Morgunblaðið - 17.05.1997, Blaðsíða 14

14 LAUGARDAGUR 17. MAÍ 1997
MORGUNBLAÐIÐ
FRÉTTIR
Morgunblaðið/Ásdís
Morgunblaðið/RAX
ÍSLENSKA lopapeysan var meðal þess sem kynnt var í útsendingunni frá Austurvelli. Bárður Sigurgeirsson, yfírlæknir á meðferðarstöð Bláa lónsins, sagði í viðtali í
beinni útsendingu frá lækningamætti lónsins fyrir psoreasis-sjúklinga og sagði reynsluna sýna að í mörgum tilfellum entist batinn í allt að heilt ár eftir meðferð í Bláa lóninu.
Hráslagalegt veður við útsendingu á
Good Morning America í gær
^ Mikiðspurtum
Island eftir þáttinn
HELDUR viðraði illa á tökuliðið
sem stóð að útsendingu banda-
rísku sjónvarpsstöðvarinnar ABC
á morgunþættinum Good Morning
Americafrá. Bláa lóninu og
Austurvelli í gær. Við Bláa lónið
var sunnanrok og rigning, en í
Reykjavík var það heldur skárra.
Stjómendur þáttarins virtust
ánægðir með hvernig til tókst og
lofuðu landið og móttökur íslend-
inga hástöfum. Spencer Christ-
ian, einn stjórnenda þáttarins,
sagði í samtali við Morgunblaðið
að Island væri mjög ólíkt öllum
þeim stöðum sem hann hefði kom-
ið til áður. Jákvæðar viðtökur ís-
lendinga og áhugi á þættinum
hefði gert þeim auðveldara fyrir
með vinnuna og veðrið léti hann
ekki á sig fá. Hann Iiti á það sem
upplifun.
Þegar Morgunblaðið ræddi við
Einar Gústafsson, framkvæmda-
stjóra skrifstofunnar i New York,
við Bláa lónið að útsendingunni
lokinni kvaðst hann afar ánægð-
ur með þáttinn. Spurður um
hvort veðrið hefði spillt fyrir
sagði hann það síður en svo vera.
„Eg tel að veðrið hafi skapað
skemmtilegri stemmningu og er
sannfærður um að það eigi eftir
að selja ísland mun betur en
sænskt sólskin," sagði hann.
Rauðglóandi símalínur hjá
Ferðamálaráði í New York
Meðan á viðtalinu stóð fékk
Einar upphringingu frá skrifstofu
Ferðamálaráðs í New York, með
þeim fréttum að símalínur þar
væru hreinlega rauðglóandi ír
kjölfar útsendingarinnar frá Is-
landi og starfsfólk þar hefði vart
undan að útvega bæklinga og
svara fyrirspurnum um Island,
ekki sist um Bláa lónið. „Þetta
gerir framtiðarvinnuna miklu að-
gengilegri og setur okkur á allt
annan pall en áður,“ sagði Einar
og benti á að eftir þessa miklu
umljöllun yrði leiðin inn í banda-
riska fjölmiðla greiðari.
„Okkur gafst tækifæri og við
gripum það,“ sagði Magnús Odds-
son ferðamálastjóri. „Síðan fer
árangurinn eftir tvennu; hvernig
við vinnum úr því og viðbrögðum
þeirra sem horfðu á þáttinn úti.
En það er alveg á hreinu að þetta
var mjög gott tækifæri til að
koma okkur á morgunverðarborð
23 milljóna Bandaríkjamanna."
Eineygði rísinn og ísland
í SUNNAN roki og rigningu í Bláa
lóninu buðu stjórnendur morgun-
þáttar bandarísku sjónvarpsstöðv-
arinnar ABC áhorfendum sínum
góðan daginn. Þetta var slæmur
dagur fyrir hárgreiðsluna, „a bad
hairday," eins og þáttastjómendur
komust að orði. Þau Joan og Charl-
es voru köld og blaut og rigningar-
dropamir á linsu tökuvélarinnar
gerðu þau bólgin og annarleg á svip,
en samt brostu þau sínu breiðasta
þáttinn á enda.
Ekki var laust við að landinn kviði
því eilítið að sjá sjálfan sig með
Plöntusalan
er hofin.
Verið velkomin,

Eyjafjarðarsveit
Sími 463 1129 Fax 463 1322
Heimasíða: http:www.nett.is/grisar
póstfang: grisara@nett.is
V J
Skyldi sjálfsmynd smáþjóðarinnar hafa þolað athygli eineygða
rísans, spyr Þröstur Helgason sem horfði á útsendingn ABC sjón-
varpsstöðvarinnar frá Bláa lóninu og Reykjavík í gærmorgun.
Morgunblaðið/Ásdfs
H VORT íslenskir karlmenn að glíma hafi vakið ferðalöngun í brjósti áhorfenda er er fitt að segja til um.
glöggum augum bandarískra sjón-
varpsmanna. Fyrir þáttinn vom jafn-
vel uppi efasemdir um að hann myndi
verða landi og þjóð góð kynning.
Dönum þótti stjómendur hans draga
upp heldur skakka mynd af sér, en
þátturinn var sendur út frá Kaup-
mannahöfn síðastliðinn mánudag. En
þó að sumum hafi kannski þótt stjóm-
endur gera heldur mikið úr sunnangol-
unni og úrkomunni var komið annað
hljóð í strokkinn eftir þáttinn - við
komum bara alls ekki svo illa út;
sjálfsmynd smáþjóðarinnar molnaði
þá ekki í frumparta sína undan rann-
sakandi augnablikstilliti risans.
Menn óttuðust kannski helst að
hinn sjónvarpsvæddi risi væri ein-
eygður. Dönum þótti vera dregin upp
mjög einlit mynd af Kaupmanna-
höfn, jákvæð en einlit. Auðvitað átti
það sama við hér, enda kannski ekki
tilgangur þáttarins að fjalla á gagn-
rýninn hátt um land og lýð. Af
ummælum þáttastjórnenda var til-
gangurinn þvert á móti að þeir
skemmtu sjálfum sér og áhorfend-
um. Einnig vildu þeir upplýsa, en á
sinn einstaka ameríska máta. Allt
varð skyndilega mest, best, fallegast
og stærst á litla íslandi; Reykjavík
varð stærsti smábær í heimi, falleg;-
ustu konur í heimi búa á Akureyri,
besti fískveitingastaður Evrópu
stendur við Tjörnina og af veðurfar-
slýsingum þáttastjórnenda mátti
telja að ísland væri harðbýlasta land
í heimi.
Hér skipta líka allir svo miklu
máli því við erum svo fá. Pétur og
Páll geta meira að segja pantað sér
viðtal við ráðherra. Og það er líka
hægd; að hringja í forsætisráðherra
því hann er í símaskránni. Eða banka
upp á heima hjá honum, eins og
þáttastjórnendur gerðu; hann var
bara ekki heima og konan hans vildi
ekkert við þá tala. Þannig er ísland.
Náttúrufegurð landsins fékk
ómælt lof og prís og þarf væntan-
lega að gera ráðstafanir vegna auk-
ins ferðamannafjölda - búist er við
að um tuttugu milljónir manna hafi
horft á þáttinn.
Og bikinistúlkurnar í Bláa lóninu
verða sennilega ekki til að draga
úr ferðamannastraumnum. Eða
hvað? Var kannski talað um að það
væru einkum bandarískar húsmæð-
ur sem horfa á þáttinn?
Hvort íslenskir karlmenn í sokka-
buxum að glíma á Austurvelli hafi
vakið ferðalöngun í bijósti áhorf-
enda er hins vegar erfiðara að segja
til um.
Nákvæm grein var gerð fynr
virkjunarmöguleikum á landinu og
meintum lækningarmætti leðjunnar
í Bláa lóninu en lítið sem ekkert fjall-
að um bókmenntaarfinn, eða menn-
ingu og listir yfirleitt.
En hvað um það. Joan og Charles
voru ánægð með útkomuna. Þau
höfðu aldrei skemmt sér jafn vel.
Og aldrei höfðu þau lent í öðrum
eins aðstæðum á tökustað.