Morgunblaðið - 16.04.1997, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 16. APRÍL 1997 39
veiðisögum að segja varðandi viður-
eign við stórurriðana í Soginu og
Þingvallavatni.
Oskar varð því jafnan dapur í
bragði er minnst var á náttúruslys
síns tíma er Þingvallavatn var gert
að miðlunarlóni og lokað var fyrir
rennsli um Sogið og þar með aðai
hrygningarstöðvar urriðans í Þing-
vallavatni.
Það voru bjartar stundir þegar
Óskar og Pálína komu í heimsókn
að Nesjavöllum og margt skrafað,
enda þau hjónin afar samrýnd í
orði og verki. Óskar var maður vina
sinna, gaf og framkvæmdi þar sem
þess var þörf. Eitt sinn er upp kom
misskilningur varðandi klakveiði
sem ég tók þátt í þá tók Óskar sér
óbeðinn penna í hönd og ritaði bréf
til þess er málið varðaði, útskýrði
og leiðrétti málið. Ekki var bréfíð
fyrr komið inn á borð hjá viðkom-
andi, en mér barst afsökunarbeiðni
á leiðum mistökum, því orð frá
Óskari voru tekin fullgild og stað-
fest af öllum sem til hans þekktu.
Óskar var einn af þeim dýrmætu
persónuleikum við Þingvallavatn
sem kallar mann aftur og aftur á
svæðið með sinni fáguðu framkomu
og traustri þekkingu á svæðinu.
Slíkir menn sem Óskar var eru
gróskufræ á slíkum svæðum sem
Þingvallasvæðið er, en hafa allt of
mörg fallið frá á skömmum tíma
og þar með dýrmæt þekking um
stórbrotið lífshlaup fyrrum af svæð-
inu fagra. Það væri hægt að skrifa
langa minningargrein um Óskar,
en sjálfsagt hafa margir, sem betur
til hans þekktu og hans starfa, hug
á því að koma því til skila og læt
ég því þessar fátæklegu línur nægja
að sinni.
Hvíl í friði og hafðu þökk fyrir
gott samstarf og vinarhug.
Pálínu og fjölskyldu votta ég og
fjölskylda mín samúð og biðjum
Guð að vernda minningu Óskars.
Himnar og jörðin hneigi þér,
helja og allt, sem skapað er.
Viljinn þinn góði, valdið þitt,
veki og lífgi hjartað mitt.
(Þýð. S.E.)
Ómar G. Jónsson
og fjölsk. frá Nesjavöllum.
Frumbýlingamir í Kaldárhöfða-
landi frá árunum 1985-87 hugsa
í dag til liðinna kynna. Ekki er tíma-
bilið langt, þó nógu langt til að vita,
að það er skarð fyrir skildi. Þegar
horfinn er Óskar Ögmundsson.
Hugur þessara fjögurra fjölskyldna,
sem sumarhúsin sín reistu er á einn
veg, virðing og þakklæti til fjöl-
skyldunnar í Kaldárhöfða.
Undirritaður telur sig hafa
kynnst persónu Óskars allnokkuð.
Manngerð sem margur mætti óska
sér. A sinn rólega hátt fljótur að
gera sér grein fýrir aðstæðum,
fylgja sannfæringu sinni óhikað og
hugsa hlýtt til samferðamanna. Þá
var sá eiginleiki honum í blóð bor-
inn að bjóða upp á kurteisi frá öðr-
um. Okkur „sumarfuglunum" við
vatnið þótti vænt um að_ finna
áhuga hjónanna, Pálína og Óskars,
á verkum okkar á lóðunum. Engan
fjárhagslegan hag var þó af því að
hafa á þessari kirkjueign, aðeins
ánægju með framkvæmdir og líf á
nýjum forsendum.
Hlutskipti bænda hafa verið held-
ur sorgleg síðari árin. Veröld sem
var hefur hrunið, og það sem verra
er, trú á eigin verðleika þverrandi.
Sem nýbúi í landi Kaldárhöfða sá
ég þetta á nokkuð annan veg í hlut-
skipti Óskars og Pálínu. Vegna
staðhátta, en örugglega einnig
vegna eigin verðleika, lásu þau
framtíðina rétt. í stað uppbygging-
ar á jörðinni hættu þau búskap fyr-
ir aldarfjórðungi. Óskar hóf störf
við raforkuverin sem ekki eru langt
undan og starfaði þar til eftirlauna-
aldurs. Pálína var heima. Hjá henni
fjölgaði blómunum í garðinum og
trén hækkuðu. Bratta brekkan
norðan bæjarins var brátt skógi
vaxin, og víðar um landareignina
voru litlu hríslurnar hennar að
teygja sig upp í loftið. Óskar stund-
aði silungsveiðina fyrir landijarðar-
innar í Þingvallavatni og Úlfljóts-
vatni, sitt hvorum megin við einn
furðulegasta veiðistað veraldar. Á
sumrin fóru þau gjarnan eina lang-
ferð um landið á eigin bíl eða
brugðu sér til útlanda. Einhverju
sinni er ég sat í notalega eldhúsinu
hjá þeim hjónum og þáði veitingar,
sem æði oft var, sagði Óskar mér
hvemig hann sæi sveitina þeirra
að 20 árum liðnum. Nú, þegar hann
er allur, rifjast þetta upp, verkum
sínum hagaði hann eftir þeim hug-
myndum.
Það er sumarkvöid, Úlfljótsvatn-
ið er spegilslétt, silungurinn vakir
um allt, sérkennilegar skýjamynd-
anir yfir Botnssúlum, heima í Kald-
árhöfða eru hlýir og heilsteyptir
nágrannar. Fyrir hönd þeirra sem
þetta fundu votta ég Pálínu, börn-
unum og öðrum nákomnum, okkar
dýpstu samúð vegna fráfalls Ósk-
ars Ögmundssonar. Eitt verður
aldrei frá þeim tekið, minningin
um heilsteyptan mann og góðan
dreng.
Bragi Melax.
„Hamla, já, meira, á stjómborð, já
svona, gott, nú fram, upp t öld-
una ..." A þennan veg ganga boðin,
KRISTJAN ATLI
SIG URJÓNSSON
+ Kristján Atli
Siguijónsson
var fæddur á
Sveinseyri í Dýra-
firði hinn 29. októ-
ber 1944. Hann Iést
á heimili sínu á
Þingeyri annan dag
páska, 31. mars síð-
astliðinn, og fór út-
för hans fram frá
Þingeyrarkirlyu 9.
apríl.
Elsku pabbi og afi.
Við viljum minnast þín
með nokkrum orðum,
allt kemst ekki á pappír, en samt
nokkuð.
Erfitt var að fá að vita að þú
værir ekki meðal okkar lengur, þú
værir farinn til Guðs. Við stöndum
spyijandi eftir; af hveiju þurftir þú
að fara svo snemma, við sem áttum
eftir að gera svo margt saman. Við
áttum eftir að koma í sumar þegar
ég væri búin að ljúka prófunum.
Þú hlakkaðir svo mikið til að ég
myndi koma og sýna þér húfuna
mína. Minningamar eru svo marg-
ar, svo margar góðar minningar frá
því ég var lítil telpa og kom í heim-
sókn á sumrin til þín, ömmu og afa
á Vallargötuna, og nú emð þið öll
farin.
Bíltúrarnir á Kríusand, beijamór
og stangveiðar og hvað það var
spennandi að fara með þér að leggja
net og á kvöldin að gá hvort veiðin
hefði verið góð. Spilin hjá okkur
langt fram eftir nóttu. Þú gerðir
allt fýrir okkur, allt sem þú gast
gert. Jólapakkar og páskaegg á
hveiju ári.
Ég mun geyma síðustu minning-
arnar í hjarta mínu, þegar þú komst
til Færeyja jólin 1996, við sem ekki
höfðum verið saman á jólum í 23
ár. En hver átti að vita að þetta
myndu verða þín síðustu jól. Þú
hringdir daginn áður en ég fór í
páskafrí og óskaðir mér gleðilegra
páska og sagðir við tölum bara stutt
og oftar. Við töluðum stutt, en
munum ekki tala oftar.
Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu þá aftur hug þinn, og
þú munt sjá, að þú grætur
vegna þess sem var gleði þín.
(Kahlil Gibran.)
Elskulegi pabbi, Guð
geymi þig og minningu
þína.
Þín dóttir og dóttur-
dóttir,
Ásta og Linda.
Elsku pabbi.
Mér hefur aldrei ver-
ið eins bmgðið og þeg-
ar mér barst sú hroðalega frétt að
þú værir dáinn.
Það var alltaf svo gott að koma
til þín og afa og ömmu á Þingeyri.
Þú varst svo góður við okkur Ástu
og gerðir okkur alltaf jafnt undir
höfði. Ég man eftir ferðunum út á
Kríusand, eða þegar við fórum að
vitja um netin og gá hvort eitthvað
hefði komið í þau. Alltaf vom kaffi
og kökur á borðinu þegar við kom-
um úr vitjun og þá vom amma og
afi vakandi og spurðu hvort við
hefðum fengið eitthvað. Ferðirnar
upp á Sandafell eru ógleymanlegar.
Oft var það að við spiluðum langt
fram á nótt. Við vildum ekki hætta
og þú samþykktir alltaf eitt spil í
viðbót.
Þú vildir gera allt fýrir okkur,
en það var alltaf erfitt að vera svona
langt í burtu. Ég var alltaf svo
spennt þegar ég var að koma til
þín og var þá oft búin að pakka
niður þremur dögum fyrir ferðina.
Það var svo gaman að við gátum
verið öll saman í Færeyjum um síð-
ustu jól.
Ég spyr aftur og aftur, hvers
vegna þú hafir þurft að deyja svona
fljótt, en fæ ekkert svar. Eg sakna
þín, ömmu og afa voðalega mikið.
Ég trúi því að þið séuð öll saman
á himnum og við sjáumst seinna.
Ég bið góðan Guð að styrkja okkur
Öll.
Þín dóttir,
Kaja.
Sitjandi við eldhúsborðið heima hjá
mér á Brekkugötu 31. Þannig sé
ég þig ætíð fyrir mér, elsku Stjáni
minn. Þegar ég frétti af andláti þínu
hugsaði ég með mér að í þennan
stól yrði erfitt að setja annan mann.
Ég á erfitt með að trúa að þú sért
farinn. Þú sem kenndir okkur öllum
systkinunum að spila ólsen ólsen.
Stjána verður best lýst sem ró-
legum og hógværum manni, hann
fór ekki margt en þangað sem
hann fór var honum tekið opnum
örmum og allir urðu hrifnir af
Stjána því hann var einstaklega
barngóður maður og mér þykir ein-
staklega sárt að hugsa til að barna-
börnin fái ekki að njóta nærveru
hans lengur.
Brunandi eftir götunum á rauði
gamla í mittisjakkanum og með
kúlumar í vasanum var Stjána oft
lýst. Hann var góður og sannur
vinur, ef mamma og pabbi voru
ekki heima kom hann bara í heim-
sókn til okkar. Ég man vísumar
allar sem hann pantaði um hver
áramót, en þær verða víst ekki
fleiri.
Elsku Ásta og Kæja, bamabörn,
tengdabörn og systkini, megi guð
styrkja ykkur í sorginni.
Ykkar vinir,
Elva Björg Pálsdóttir og
fjölskylda, Viktor Pálsson
og fj ölskylda, Jóní na Páls-
dóttir og BimaPálsdóttir.
Elsku Stjáni Atli. Nú ertu farinn
til guðs, það finnst mér skrítið og
ég verð mjög leiður þegar ég hugsa
um það að geta ekki farið með þér
á rúntinn í Lödunni og læðst i úlp-
una þína og fengið mér kúlu eða
farið með þér að gá að refunum.
Þegar við vomm saman að stokka
upp í beitningaskúmum, þegar þú
og afi hjálpuðuð mér að losa flækj-
urnar í bölunum sem ég fékk, þá
var oft hlegið mikið.
Þér fannst ekki mikið mál að sitja
og tala við lítinn mann um heima
og geima tímunum saman.
Elsku Stjáni, þakka þér fýrir
skemmtilegar samverustundir.
Megi Guð vera með þér.
Þinn vinur,
Guðni Páll Viktorsson,
Þingeyri.
stutt og hnitmiðuð. Við erum á
Þingvallavatni, skammt ofan við
Efra-Sogið, í árabát, unglingurinn
ég við árarnar og veiðimaðurinn
Óskar Ögmundsson með netið. Það
er murtuvertíð, ein af fimm sem
við áttum saman fyrir rúmum 30
árum.
Þessar murtuvertíðir með Óskari
í Kaldárhöfða skipa sérstakan sess
í æskuminningum mínum. Uppeftir
að morgni, oftast gangandi, en af
og til á gamla Farmalkubbnum, sem
var auðvitað miklu meira spenn-
andi, vitjað um, greitt úr og sett í
kassa, allt með hraði en yfirvegun,
áður en flutningabíllinn frá ORA
kæmi, og að síðustu lagt aftur. Ég
man hvað ég undraðist hve snöggur
Óskar var að greiða úr, þ.e. tína
murtuna úr netunum, hversu lipur-
lega hinir gildu fingur greiddu fisk-
inn úr möskvaflækjunni. Til að byija
með fannst mér þetta nú kalsasamt
um of, sérstaklega þegar hitastigið
fór undir frostmark og mér fannst
ég varla geta hreyft finguma. Óskar
sagði mér að ef ég gætti þess að
halda stöðugt áfram héldi ég blóðinu
á hreyfingu og þar með hita á fingr-
um. Allt gekk nú betur enda óhætt
að treysta Óskari og trúa í þessu
sem öðru. Samt furða ég mig oft á
hversu mjög gekk undan hjá for-
manninum jafnvel þótt netin væru
alísuð. Þegar stund gafst var svo
gjaman gripið í gijót til að hlaða
bátsskýlið sem enn stendur og er
mér, fyrrverandi hásetanum, minn-
ing um þunga steina sem urðu til-
tölulega meðfærilegir fyrir hug-
kvæmni og verksvit meistarans, bet-
ur vinnur vit en strit.
Oft var orðið allrökkvað þegar
lagt var af stað heim í Kaldárhöfða
og unglingurinn fetaði öruggur og
myrkvillulaus í fótspor formanns-
ins, heim í ljósið til Pöllu og barn-
anna. Eitt af stðustu verkum hverr-
ar vertíðar var svo að salta í kvartel-
ið sem ég fékk svo með mér heim
að Ljósafossi auk annarra vertíðar-
launa. Silungssendingar frá Kaldár-
höfða hafa líka oftsinnis glatt munn
og maga fjölskyldunnar við Ljósa-
fossskóla í gegnum tíðina. Ég á
góða minningu um Óskar Ög-
mundsson og sendi fjölskyldunni
bestu kveðjur og þakkir.
Stefán Magnús Böðvarsson.
+
Systir okkar,
SÓLVEIG GUÐMUNDSDÓTTIR,
frá Snartarstöðum,
Oddagötu 12,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Neskirkju fimmtudaginn
17. apríl klukkan 13.30.
Pétur Guðmundsson,
Ásta Guðmundsdóttir.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, sonur
og bróðir,
ÞORGEIR LOGI ÁRNASON,
Keilufelli 35,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni fimmtu-
daginn 17. apríl kl. 15.00.
Blóm eru vinsamlegast afþökkuð.
Þeir, sem vilja minnast hins látna, láti minningarsjóð Þorgeirs Loga Árna-
sonar njóta þess. Sjóðurinn er stofnaður til styrktar flugi á Islandi.
Framlög óskast lögð inn á reikning 0532 14 615015 í Islandsbanka,
Laugavegi 172, Reykjavík.
Ingunn Ema Stefánsdóttir,
Stefán Ámi Þorgeirsson, Hallfrfður Sólveig Þorgeirsdóttir,
Auður Rán Þorgeirsdóttir,
Hallfriður Bjamadóttir,
Haraldur Árnason, Ingibjörg Ámadóttir.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
BJARNFRÍÐUR GUÐJÓNSDÓTTIR,
áður til heimilis
á Kópavogsbraut 1 b,
Kópavogi,
sem lést á Sunnuhlíð 9. apríl sl., verður jarðsungin frá Digraneskirkju
fimmtudaginn 17. apríl kl. 10.30.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vildu minn-
ast hennar, er bent á hjúkrunarheimilið Sunnuhlíð.
Rannveig Unnur Sigþórsdóttir,
Margrét Sigþórsdóttir, Magnús Eyjólfsson,
barnabörn, barnabamaböm
og aðrir vandamenn.
+
Elskuleg unnusta mín, dóttir okkar og systir,
ARNA RÚN HARALDSDÓTTIR,
Hléskógum 3,
Reykjavfk,
er lést af slysförum 8. apríl, verður jarðsungin
frá Hafnarfjarðarkirkju föstudaginn 18. apríl kl.
15.00.
Sigurður Oddur Einarsson,
Sigurveig Úlfarsdóttir, Haraldur Á. Haraldsson,
Elfa Huld Haraldsdóttir,
Úlfar Gauti Haraldsson.