Morgunblaðið - 14.02.1998, Blaðsíða 55

MORGUNBLAÐÍÐ
LAUGÁRDAGUR 14. FEBRÚAR 1998 55'
FÓLK í FRÉTTUM
OG ÞÁ var kátt í höllinni. íslenski dansflokkurinn nýtur þess að halda
upp á tímamótin.
BJÖRN Bjarnason, Rut Ingólfsdóttir, Einar Örn Benediktsson og Sigrún Guðmundsdótti, listdansari hafa
tilefni til að brosa.
Sjónvarp í vanda
RÍKISSJÓNVARPIÐ liggur oft
undir harðri gagnrýni og hefur
ekki uppi varnir, enda voldugur
miðill sem getur svarað með þögn-
inni einni þegar mikið liggur við.
En stöku sinnum bregður sjón-
varpið á það ráð að lofa almenningi
að velja sjónvarpsefni svona til að
sanna að dagskrárstjórar séu ekki
vitlausari en almenningur. Þetta
hefur frá því sjónarmiði tekist
mjög vel í þau tvö skipti sem þessi
þáttur hefur fylgst með „alibíinu".
Gefin eru upp nöfn á þremur kvik-
myndum, sem almenningur fær
síðan að kjósa um með símhring-
ingum, sem síður en svo eru gefn-
ar. Sami prís er á símtalinu og á
símtali til blautlegrar þjónustu
sem svarar ástþyrstum í síma.
Ekki er að orðlengja það að kvik-
myndavalið samkvæmt símtölum
gerir dagskrárstjóra að hreinum
gáfnaljósum. Innkaup á kvikmynd-
um eru stundum svokölluð
pakkainnkaup. Þá fæst ein eða
tvær góðar myndir með átta léleg-
um í pakka eða svo. Þessar átta
myndir eru sumar hverjar hálf-
gerðar vandræðamyndir, en það
verður að reka fyrirtækið og allt
verður að sýna. Nú hefur verið
fundin leið til að láta almenning
velja þessar úrgangsmyndir og
borga fyrir það. Þetta hefur gengið
mjög vel og samkvæmt áætlun. Af
hverjum þremur myndum hefur al-
menningi tekist að velja þá verstu í
tvö skipti.
Þessi aðferð svifar vandanum
frá þreyttum höfðum dagskrár-
stjóra í bili, nema ef sjónvarpið
ætlar að verða svo alþýðlegt að al-
þýðan fái að stjórna því alveg, enda
komið hálfa leið inn í R-listann.
Eini samanburðurinn, sem þessar
lélegu valmyndir sjónvarpsins
hafa, eru stöku leikrit íslensk, sem
tekin eru til sýninga af góðvinum
og glæsimönnum en standa tæpast
undii- nafni. Svo er um eitthvert
blöðruleikrit, sem nú er verið að
sýna og er ekki fóður undir fat.
Hins vegar má segja að þar fari
kunnáttumenn með hlutverk, svo
ekki er með öllu móti
lítt til þess vandað. ís-
lensk leikritaskrif
hafa yfirleitt verið
heldur þunglamaleg og hláturlítil
og í mörgum tilfellum upprifjun á
bókum. Þau hafa oft verið fremur
til að færa fram ákveðna tegund
skáldskapar en eiga eigið líf. Menn
sem hafa komist billega út úr leik-
ritun hafa síðan orðið fyrii-mynd
nýrra höfunda, svo ekki er von á
stórfelldri nýsköpun þótt aðstaða
sé til að sýna góð verk. Sjónvarpið
gefur tækifæri til sýninga á leikrit-
um, en það er ekki nauðbeygt til að
halda uppi einhverri aðalsmanna-
stétt innan leikhússins. Maður
saknar eiginlega alltaf Jóns Viðars
þegar barnaskapurinn og þuiTa-
di-ýldnin keyrir fram úr hófi.
Þótt menn hafi stundum haft við
orð að við séum litlir og smáir og
ættum jafnvel að hætta að tala ís-
lensku vegna þess hvað það er dýrt
að halda uppi örlitlu málsvæði, er-
um við samt annað veifið á stór-
veldis fylliríi út af hinu og þessu
sem gengur vel þessa stundina. Við
seljum sjávarafurðir og borgum
þar há laun, við gerum ævintýra-
lega samninga um erfðavísindi og
erum framarlega í tölvuþekkingu.
En í sjónvarpsmálum erum við fá-
tæklegir þiggjendur, sem lútum að
litlu. Sé tekið mið af fréttum og
þær erlendu stöðvar sem við sjáum
hafðar til hliðsjónar, sést vel hvað
við erum fátækleg. Nú fer breið-
band símans um breiðar byggðir
og engin vörn
uppi fyrir ís-
lenskuna. Við
fengum sjón-
varp á sínum tíma m.a. til varnar
málinu. Nú talar enginn um þau
rök lengur. En þau eru enn í fullu
gildi. Eina menningarlega vörnin
er að efla sjónvarp enn betur en
gert hefur verið. Fé til sjónvarps-
ins verður að útvega svo það geti
staðist aukið álag. Einnig verður
að fá einhvern bottt í stjórn sjón-
varpsins svo það geti orðið sú
brjóstvörn sem því var ætlað í upp-
hafi. Ráðlaus strákagengi með
poppið að húni standast varla í
samkeppni um athygli þegar er-
lendu stöðvarnar koma á fullu.
Best er að gera sér grein íyrir að-
steðjandi vanda í tíma. Eins og er
stendur dagskrá sjónvarpsins ekki
neinni samkeppni snúning.
Indriði G. Þorsteinsson
SJONVARPA
LAUGARDEGI
Afmælis-
dans
► ÍSLENSKI dansflokkurinn
frumsýndi Utlaga á föstudaginn
var, 6. febrúar. I sýningunni eru
þrjú dansverk, Tvístígandi sinna-
skipti II og Utlagar eftir Ed
Wubbe og Iða eftir Richard
Wherlock. Flokkurinn, sem held-
ur á árinu upp á 25 ára afmæli
sitt, er sagður sterkari en nokkru
sinni áður og sýningin hefur feng-
ið góða gagnrýni. Það var lfica
bros á hvers manns vörum á
frumsýningunni svo sem mynd-
irnar bera með sér.
AUÐUR Bjarnadóttir, leikstjóri
og danshöfundur, og Lára Stef-
ánsdóttir. Lára dansar í öllum
þremur dansverkunum.
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
RUT Ingólfsdóttir og Björn Bjarnason menntamálaráðherr, þakka
Katrínu Ingvadóttur og Cameron Corbett, gestadansara flokksins,
fyrir góða sýningu.
LAUGARDAGSMYNDIR SJONVARPSSTOÐVANNA
Stöð 2 ►13.20 Laugardagssýning-
arnar byrja með fínni mynd sem á
sínum tíma var sett beint á mynd-
band, án viðkomu í kvikmyndahúsi.
Hnappastríðið (War of the Buttons,
‘94), er svo sannarlega þess virði að
henni sé gefinn gaumur. Þessi írska
fjölskyldumynd segir frá unglinga-
gengjum í nágrannabæjum sem elda
grátt silfur. Rígurinn er einkum til
kominn af þeirri sígildu ástæðu að
íbúar annars bæjarfélagsins hafa það
skár en hinir. Borgarastyrjöld í bros-
legu ljósi, þó grunnt sé á alvörunni í
þessari vel leiknu allegoríp um
stríðsbrölt fullorðinna. Óþekkt
krakkastóðið stendur fyrir sínu og
myndin rennur ljúflega áfram undir
stjórn leikstjórans Johns Robert.
★★★
Sýn ►21.00 Með lögguna á hælun-
um (A bout de Souffle, ‘58). Sjá um-
sögn í ramma.
Stöð 2 ^21.05 Mikil veisla í gangi
hér, sjálfur Þjóðhátíðardagurinn
dndependence Day, ‘96), vinsælasta
mynd síðari ára, og ein mest sótta
mynd allra tíma. Stórkostleg afþrey-
mg sem í rauninni er gamla og góða
vísindaskáldsögulega B-myndin - í
sparifotunum. Ógnarleg geimskip,
mönnuð fjandsamlegum geimverum
birtast á himni og staðsetja sig yfir
stórborgum jarðar. Magnaðar brell-
ur er aðal hennar ásamt grínaktug-
um leik Wills Smith og Bills Pullman.
Mikil skemmtun, en sjálfsagt aðeins
svipur hjá sjón í imbakassanum.
★★★
Sjónvarpið ►21.15 Tvíburar
(Twins, ‘88) ★ ★★, var feykivinsæl á
sínum tíma, besta gamanmynd
hasarmyndahetjunnar Arnolds S., og
um leið Akkilesarhæll á ferli hans all-
ar götur síðan, því myndin gerði það
að verkum að vöðvabúntið fékk þá
flugu í kollinn að hann væri gaman-
leikari af guðs náð harðhausaaðdá-
endum til ómældrar skelfingar. Tví-
burar (Arnold og Danny De Vito þeir
ólíklegustu í sögunni) er skólabókar-
dæmi um vel heppnaða aulafyndni og
(var) hin besta skemmtun. Spurning
hvernig hún hefur elst.
Stöð 2 ►23.00 Franska myndin
Hatur (La Haine, ‘95), er fræg verð-
launamynd um örlagaríkan dag í lífi
þriggja, ungra, Parísarbúa sem lenda
í átökum við lögregluna. Einn er
þeldökkur, annar gyðingur, sá þriðji
arabi. Dagurinn endar með skelfingu.
Grimm, forvitnileg og hatursfull
mynd sem vakti hvarvetna mikið rót
og umtal. Með Vincent Cassell, Hu-
bert Koundé og Said Taghmaoui.
Leikstjóri Mathieu Kassovitz. ★★★
Sjónvarpið ►23.05 Martröð (A
Nightmare Come True, ‘95), er nýleg
forsýningarmynd, gerð fyrir sjón-
varp af Christopher Leitch. Unga
konu dreymir um afdrif móður sinn-
ar, sem er horfin. Spurning dagsins.
Með Gerald McRaney, og, viti menn,
Shelley litlu Fabares, sem í eina tíð
stytti öðlingunum Elvis Presley,
Bobby Darin, Fabian og Tab Hunter
stundir í mestanpart afar laklegum
B-myndum, einkum í bragganum við
Skúlagötuna. Síðan hefur nánast
ekkert til stúlkunnar spurst.
Stöð 2 ►0.35 Seint og um síðir fá-
um við svo tækifæri til að sjá hina
kynngimögnuðu Gloriu, (‘80), eftir-
minnilega „konumynd" í hasar-
myndageiranum, frá tímum þegar
slíkt var einsdæmi. Það er enginn
annar en John Cassavetes sem stýiir
sinni einkaspúsu, Genu Rowlands,
með miklum glæsibrag í hlutverki
óforbetranlegs kvenskass sem bjarg-
ar lífi sjö ára drengs undan böðlum
Mafíunnar. Rowlands er rosaleg í
hlutverkinu. Guð hjálpi Sharon
Stone, sem um þessar mundir er að
reyna að fara 1 fótin hennar í endur-
gerð þessarar frumlegu og spennandi
hörku harðhausamyndar. ★★★
Stöð 2 ►2.35. Orlando, (93), er
„öðruvísi" mynd, gerð eftir sögu
skáldkonunnar Virginiu Woolf um
Orlando, sem þraukar af gegnum
aldirnar, ýmist sem karl eða kona.
Sally Potter leikstýrir Billy Zane.
★ >/2
Sæbjörn Valdimarsson
Háreistur
bautasteinn
B-myndanna
Sýn ►21.00 Enginn skyldi
saka Sýn um menningarleysi
myndbandaleigunnar í kvöld,
hér er boðið upp á enga aðra
en frönsku myndina Með lögg-
una á hælunum (A bout de
Souffle ‘59), myndina sem hratt
af stað, öðrum fremur, frönsku
nýbylgjunni, nouvelle vague,
leikstýrt af einum upphafs-
manni hennar, Jean-Luc God-
ard, eftir söguþræði annars;
Frangois Truffaut. Þessi, á yf-
irborðinu einfalda mynd, um
smákrimma (Jean Paul
Belmondo) á flótta eftir löggu-
morð, var um árabil einhver
mesti áhrifavaldur kvikmynda-
gerðarmanna, sem í hrönnum
reyndu að líkja eftir hinum
frjálslega og einkar fyrirhafn-
arlausa stíl Godards. Godard
gerði þessa fyrstu mynd sína
til heiðurs bandarískum B-
myndum, og verður ekki annað
sagt en hún sé verðugur bauta-
steinn um þá merkilegu fram-
leiðslu. Jean-Paul Belmondo
heiðrar annan, háamerískan
þátt kvikmyndasögunnar, sjálf-
an Humphrey Bogart, með því
að feta í fótspor meistarans.
Hann varð heimsfrægur fyrir
ógleymanlega, kæruleysislega
túlkun sína á bófanum, sem í
meðförum hans varð einskonar
prins í myrku ævintýri. Hin
ógæfusama, bandaríska leik-
kona, Jean Seberg, gefur hon-
um lítið eftir sem stúlkan sem
selur New York Herald Tri-
bune, á Champs Elysées (ef
minnið svíkur mig ekki), og
verður örlagavaldur í lífi hans.
Mynd sem allir kvikmyndaá-
hugamenn verða að eiga í
minningunni. ★★★★

I
t
V
S
S
%
t,
\