Morgunblaðið - 30.11.1997, Side 39

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 30. NÓVEMBER 1997 39
fjármálamaðui’ og farsæll í starfí fyr-
ir héraðið. Ég var nánst unglingur í
upphafi, 33 ára gamall. í sýslunefnd
voru fyrir ýmsir aldnir og reyndir
menn, m.a. einn sem búinn var að
sitja í nefndinni í fimmtíu ár, Böðvar
Magnússon hreppstjóri á Laugar-
vatni.
Ég reyndi að hlynna að þeim mál-
um sem viðkomu minni sveit eins og
ég mögulega gat, en það voru eink-
um vegamál. Það vai’ af og frá að ég
fyndi það hjá sjálfum mér að ég hefði
staðið mig illa - ekki kannski vel, en
heldur ekki illa. Þess vegna datt mér
aldrei í hug að hætta að taka við
kosningu og svo gekk þetta svona
áfram þar til ég flutti úr hreppnum.
Það var alltaf mjög mjótt á munum
milli okkar Stefáns eins og fyrr sagði
og einu sinni vorum við jafnir en mitt
nafn dróst út í hlutkesti, alls gekk ég
í gegnum átta kosningar á þessu
tímabili og hafði alltaf betur, hins
vegar var Sjálfstæðisflokkurinn
sjaldan eða aldrei með meh'ihluta í
Gaulverjabæjarhreppi, en alltaf
seiglingsfylgi.“
n hverjir skyldu vera Gunnari
hugstæðastir úr innsta hring
Sjálfstæðisflokksins? „Ætli ég
segi ekki að Gunnar Thoroddsen hafi
staðið mér næst,“ svarar hann.
„Gunnai- var mikill hæfileikamaður í
stjórnmálum og ég gekk honum ung-
ur á hönd. Hann var á sínum yngri
árum forystumaður í samtökum
ungra Sjálfstæðismanna í landinu,
þar byrjaði kunningsskapur okkar,
sem óx stig af stigi. Það gerði sam-
bandið persónulegra að sonur hans,
Asgeir, var í snúningadrengur hjá
mér og síðar Svanbjöm sonur As-
geirs, báðir úi’valsdrengir. Mest
allra stjórnmálamanna hefur mér þó
þótt til um Ólaf Thors. Hann er að
mínu viti mesti stjórnmálamaður Is-
lendinga á tuttugustu öld. Það var
heppilegt fyrir Sjálfstæðisflokkinn
hvað hann var léttur í lund, orðhepp-
inn og djarfur. Hann sýndi t.d. ein-
staka hæfileika þegai’ hann var for-
sætisráðhen-a nýsköpunarstjórnar-
innar og þurfti að skipta við erlend
ríki. Og vitanlega mat ég Bjarna
Benediktsson mikils, þann mikla
gáfumann, en ég get ekki sagt að
mér hafi fundist hann lipur á við hina
tvo, hann var öðruvísi. Af konum lít
ég mest upp til Auðar Auðuns, mér
líkaði líka vel við Ragnhildi Helga-
dóttur og Salome Þorkelsdóttur. Af
andstæðingum ber hæst Emil Jóns-
son úi’ Alþýðuflokknum, ekki einn
einasti kemur til greina í Framsókn-
arflokknum nema núna, Halldór As-
grímsson, ég þykist sjá að það megi
treysta orðum hans og held því fram
að hann sé með nýjan Framsóknar-
flokk. Hvað stefnu Sjálfstæðisflokks-
ins síðari ár áhrærir þá er ég sáttur
við hana. Hægt væri að nöldra út af
smáatriðum en I heild þykir mér
hafa vel til tekist, ekki síst á þessu
kjörtímabili.
Stærsta málið núna sem flokkur-
inn ætti að beita sér fyrir er að mínu
viti að sjá til þess að landið hverfi
ekki inn í Evrópubandalagið, ég er
alveg á móti því, ef það gerist þá
verða allar tilskipanir frá Brussel og
þá yrðu ráðamenn hér alltaf þar ytra
en ekki í Reykjavík. Ég treysti for-
sætisráðherra vel til að standa að
þessum málum og ber einnig fullt
traust til utanríkisráðherra. Stærsta
málið fyrir sveitirnar er að sjá til
þess að neyslan á framleiðsluvörum
bænda aukist og hægt verði að auka
útflutning á kindakjöti svo verulega
nemi, ég er að byrja að trúa því að
það geti tekist. Það hafa gengið
miklar þrengingar yfir sveitirnar og
augljóst að byggð muni strjálast
mjög. Hvað byggðastefnuna snertir
þá held ég að segja verði að Byggða-
stofnun hafi ekki endilega hitt á
réttu lausnirnar og ég efast um rétt-
mæti hennai’ tilveru.“
I^meira en 30 ára var Gunnar um-
boðsmaður Morgunblaðsins og
fréttaritari lengi vel. „Ég var
ánægður með þau viðskipti öll, allt
frá því ég kynntist Valtý Stefánssyni
fyrst og síðar Matthíasi Jóhannes-
sen. Þegar ísafold og Vörður liðu hjá
kom Morgunblaðið í staðinn, ég hef
alltaf haft feikilega gaman af að
fylgjast með fréttum og reyndi hvað
ég gat að segja frá því sem hér gerð-
ist frásagnarvert en tína þó ekki upp
hvert smáatriði. Brottfiuttum sveit-
ingum þótti alltént gaman af að sjá
héðan fréttaklausur af og til. Eftir-
minnilegasta fréttin sem ég sagði
héðan var held ég um lagningu
kaldavatnsleiðslu þriggja hreppa ár-
ið 1975 um Gaulverjabæjarhrepp,
Villingaholtshrepp og hluta Stokks-
eyrarhrepps, en forystu um þetta
hafði oddviti Gaulveijabæjarhrepps,
Guðjón Sigurðsson. A léttu nótunum
er mér líklega eftirminnilegust frétt
sem ég skrifaði um vígslu Félags-
lundar og kveðjuhóf Dags Brynjólfs-
sonar þar, en hann hélt lengi um
stjórnartauma í Búnaðarfélagi Gaul-
verjabæjarhrepps og var einn helsti
máttarstólpi sveitarinnar á sinni tíð.“
Gunnar Sigurðsson hefur aldrei
komið til útlanda og aftekur að hafa
nokkurn tíma haft löngun til slíkra
ferðalaga. „Minn heimur er kannski
ekki neitt óskaplega stór, en ég var
ánægður," segir hann. Síðari ár hef-
ur Gunnar eins og fyrr kom fram bú-
ið og starfað á Selfossi. „Þegar ég
seldi jörðina hélt ég eftir svolitlum
landskika og leyfði ég mér að
„spandera“ á mig að reisa þar sum-
arhús, sem ég kalla svo, það er eini
„lúxusinn“ sem ég hef eytt í, mig
langaði að eiga áfram örlitla stað-
festu í minni sveit,“ segir hann.
„Af því félagsstarfi sem ég hef
tekið þátt í þykir mér eftir á einna
vænst um starfið í sóknarnefnd
Gaulverjabæjai’kirkju," segir Gunn-
ar. „í það starf hafði ég einlægan
trúnað sveitunga minna. Það voru
allh’ einlæglega þakklátir fyrir störf
okkar sem sátum í sóknarnefnd og
ég starfaði þar með skemmtilegu
fólki. Mest gekk starfið út á að halda
kirkjunni við og fékk hún almanna-
orð fyrir gott viðhald og gott safnað-
arstarf, og hefur svo verið alla tíð.
Ekki aðeins var kirkjan sjálf falleg
heldur skapaði bóndinn í Gaulverja-
bæ, Guðjón bróðir minn, henni ákaf-
lega fallegt og vistlegt umhverfi.
Fólkið í sókninni var yfirleitt kirkju-
rækið. Sjálfur á ég mína barnatrú,
einlæga og útúrdúralausa. Ég hef
ekki átt í hugarstríði, hvorki í tengsl-
um við trúmál eða stjórnmál, þar
hefur brautin verið bein og auðgeng-
in.“
Það er stundum sagt að lífið rétti
öllum sitt - skyldi Gunnar Sigurðs-
son þá hafa sloppið algerlega við öll
sálarátök? „Nei, það hef ég vissulega
ekki gert fremur en aðrir. Mín
mestu sálarátök voru þegar konan
mín veiktist hastarlega og varð að
gista sjúkrahús í hálft ár, og á tíma-
bili var mjög tvísýnt um líf hennar.
Ég held að ég geti ekki fundið annað
sem hefur kreppt eins að sál minni
og sú hugsun að tapa konunni minni,
sem þá var aðeins 48 ára gömul. En
henni var gefið líf og þrek að nýju og
það er ég og mín fjölskylda ævinlega
þakklát fyrir,“ svarai- Gunnar og
bætir við: „Ég held að ég geti sagt,
eins og prestur einn sagði: Guð hefur
verið góðm- við mig og mína fjöl-
skyldu."
,Sumarið '97 stóö Reiknistafnun HÍ frammi fyrir því að þurfa
að Endurnýja húnað sinn í tölvuvBrum Háskólans. Þar sem við
höfum nötað tölvubúnað frá ýmsum framlaiðendum erum við
vel í stakk húin að gera ítarlegan samanhurð á því hvernig
búnaðurinn reynist undir miklu álagi. Umfram allt vildum við
áreiðanlegar einmenningstölvur sem treysta
mætti til að halda tíðni rekstrartruflana í lág-
marki. Einnig var Ijóst, að þær þyrftu að vera
sterkbyggður ag um leið hljóðlátar sem er
lykilatriði þegar kemur að því skapa þægilegt
og örvandi vinnuumhverfi. Að lnkum varð
IBM tölvuhúnaður fyrir valinu. Sú ákvörðun reyndist rétt.
Notendur okkar hafa hælt IBM tölvubúnaðinum fyrir hraða,
gæði og þægindi!"
IBM PC einmenning5tolvurnar eru
krnitmiklur, örugger og i góðu verði.
Þter eru Binstaklegu meðfmrilegar
lem útstöðvar á neti eg serhannaðar
með lágmarks rekstrarkostnað
í huga. Þeir lem gera
samanfaurð valja IBM.
Skaftahlíð 24 • Sími 5B9 7700
http://www.nyherji.is
<33>
NÝHERJI
^ Dr. Douglas "ÍBr'oTcSiie )
forstiiðumaður Reiknistofnunar Háskólans.