auknu
atvinnuleysi, sem þessi ríkisstjórn
vill notfæra sér sem hagstjórnarafl,
þar sem sjáanlega þeir ríku eiga að
verða ríkari en þá fátæku varðar
þá ekkert um.
Enginn hæstvirtur
Það hefur verið athyglisvert að
fylgjast með krataliðinu í þessari
ríkisstjórn, þar sem þeir eru svo gjör-
samlega slitnir úr tengslum við sína
jafnaðarstefnu, en boða nú fijáls-
hyggju-pólitík og gæðingafyr-
irgreiðslu toppkratanna. Samanber
innreið þeirra í tryggingastofnunina
og ráðningarnar út um víða veröid,
en trúlega eru laun þeirra lífvænleg.
Og ekki virðast kratar hafa mikinn
áhuga á að bæta hag hinna sjúku
og/eða eldri borgara. Endalaust
stendur þessi flokkur fyrir því að
skattleggja þessa aðila. En vitan-
iega, innan gæsaiappa, eru margir
íslenskir ellilífeyrisþegar vel aflögu-
færir að láta fé af hendi rakna til
þess að krataráðherrar og aðrir
toppkratar geti um alla framtíð haft
viðunandi laun, hvort sem þeir halda
sínum stöðum, sem þeir hafa í dag,
eður ei.
Nú vil ég umfram allt undanskilja
einn krataráðherrann, sem var,
nefnilega hana Jóhönnu Sigurðar-
dóttur, sem hefur sýnt eftirbreytan-
Iegan kjark til þess að opinbera and-
úð á starfsháttum þess félagsskap-
ar, eins og hann hefur snúist til
andhverfu sinnar og hún getur ekki
lengur átt samleið með. Og á hún
hrós skilið fyrir.
Ég get nú ekki stillt mig um, að
nefna einn þátt alþingismanna sem
er innleiddur, eða áskilinn þing-
mönnum að fara eftir. Öllum venju-
legum þingmönnum er uppálagt að
ávarpa forseta og ráðherra „hæst-
virta“. Nú get ég ómögulega séð,
að það sé ekki nægjanlegt að ávarpa
hvern og einn, sama hvort hann er
ráðherra eða ekki, „háttvirtur“.
Háttvirtur ætti að vera nægjanlega
„háttvirtur", því: hæstvirtur getur
enginn annar verið en Guð almátt-
ugur. Og legg ég því til að ávarpið
„hæstvirtur" verði lagt niður á Al-
þingi, því mér finnst enginn þess
verður að vera hæstvirtur, hvorki
þarna né annars staðar.
LÁRUS HERMANNSSON,
frá Ysta-Mói, ellilífeyrisþegi.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.