Morgunblaðið - 16.04.1997, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MININIINGAR
MIÐVIKUDAGUR 16. APRÍL 1997 37
HLÖÐVER BJÖRN
JÓNSSON
+ Hlöðver Björn
Jónsson var
fæddur í Vest-
mannaeyjum 25. júlí
1935. Hann lést í
Landspítalanum 8.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Jón Björnsson, f. 18.
janúar 1913, frá
Gerði í Vestmanna-
eyjum og Oddný
Larsdóttir, f. 2. októ-
ber 1916 frá Útstekk
í Helgustaðahreppi.
Systur Hlöðvers eru
Jakobína, f. 12. apríl
1949, gift Gunnari Ólafssyni og
Lára, f. 23. júní 1945, gift Einari
H. Guðmundssyni.
Hlöðver kvæntist 1986 eftir-
lifandi eiginkonu sinni Elísabetu
Þórarinsdóttur, f. 27.11. 1936
frá Vestmannaeyjum. Börn
Hlöðvers eru: 1) Hrafnhildur, f.
12. júlí 1953, gift Brynjólfi Sig-
Réttsýnn maður. Einlægur, góð-
ur, og það, sem er mest um vert,
traustur vinur. Hlöðver átti marga
góða vini, en einn af hans bestu
vinum var Þórir, pabbi Ellýjar, og
við vitum að sá góði maður á um
sárt að binda núna. Dóttir okkar,
Elísabet, og Hlöðver voru líka ákaf-
lega góðir vinir. Við munum svo
vel þegar Hlöðver hringdi í okkur
og spurði: Okkur leiðist, megum við
fá Eiísabetu lánaða þangað til á
morgun ? Hún kallaði hann alltaf
afa. Afi vék alltaf úr rúmi fyrir
„litlu prinsessunni" sinni, en fyrst
fóru fram samningaumleitanir um
svefnstað. Eitt sinn sem oftar þegar
Hlöðver spurði Elísabetu okkar
hvort hann ætti að sofa uppi eða
niðri var svarið á reiðum höndum:
„Nú, auðvitað uppi, þá er styttra í
ísskápinn." Sú stutta vissi hvar hún
hafði hann afa sinn.
Hann Hlöðver kom oft við heima
hjá okkur þegar hann var á leiðinni
á fundi hjá Frímerkjafélaginu um
helgar og þá var spjallað, oftast
um augljóst misrétti í okkar þjóðfé-
lagi. Sunnudaga helgaði Hlöðver
hinsvegar öldruðum foreldrum sín-
um og spilaði við þau á spil.
í minningunni var Hlöðver sann-
arlega réttsýnn, einlægur og góður
urðssyni, börn
hennar eru Vignir,
Þórdís og Margrét
Ósk. 2) Gunnhildur,
f. 3. janúar 1959,
börn hennar eru
Bergrún, Halldóra
og Þorbjörg. 3) Pét-
ur Konráð, f. 16.
október 1961, giftur
Sigríði Þórðardótt-
ur, börn hans eru
Þórður Guðjón og
Elías Már og stjúp-
dóttir Guðrún Birna
Brynjólfsdóttir. 4)
Jón Björn, f. 12.
mars 1962, giftur Elsu Þóris-
dóttur, börn hans eru Kristín
og Vala.
Mestan hluta starfsferils síns
vann Hlöðver hjá Ríkisskip en
síðustu árin hjá Austurveri.
Útför Hlöðvers fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
vinur. Við vottum þér, elsku Ellý,
okkar dýpstu samúð með þinn mikla
missi. Þín huggun er hve minningin
um Hlöðver er góð.
Dóra og Pétur.
Elsku afi minn, þakka þér fyrir
allar góðu stundirnar sem við áttum
saman. Þegar við fórum í sumarbú-
staði og á kaffihús. Þegar þú komst
í heimsókn og gantaðist.
Ég sakna þín, elsku afi minn.
Þinn perluvinur,
Elísabet.
Hinn 8. apríl lést einn af okkar
bestu félögum og góður vinur eftir
erfið veikindi. Hlöðver B. Jónsson
var mjög virkur innan FF og störf
hans fyrir félagið voru mikil. Hann
var mjög vinnusamur og lá ekki á
liði sínu er haldnar voru sýningar
eða hvað annað er þurfti að gera
fyrir félagið. Hann tók virkan þátt
í því að byggja upp félagsheimilið í
Síðumúla 17. Hin síðustu ár hefur
hann haft umsjón með félagsheimil-
inu, auk þess að sjá um opið hús
hjá FF á laugardögum og kaffi á
félagsfundum. Þetta starf leysti
Hlöðver af hendi með miklum mynd-
MARGRET
JONSDOTTIR
+ Margrét Jóns-
dóttir var fædd
á Steig í Mýrdal 18.
febrúar 1908. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 9. mars
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Landakirkju 15.
mars.
Þegar einhver ná-
tengdur hverfur úr lífi
manns hrannast upp
minningar og maður
lítur til baka. Mig lang-
ar að setja nokkrar lín-
ur á blað og minnast tengdamóður
minnar, Margrétar Jónsdóttur.
Hugurinn reikar til baka er ég kom
til Vestmannaeyja 16 ára gamall á
vertíð og kynntist konu minni sem
varð til þess að ég er enn búsettur
hér. Það varð fljótt hlýtt á milli
okkar Möggu sem stóð
alla tíð til hennar síð-
asta dags. Fljótlega
hófum við Ester okkar
búskap heima hjá
tengdaforeldrum mín-
um tilvonandi á Breka-
stíg 21, Þar sem Kalli
og Magga bjuggu
lengst af, en tengda-
faðir minn hét Kristján
Einarsson, en var jafn-
an kallaður Kalli.
Hann lést árið 1974
eftir stutt veikindi. það
gefur augaleið að þeg-
ar maður byijar bú-
skap og samband þetta ungur að
árum geta örðugleikar komið upp
en undir handleiðslu þeirra hjóna
og með aðstoð eldri systkina konu
minnar gekk þetta mjög vel hjá
okkur börnunum að ala upp okkar
eigin börn sem voru orðin þrjú þeg-
Skilafrestur minningargreina
Eigi minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði
ef útför er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: í sunnudags:
og þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. í
miðvikudags-, fimmtudags-, föstudags- og laugardagsblað þarf grein-
in að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrir birtingardag.
Berist grein eftir að skilafrestur er útrunninn eða eftir að útför hefur
farið fram, er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi.
arskap og tekið var eftir hversu
mikið snyrtimenni Hlöðver var.
Ávallt var létt í kringum Hlöðver,
en hann kunni frá mörgu að segja,
bæði gamansögur og sögur frá sjó-
mannsferlinum.
Hlöðver sat í stjórn FF um árabil
og gegndi þar ýmsum trúnaðarstörf-
um. Hlöðver kom víða við í söfnun
sinni, en hann hafði mikinn áhuga
á kortum frá Vestmannaeyjum; auk
þess safnaði hann frímerkjum með
skipamyndum og frímerkjum frá
ýmsum löndum.
Kynni okkar Hlöðvers urðu meiri
eftir að starfsemi Ríkisskipa var lögð
niður. Þá var hann vaktmaður er
Helga II var í landi. Það var aðdáun-
arvert hvernig harm leysti það verk-
efni af hendi. Ávailt var allt til reiðu
og heitt á könnunni þegar menn
komu til starfa að morgni eftir næt-
urvaktina hjá Hlöðveri. Hann hlakk-
aði til er nýja Helgan kom til lands-
ins og var með fyrstu mönnum er
tóku á inóti skipinu. Því miður urðu
það ekki margar inniverur er hann
gætti skipsins, því hann var orðinn
veikur af þeim sjúkdómi er nú hefur
lagt góðan vin og félaga að velli.
Um leið og ég kveð góðan vin og
félaga og þakka honum fyrir störf
hans fyrir FF, sendi ég konu hans,
börnum og öðrum aðstandendum
innilegar samúðarkveðjur.
Rúnar Þór Stefánsson.
Örstutt var kynning, úr eðli fram brast,
eðal- og hugsjónamaður.
Hugrakkur jafnan og heilsteyptur varst,
hjartfús og ástvinaglaður.
Nærgætni tvinnar og tengir þau bönd
sem taustast í ábaming reynast,
og fijóvga þau ylríku áhuga lönd
í ástvinahjörtunum seinast.
Góða nótt, vinur, ég gleðst þér með hiyggð,
að gengin er seinasta brautin
bautasteinn þinn verður trúmennska og
tryggð
talandi mannkosta skrautin.
Franklín Jónsson frá Odda.
Kæri vinur, þú er farinn, langt
um aldur fram. Þau tæplega tutt-
ugu ár sem leiðir okkar hafa legið
saman höfum við átt óteljandi
skemmtilegar og notalegar stundir.
Betri vini en ykkur Ellý er ekki
hægt að hugsa sér. Ég kveð þig
með söknuði og innilegu þakklæti
fyrir samveruna.
Elsku Ellý mín, megi guð og
góðar vættir vera með þér þessar
erfiðu stundir.
Vilborg Valgarðsdóttir.
ar við vorum tvítug. Síðar þegar
við fluttum í annað húsnæði austar
í bænum og hófum okkar sjálfstæða
búskap voru þau ófá sporin sem
hún lagði á sig til þess að passa
fyrir okkur börnin svo við gætum
farið á bíó eða ball eða til að heim-
sækja kunningjana. Hún sagði alla
tíð að við ættum að skemmta okkur
saman en ekki hvort í sínu lagi.
Og er ég viss um að þessi hjálp
hennar hefur vegið þungt í sam-
bandi okkar. Einnig er mér ofarlega
í huga hjálpin sem hún veitti okkur
meðan börnin voru ung og við aura-
lítil, þær voru þó nokkrar flíkurnar
sem birtust á heimilinu sem ég vissi
að ekki voru keyptar fyrir okkar
peninga og einnig kom af himnum
ofan eitt og eitt kjötlæri og annað
góðgæti sem mig grunar að hún
hafi vitað hvaðan kom. Nú á seinni
árum, eftir að hún flutti í Kleifar-
hraun, í nokkurs konar þjónustu-
íbúð aldraðra, hugsaði hún um sig
sjálf sem hún hafði gert alla tíð,
bakaði um hveija helgi eitthvað
meðlæti og komum við þangað oft
um helgar og nutum gestrisni henn-
ar, en hún hafði mjög gaman af
að taka á móti fólki og gefa gjafir.
Það fylgja hlýjar kveðjur frá
börnum og barnabörnum og einnig
þeim sem nutu góðvildar hennar.
Ég undirritaður á henni svo margt
að þakka sem ekki komst fyrir í
þessum fátæklegu línum en hugur-
inn geumir um alla tíð. Far þú í
friði, elskulega tengdamamma, þess
óskar þinn einlægur tengdasonur,
Sigurður Guðmundsson.
MAGNÚS
GUÐBERGSSON
+ Magnús Guð-
bergsson var
fæddur að Húsa-
tóftum í Garði hinn
4. janúar 1955.
Hann lést á Gunn-
arsholti í Rangár-
vallasýslu 7. apríl
síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Guðbergur
Ingólfsson, f. 1.8.
1922, d. 1.11. 1995,
og Magnþóra Þór-
arinsdóttir, f. 16.3.
1926. Hann var
næstyngstur níu
barna þeirra hjóna, en þau hin
eru í aldursröð, Þórarinn,
Bergþóra, Jens Sævar, Theó-
dór, Rafn, Reynir, Anna og
Ævar Ingi.
Magnús átti með
fyrrum sambýlis-
konu sinni Dag-
björtu Önnu Guð-
mundsdóttur,
dótturina Hörpu
Mjöll, f. 25.12. 1974,
og tvíburadrengina
Guðberg og Guð-
mund, f. 4.5. 1981.
Einnig átti hann
með Soffíu Gunn-
þórsdóttur tvíbura
hinn 26.5. 1996,
Sindra Má og Sólr-
únu Önnu.
Magnús starfaði
lengstan hluta starfsævinnar
að bílaviðgerðum.
Útför hans fer fram frá Út-
skálakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Mig setur hljóða og erfitt er að
byrja að setja þessar línur á blað
til að minnast mágs míns, Magnús-
ar, eða Manga eins og við kölluðum
hann, en hvernig átti mig að renna
í grun þegar hann hringdi í mig á
þriðjudagsmorguninn eftir páska
að það væri í síðasta sinn sem við
töluðum saman. Það var gott í hon-
um hljóðið þá, er hann spurði mig
frétta að heiman. Hann virtist vera
sáttur við dvölina í Gunnarsholti,
en þar hafði hann dvalist nokkrar
vikur, sagðist stefna að því að taka
próf í bifvélavirkjun, en við það
hugðist hann starfa áfram er dvöl-
inni að Gunnarsholti lyki og þá með
réttindi til starfsins. Margt annað
fór okkur á milli sem ég læt ósagt
hér, en seinna frétti ég að hann var
ekki í Gunnarsholti er hann hringdi
og að enn eina ferðina væri bakkus
búinn að taka stjórnina og ekki
heyrðist það heldur á mæli hans.
Mangi var ungur að árum er
hann ánetjaðist áfengi, svo undar-
legt sem það nú er þá var eins og
strax við fyrsta sopann væri ekki
aftur snúið, eða er það kannski eitt-
hvað annað sem rekur þá einstakl-
inga sem áfengisvímunni ánetjast
til að halda áfram á þeirri braut,
allavega eru of margir sem ráða
ekki ferðinni sem áfenginu fylgir.
Hann fór í meðferðir, margar, sum-
ar stuttar, aðrar lengri, á hinar
ýmsu stofnanir og heimili, í hvert
sinn vonaðist fjölskyldan eftir því
að nú væri björninn unninn. En
vonimar brugðust ein af annarri.
Þó minnist ég góðs tímabils sem
byijaði á árinu 1981 er tvíburarnir
Guðbergur og Guðmundur fæddust.
Fæðing þeirra kveikti ljós, ljós sem
skejn í u.þ.b. sex ár.
Ég sé hann núna fyrir mér að
gefa pela eða næringu og skipta
um bleiu, þau voru samstiga þá
foreldrarnir ungu og hann var stolt-
ur og áhugasamur faðir og fylgdist
með framförum sonanna.
En skjótt skipast veður í lofti
eins og við höfum fengið að kynn-
ast þennan vetur. Mánudagsmorg-
uninn 7. apríl var hringt frá Gunn-
arsholti í bróður hans og honum
tjáð að Magnús væri strokinn, en
það væri algengt munstur þeirra
er þangað leituðu og yrði hans nú
leitað, þar sem hann hafði tveimur
dögum áður skrifað undir samning
um að dvelja í sex mánuði á Gunn-
arsholti.
Hugsanir mínar eftir hádegi þann
sama dag er mér var sagt hvað
komið hefði fyrir voru blendnar.
Fyrst var ég reið, reið yfir að
auðveldasta leiðin væri valin, mér
varð hugsað til móður hans, sem
var búin að finna svo til með
drengnum sínum og óska og biðja
honum ánægjulegri lífdaga. Ég
hugsaði um kvölina sem börnin
hans þijú þau eldri voru búin að
ganga í gegnum og hvaða áhrif
þetta hefði á líf þeirra og framtíð
alla. Mér varð hugsað til systkina
hans, hvernig bregðast þau við,
ásaka þau sig um að hafa brugðist?
Ég hugsaði líka, gátum við ekki
öll gert eitthvað meira til að um-
bera Manga og hjálpa honum til
betra lífs. En það er nú einu sinni
svo, að erfitt er að hjálpa þeim er
hjálpar sér ekki sjálfur. Hugrenn-
ingum mínum verður aldrei svarað.
Næsta dag var reiðin runnin og
sorgin ein ríkti, en spurningin er,
var þetta eftir allt auðveldasta leið-
in, svari hver fyrir sig, Mangi átti
sitt líf, eða er ekki svo? Þess vegna
verðum við sem eftir erum að sætta
okkur við orðinn hlut, læra að lifa
með því, virða hans síðustu gjörð
og fyrirgefa honum.
Hann var aðeins einn af svo
mörgum sem gáfust upp í hinni
hörðu baráttu lífsins.
Kæri mágur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elskulega tengdamóðir, Harpa
Mjöll, Guðbergur og Guðmundur
svo og aðrir aðstandendur. Guð
gefi okkur öllum styrk á þessum
erfiða tíma. Við skulum geyma
minningu um góðan dreng í hjarta
okkar um ókomna tíð og muna að
öll él birtir upp um síðir og að sið-
ustu er alltaf ljós einhversstaðar í
myrkrinu.
Jóna Hallsdóttir.
Nú ert þú, elsku bróðir og mág-
ur, búinn að öðlast frið. Þó svo að
okkar samverustundir hafi ekki
verið margar nú í seinni tíð standa
eftir minningar um góðan og ljúfan
dreng og allar góðu stundirnar sem
við áttum saman. Þú varst oftast
skemmtilegur og ávallt stutt í bros-
ið og glettnina.
Ég vildi ég gæti andað yl
inn í þig, vinur minn.
Ég vildi ég gæti klappað og kysst
kjark í svipinn þinn.
Ég vildi ég gæti sungið sól
í særða hjartað þitt,
sem að gæti gefíð þér
guðdómsaflið sitt.
Ég vildi ég gæti vakið upp
vonir í þinni sál,
og látið óma, enn á ný,
allt þitt hjartans mál.
Ég vildi ég gæti gert þig bam,
sem gréti brot sín lágt,
og vaggað þér í væran svefn,
- ég veit, hvað þú átt bágt.
A meðan gæti ég sagt þér sögu,
- en sagan er á þá leið,
að til er sá Guð, sem gleymir engum,
en gætir vor best í neyð.
(Jóhannes úr Kötlum)
Elsku hjartans mamma mín og
tengdamamma, Harpa Mjöll, Guð-
bergur og Guðmundur, Guð veri
með okkur öllum á erfiðri stundu.
Ævar Ingi og Svava.

<
*

i -