Morgunblaðið - 17.05.1997, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 17. MAÍ 1997 39
ELIN
KRISTJÁNSDÓTTIR
+ Elín Sigríður
Kristjánsdóttir
fæddist á ísaflrði
18. ágúst 1907. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Akraness 9. maí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Krist-
ján Guðm. Einars-
son sjómaður, f. 27.
nóv. 1883, fórst
með kútter Geir 24.
febr. 1912, og kona
hans Elínbjört Hró-
bjartsdóttir, f. 21.
mars 1884, d. 23.
jan. 1926. Alsystkin
Elínar eru: Marinó Andrés, f.
25. júní 1906, Elisabet, f. 12.
maí 1909, Kristjana Guðrún f.
27. sept. 1912, d. 21. des. 1952.
Hálfsystkin Elínar, börn Elín-
bjartar og seinni manns hennar
Jóns Bergssonar eru: Elín,
Katrín og Ragnar Bergur.
Elín giftist 18. des. 1929 Árna
Kristjánssyni bónda á Stálpa-
stöðum í Skorradal, f. 18. des.
1894, d. 10. febr. 1966. Þau
bjuggu á Stálpastöðum til 1946,
1946-1947 í Langholti í Bæjar-
sveit. Árið 1947 festu þau kaup
á jörðinni Kistufelli í Lundar-
reykjadal og bjuggu þar síðan.
Eftir lát Arna bjó Elín þar
áfram mað Kristjáni
syni sínum til ársins
1974. Eftir það
dvaldi hún hjá Tóm-
asi syni sínum á
Kistufelli til ársins
1992 að hún fór á
Dvalarheimili aldr-
aðra í Borgamesi.
Börn Elínar og
Árna eru: Kristján,
búsettur á Skálá í
Sléttuhlíð, f. 14.
mars 1929, Sigrún,
búsett í Borgarnesi,
f. 1. okt. 1931, Frið-
jón, búsettur í Mel-
gerði í Lundarreykjadal, f. 3.
mars 1934, Steingrímur Krist-
inn, búsettur í Hafnarfirði, f.
30. mai 1939, Elín búsett í
Reykjavík, f. 28. ágúst 1942,
Þóroddur Már, búsettur á
Norðfirði, f. 9. júlí 1945, Helga,
búsett í Hafnarfirði, f. 16. ág-
úst 1948, Tómas búsettur á
Kistufelli, f. 3. júní 1950, og Jón
búsettur í Hafnarfirði, f. 25.
maí 1951. Barnabörnin eru 16,
barnabamabörnin 16 og barna-
barnabarnabarn er eitt.
Útför Elínar fer fram frá
Lundarkirkju í Lundarreykja-
dal í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Elskulega mamma mín. Þegar
ég sest niður og skrifa kveðjuorð
veit ég ekki hvar skal byrja. Það
er svo margt sem ég vildi segja og
svo margt sem ég hef að þakka.
Við vorum alla tíð svo nánar og
þó ég sé nú orðin móðir og amma,
hef ég alltaf á einhvern hátt verið
litla stelpan þín og það hefur verið
yndisleg og gefandi tilfinning. Til-
finning sem þú, mamma mín, við-
hélst og nærðir í jákvæðri merk-
ingu þannig að hún studdi mig og
styrkti og gerði mig að betri mann-
eskju. Því það er jú hveijum manni
hollt að varðveita og rækta barnið
í sjálfum sér og það kunnir þú og
miðlaðir okkur börnum þínum
þannig að við erum ríkari eftir.
Þú varst alltaf til staðar þegar
á þurfti að halda og það öryggi og
ástúð sem ég bjó við í uppvexti er
ómetanlegt og hefur orðið mér
gott veganesti í lífinu.
Þá sáru reynslu sem þú varðst
að upplifa í bernsku, að fara í fóst-
ur til vandalausra fimm ára gömul
við sviplegt fráfall föður þíns, barst
þú gæfu til að nýta þér til góðs,
en það er ekki erfitt að gera sér í
hugarlund að það hafi skilið eftir
ör í bamssálinni.
Þrátt fyrir þetta var lífsgleðin
og létt lund þitt aðalsmerki og ekki
heyrði maður þig hnýta í eða hall-
mæla öðrum.
Mínar fyrstu minningar eru frá
því er þú sast með mig eða yngri
bræður mína og söngst vögguljóð
og ættjarðarljóð af hjartans list.
Söngst með fallegu sópranröddinni
þinni sem hefði i dag getað lyft
þér til frægðar og frama. Þessum
söng og vellíðaninni sem honum
fylgdi mun ég aldrei gleyma.
Eg man varla eftir þér öðruvísi
en syngjandi við þín erilsömu störf
sem voru æði mörg á stóru og
barnmörgu heimili enda mun ég
ekki hafa verið há í loftinu þegar
ég var- farin að taka hástöfum und-
ir með þér.
Eftir að þú komst í Lundar-
reykjadalinn leið ekki á löngu uns
þú fórst að syngja með kirkjukór
Lundarkirkju og naut hann hæfi-
leika þinna til fjölda ára eða meðan
kraftar þínir entust. Einsöngur
þinn með kórnum er mörgum
minnisstæður. Mér varð snemma
ljóst hvað söngurinn og starfið í
kringum hann gaf þér mikið. Það
var sama hversu erilsamur dagur-
inn hafði verið, alltaf mættir þú á
æfingar og í messur og komst end-
urnærð til baka. Það má með sanni
segja að söngur og tónlist hafi ver-
ið þitt vítamín og fleytt þér yfír
alla erfíðleika og gefið þér kraft.
í 70 ár var Borgaríjörðurinn þín
heimabyggð og bast þú mikla
tryggð við hann.
Eitt það síðasta sem þú sagðir
á banabeði var: „Segðu mér fréttir
úr Borgarfirði."
Mamma mín, þær stundir sem
ég fékk að njóta við sjúkrabeð þinn
og halda í hönd þína mun ég ævin-
lega þakka guði fyrir og geyma
þær dýrmætu perlur í minninga-
sjóði sem ég á um þig og mun ylja
mér við um ókomin ár. Það er mín
trú að þú hafir fengið styrk af
þessum samverustundum okkar og
ég veit að þú kvaddir sátt við guð
og menn. Eitt er víst, þú átt góða
heimkomu á himnum og megi góð-
ur guð geyma sálu þína, mamma
mín.
Vertu sæl, elsku mamma. Þegar
við hittumst aftur munum við
syngja saman á ný.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og alit.
(Vald. Briem).
Þín elskaúdi dóttir
Helga.
Að loknum starfsdegi lönpm hér
ljúfust er næturværð.
I værum blundi þér borin er
blessun af himni færð.
Þú miðlaðir okkur mild og hlý
af móðurkærleikans gnótt.
Heim þú fæddir okkur í
og annaðist dag og nótt.
Sofðu nú róleg, mamma mín.
Við munum að hafa hljótt.
Þau breiða on’á þig börnin þín
og bjóða þér góða nótt.
(Kristján Ámason)
Börnin.
í dag kveðjum við heiðurskonuna
Elínu Kristjánsdóttur frá Kistufelli.
Kynni okkar Elínar hófust fyrir
rúmum þrjátíu árum. Strax frá
upphafi sýndi hún mér einlæga
hlýju og ástúð sem hélst alla tíð.
Þá voru flest börnin flogin úr
hreiðrinu og „litlu strákarnir“
hennar á fermingaraldri. Þó heimil-
isfólkinu væri farið að fækka var
samt alltaf margt um manninn á
Kistufelli. Börn og barnabörn komu
til lengri og skemmri dvalar, gestir
og gangandi. Alltaf var nóg pláss
og hjartahlýja.
Elín var vön að reka stórt heim-
ili og gerði það af miklum myndar-
skap. Ung réð hún sig í sveit og
stofnaði þar sitt heimili. Á heimil-
inu bjuggu tengdaforeldrar hennar
og síðan komu börnin hvert af öðru.
Ég spurði hana stundum að því
hvort þetta hefði ekki verið erfítt,
stór bamahópur og engin þau þæg-
indi sem við nú teljum svo sjálf-
sögð. Elín gerði aldrei mikið úr
því, jú, víst var alltaf nóg að gera
og hún kunni svo vel að meta heim-
ilistækin sem komu með rafmagn-
inu, en aldrei gerði hún lítið úr
húsmæðrum nútímans, bar ekki
síður virðingu fyrir þeirra störfum,
þetta væri bara öðruvísi álag, aðrir
tímar.
Frístundirnar voru ekki margar
og lítill tími til að sinna eigin hugð-
arefnum. Elín hafði einstaklega
fallega söngrödd og gott tóneyra.
Hún söng með mörgum kórum í
héraðinu en lengst þó með kirkju-
kórnum sínum að Lundi. Söngurinn
veitti henni mikla gleði og var
hennar hvíld frá amstri hversdags-
ins. Elín var mikil hannyrðakona.
Sokkarnir hennar vorur einhvern-
veginn hvítari, mýkri og pössuðu
betur en aðrir sokkar enda vildi
hún helst geta mátað sokk á fót
til að vera viss um að hvergi væri
of eða van. Eins hafði hún gaman
af að leika sér’ með liti og nutu
dætur mínar oft góðs af því að
amma kom í bæinn og dvaldi hjá
okkur. Þá voru gjarnan pijónaðir
jólasveinar og litríkar flíkur með
fallegu munstri á nakta dúkku-
kroppa. Ekki mátti alltaf á milli
sjá hver skemmti sér best á þessum
stundum. Elín geymdi alla tíð barn-
ið i sálinni.
Elín var mjög félagslynd og
kunni að gleðjast á góðri stundu.
Hún var mikil skartkona og það
geislaði af henni, uppábúinni og
fallegri með sinn smitandi hlátur.
Hún hafði mikinn áhuga á fólki og
fylgdist vel með, en aldrei heyrði
KÁRI
SVEINSSON
+ Kári Sveinsson,
bóndi, Ósa-
bakka á Skeiðum,
fæddist á Ósabakka
14. júlí 1925. Hann
varð bráðkvaddur á
Ósabakka 12. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Auðbjörg
Káradóttir, frá Ósa-
bakka á Skeiðum,
f. 20. júní 1899, d.
1988, og Sveinn
Gestsson frá Húsat-
óftum á Skeiðum,
f. 31. ágúst 1890,
d. 1964. Kári átti tíu systkini,
þau eru: Lijja, fædd 1922, dáin
1943, Guðmundur, fæddur
1923, Kristin, fædd 1924, Helgi,
fæddur 1928, Valgerður, fædd
1929, Guðrún, fædd 1931, Ingi-
björg, fædd 1933, Skarphéðinn,
fæddur 1934, Bjarni, fæddur
1939, og Hafliði,
fæddur 1944.
Hinn 13. júlí 1980
kvæntist Kári Jónu
Egilsdóttur frá
Króki í Biskups-
tungum. Foreldrar
Jónu voru hjónin
Egill Egilsson, frá
Galtalæk í Biskups-
tungum, d. 1984, og
Þórdís ívarsdóttir
frá Norðurkoti í
Grimsnesi, f. 20.
maí 1901. Kári og
Jóna eignuðust eina
dóttur, Auðbjörgu,
fædd 29. janúar 1981. Áður átti
Jóna tvær dætur: Þórdísi Helgu
Ingibergsdóttur, fædd 1. apríl
1968, og Öglu Björk Ólafsdótt-
ur. fædd 29. desember 1969._
Útför Kára fer fram frá Ól-
afsvallakirkju á Skeiðum í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Og vertu nú sæll. Það fer vel um þig nú,
og vorgyðjan o’n á þig breiði.
Og sætt er það þreyttum að sof eins og þú
með sólskin á minning og leiði.
(Þorsteinn Erlingsson)
Nú þegar Kári föðurbróðir okkar
hefur kvatt þennan heim svo óvænt
og fyrirvaralaust, er okkur söknuð-
ur í huga. Þótt við vissum að hann
hefði ekki gengið heill til skógar
undanfarin ár vorum við óviðbúnar
eins og alltaf er. Að okkur sækir
tómleiki. Okkur finnst að það verði
öðruvísi að vera heima á Ósabakka
eða að koma þangað og sjá ekki
Kára einhvers staðar að sýsla úti
við. Hann sem hefur verið hluti af
lífi okkar frá bamæsku. Við munum
hann í leik og starfi í sveitinni. Við
heyskapinn sem unninn var mikið
saman, alltaf sat Kári á dráttarvél-
inni sem dró bindivélina og stjóm-
aði því öilu. Við skepnumar, sér-
staklega kindumar, bæði haust og
vor og þegar járna átti hest var
hann fyrstur kallaður til.
í öllum sínum verkum var hann
sérstakt snyrtimenni - snyrti-
mennskan sat ávallt í fyrirrúmi.
Hann sást heldur aldrei öðruvísi en
hreinn og snyrtilegur alveg sama
að hveiju hann gekk. Hann byggði
vönduð hús yfir bústofn sinn og
fóðraði hann vel og í húsum hans
var hver hlutur á sínum stað, allt
vel sópað og fínt. Hann henti aldrei
frá sér bandspotta eða öðru smá-
legu, allt var hengt upp eða lagt
vandlega frá sér. Eins var það þeg-
ar heyskapur stóð yfir, hveijum
bagga varð að raða vel. Svona var
allt hans handbragð og fólk sem
kom í húsin hans hafði orð á því
hve vel væri gengið um.
Kári frændi gat verið snöggur
upp á lagið og reiðst og líkaði illa
ef ranglæti var beitt. Hann skamm-
aði okkur krakkana á hlaðinu þegar
við vorum að gera prakkarastrikin
en þótt fundið væri að við okkur
var stutt í brosið á eftir. Krakka-
hópurinn var oft stór á sumrin og
því ýmislegt brallað.
Kári hafði yndi af hestum og
átti mörg góð reiðhross. Hann var
óspar á að lána kunningjum hross
og oftar en ekki fór einhver í göng-
ur og í réttir á hesti frá honum.
Kári naut þess til fulls að komast
á hestbak þótt það væri orðið minna
nú í seinni tíð. Þá vildi hann fara
hratt yfír og þeysa áfram yfir mela
og móa með gleði í hjarta. Ljóðið
Fákar eftir Einar Benediktsson
geymir ýmislegt sem minnir okkur
á Kára.
í morgunljómann er lagt af stað.
Allt logar af dýrð, svo vitt sem er séð.
Sléttan, hún opnast sem óskrifað blað,
þar akur ei blettar, þar skyggir ei tréð.
Menn og hestar á hásumardegi
í hóp á þráðbeinum, skínandi vegi
með nesti við bogann og bikar með.
Betra á dauðlegi heimurinn eigi.
Nú hrífur eðlið hvern hlaupagamm.
Hófblökin dynja fastar á vang.
Sveitin, hún hljóðnar og hallast fram.
Hringmakkar reisa sig upp í fang.
Það hvin gegnum nasir og hreggsnarpar
granir.
Nú herðir og treystir á náranna þanir.
Það þarf ekki að reyna gæðingsins gang.
Þeir grípa til stökksins með fjúkandi manir.
(Einar Benediktsson)
Nú eru leiðarlok og Kári lagður
af stað yfir í eilífðarlandið. Við
minnumst hans með virðingu og
þökk. Eiginkonu hans, dóttur, fóst-
urdætrum og öðrum aðstandendum
sendum við innilegar samúðar-
kveðjur.
Sigrún, Kristrún og
Heiðrún, Ósabakka. '
ég hana leggja illt til nokkurs
manns.
Elín kunni að gleðjast yfir hinu
smáa, sólargeisla á glugga, vorinu,
gróandanum. Alltaf voru börn
henni mikill gleðigjafí, allt sem'v
þurfti að hlúa að og vernda. Henni
var eiginlegra að gefa en þiggja.
Síðustu árin dvaldi Elín á
Dvalarheimili aldraðra í Borgamesi
og hafði hún oft orð á því hvað
starfsfólkið væri elskulegt og hugs-
aði vel um sig og er það þakkað.
Nú er löngum og farsælum
starfsdegi Elínar lokið. Ég og börn-
in mín kveðjum hana með þökk og
virðingu.
Blessuð sé minning Elínar frá
Kistufelli.
Guðrún. —
Vorið, árstími sem við bíðum
með tilhlökkun og margir tengja
við ljúfar minningar. í mínum
minningum tengi ég vorið við elsku
Elínu ömmu mína, og beið ég þess
oft með töluverðri óþreyju og mik-
illi tilhlökkun að komast í sveit til
hennar að Kistufelli. Þar fannst
mér miðpunktur heimsins vera,
sem allt það merkilegasta gerðist
og allt sem maður gerði hafði svo
mikinn tilgang. Við vorum oft mörg
barnabörnin hennar í lengri eða
skemmri tíma á sumrin. Oft var
líka vinnufólk og mikill gestagang- ^
ur. Því var oft mjög glatt og eril-
samt hjá okkur og undrar mig oft
hversu góðan aga en samt svo
mikla hlýju hún amma veitti okkur
þó hún væri störfum hlaðin með
svo stórt heimili. Oft þurfti hún að
þerra tár og útskýra margt um líf-
ið og dauðann sem böm eiga svo
erfitt með að skilja, en er eðlilegur
hluti af lífinu í sveitinni. Ef físk
þurfti handa kisu eða mjólk handa
lambi var alltaf hægt að fara inn
í eldhús til ömmu. Þar var flest
allt sem til þurfti og oft fékk égw
eitthvert góðgæti í munninn í leið-
inni. Ég mun alltaf minnast söngs-
ins og glaða hlátursins hennar
ömmu minnar og hversu gaman
mér þótti að fylgjast með þegar
hún klæddi sig í upphlut fyrir
messu eða mannamót. Þá söng hún
meðan hún bylgjaði og fléttaði sitt
síða, silfurhvíta hár.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins
degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynn-
ast þér.
(Ingibj. Sig.) 5
Elsku Elín amma. Nú þegar ég
kveð þig og fínn hversu mikið ég
hef misst er notalegt að finna að
þrátt fyrir allt á ég svo mikið, sem
eru ljúfar og góðar minningar um
þig-
Guðrún Helga Þórisdóttir.
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt,
að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa,
öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig
auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins í bréfasima 5691115, eða á netfang
þess þess Mbl@centrum.is en nánari upp-«
lýsingar þar um má lesa á heimasfðum. Það
eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari
ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínu-
bil og hæfilega linuleng — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skirnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Sérfræðingar
í blómaskrcvtingum
við öll tækifæri
I blómaverkstæði I
I JDINNA:« I
Skólavörðustíg 12.
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090