Morgunblaðið - 28.04.1998, Blaðsíða 26

26 ÞRIÐJUDAGUR 28. APRÍL 1998
LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ
Morgunblaðið/Golli
RÓTARAR og grúppíur: Edda Björg Eyjólfsdóttir, Linda Asgeirsdótt-
ir, Sjöfn Everts, Guðmundur Ingi Þorvaldsson og Friðrik Friðriksson
í hlutverkum sínum.
Yfírvegað samspil
og samvirk túlkun
Ball
í Brekk-
unni
LEIKLIST
Leiklistarskðli
fslands í samvinnu
við Sjðnvarpið
RÓT
Handrit: Óskar Jónasson og Einar
Kárason. Leikstjórn: Óskar Jónasson.
Kvikmyndataka og lýsing: Arnar Þór
Þórisson. Hljóðupptaka: Þorbjörn A.
Erlingsson. Hljóðhönnun: Óskar Ey-
vindur Arason. Klipping: Sævar Guð-
mundsson. Effektar: Jónas Guð-
mundsson. Leikmyndahönnun: Guðný
Arndís Óskarsdóttir. Búningahönn-
un: Ragna Fróðadóttir. Hár og fórð-
un: Helga Bjartmars og Ragna Foss-
berg. Leikarar: Agnar Jón Egilsson,
Edda Björg Eyjólfsdóttir, Friðrik
Friðriksson, Guðmundur Ingi Þor-
vaidsson, Helga Vala Helgadóttir,
Linda Ásgeirsdóttir, Ólafur Darri
Ólafsson og Sjöfn Everts. Sunnudag-
inn 26. apríl.
UM AUÐAN þjóðveginn fýkur
þornurtarknippi (veltiviður) eins
og í kúrekamyndunum. Þetta
myndskeið og tónlistin gefa tóninn
fyrir þessa ýktu umfjöllun um is-
lenskt dreifbýli og stælgæjana úr
bænum. Tveir rótarar berja upp á í
félagsheimili í Borgarfirði (raunar
á Mýrunum). Þeir tilkynna sveita-
varginum að þeir séu komnir til að
róta fyrir ball um kvöldið. Heima-
menn koma af fjöllum (enda
útisenur teknar undir Eyjafjöllum)
en leggja sig alla fram við að koma
öllu í kring. Ballið er auglýst, fólk
flykkist að en hljómsveitin sést
hvergi. Hún bíður rótaranna hinum
megin á landinu í Þingbrekku í
Borgarfírði eystra.
Þó að söguþráðurinn sé ekki
vandlega spunninn má hafa mikið
gaman af þessu sjónvarpsleikriti.
Persónusköpunin og samskipti
karakteranna eru efniviðurinn og
á það vel við þegar sýna á hvað
býr í nýútskrifuðum leikurum.
Guðmundur Ingi Þorvaldsson
leikur Benna, rótarann sem gerir
þarna mistök lífs síns. Guðmund-
ur skapaði trúverðugan karakter
sem var samkvæmur sjálfum sér,
sletti ensku af miklum móð, en
nokkuð skriplaði hann á skötunni
í tilraun til að marka framburðinn
með flóknu framburðartafsi í
hljómfalli; sérstaklega var það
áberandi í upphafsatriðunum.
Friðrik Friðriksson leikur Inga,
nýgræðing í rótarafaginu. Dreif-
býlingarnir misskilja - kannski vilj-
andi - Reykjavíkurslangrið hans og
hann er eins og þorskur á þurru
landi utan borgarinnar. Einræður
hans þegar honum er mikið niðri
fyrir eru óborganlegar, t.d. þegar
hann ásakar sveitalubbana um að
vera valda að þessum misskilningi
vegna þeirrar áráttu að nefna staði
of líkum nöfnum. Friðrik lifir sig
með ólíkindum vel inn í hlutverk
þessa borgarbarns.
Ólafl Darra Ólafssyni tekst vel
upp að vanda, en hann er í hlut-
verki Tótós húsvarðar. Þetta er
þriðja frumsýning hans á jafn-
mörgum vikum. Ólafur lifir sig
sérstaklega innilega inn í hlut-
verkið og skapar ógleymanlega
persónu sem gengst upp í sam-
skiptum sínum við skemmtana-
bransaelítuna en er gersamlega
undir hæl frekrar eiginkonu.
Helga Vala Helgadóttir leikur
þá hina sömu, Magneu, sem er
stjórnsemin holdi klædd. Þetta
hlutverk hæfir henni vel og hún
gerir mikið úr því, en nokkuð bar
á því að hún léki of stórt fyrir al-
nálæga myndavélina.
Agnar Jón Egilsson leikur
Hlölla sem dreymir um að fá að
róta fyrir hljómsveitir að sunnan.
Sjálfsmynd hans byggist á afar
takmörkuðum samskiptum sem
hann hefur átt við hið íslenska
glyshyski. Agnar hefur mikla
hæfileika í gamanleik en grínið
var hafið á hærra plan í samleik
hans og Friðriks þegar Ingi kem-
ur út að bíl Hlölla til að sleikja úr
honum fýluna. Þarna runnu sam-
an lýsingin á þessum tjáningar-
heftu einstaklingum og einstakur
leikur þeirra félaga í afar raun-
sönnu og afburðafyndnu atriði.
Sjöfn Everts leikur hina klaufa-
legu, ósjálfstæðu og einfóldu
Gurrý. Hlutverkið var nokkuð
klisjukennt en Sjöfn stóð sig prýði-
lega. Edda Björg Eyjólfsdóttir er
hin yfirþyrmandi Sæunn sem
stjómar vinstúlkum sínum með
harðri hendi og útdeilir þeim veiði-
leyfum á aðkomumenn. Hún fyllir
vel út í hið ýkjukennda hlutverk og
leikur stórt, sem er við hæfi hér.
Linda Ásgeirsdóttir leikur Huldu,
að því er virðist einu öfgalausu per-
sónuna í myndinni. Samspilið milli
Lindu og Friðriks léði sjónvarps-
myndinni jarðtengingu sem ekki
hefði mátt vanta.
Þessi sjónvarpsmynd var veru-
lega smellin og höfiindareinkenni
Óskars Jónassonar skýr og allt
skörulega unnið. Hins vegar er
ekki að ætla að verkið skilji mikið
eftir sig - en er þá ekki líka til of
mikils mælst, þetta þjónar fullkom-
lega tilgangi sínum að skapa
ramma utan um gleðileikstilþrif út-
skriftamemanna? Tæknihliðin
virkar öll eins og vel smurð vél og
er sjónvarpinu greinilega ekkert að
vanbúnaði að framleiða góðar sjón-
varpsmyndir ef hentug handrit
finnast.
TIÍMIST
Listasafn íslands
KAMMERTÓNLEIKAR
Rúnar H. VUbergsson og Guðríður
St. Sigurðardóttir fluttu íslensk og
erlend verk fyrir fagott og píand og
frumfluttu fagottsónötu eftir Ríkharð
Öm Pálsson. Sunnudagurinn 26. apr-
fl, 1998.
EFNISSKRÁIN mótaðist af því,
að til eru frekar fá verk samin fyrir
fagott og píanó (sembal) og er t.d.
fýrst viðfangsefnið sónata í f-moll
eftir Telemann, líklega umrituð fyrir
fagott, því í tónverkalista Tel-
emanns er hvergi að finna sónötu í f-
moll fyrir fagott. Hvað um það, þá
er þessi sónata gott verk og var
mjög vel fiutt. Fagott sónata (1995)
eftir Ríkharð Óm Pálsson er
skemmtilega unnið verk og eins og í
mörgum verka Ríkharðs, leitar
hann til ýmissa stílgerða og vinnu-
aðferða, eins og t.d. í lokakaflanum,
sem er eins konar tilvitnun í
kontrapúnktískar vinnuaðferðir
barokkmanna, með nútímalegri,
jafnvel djass-mótaðri tónskipan í
bland. Miðþátturinn er fallegur leik-
ur með einleikstónhendingar fyrir
fagottinn. I heild er verkið eins kon-
ar sátt þess liðna og nýja, skemmti-
lega unnið verk, sem var mjög vel
flutt. Ekld eru til mörg íslensk verk
samin fyrir fagott og píanó og því
verulegur fengur að þessu ágæta
verki. Fantasíuverk, op. 73, nr. 1,
eftir Schumann er upphaflega samið
fyrir klarínett en oft flutt af sellói og
hljómar ágætlega fyrir fagott, enda
var það sérlega fallega flutt. Eftir
hlé var flutt 10 þátta einleiksverk
eftir Jónas Tómasson.
Kaflarnir byggja á mismunandi
tónmyndum og leikaðferðum. I
þeim fimmta bregður fyrir tónhend-
ingu, sem vel má taka sem brot úr
íslensku þjóðlagi og í áttunda kafl-
anum bregður fyrir útfærðu broti
að sálmalagi en í tveimur síðustu
köflunum er lögð áhersla á syngj-
andi tónferli, er var sérlega fallega
unnið í niðurlagskaflanum. Upp-
bygging tónhugmynda er sérlega
skýr og verkið í heild fallega mótað
og auk þess mjög vel flutt af Rún-
ari.
Fjögur íslensk einsöngslög voru
næstu viðfangsefni, í fögrum dal,
eftir Emil Thoroddsen, Ég lít í anda
liðna tíð og Sofðu, sofðu góði, bæði
eftir Sigvalda Kaldalóns og Lindin,
eftir Eyþór Stefánsson. 011 lögin
voru mjög vel flutt, enda er fagott
eins konar „mannsraddahljóðfæri"
og naut sín vel fallegur syngjandi
tónninn hjá Rúnari. Lokaverk tón-
leikanna var Solo de concert ,eftir
Gabriel. Pierné, (1863-1937), franskt
tónskáld og hljómsveitarstjóra,
handhafa Rómarstyrksins 1882 og
eftirmann kennara síns Cesars
Franck, sem orgelleikara við kirkju
heilagrar Klóthildar. Hann samdi
um tug óperuverka og fjölda ball-
etta, m.a. við söguna um Gulliver í
Putalandi og fjölda smærri tón-
verka. Tónstíll hans er ekki sérlega
frumlegur en kunnáttusamlega út-
færður og var leikur Guðríðar og
Rúnars hinn besti í alla staði.
Það sem í heild einkenndi leik
Rúnars og Guðríðar var yfirvegað
samspil, skýr mótun tónhendinga
og sérlega samvirk túlkun. Rúnar
hefur fallega syngjandi tón, er naut
sín einstaklega vel í íslensku ein-
söngslögunum. Guðríður er mjög
góður píanóleikari, er átti mörg góð
augnablik í sónötunum eftir Telem-
ann, Ríkharð Öm og fantasíuverki
Schumanns. Þrátt fyrir að minna sé
umleikis fyrir píanóið í íslensku
sönglögunum, þarf þar að leika mik-
ið með blæbrigði og var leikur Guð-
ríðar í lagi Emils sérlega fallegur í
löngu forspili, en þar má heyra að
Emil kunni vel að nota píanóið.
Jón Ásgeirsson
----------------
„Ferðir
Guðríðar“
hlutu styrk
„FERÐIR Guðríðar", þrír einþátt-
ungar eftir Bryuju Benediktsdóttur
hafa hlotið styrk frá Kaleidoscope
(lista- og menningaráætlun Evrópu-
sambandsins) fyrir árið 1998.
Verkið er unnið í þremur áfóngum,
fyrst á ensku svo á sænsku og að lok-
um á íslensku.
Kostnaður við verkið var metinn af
Kaleidoscope á 25 milljónir íslenskra
króna og þar af leggja þéir í Brussel
til 3,9 milljónir og er það eini leikhús-
styrkurinn sem rennur til íslands
þetta árið.
Þegar hefur enska útgáfan verið
frumsýnd og sýnd undanfarið í
Skemmtihúsinu við Laufásveg. Áætl-
að er að sýna verldð í Dublin á írlandi
og í Svíþjóð en styrkurinn er að hluta
til notaður til samvinnu við leikhús í
þessum löndum.
Tristan Gribbin fer með hlutverk
Guðríðar á ensku en hinar tvær
leikkonumar eru Bára Lyngdal
Magnúsdóttir og Ragnhildur Rúriks-
dóttir. Höfundur verksins, Brynja
Benediktsdóttir, er einnig leikstjóri
og henni til aðstoðar er Ingibjörg Þór-
isdóttir leikkona.
Sviðsmyndin er eftir Rebekku Rán
Samper, hljóðmynd eftir Margréti
Ömólfsdóttur og búningar eftir Fil-
ippíu Elísdóttur. Ljósahönnuður er
Jóhann Bjami Pálmason.
Silkimyndir
í Skotinu
NÚ STENDUR yfir samsýning 13
kvenna á silkimyndum. Tilgangur
þessarar sýningar er að minna á hvað
hægt er að vinna silld á margvíslegan
hátt, til dæmis mála á slæður, myndir,
nælur, hálsbindi, kort, pils, blússur og
fleira.
Myndimar eru unnar í félags- og
þjónustumiðstöðinni Hvassaleiti 56-58
á nýliðnum vetri. Leiðbeinandi er Sig-
rún Jónsdóttir.
Sýningin er opin alla virka daga kl.
10-16 til 8. maí.
Sveinn Haraldsson
Skráðu húsnæðið þitt hjá Leigulistanum þér að kostnaðarlausu. Með
aðeins einu símtali er húsnæðið þitt komið á skrá hjá okkur og þar með
ert þú komin(n) I samband við fjölda leigjenda. Skráðu fbúðina núna
áður en hún losnar og komdu I veg fyrir að hún standi auð og arðlaus.
Skráning í síma 511-1600
IEIGULISTINN
LEIGUMIÐLUN
Skipholti 50B, • 105 Reykjavík