Morgunblaðið - 28.10.1998, Qupperneq 40

40 MIÐVIKUDAGUR 28. OKTÓBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
Karólína
Jóhannesdóttir
fæddist í Flatey á
Skjálfanda 6. maí
1908. Hún lést á
Dvalarheimilinu
Hlíð á Akureyri 20.
október síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Baldvin
Jóhannes Bjama-
son, hreppstjóri og
kennari í Flatey, og
•' María Gunnarsdótt-
ir frá Vík á Flateyj-
ardal. Systkin:
Guðnín, f. 1907, d.
1970; Árni, f. 1911, d. 1944;
Bjarni, f. 1913; Gunnar, f. 1917,
d. 1932, og Þorbjörg, f. 1918.
Hinn 2. júní .1935 giftist
Karólína Jóhanni Ogmundssyni,
trésmið, leikara og söngvara, f.
16.8. 1910, d. 15.2. 1993. Böm
þeirra em: 1) Gunnar Brynjar, f.
18.8. 1935, maki Fríður Jóhann-
Það fyrsta sem okkur dettur í
hug þegar við setjumst niður til að
votta ömmu Karólínu virðingu
okkar er hugtakið gæska. Alltaf
var hún þolinmóð, skammaðist
aldrei, sama hversu lætin voru
mikil, í mesta lagi komu frá henni
blíðlegar ávítur sem við krakkarn-
ir tókum ekki síður mark á.
Amma ólst upp í Flatey og árin
þar voru henni ætíð ofarlega í
huga og deildi hún með okkur
minningum þaðan. Hún reyndi
margt erfitt í æsku, missti tvo
bræður sína unga og missti heimili
sitt í bruna. Hún fór ung til náms í
Laugaskóla og til Grenivíkur þar
rtiem hún lærði orgelleik hjá frænk-
um sínum. Hún varð eftir það org-
elleikari í kirkjunni á Brettings-
stöðum á Flateyjardal, allt þar til
ungur maður fluttist í eyjuna,
esdóttir. Þau eiga 3
dætur og 3 barna-
böm á lífi. 2)
Margrét, f. 2.10.
1937, maki Helgi
Sigurðsson. Þau
eiga 5 börn og 11
bamabörn. 3) María,
f. 25.5. 1940, maki
Einar Örn Gunnars-
son. Þau eiga 3 börn
og 5 barnabörn á
lífi. 4) Drengur, f.
11.7. 1943, d. 10.9.
1943.
Karólína og
Jóhann bjuggu
fyrstu árin sín í Flatey, en árið
1943 fluttu þau til Akureyrar.
Karólína starfaði í mörg ár við
saumaskap, einnig saumaði hún
búninga hjá Leikfélagi Akureyr-
ar.
títför Karólínu fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag og liefst
athöfnin klukkan 13.30.
hann afi okkar, en hann tók við því
hlutverki.
Hún stofnaði fjölskyldu með afa,
fyrst í Flatey en 1943 fluttu þau til
Akureyrar. Afi var langtímum í
burtu vegna vinnu sinnar og
áhugamála en amma ól upp sín
böm og vann utan heimilis. Amma
og afi vora mjög ólík en samhent
hjón. Afi með gamanmál á vör þeg-
ar við krakkarnir vorum í
heimsókn en amma sagði ekki
margt, laumaði inn á sinn rólega
og yfirvegaða hátt hárfínni kímni.
Ógleymanlegar eru allar tjaldúti-
legurnar sem við fórum í með
þeim, oft á sumri, og ótrúlegt hvað
komst af fólki og búnaði í litlu
„bjölluna".
Amma var einstök kona og naut
virðingar okkar. Við eram þakklát-
ar fyrir að hafa kynnst slíkri konu
MINNINGAR
og minningin um hana lifir í hjört-
um okkar.
Jóhanna, Karólína og Sædís
Gunnarsdætur.
Elsku Lína-amma mín er dáin.
Litla fallega amman mín með
englahárið. Ein fyrsta minning
mín um þig er þegar þú fórst með
mig í Lystigarðinn. Sýndir mér
blómin, trén, fuglana og gosbrunn-
inn. Þú áttir nefnilega heima rétt
hjá Lystigarðinum og þær voru
margar ferðimar þangað sem við
fóram saman. Ég var oft hjá þér
og Jóhanni afa á Eyrarlandsveg-
inum og þaðan á ég fullt af yndis-
legum minningum. T.d. þegar þú
bakaðir heimsins bestu pönnukök-
urnar, þegar ég fékk að gista undir
risasænginni í hjónarúminu og þú
last fyrir mig bókina um Tuma og
regnbogann, þegar þú fórst með
mig í kjallarann og ég hjálpaði þér
að þvo í skrýtnu þvottavélinni með
vindunni. Oftar en ekki fóram við
út saman á haustin og tíndum rifs-
ber, löbbuðum um garðinn og
sungum saman. A veturna renndi
ég mér í stóru brekkunni bak við
húsið og þú varst með nefið límt í
gluggann því þú varst svo hrædd
um að ég myndi meiða mig. Ég
man líka svo vel eftir því hvað það
var gott að bara sitja hjá þér,
leggja lófann minn í þinn og þú
straukst blíðlega um handarbakið
mitt.
Alltaf varstu óspör á hrós ef vel
gekk og oftar en ekki fylgdu nokk-
ur gleðitár, en ef eitthvað amaði að
og illa gekk í lífinu varstu alltaf til-
búin að faðma, hlusta og strjúka
burtu vonbrigðitárin.
Það er svo margs að minnast,
margar hlýjar minningar um þig
sem ég mun varðveita og halda á
lofti fyrir litlu drengina mína, sem
fengu svo lítið að kynnast þér.
Síðustu árin vora erfið fyiir þig.
Illvígur sjúkdómur lagði undir sig
hugsun þína og andlegan mátt. En
samt varstu alltaf jafn líkamlega
hraust og falleg með mjúka engla-
hárið þitt.
KARÓLÍNA
. JÓHANNESDÓTTIR
Ég hugga mig við það að núna
ertu hjá Jóhanni afa, sem hefur
beðið eftir þér með opinn faðminn
og núna ertu eflaust að baka
pönnukökur ofan í alla og lesa sög-
una um Tuma fyrir börnin sem era
þarna hjá ykkur.
Elsku amma, farðu í Guðs friði
og takk fyrir allt.
Guð blessi minningu þína.
Eydís.
Nú breiðir jörðin út fannhvítan faðminn,
og fegurstu stjömur skína.
Hvít og gljáandi mjöllin minnir
á mjúku armana þína.
Um slíkar nætur er enginn einn,
sem elskar, vakir og biður.
Ég heillast af lífsins tign og töfrum.
Hver tilfinning mín er friður.
Um slíkar nætur er enginn einn,
og ekkert, sem hjartað saknar,
þvi minningin andar lífi í hið liðna,
og ijúfasta gleðin vaknar.
(Höf. Davíð Stefánsson.)
Ég kveð ömmu með þakklæti
fyrir allt sem hún gaf mér. Guð
blessi minningu hennar.
Arna Einarsdóttir.
Nú hefur Línu frænku verið gef-
in eilíf hvíld, eftir langt og blessun-
arríkt ævistarf og langa sjúkdóms-
legu. Vafalaust hefur hún þráð
hvíldina þó við sem eftir sitjum
söknum hennar og þess lífsmáta
sem með henni er genginn.
Lína frænka, móðursystir okk-
ar, skipar mikilvægan sess í upp-
vexti okkar systkinanna. Mjög
náið samband var milli systranna
og vora þær alla tíð einlægar vin-
konur. Fyrir okkur var Lína
frænka sú sem okkur stóð næst,
utan foreldra okkar. Hún var ein-
staklega falleg kona. Blíðan og
gæskan skein úr augum hennar og
alltaf var hún sæl og ánægð með
sitt. Eiginmaður hennar, Jóhann
Ögmundsson heitinn, og börn og
síðar barnabörn, voru henni allt,
og hamingja hennar byggðist á
hamingju þeirra.
En það á við Línu frænku eins
og fjölmargar konur af hennar
kynslóð, að þótt hún hafi ekki
framið neinar hetjudáðir var hún
samt sem áður hetja daglegs lífs,
hin dæmigerða hetja hvers-
dagslífsins, sem hvergi er getið um
í bókum. Hún var hjarta heimilis-
ins, sú sem elskaði, huggaði og
hvatti, sú sem þreif og þvoði. Hún
fór hljóðlega í gegnum lífið en við
sem nutum þeirra forréttinda að
þekkja hana vissum ávallt af návist
hennar. Hlýjan sem hún bar með
sér var áþreifanleg. Með tilvist
sinni gerði hún líf okkar systkin-
anna ríkara og minningar okkar
dýrmætari.
Börnum Línu, Gunnari,
Margréti og Maríu, og fjölskyldum
þeirra sendum við okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Minningin
um Línu frænku mun lifa.
F.h. systkina minna,
Jóhanna Tómasdóttir.
Þær minningar sem ég á um
langömmu, eða löggu eins og ég
kallaði hana iðulega, era mér kær-
ar. Ég man hana eins og hún var
þegar amma Fríður var að setja í
hana permanent í eldhúsinu í
Birkilundinum eða þegar hún var
að lesa fyrir mig fallegu söguna,
sem Dídí frænka á, um Tuma í Alf-
heimum. Ég man hana einsog hún
var á jólunum, alltaf svo róleg og
góð þrátt fyrir lætin í okkur
Sædísi meðan við rifum upp pakk-
ana af barnslegum ákafa. Ég man
hana eins og hún var þegar hún
var að dunda sér í eldhúsinu við að
taka saman einhverjar kræsingar
meðan laggi var í stofunni að spila
„I grænum mó“ fyrir mig, hlusta á
óperur eða að leggja fangakapal.
Svona man ég löggu og mun alltaf
gera.
Blessuð sé minning hennar.
Hrönn Haraldsdóttir.
Hólmfríður
Lára Þorsteins-
dóttir fæddist í
Vorsabæ, A-Land-
eyjum, Rangár-
vallasýslu, 29. janú-
• ar 1943. Hún lést
16. október síðast-
liðinn á Landspital-
anum. Foreldrar
hennar voru hjónin
Þorsteinn Gunnars-
son og kona hans
Bergþóra Magnea
Haraldsdóttir. Þau
eru bæði látin. Lára
eins og hún var
alltaf kölluð var þriðja í röðinni
af fimm systkinum, sem öll lifa
systur sína. Sigurður Ehas
ókvæntur, Guðbjörg gift Gunn-
ari Andréssyni, Guðrún, fráskil-
in, búsett í Danmörku, Harald-
.. ur kvæntur Huldu Sigurðar-
dóttur.
Lára giftist ung Björgvini
Rósant Gunnarssyni, bifvéla-
virkja, d. 10.12. 1972. Þau eign-
uðust fjögur börn, Sigríði
Sáuð þið hana systur mína
sitja lömb og spinna ull?
Fyrrum átti ég falleg gull.
Nú er ég búinn að brjóta og týna.
(Jónas Hallgrímsson)
Elsku systir mín! Það er svo
sárt að kveðja þig svona fljótt, þig
isem varst aðeins 55 ára gömul og
áttir eftir að gera svo margt í líf-
inu. Ég sakna þín mikið.
Við áttum margt sameiginlegt,
og það fundum við best þegar við
fóram saman í sumarbústað fyrir
nokkram áram. Þar rifjuðum við
upp margt sem á dagana hefur
lyjrifið og fundum þá best hvað okk-
ur þótt vænt hvorri um aðra. Við
Magneu, f. 17.6.
1962, maki Sigur-
valdi Rafn Haf-
steinsson; tvíburana
Björgvin Þór, f.
18.5. 1965, maki
Helga Eiríksdóttir;
Þorstein Má, f. 18.5.
1965, d. 21.6. 1986;
Sævar Örn, f. 5.10.
1969, maki Sigurey
Agatlia Ólafsdóttir.
Barnabörnin eru
sjö.
Seinni maður
Láru var Bjarni Ge-
orgsson. Þau eign-
uðust tvo syni, tvíburana Georg,
f. 16.9. 1975, ókvæntur, og
Gunnar, f. 16.9. 1975, d. 18.8.
1978. Lára og Bjarni slitu sam-
vistum.
Hólmfríður Lára vann við
ýmis störf, nú síðast í Ársal,
Hótel Sögu, við framreiðslu-
störf.
títför Hólmfríðar Láru fór
fram frá Fossvogskirkju 23.
október.
áttum gott með að sjá skoplegu
hliðamar á hlutunum og saman
hlógum við og grétum, búnar að
lita rautt á okkur hárið og ekkert
hægt að gera nema láta litinn vaxa
úr.
Ég man þig litla stúlku segja
fyrsta orðið og hvað þú söngst
mikið. Þú varst svo fijót að læra
lög og texta. Oft sungum við með
pabba við orgelið og mömmu við
hlið, öll saman fullum hálsi. Þá
nutum við okkar. Þú varst alltaf
svo dugleg og úrræðagóð. Þú
þurftir að reyna mikið í lífinu en
stóðst alltaf teinrétt, án þess að
brotna. Þú varst sterk svo af bar.
Ég bið góðan Guð að varðveita
þig og gefa börnunum þínum
tengdabörnum og barnabörnum
styrk í sorginni.
Þín systir
Guðbjörg.
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvfld að hafa
hömunga’ og rauna frí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hallgrímur Pétursson)
Elsku Lára frænka, nú ertu frá
okkur farin langt fyrir aldur fram.
Enginn af okkur átti von á að veik-
indin þín tækju svona skamman
tíma. Ég trúi því að nú sértu heil
og hamingjusöm með syni þína
tvo, Steina og Gunnar, þér við hlið,
sem þú saknaðir og syrgðir svo
mikið.
Þú varst mikil hagleikskona í
höndunum, saumaðir í heilu mynd-
irnar og sérstaklega era mér
minnisstæðar húfurnar sem þú
prjónaðir á Sævar þegar hann var
lítill, dúskurinn á húfunni var eig-
inlega jafnstór og höfðuðið á
stráknum. Þú föndraðir líka mikið
og margt með litla smáhluti sem
þú bæði gafst og seldir, og einnig
skreyttir þú heimilið þitt með
þessum fallegu hlutum.
Barnabörnunum þínum sjö
varstu góð, og sakna þau nú og
syrgja elsku ömmu sína.
Elsku Sirrý, Beggi, Sævar, Ge-
org og fjölskyldur, missir ykkar er
mikill en þið eigið góðar minningar
sem lifa áfram í hjörtum ykkar.
Blessuð sé minning Hólmfríðar
Láru Þorsteinsdóttur.
Þóra.
Það bar bráðan að, Lára hefur
kvatt. Minning hennar er mér
hugstæð þó ég hafi aðeins þekkt
hana í hundrað og þrjátíu daga.
Lára taldi sig hafa frá mörgu að
segja ef mig vantaði efni í bók og
var það fyrsta sem hún bar upp við
mig í sumar. Ég bar það fljótt af
mér og varð hugsað til Jobs í Jobs-
bók Gamla testamentisins. Það
kvalræði, kaun og þá ofraun sem á
hana var lögð til að auka og efla
staðfestu hans, trú og ást á Guði
einum. Þetta sagði ég þó ekki ber-
um orðum eða upphátt við Láru
heldur beið átekta. Þar kom að
Lára bað mig að lána sér eitthvað
að lesa og rétti ég henni
Jólaóratoríuna í hendur, sem hún
las í hvelli en sagði hálf ruglings-
lega. Áttu einhverja aðra? spyr
hún og ég segi, fyrst þú ert svona
dugleg að lesa skal ég lána þér
Biblíuna mína með stóru og skýru
letri. Flestir skilja ekki bofs í hinni
helgu bók og geta því ekki lesið
hana enda er það Guð sjálfur sem
ákveður hverjum hann opinberar
skilning á henni. Hann opnar
hjörtu þeirra sem hann elskar og
lætur þá lesa með hjartanu. Hina
forherðir hann og breiðir blæju
forheimsku yfir þá. Lára las í ritn-
ingunni sama haustdag og varð
hólpin, fann frið og sagðist reiðu-
búin að mæta hverju sem að hönd-
um bæri eftirleiðis. Beðið var lát-
laust fyrir Láru í þrjá daga hjá
Samfélgi trúaðra (Ómega),
Grensásvegi 8, sem dugði þó ekki
til að halda henni hérna megin
grafar, heldur var henni kippt út
úr eldinum eins og sagt er um þá
sem frelsast undan oki heimsins og
falin Guði.
Samt má ég til með að láta
fylgja hér stutta frásögn Lára sjálf-
rar sem ég álít nokkuð dæmigerða:
„Ég bjó líka þarna ofarlega á
Laugavegi númer hundrað og eitt-
hvað beint á móti Mjólkursamsöl-
unni. Þetta var timburhús, manstu
ekki eftir þvi? Og ég man hvernig
ég vakin og sofin hugsaði um
hvernig ég gæti bundið börnin
mín, sem þá voru þrjú, utan á mig
og bjargað ef húsið brynni, sem
seinna kom í ljós að var óttaleg
brunagildra og húsið brann til
ösku, en þá var ég, og börnin
reyndar, sem betur fer löngu
flutt.“
Ingibjörg Elín
Sigurbjörnsdóttir.
Skila-
frestur
minning-
argreina
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fýrir hádegi á föstudag. I mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn
eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan hins
tiltekna skilafrests.
HÓLMFRÍÐUR LÁRA
ÞORSTEINSDÓTTIR