Morgunblaðið - 17.05.1997, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 17. MAÍ 1997 43
MINNINGAR
VILHJALMUR
HALLDÓRSSON
+ Vilhjálmur Halldórsson var
fæddur í Vörum í Garði 5.
júlí 1913. Hann lést á Garð-
vangi 1. apríl síðastliðinn og fór
útför hans fram frá Útskála-
kirkju 12. apríl.
Árið 1988,, síðast í október fór
stór hópur íslendinga, á vegum
Guðna Þórðarsonar (áður ferða-
skrifstofan Sunna) til dvalar í
Palma, höfuðborg Mallorca. Sumt
af fólkinu ætlaði að vera fram að
jólum, aðrir höfðu kosið að vera
þrjá mánuði í viðbót eða til marz-
loka. Fólkið var alstaðar af landinu
og á öllum aldri, flestir þó eldri
borgarar. Allir ætluðu að láta sér
líða vel í sól og sumaryl. Sumir
stunduðu sól og sjóböð og var gleð-
in þar við völd og aðrir voru dugleg-
ir við skokk og gönguferðir. Bóka-
safn var til afnota á hótelinu, kvöld-
vaka var einu sinni í viku og einnig
spilakvöld. Við höfðum frábæran
fararstjóra og hjúkrunarkonu. Mörg
ferðalög voru í boði og margt
skemmtilegt að sjá.
Eftir áramót kom nýr hópur til
dvalar næstu þrjá mánuði. I þeim
hópi var Vilhjálmur Halldórsson,
sem nú hefur kvatt þennan heim.
Vilhjálmur var áberandi glæsilegur
á velli glaðvær og hlýlegur. Hann
átti eftir að koma því til leiðar, að
vekja áhuga okkar á golfi eða pútti.
Hann fann mini-golfvoll umgyrtan
háum trjám, með blóma- og trjá-
runnum, sem rekinn var af enskum
hjónum. Aðgangseyririnn var frek-
ar sanngjam og innifalið var kúla
og „púttari". Seinni hluta febrúar
frétti Vilhjálmur um grasvöll og
fórum við nokkrum sinnum þangað.
Líka var æft pílukast við hótelið
okkar og keppni haldin í því. Einn-
ig þar var Vilhjálmur fremstur í
flokki.
Þegar heim kom, hóaði Vilhjálm-
ur okkur saman til að leika pútt
úti á Seltjamarnesi. Stuttu síðar
vildi hann stofna alvöru púttklúbb
fyrir aldraða, og var hann stofnaður
þriðjudaginn 6. júní 1989. Stofnfé-
lagar vora átta: Vilhjálmur Hall-
dórsson, Bergþór Jónsson, Sigutjón
Björnsson, Ottó Benediktsson, Mar-
grét Heiðdal, Stella Magnea Karls-
dóttir og Hulda Valdimarsdóttir
Ritchie. Fljótlega óx félagatalan.
I stjórn vora kosin: Vilhjálmur
Halldórsson, formaður, Bergþór
Jónsson, gjaldkeri og Hulda Valdi-
marsdóttir, ritari. Nafn klúbbsins
er „Púttklúbbur Ness“ . Vilhjálmur
hafði allan veg og vanda af stofnun
klúbbsins og samdi við stjómendur
Golfklúbbs Seltjarnamess um að-
stöðu þar og þurfa félagar hvorki
að greiða félags- né vallargjöld.
Einnig hafði hann samið við golf-
klúbbinn Keili Hafnarfirði og GR í
Grafarvogi. Markmið klúbbsins er,
að fá aldraða til að koma út, fá sér
gott loft og hreyfingu og hafa góða
skemmtun. „Við hættum ekki að
leika okkur vegna þess að við eld-
umst. Við eldumst vegna þess að
við hættum að leika okkur,“ era
einkunnarorð klúbbsins.
Fyrsta púttmótið (keppni) var
haldið 28. júní á Seltjamamesi og
auðvitað hafði Vilhjálmur látið
útbúa verðlaunapeninga, gull, silfur
og brons. Seinna lét hann útbúa
verðlaunabikara til eignar og far-
andbikar. Barmnælu lét hann gera
með upphafsstöfum klúbbsins -
P.K.N. og ártalið ’89.
Fyrir mörgum áram stofnaði Vil-
hjálmur púttklúbb í heimabyggð
sinni á Suðurnesjum. Nú eru reknir
mjög góðir púttvellir í Keflavík,
tveir úti, í hjarta bæjarins, svo og
mjög vel búinn innivöllur. Villi
kynnti okkur fyrir félögum í Pútt-
klúbbi Keflavíkur og keppni hefur
verið haldin á milli okkar, ýmist í
Keflavík eða Reykjavík. Við þökk-
um Vilhjálmi innilega fyrir að koma
þeim samskiptum á, þar sem það
er sérstaklega ánægjulegt að heim-
sækja og keppa við Keflvíkinga.
Væri óskandi að við gætum ein-
hvemtíma tekið á móti þeim í eigin
húsnæði!
Ekki lét Vilhjálmur þar við sitja
að stofna þennan félagsskap. Hann
var ötull talsmaður þess að fá
Reykjavíkurborg til að útbúa pútt-
völl í Laugardalnum, þar era nú
tveir vel grónir vellir og heitir sá
stærri Vilhjálmsvöllur. Svo er einn
völlur við Kjarvalsstaði. Vilhjálmur
beitti sér ötullega fyrir því að fá
Reykjavíkurborg til að veita okkur
inniaðstöðu, sem er okkur eldri
borguram nauðsynleg - sú aðstaða
er ekki enn komin.
í Ármúla 20 var rekinn salur
fyrir „mini-golf“ og stuttu eftir
heimkomu frá Mallorca lékum við
þar „mini-golf“ hvern þriðjudag og
sumir oftar, þangað til sú starfsemi
var lögð niður vegna slæmrar þátt-
töku almennings. Næsti inniæf-
ingasalur Golfheimar, er rekinn af
þeim Sævari og Jóhanni. Þar er
púttvöllur, æfingabásar og golf-
hermir fýrir alvöra kylfinga. Þeir
Sævar og Jói hafa verið okkur eldri
borguram einstaklega velviljaðir.
Skák- og bridsklúbb stofnaði hann
fyrir aldraða á Vesturgötu 7.
Frá upphafi kynna okkar við
Vilhjálm hefur hann ekkki gengið
heill til skógar, en aldrei kvartaði
hann. Alltaf mætti hann í púttið
meðan stætt var - það var fýrst
þegar Villi fór að taka sér fleiri
pásur en áður í púttinu, að við viss-
um að heilsan fór fýrir alvöra að
bila. Síðastliðið haust baðst hann
lausnar á formennsku í Púttklúbbi
Ness. Hann gaf félaginu veglegan
farandbikar og verður keppt um
hann á væntanlegu Vilhjálmsmóti
í kringum afmælisdag hans 5. júlí
ár hvert.
Foringinn er fallinn. Hann sem
hefur gefið okkur svo margar
ánægjustundir og verið okkur fyrir-
mynd um að lifa lífinu lifandi, þrátt
fyrir langvarandi veikindi sín. Við
þökkum honum öll störfin og vinátt-
una. Við munum sakna hans. Gott
er þreyttum að sofa.
Innilegar samúðarkveðjur til eig-
inkonu hans og þeirra stóra fjöl-
skyldu.
Félagar í Púttklúbbi NESS,
Reykjavík.
JÓHANNES ÞÓR
JÓNSSON
+ Jóhannes Þór
Jónsson fæddist
í Efrakoti (nú
Tunguhlíð) í Lýt-
ingsstaðahreppi í
Skagafírði 10.
desember 1938.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur
17. apríl síðastlið-
inn og fór útför
hans fram frá Bú-
staðakirkju 28.
apríl.
Það varð skammt á
milli þeirra feðga, Jóhannesar Þ.
Jónssonar og Jóns Dal Þórarins-
sonar, því Jón lést 23. febrúar sl.
Ég kynntist Jóa fyrir liðlega tveim
áratugum, er hann kom inn í fjöl-
skyldu fv. tengdafólks míns. Jói
bar með sér glaðværð hvar sem
hann kom, þótt lífið færi ekki allt-
af um hann mjúkum höndum og
missir hans var mikill, er eigin-
kona hans og dóttir nokkrum
árum síðar voru burt kallaðar
langt um aldur fram. Hann var
afar traustur maður og vinum sín-
um sannkallaður haukur í horni.
Jói starfrækti um langt árabil
áhaldaleiguna Þjöppuleiguna og
þekkti margur til hans sem „Jóa
í Þjöppuleigunni".
Mér er í minni vetrardagur einn
fyrir 15 árum, ég hafði steypt loft-
plötu í húsi. Hellist þá óvænt yfir
grimmdarfrost og það eitt til
bjargar nýsteyptri loftplötunni að
veija með einangrun og kynda
undir dag og nótt. Fyrir þessu
hafði ekki verið hugsað en í þessu
tilfelli eins og mörgum öðrum kom
manni fyrst í hug að leita til Jóa
í Þjöppuleigunni, hvort hann ætti
enn hitablásara eða hvort aðrir
steypukarlar væru búnir að fá þá
á undan mér en við því mátti bú-
ast. Var nú í hendingskasti keyrt
niður í Þjöppuleigu og
tjáði ég Jóa vandræði
mín og að trúlega
þyrfti ég tvo blásara,
ef koma ætti í veg
fyrir stórskemmdir.
Jói brosti og sagði:
„Þeir bíða hérna eftir
þér,“ Hann hafði séð
fyrir vandann og
strax ætlað mér blás-
arana, hafði reyndar
allt að því með hand-
afli þurft að veija þá, '
svo fast var að honum
sótt af öðrum
steypukörlum.
Þetta finnst mér lýsa lyndis-
einkunn Jóa, þ.e. góðvild og hjálp-
semi, sem ekki var flíkað en verk-
in látin tala. Leiðir okkar Jóa lágu
aftur saman eftir nokkurt hlé á
Sjúkrahúsi Reykjavíkur í fyrra,
er ég dvaldi þar fáa daga vegna
smávandræða, en hann háði sitt
stríð við sjúkdóminn grimma,
krabbameinið (allt síðastliðið ár
og nú til enda) og hefi ég ekki
annars staðar orðið vitni að meiri
kempuskap og æðruleysi. Minnis-
stætt er mér hve Jói gladdist inni-
lega, er ég hafði fengið bata og
einnig hve hann, oft sárþjáður,
var gefandi, er fundum okkar bar
saman.
Jói var mikill unnandi söngs og
góður söngmaður sjálfur, einnig
hestamaður af lífi og sál og eigi
kæmi mér á óvart þótt góður vin-
ur, áður genginn, hefði tekið á
móti honum á nýjum vettvangi,
hafandi til reiðu gæðing með full-
um tygjum, Jói þá undið sér í
hnakkinn og farið völlinn einn'
ganginn enn með sinn söng og sitt
bros á vör.
Aðstandendum hins góða drengs
votta ég samúð mína.
Vert þú kært kvaddur, góði vinur.
Gylfí Þór
Magnússon.
ÞORGEIR LOGI
ÁRNASON
+ Þorgeir Logi Árnason,
prentari, var fæddur I
Reykjavík 17. apríl 1946. Hann
lést af slysförum 5. apríl síð-
astliðinn og fór útför hans
fram frá Dómkirkjunni í
Reykjavík 17. apríl.
Góðir vinir eru vandfundnir,
missir þeirra skilur eftir stórt
skarð sem ekki er unnt að fylla.
Þorgeir Logi var höfðingi sem
ávallt hafði tíma til að vera góður
vinur.
Orð lýsa manninum en verkin
tala. Þannig þekktist Þorgeir best
af verkum sínum sem hann skil-
aði frá sér, hann lagði kapp á að
hafa allt sem fullkomnast.
Hann var gæddur þeim sjald-
gæfu hæfileikum að taka manni
alltaf vel hversu mikið sem hann
var sjálfur önnum kafinn og gaf
allt af heilum hug.
Ekkert vandamál var það lítið
eða stórt að hann hefði ekki ráð
til að leysa það vel af höndum.
Hann var líka nærgætinn í gagn-
rýni og hafði þann hátt á að láta
mann frekar hlæja að mistökum
sínum en skammast sín. Það sýndi
vel vináttu og kærleika sem hann
kunni að láta í ljós.
Hann kunni einnig að sam-
gleðjast hjartanlega á góðum
stundum og var til í að slá á létta
strengi og líka gleðja mann af
einstakri hugulsemi og njóta
augnabliksins án fyrirvara. Það
kom best fram á heimili hans, þar
sem gleði og samhugur ríkti og
hann stuðlaði svo vel að. Ingunn
og Þorgeir vora alltaf nefnd á
mínu heimili sem óijúfanleg heild.
Góðar minningar lifa að eilífu!
Ég þakka samfylgd með góðum
fjölskylduvini, sem dýrmætt var
að eiga. Fjölskyldunni allri votta
ég mína dýpstu samúð.
Veronica M.
Björnsson.
Samstafsmenn kveðjast og
óska hver öðram góðrar helgar,
framundan eru góðir dagar, sólin
farin að hækka á lofti, farfuglarn-
ir farnir að að koma til sumardval-
ar norður við ysta haf. Þá dettur
engum annað í hug en allir komi
endurnærðir aftur eftir góða
hvíld. En forsjónin hagar því
þannig að vegir lífsins eru órann-
sakanlegir. Eg kynntist Þorgeiri
Loga fyrst fyrir tveimur árum
þegar Prentsmiðja Árna Valde-
marssonar sameinaðist Steindórs-
prenti Gutenberg.
Þorgeir Logi rak Prentsmiðju
Árna Valdemarssonar ásamt fjöl-
skyldu sinni, eftir að faðir hans
lést langt um aldur fram aðeins
46 ára að aldri árið 1969. Hann
hafði því rekið fyrirtækið í 26 ár
þegar það sameinaðist Steindórs-
prenti Gutenberg um áramótin
1995. Örlögin höguðu því þannig
að samstarf okkar átti eftir að
verða mjög náið þar sem við höf-
um starfað hlið við hlið síðastliðin
tvö ár.
Það var ómetanlegt fyrir mig
að vinna við hlið Þorgeirs Loga
sem hafði langa og mikla reynslu
af móttöku og öflun verkefna í
prentiðnaði, ég varð fljótt var við
að hann hafði ríkt markaðslegt
innsæi og hann átti auðvelt með
að sjá bestu og hagkvæmustu
leiðir við framleiðslu verkefna.
Viðskiptamenn voru ánægðir með
viðskipti sín við hann. Hann var
glaðlegur og ljúfur í umgengni
og hafði jákvætt viðhorf.
Þegar tími gafst til var oft
skemmtilegt að spjalla við Þor-
geir Loga hann hafði víðan sjón-
deildarhring og hafði áhuga á
mörgum ólíkum hlutum, einnig
þekkti hann gífurlega marga sem
áhugavert var að heyra hann
segja frá. Áhugamál hans númer
eitt var flugið. Þegar hann var
15 ára gamall lærði hann svifflug
sem hann hafði mikið dálæti á.
Það var stórskemmtilegt að fræð-
ast af honum um þessi mál. Hann
bar gott skyn á útlit prentgripa
og hafði mikinn faglegan metnað
til að gera vel. Einnig var hann
listagóður ljósmyndari og hafði
næmt auga fyrir góðum sjón-
arhornum sem vel hefur mátt sjá
á dagatölum prentsmiðjunnar og
víðar.
Þorgeir Logi var athafnamað-
ur af lífi og sál sem sigldi undir
fullum seglum og nýtti byrinn
vel.
Sár harmur er nú kveðinn að
fjölskyldunni en hún á minningu
um góðan og ljúfan mann sem
bar velferð fjölskyldunnar mjög
fyrir bijósti.
Ég sendi Ingunni, börnunum,
systkinum, móður og öðrum ætt-
ingjum innilegar samúðarkveðjur.
Gísli Ragnar
Gíslason.
SVEINN
KJARTANSSON
+ Sveinn Kjart-
ansson fæddist
á Seli í Grímsnesi
26. janúar 1913.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Suðurlands
24. apríl síðastlið-
inn og fór útför
hans fram frá Skál-
holtskirkju 3. maí.
Kæri vinur minn,
Sveinn á Seli.
Ég var úti á sjó
þegar ég frétti af and-
láti þínu og mig setti
hljóðan. Reyndar vissi ég af veik-
indum þínum og mér hafði verið
sagt að líklega kæmist þú ekki
heim að Seli aftur, í sveitina þína,
sveitina sem þú unnir svo heitt. I
gegnum huga minn rannu minn-
ingar um þig og þann góða tíma
sem ég átti á Seli. Ég fylltist þakk-
læti, þakklæti yfir því að hafa orð-
ið þeirrar gæfu aðnjótandi að hafa
verið í sveit hjá þér og þínu góða
fólki. Ég man það, Sveinn, er ég
kom að Seli í fyrsta skipti en það
var sumarið 1976. Þá var ég
fimmtán ára og ekki datt mér í
hug að þetta væri fyrsta sumarið
af sex sem ég yrði kaupamaður á
Seli. Ég kom úr Reykjavík sem
óharðnaður unglingur, alinn upp á
malbikinu, en hjá þér á Seli kynnt-
ist ég sveitalífinu sem alla tíð síðan
hefur haft mikil áhrif á mig.
Manstu eftir gönguferðunum
sem við fóram svo oft í vestur fyr-
ir fjall, upp á Mosfeil og að Mos-
felli. í þessum ferðum
sagðir þú mér frá líf- _
inu eins og það var hér
á áram áður þegar fólk
bjó við önnur kjör en
eru í dag og búskap-
arhættir vora aðrir.
Ég man eftir ömefn-
unum sem þú sagðir
mér frá bæði á Seli og
Mosfelli. Það var ekki
bara, kæri vinur minn,
að þú segðir stráknum
frá því hvað staðimir
hétu heldur vildirðu
líka að ég vissi hvers
vegna þeir hétu þetta
eða hitt. Þú kenndir mér að meta
fegurð náttúrunnar og að bera
virðingu fyrir náttúranni og öllú
því lífi sem hún býr yfir.
Manstu eftir vísunum og ljóðun-
um sem þú kenndir mér stráknum
og er mér sérstaklega minnisstætt
þegar þú hlýddir mér yfir ljóðið
hans Jónasar Hallgrímssonar um
fjallið Skjaldbreið. Þetta eru mörg
erindi og þú vildir að ég lærði þau
öll. Þú kenndir mér að meta falleg-
ar vísur og ljóð.
Kindurnar og sveitin vora þér
allt og þú naust þess að lifa lífi
bóndans enda varstu bóndi og
náttúrubarn af guðs náð.
Elsku vinur minn, ég þakka þér
fyrir alla þá velvild sem þú sýndir
mér bæði í orði og í verki. Minning-
una um þig mun ég geyma í huga
mér alla tíð.
Þinn vinur,
Hörður Gunnarsson.