Morgunblaðið - 17.05.1997, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MIIMIMIIMGAR
LAUGARDAGUR 17. MAÍ 1997 41
ina að leiðarljósi, t.d. var hún mjög
flughrædd en hún lét það ekki
stöðva sig heldur söng hún og fór
með kvæði á meðan á fluginu stóð.
Elsku amma, þú varst einstak-
lega gefandi og það var svo gott
að vera nálægt þér, að fá að alast
upp með þér veitti okkur eitt það
besta veganesti út í lífið sem hugs-
ast getur og verðum við þér ævin-
lega þakklátar fyrir það. Þegar þú
ert horfín til nýrra heima, elsku
amma, er söknuðurinn mikill og
stórt skarð komið í Refsstaðarfjöl-
skylduna en þú munt ávallt vera
ofarlega í okkar huga.
Gunnhildur, Sigríður
og Sandra.
Elsku besta amma mín. Það er
mér þungbært og sárt að setjast
niður og reyna með fátæklegum
orðum að þakka þér allt. Þú hefur
verið hluti af lífi mínu frá því ég
man eftir mér. Á stundu sem þess-
ari streyma minningar fram eins
og þær hafi gerst í gær. Yndisleg-
ustu, fallegustu og bestu minningar
mínar um þig, amma mín,_ eru úr
sveitinni heima á Refsstað. í mínum
huga varst þú stærsta slagæðin
þar, þú varst þessi fasti punktur,
þetta bjarg sem allir gátu reitt sig
á. Þú varst alltaf til staðar jafnt í
gleði sem í sorg og tilbúin að taka
á móti öllu og öllum.
Ég var ekki gömul þegar ég
skynjaði alla þína hjartahlýju, þína
einstöku lífssýn, fróðleik og mátt
sem þú bjóst yfir. Það eru viss for-
réttindi, elsku amma, að hafa feng-
ið að alast upp með þér á heimili
ykkar afa Páls á Refsstað. Þú varst
mikil fjölskyldu- og heimilismann-
eskja, enda bera böm þín sem og
stjúpböm þér fagurt vitni sem góðri
móður. Umhyggja þín og ástúð
gagnvart þeim og þínum nánustu
var mikil, sem og fyrir öllum öðr-
um. Heimili þitt var stórt og þú
stjómaðir því svo vel, þar ólust upp
margar kynslóðir saman, ungir
jafnt sem aldnir nutu umhyggju
þinnar og hlýju. Heimilið þitt ein-
kenndist af menningu, reisn, glæsi-
leika og virðingu. Þú kenndir það
svo vel og komst því svo fallega frá
þér hvernig bera skyldi virðingu
fýrir fólki og eigum þess. Þú dæmd-
ir aldrei neinn, þú sagðir aldrei að
neinn væri ljótur eða vondur, þú
sagðir að mannfóikið væri misjafn-
lega vel af guði gert og ytri fegurð
skipti ekki máli, það væri innri feg-
urð og útgeisiun hverrar sálar sem
skipti máli í lífínu. Og eitt er víst
að þá fegurð og þá geisla vantaði
ekki í þína sál. Þó heimilið þitt
væri stórt og krefðist mikillar út-
sjónarsemi og vinnu, man ég aldrei
eftir að þú kvartaðir. Þú varst svo
ósérhlífin og natin við störf þín, þér
féll aldrei verk úr hendi, þín ein-
staka lífsgleði fyllti hjörtu allra
fögnuði. En þrátt fyrir allt þetta
álag áttir þú alltaf tíma til að gefa
af þér og á þann tíma varst þú
óspör.
Þú varst alltaf að miðla fróðleik
þínum og engan hef ég þekkt,
amma, annan en þig sem gerðir það
með þvílíkri snilld samhliða verkum
þínum. Þú varst svo góðum gáfum
gædd, víðsýn og raunsæ.
í mínum huga varstu allt sem
prýtt gat góða manneskju, þú varst
þessi ekta demantur sem allir þrá
að eiga. Demantur sem Guð einn
getur skapað, demantur sem ekki
er hægt að stela eftirlíkingu af.
Elsku amma, við áttum svo
margar yndislegar stundir saman,
þú varst mér svo góð og svo traust.
Þú kenndir mér svo margt, þú sagð-
ir mér svo margt um lífíð og til-
gang þess. Þú kenndir mér að lesa,
ég man hvað þú varst þolinmóð.
Ég sé þig fyrir mér með „Gagn og
garnan" og ekki má gleyma prjónin-
um sem þú notaðir til að benda á
stafina og halda réttri línu. Þú varst
alltaf rétta manneskjan á réttum
stað hvaða hlutverki sem þú gegnd-
ir og eitt er víst að hlutverk þín
voru mörg. Þú varst alltaf tilbúin
að hlusta, þú dæmdir ekki, þú hlust-
aðir. Þú varst svo næm á tilfinning-
ar og andlega líðan hvers og eiris.
Þú skynjaðir og sást ástandið með
þínum fallega skörpu, brúnu aug-
um.
Mér er minnisstætt hversu oft
ég kom með tár á kinn til þín, elsku
amma, þá þurfti engin orð. Við átt-
um leyndarmál. Leyndarmál sem
við töluðum aldrei um, en þú ein
skynjaðir að j)að var lítilli bamssál
nær ofviða. Á þessum stundum var
sama hvað þú varst að gera, þú
lagðir frá þér verk þitt og lagðir
þína hlýju hönd yfír mig og við
fórum inn í betri stofu. Þú lokaðir
á eftir okkur, tókst mig í fangið
og söngst. Þú söngst alltaf það
sama þegar við vorum tvær. Þegar
ég rifja þetta upp, amma mín, heyri
ég þína fögru rödd syngja...
Segðu mér söguna aftur
söguna þá í gær
Um litlu stúlkuna ljúfu
með ljósu fléttumar tvær...
Svo söngstu kvæðið um Hjálmar
og Huldu. Eftir sönginn útskýrðir
þú allt svo vel. Þú ræddir um feg-
urð og kraft, hið stóra og smáa,
það einfalda og það flókna, gleðina
og sorgina — réttlætið og óréttlæt-
ið, ástina og örlögin. Þú hafðir
skilning á þessu öllu eða það fannst
mér að minnsta kosti. Þessar stund-
ir okkar voru og eru mér dýrmæt-
ar, enda áttu þær mikinn þátt í
mótun minni sem bam og ungling-
ur, og hafa reynst mér gott vega-
nesti í lífinu.
Elsku amma, þú gerðir allt svo
vel og fallega. Þú söngst svo vel
og sagðir svo vel frá, þú pijónaðir
svo vel, þú bakaðir svo gott brauð.
Og kökurnar þínar, hálfmánamir
og kúrenukökumar, minningin ein
kallar fram bragðið. Það var svo
gaman þegar þú varst að baka fyr-
ir jólin, þú fylltir hvem dunkinn af
öðram og settir upp á háaloft. Er
nær dró jólum fór afí í kaupstað,
hann kom með eplakassana, þeir
vora líka settir uppá háaloft og
geymdir. Eplalyktin fyllti húsið ilmi
og oft sat maður fyrir framan Stef-
áns-herbergi og taldi dagana til
hátíðarinnar og naut eplailmsins.
Svo kom Þorláksmessa, hangikjötið
soðið, allt þrifíð og gert fínt. Að-
fangadagskvöldið var hápunktur-
inn, því eftir að við frammi í húsi
voram búin að borða og taka upp
pakkana var haldið út í hús til
ömmu og afa. Þar beið drekkhlaðið
veisluborð með ekta súkkulaði, rjó-
materta með rabarbara- og rifs-
berjasultu svo og kökunum þínum,
amma. Eplin fylltu fallegu silfur-
skálina þína, nýfægða og gljáandi.
Innihaldið í mjúku pökkunum frá
ykkur yljuðu höndum og fótum í
vetrarkuldanum. Þetta vora yndis-
leg kvöld, allir höfðu nægan tíma
til að gefa og gleðin skein úr hveiju
andliti. Gestrisni þín var einstök,
þú tókst á móti öllum með gleði og
hlýju, þú töfraðir fram veisluborð
dekkað hvítum dúk á engum tíma
með engum fyrirvara og bauðst
veitingar þínar með reisn, því alltaf
var nóg til í litla búrinu í hominu
á eldhúsinu eða kistunni í kjallaran-
um, þú naust þess að veita, enda
allir velkomnir á þitt heimili.
.Amma, þú hafðir þessa skemmti-
legu, hárfínu kímnigáfu. Mér er
minnisstætt þegar þú komst fram
í hús að leita að gleraugunum þín-
um og varst þá gjarnan með þau á
þér, þá slóstu þér á lær og sagðir
„kjáni get ég verið“, svo gerðir þú
grín að öllu saman og hlóst þínum
töfrandi og dillandi hlátri sem kom
öllum í gott skap. Amma, þú varst
svo mikill náttúraunnandi, enda bar
garðurinn þinn þess merki er hann
stóð í fullum skrúða á sumrin. Þar
eyddir þú þínum fáu frístundum
sem þú áttir við ræktun og söng.
Stofublómin þín vora gljáandi af
glæsileika og var það unum ein að
fylgjast með þér meðhöndla þau,
þú talaðir við þau. Þú sagðir þeim
hvað þú elskaðir þau og værir stolt
af þeim. Þarna varst þú með líf
milli handa þinna. Þú sagðir alltaf
að allt líf ætti að njóta ástar og
umhyggju, hvort sem um blóm, dýr
eða mannfólk væri að ræða.
Elsku amma, þú varst svo glæsi-
leg, svo falleg, svo mikil dama, svo
elegant að eftir þér var tekið. Aldr-
ei fórstu af bæ öðruvísi en fín og
vel til höfð. Ég man kjólana þína,
kápumar og dragtimar en glæsi-
leikinn í klæðaburði þínum var hatt-
amir. Það er sama hvaða tímabil
ég rifja upp í huganum ég sé þig
alltaf svo góða og tilbúna að hjálpa
og gefa, samt þurfti svo lítið til að
gleðja þig. Þú varst svo þakklát
fyrir allt, hversu lítið sem það var.
Þér fannst allt svo mikið sem fyrir
þig var gert og þ^kkaðir það og
lofaðir. Þú áttir þennan einlæga
eiginleika að hæla 'fólki og hvetja
það til dáða í einu og öllu.
Lífshlaup þitt var ekki létt né
án sársauka því alvarleg slys á þín-
um nánustu hjuggu djúp skörð. Er
þú barst harm þinn í hljóði og hélst
ötul fram á við. Aldrei sá ég þig
skipta skapi, þú stóðst þó fast t
þínu og ef þér sárnaði eða mislík-
aði varð enginn þess var. Því þac
var þitt áhyggjuefni en ekki ann-
arra. Þó kallið hafí komið svo óvænl
og sé sárt fyrir okkur sem eftii
stöndum, eram við þakklát fyrir ac
þér varð að þeirri ósk þinni að þurfa
ekki að ganga í gegnum erfíð veik-
indi eða vera öðrum háð á stofnun.
Við eram þakklát fyrir að þú hélst
reisn þinni fram á síðasta dag,
þannig vildir þú hafa það.
Áður en ég kveð þig, amma mín,
vil ég flytja þér hið besta og innileg-
asta þakklæti frá henni mömmu.
Hún vill þakka þér öll ykkar ár,
fyrir allan vinskap, hjálp og sam-
vinnu, en þar bar aldrei skugga á.
Ég held að ég geti aldrei full-
þakkað þér, amma mín, fyrir allt
sem þú kenndir mér og gafst mér.
En ég trúi og veit að nú líður þér
vel. Eg veit líka að við eigum eftir
að hittast aftur og þá munt þú taka
mig í þinn hlýja faðm og syngja
fyrir mig og segja mér sögur.
Elsku amma mín, Guð geymi þig
og minningu þína, ástkæra, hlýja
vina. Sofðu vel í nýja og fallega
náttkjólnum þínum.
Þín
Svava Víglundsdóttir.
Formáli minningargreina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá, sem
fjaliað er um, er fæddur, hvar
og hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka, og böm,
skólagöngu og störf og loks hvað-
an útför hans fer fram. Ætlast
er til að þessar upplýsingar komi
aðeins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í greinun-
um sjálfum.
+
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐBJARTUR JÓNAS JÓHANNSSON,
Mlklagarði,
Dalasýslu,
sem andaðist mánudaginn 5. maí sl. verður jarðsunginn frá Staðar-
hólskirkju laugardaginn 17. maí kl. 14.00.
Böm, tengdabörn
og barnabörn hins látna.
+
Elskulegur eiginmaður, fósturfaðir, tengda-
faðir, afi og langafi,
BJÖRN BJARNASSON,
Lækjargötu 13,
Hvammstanga,
lést á Sjúkrahúsinu Hvammstanga þriðju-
daginn 13. maí.
Hann verður jarðsunginn frá Hvammstanga-
kirkju miðvikudaginn 21. maí kl. 14.00.
Karín Blöndal,
Þorgerður Traustadóttir, Guðjón Jónsson
og afabörn.
+
Bróðir okkar,
PÉTUR ÓLAFUR MAGNÚSSON,
frá Siglufirði,
Baðsvöllum 16,
Grindavík
andaðist á Sjúkrahúsi Reykjavíkur 15. maí síðastliðinn.
Vigdís Magnúsdóttir.
Hólmfíður Magnúsdóttir,
Bragi Magnússon.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
MARGRÉT BETTÝ JÓNSDÓTTIR,
Melási 6,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur að kvöldi 15. maí.
Hrafnhildur Guðnadóttir,
Hafdís Guðjónsdóttir,
Sturla Bragason,
Þór Bragason,
Jón Bragason,
Einar Bragi Bragason, Ása Árnadóttir,
börn og barnabörn.
+
Móðir mín og tengdamóðir,
LÁRA MAGNÚSDÓTTIR,
lést í Portúgal fimmtudaginn 15. maí.
Útförin auglýst síðar.
Georgía M. Kristmundsdóttir, Einar Sigurþórsson.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
GUÐRÚNAR SIGURÐARDÓTTUR,
Jörundarholti 150,
Akranesi.
Gfsli Pálsson,
Kristín Gfsladóttir,
Baldur Gfslason, Erla Gísladóttir,
Gfsli Arnar Baldursson,
Jón Sævar Baldursson,
Guðrún Sesselja Baldursdóttir.
———I -
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý
hug við andlát og útför móður okkar, tengda
móður, ömmu og langömmu,
UNNAR BJARGAR
GUNNLAUGSDÓTTUR,
Miðvangi 22,
Egilsstöðum,
áður til heimilis í Odda,
Reyðarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar A-7
Sjúkrahúsi Reykjavíkur og Rauðakrosshótelsins.
Þórunn Magnúsdóttir, Kristján Gissurarson,
Yngvi Magnússon,
Helgi Magnússon, Gunnþóra Guðmundsdóttir,
Harpa Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.