Morgunblaðið - 14.02.1998, Blaðsíða 46

46 LAUGARDAGUR 14. FEBRÚAR 1998
MORGUNBLAÐIÐ
NANNA GUÐRUN
HENRIKSDÓTTIR
+ Nanna Guðrún
Henriksdóttir
fæddist í Reykjavík
13. júní 1938. Hún
lést í Reykjavík 16.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Gyða Þórðar-
dóttir og Henrik W.
Ágústsson prentari.
Nanna ólst upp með
bræðrum sínum,
Ragnari og Þórði, og
fóstursystur, Guð-
rúnu Björgvinsdótt-
ur. Nanna gekk í
Kvennaskólann í
Reykjavík og síðan í Hjúkrunar-
kvennaskólann og útskrifaðist
þaðan 1960.
Nanna giftist Gísla Svanbergs-
syni í nóvember 1960 og átti með
honum tvö börn. Þau eru: 1) Jó-
hanna Vélaug, f. 28.
marz 1962 prent-
fræðingur. Hennar
maður er Jónas G.
Jónsson, vélaverk-
fræðingur, og eiga
þau tvö börn, Hönnu
Lilju f. 22. september
1990, og Matthías, f.
8. júní 1993. Þau eru
búsett í Reykjavík. 2)
Þórður Vésteinn, f.
11. febrúar 1964,
verkamaður í
Reykjavík. Nanna og
Gísli skildu. Seinni
maður Nönnu var
Halldór Magnússon bifreiðastjóri
og giftust þau 1985. Halldór lifír
konu sína.
Utförin fór fram í kyrrþey að
ósk hinnar látnu 22. janúar.
Elsku Nanna frænka.
Mig langar að kveðja þig með ör-
fáum orðum. Við voram góðar vin-
konur þótt aldursmunurinn væri
rúm 30 ár. Við hittumst ekki oft, en
yfirleitt hringdir þú í mig í upphafi
hverrar viku. Ég man þó að þú
gerðir undantekningu þar á og
hringdir eitt fimmtudagskvöld sl.
haust. Þú hafðir séð mig í fréttun-
um og þú varst svo stolt af mér og
gerðir mikið úr þessu. Þú fylgdist
vel með því, sem var að gerast í
þjóðmálunum, enda töluðum við um
alla heima og geima. Óhætt er að
segja að þú hafir haft skoðanir á
hlutunum.
Oftar en ekki kom hjúkrunar-
fræðingurinn upp í þér, þó að þú
veikinda þinna vegna hafir ekki get-
að starfað við fagið í mörg ár. Þú
gafst góð ráð, sem oftar en ekki
báru góðan árangur. Þú talaðir
alltaf opinskátt við mig um veikindi
þín, enda báðar áhugamanneskjur
um minnihlutahópa, þá sem þurfa
oft að þola vanþekkingu og for-
dóma.
Þú varst svo stolt af mér og fjöl-
skyldu minni. Það var auðfengið
leyfið að fá að vera langamma bam-
anna minna og þú stóðst þig með
sóma í því hlutverki. Þú hafðir mik-
ið fyrir því að fara niður í prent-
smiðju tíl Þórðar bróður þíns að
sækja „renninga" svo að Kjartan
Orri hefði nóg að teikna og skrifa á.
Þér fannst það skylda þín að hugsa
vel um okkur þar sem Guðrún
amma, uppeldissystir þín, dó langt
um aldur fram fyrir 20 árum aðeins
47 ára gömul. Þú hafðir orð á því
einhvem tímann að fólk skildi þig
ekki alveg þegar þú talaðir um
„langömmubörnin þín“, var það
nema von? Það er aldrei að vita
nema að þú og „Didda systir“, eins
og þú kallaðir Guðrúnu ömmu alltaf,
sitjið nú saman og skrafið um
„barnabarnabörnin“ ykkar. Þú
varst líka svo stolt af barnabörnun-
um þínum tveimur og fékk ég iðu-
lega að heyra sögur af þeim.
Mér er minnisstæð heimsókn til
þín þegar þú lást á sjúkrahúsi með
langvinna lungnabólgu sumarið
1996. Þessi heimsókn gladdi þig
mikið og þú sýndir stofufélaga þín-
um stolt þessa þrjá ættliði, mömmu,
mig og Karen Éik, sem var rétt
rúmlega tveggja mánaða gömul.
Þegar ég talaði við þig aðeins
t
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, er
auðsýndu okkur samúð og vinarhug við and-
lát og útför mannsins míns, föður okkar, teng-
daföður, afa og langafa,
HALLS ÞORSTEINSSONAR
frá Raufarhöfn,
Silfurtúni 16a,
Garði.
Sérstakar þakkir eru færðar starfsfólki
Garðvangs og deildar 11B á Landspítalanum.
Kristín Haraldsdóttir,
Rannveig ísfjörð,
Þorsteinn Hallsson,
Kristbjörg Hallsdóttir, Sæmundur Torfason,
Sylvfa Hallsdóttir, Rúnar Guðmundsson,
Jóna Halla Hallsdóttir, Theodór Guðbergsson,
Ólöf Hallsdóttir, Jens Sævar Guðbergsson,
Lóa Hallsdóttir, Agnar Kolbeinsson,
Ásta Hallsdóttir, Guðlaugur Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Kæru vinir, nær og fjær!
Hjartans þakklæti fyrir þá miklu samúð og
hlýju, sem þið hafið sýnt okkur öllum vegna
fráfalls okkar ástkæra eiginmanns, föður,
tengdaföður og afa,
GÍSLA ÁRNASONAR,
Garðatorgi 17,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir til allra þeirra, sem hjúkruðu
honum í veikindum hans.
Guð blessi ykkur öll.
Helga Einarsdóttír,
Einar Gíslason, Hanna Ólafsdóttir,
Gísli, Ásgeir og Helgi Einarssynir
og aðrir aðstandendur.
MINNINGAR
þremur dögum fyrir andlát þitt vor-
um við að tala um að ég þyrfti að
koma fljótlega að sækja þig í heim-
sókn. Þú varst svo sæl og ánægð,
nýbúin að kaupa þér ný föt, sem þú
sagðir mér að þú værir svo fín í. Én
því miður verður aldrei úr þeirri
heimsókn.
Ég mun sakna þín og þinna
skemmtilegu símtala. Takk fyrir
samveruna, elsku Nanna frænka.
Þú gafst mér svo miklu meira en þú
gast vitað.
Þín frænka,
Guðrún Lilja Númadóttir.
Mín fyrstu kynni af Nönnu voru
1966 í gegnum Þórð bróður hennar,
en Þórður og ég vorum þá farin að
skjóta okkur saman. Nanna var
myndarleg og notaleg kona og fór
strax vel á með okloir þrátt fyrir
níu ára aldursmun. Á þessum tíma
var Nanna gift tveggja barna móðir
og vann sem hjúkrunarkona á
Borgarspítalanum. Hagræddi hún
vinnutímanum þannig að hún vann
aðallega á næturvöktum til að geta
verið sem mest með krökkunum
sínum, Jóhönnu og Þórði. Hún var
góð móðir og saumaði nær allt á
krakkana. Nanna var myndarleg í
höndunum og heimilið hennar var
alltaf hreint og þrifalegt.
Eftir að ég eignaðist mín böm
fórum við oft saman í bíltúra upp í
sveit þegar gott var veður. Þetta
voru alltaf skemmtilegar ferðir.
Nanna hafði gaman af ferðalögum
og naut þess að vera í náttúrunni.
Ein eftirminnilegasta ferðin var
þegar Nanna fékk sumarhús í Mos-
fellssveitinni og vorum við þar í
vikutíma í yndislegu veðri. Þá fór-
um við i gönguferðir, tíndum blóm
og jurtir og nutum þess að vera til.
Það var alltaf gaman að koma í
krakkaafmælin til Nönnu. Hún bak-
aði súkkulaðifígúrukökur og þar var
Þórður aðalprakkarinn.
Eftir að Nanna missti heilsuna
hringdi hún í fjölskylduna og hélt
þannig góðum tengslum við alla
vini, frændfólk og venslamenn.
Barnabömin vora hennar gimstein-
ar síðustu árin og fylgdist hún vel
með þeim stolt og sagði mér sögur
af þeim með ánægju.
Ásta mágkona.
+ Brynhildur
Magnúsdóttir
fæddist á Selfossi 15.
október 1979. Hún
lést 26. nóvember
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Selfosskirkju 6.
desember sl.
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottíns í,
þar áttu hvíld að hafa,
hörmunga og raunafrí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilif sæla
er þín hjá Lambsins stól.
Dóttir i dýrðar hendi
Drottins, min, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann, elskar þig svo kært.
Pú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hallgrímur Pétursson)
Hugurinn leitar tíl baka þegar við
komum í heimsókn upp í Oddgeirs-
hóla. Alltaf varst þú brosandi. Þið
vorað þrjár systurnar, Harpa, Elín
og svo þú í miðjunni. Þið systumar
vorað svo líkar og svo samrýndar að
það var yndislegt á að horfa, enda
var ekki nema eitt og hálft ár á milli
ykkar. Það var svo gaman að koma
til ykkar. Alltaf vorað þið tilbúnar
að fara með bæjarbömunum út að
skoða dýrin eða leika í heyinu.
Einnig minnumst við stundanna
þegar þið voruð litlar og vorað í
heimsókn hjá ömmu á Selfossi og
þegar ein sagði eitthvað tóku hinar
undir eins og bergmál og alltaf vor-
uð þið glaðar og hamingjusamar og
ekki minnkaði gleðin þegar þið svo
eignuðust lítinn bróður, hann Einar,
sem var uppáhald ykkar systranna.
Og svo urðuð þið stórar og þurft-
uð að taka ákvörðun um hvað þið
vilduð gera í framtíðinni. Þú varst
alveg ákveðin í því hvað þú vildir
gera. Hestar og ferðamennska var
það sem þú hafðir mestan áhuga á
og var ferðin út til
Þýskalands sumarði
1996 þér mjög mikil-
væg og hafðir þú mikla
gleði og ánægju af
henni. Þú varst líka
alltaf svo jákvæð og
dugleg. Þú varst í Fjöl-
brautaskóla Suður-
lands, þú varst að
vinna í kaupfélaginu,
þú varst á kafi í íþrótt-
um, hestamennsku og
svo áttir þú stóran
vinahóp sem stóð við
hlið þér í veikindum
þínum. Þú varst á fullu
í skólanum þrátt fyrir veikindin og
þó að þú gætir ekki skrifað aftraði
það þér ekki, áfram skyldir þú
halda. Dugnaðurinn í þér var alveg
ótrúlegur og henni mömmu þinni,
sem fylgdi þér í gegnum veikindin.
En veikindin sigraðu að lokum og
við kveðjum þig, kæra vina. Við
þökkum þér fyrir þær stundir sem
við höfum átt með þér, en minningin
um góða stúlku lifir.
Elsku Magga, Maggi, Harpa,
Elín og Einar, megi góður guð
hjálpa ykkur og styrkja á þessum
erfiðu tímum.
Stefania, Ólafur, Guðný og
Gunnar.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
böm, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í greinunum sjálfum.
BRYNHILDUR
MAGNÚSDÓTTIR
LAUFEY
BJARNADÓTTIR
Sú ein er bæn í bijósti mér,
ég betur kunni þjóna þér
Þvi veit mér feta veginn þinn,
að verðir þú æ drottinn minn.
Unnur Kristín.
+ Laufey Bjamadóttir var fædd
á Sleggjulæk í Stafholtstung-
um 1. desember 1915. Hún lést á
Selfossi 6. febrúar síðastliðinn og
fór útför hennar fram frá Selfoss-
kirkju 13. febrúar.
Ég hef komið að Ketilvöllum
með foreldrum mínum frá því ég
var smákrakki og því alltaf þekkt
Laufeyju. Sumarið 1994 og 1995
þegar ég var í sveit þar kynntist
ég henni fyrir alvöra og sá og fann
hversu frábær og góð kona Laufey
var. Hún kunni ógrynni af ljóðum
og oftar en ekki kom það fyrir þeg-
ar ég var að spjalla við hana um
heima og geima að hún fór með
vísu sem átti við umræðuefnið.
Oft á kvöldin, þegar við voram
einar heima á Ketilvöllum, sátum
við inni í stofu og hún fór með ljóð
og sagði mér sögur frá því hún var
lítil og hvemig lifnaðarhættir vora
þá og þótt ég sé unglingur þreytt-
ist ég aldrei á að hlusta á hana
heldur dáðist að hvað hún mundi
öll þessi kvæði og og fór með þau
öll án þess að fipast nokkum tím-
ann.
Laufey var mikill dýravinur og
það dæmi sem ég þekkti var sam-
bandið milli hennar og hundsins
Putta. Svona samband milli manns
og skepnu hef ég aldrei séð og hef
ég trú á að hún hafi átt fleiri slík
við önnur dýr um ævina.
Laufey var með eindæmum
barngóð og alltaf brosti hún til
manns. Hún átti líka nammiskál
með ýmsu góðgæti í sem hún
læddi til manns og var óspör á. Ég
mun alltaf minnast þess þegar ég
var þarna og stelpurnar fóru í
ferðalag í tvo daga, að fyrsta dag-
inn sem við vorum einar dreif hún
sig í að baka flatkökur, lifðum við á
þeim nær eingöngu þar til
stelpumar komu enda voru þær þá
nærri búnar.
Ég fór oft í heimsókn að Ketíl-
völlum eftir að ég hætti að vinna
þar en nú finnst mér það hafa ver-
ið allt of sjaldan. Því tími Laufeyj-
ar vinkonu minnar er kominn og
kveð ég hana með miklum söknuði.
Takk, Laufey, fyrir allar góðu
stundirnar. Gróa, Guðný, Grímur
og Kiddi, þið eigið alla samúð
mína.
í bpgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, guð leiddu mig
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt sem miður fer
og man svo sjaldan eftir þér.
Við Laufey áttum margar góðar
stundir saman þegar ég var á
sumrin á Ketilvöllum. Það vora
einstök kvöld sem við vorum einar
heima. Þá sagði hún mér ýmsar
sögur síðan hún var ung, af ömmu
og langömmu og margt fleira. Mér
fannst svo gaman að hlusta á hana
rifja upp gamla tíma og auðvitað
fékk ég konfekt með, því var aldrei
sleppt. Svo voru þessar óteljandi
vísur sem hún fór með, það var
ótrúlegt hvað hún kunni margar
vísur. Skemmtilegast af öllu var að
sjá hvað henni fannst gaman að
fara með vísumar - því brosi
gleymi ég aldrei.
Þegar ég hætti að vera á sumrin
á Ketilvöllum hittumst við sjaldn-
ar, en þegar ég kom í heimsókn
spurði hún alltaf hvenær ég ætlaði
að koma aftur.
Við vorum mjög góðar vinkonur
og hún var mér sem amma. Laufey
er vinkona sem ég mun alltaf
geyma í mínu hjarta.
Meðanveðriðerstætt
berðu höfuðið hátt
og hræðstu eigi skugga á leið.
Bak við dimmasta él
glitrar lævirkjans þóð
upp við Ijóshvolfin björt og heið
þó steypist í gegn
þér stormur og regn
og þó byrðin sé þung sem þú berð
þá stattu fast og vit fyrir víst
þú ert aldrei ein á ferð.
(ísl. höf. óþekktur.)
Jóhanna.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.