Morgunblaðið - 06.01.1999, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 6. JANÚAR 1999 3©
GUÐRÍÐUR
PÁLMADÓTTIR
+ Guðríður
Pálmadóttir
fæddist á Akureyri
12. júní 1925. Hún
lést á gjörgæslu-
deild Sjúkrahúss
Reykjavíkur af
völdum umferðar-
slyss 29. desember
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
þau Páhni Anton
Loftsson, forstjóri
Skipaútgerðar rík-
isins, f. 17.9. 1894,
d. 18.5. 1953, og
Guðríður Vilhjálms-
dóttir, tónlistarkennari, f. 28.6.
1898, d. 2.9. 1925. Systir Guð-
ríðar er Sigríður Pálmadóttir, f.
30.9. 1923, maki Gunnar Helga-
son, f. 10.4.1925. Uppeldissystir
Guðríðar er Ingibjörg Stefáns-
dóttir, maki Arni Guðmunds-
son. Systurnar Guðríður og Sig-
ríður fluttust eftir andlát móður
sinnar til Reykjavíkur og ólust
upp hjá móðurömmu sinni, Sig-
ríði Hansdóttur, fyrstu árin, en
áttu síðar heimili hjá föður sín-
um og stjúpu, Thyru Loftsson,
tannlækni í Reykjavík.
Hinn 3. júlí 1943 giftist Guð-
ríður Garðari Hólm Pálssyni frá
Það er með söknuði og þakklæti
sem ég kveð tengdamóður mína
Guðríði Pálmadóttur. Hugur minn
reikar aftur um 26 ár þegar Erling-
ur kom með mig og Lilju Björk
dóttur okkar fyrst inn á heimili
tengdaforeldra minna. Ég gleymi
aldrei þeirri hlýju og þeim kærleika
sem einkenndi þau bæði og þeirri
blíðu þegar þú Gauja mín sagðir:
„Komdu til ömmu.“ Þú varst sér-
stök, einstaklega nærgætin og ljúf,
vildir öllum vel. Engum sem
kynntist þér gat annað en þótt
vænt um þig.
Minningarnar fljúga um hugann,
allar góðar og minnisstæðar. Börn-
in okkar fengu að alast upp við að
eiga þig að, það eru mikil forrétt-
indi sem er fjársjóður sem þau
geyma með sér um ókomin ár. Þú
varst ekki bara einstök mamma,
tengdamóðir eða amma, fyrst af
öllu varst þú þessi fallega ljúfa
kona sem allir gátu leitað til sem
vinar og trausts félaga. Þú gast gef-
ið ráð á erfiðum stundum, þú deild-
ir gleði þinni með okkur, ef sorg
bar að varst þú styrkurinn okkar
allra. Þú varst þessi stóri hlekkur
sem sameinar fjölskylduna.
Þú varst drottning í hárri höll!
Allir litu upp til þín, ekki út af
völdum, heldur góðmennsku, hlýju
og þinni fáguðu framkomu sem ein-
kenndu þig. Þú hafðir sérstakt
skap, lést aldrei bugast þótt oft hafi
verið erfiðir tímar.
Síðustu árin áttir þú á þínu fal-
lega heimili á Lindargötu 57. Marg-
ar góðar stundirnar áttum við með
þér þar. Þær munu lifa í minning-
unni um þig. Efst er okkur öllum í
huga það óréttlæti að þú skulir hafa
verið tekin frá okkur.
Elsku Gauja mín, ég vil þakka
þér allt sem þú varst okkur. Megi
guð gefa okkur styrk í söknuði og
sorg okkar sem eftir sitjum.
Þín tengdadóttir
Anna Valdís Jónsdóttir.
Elsku Gaujamma.
Að þú sért búin að kveðja okkur
og farin úr þessum heimi er erfitt
að sætta sig við. Þegar við fengum
þær fréttir að keyrt hefði verið á
þig grunaði okkur aldrei að þú
myndir deyja, vegna þess hve hress
þú varst, alltaf í leirlistinni, með
kaffiboð og spjallaðir við okkur
systurnar, ekki bara sem amma,
heldur eins og sannur vinur sem
hægt var að treysta fyrir öllu. Þú
náðir svo vel til okkar.
Við gleymum aldrei öllum þeim
góðu stundum sem við áttum með
þér, eins og t.d. þegar við vorum
Brúarlandi í Hofs-
hreppi í Skagafirði,
f. 2.1. 1916, d. 31.7.
1984. Börn þeirra
eru: 1) Sólrún, f. 7.6.
1943, maki Reynir
Sigurðsson, f. 20.1.
1939. Synir: Eiríkur
Þór, Leif David, Atli
Reynir og Andri
Garðar. 2) Erlingur,
f. 4.4. 1949, maki
Anna Valdís Jóns-
dóttir, f. 8.4. 1956.
Börn: Kristjana,
Brynhildur, Lilja
Björk og Pálmi Þór.
3) Gerður, f. 1.6. 1952, maki
Helgi Sigurgeirsson, f. 17.3.
1949. Dætur: Guðríður Hrund
og Helga Dröfn. 4) Ragna Rut, f.
8.11. 1953, maki Friðgeir Har-
aldsson, f. 17.12. 1952. Börn:
Sólrún Lísa, Garðar, Salóme og
Haraldur Óli. 5) Gréta, f. 26.7.
1961, maki Eggert Ólafur Jó-
hannsson, f. 8.3. 1953, Dætur:
Anna Gunnlaug og Nína Dröfn.
Síðustu árin bjó Guðríður í
íbúðum aldraðra á Vitatorgi í
Reykjavík.
Utför Guðríðar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 10.30.
litlar, þá fengum við oft að gista hjá
þér og þú snerist í kringum okkur
eins og við værum prinsessur, þú
gerðir fyrir okkur sápukúluvatn,
lést okkur fá aur til þess að fara út í
sjoppu, og leyfðir okkur að tína
rifsber í garðinum. Svona gætum
við endalaust rifjað upp góðar
minningar.
Að þú sért nú látin af slysfórum
er erfitt að trúa. En við vitum að þú
ert nú í góðum höndum, vegna þess
að þú kveiðst dauðanum ekki og
trúðir á eitthvað gott eftir þetta líf,
eða eins og þú sagðir alltaf: „Lík-
aminn er eins og ónýtur frakki en
sálin lifir áfram.“
Elsku amma, minningin um þig
mun alltaf lifa með okkur.
Deyrfé
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Ur Hávamálum.)
Guðríður Hrund og
Helga Dröfn.
Elsku amma, mig langar að
kveðja þig og þakka þér íýrir allar
góðu stundirnar okkar. Þú ert mér
mikilvæg í lífi mínu. Ég sakna þín
og þess að hafa þig ekki.
Minna fer ég frá þér en þú frá
mér og ég sakna þín meir en þú
mín.
Þín
Nína Dröfn.
Á langri ævi birtist lífið og tilver-
an í mörgum myndum. Margt af því
sem maður sér og reynir í lífinu
kemm’ manni ekki svo mjög á
óvart, en aðrir atburðir eru þess
eðlis að erfitt er að sætta sig við þá
og koma eins og reiðarslag inn í líf
manna og tilveru.
Einn slíkur atburður gerðist er
kær mágkona mín, Guðríður
Pálmadóttir, varð fyrir stórslysi
hinn 6. desember sl. rétt við hús-
dyrnar heima hjá sér, sem nú hefur
leitt hana til dauða.
Gauja, eins og hún var kölluð af
ættingjum sínum, var sérstökum
mannkostum búin. Hún var mjög
jákvæð og færði allt til betri vegar í
lífinu og sýndi öllum þeim sem hún
kynntist vinsemd og hjartahlýju.
Segja má með sanni að kærleikur-
inn hafi geislað frá henni.
Gauja var hógvær kona og ekki
fyrir að sýnast, eins og marga
hendir, og hvar sem hún fór var eft-
ir henni tekið vegna fágaðrar fram-
komu og hennar sterka persónu-
leika. Hún var glöð í góðra vina
hópi og átti mjög auðvelt með að
láta fólki líða vel í návist sinni.
Listræn var hún og má segja að
flest léki í höndum hennar. Gauja
hafði mjög ákveðinn og góðan
smekk eins og heimili hennar bar
glöggt vitni. Hún var mikil húsmóð-
ir og kunni að láta fólki líða vel á
heimili sínu.
Gauja gekk ung í hjónaband.
Eiginmaður hennar var Garðar
Hólm Pálsson, sem lést fyrir
nokkrum árum. Þau áttu saman
fimm efnileg börn sem öll eiga
elskulega maka og börn. Ég vissi
alltaf að fjölskylda Gauju var henni
sérstaklega góð og skilningur ríkti
þeirra á milli, en umhyggja fjöl-
skyldunnar í lokabaráttunni á spít-
alanum var sérstök. Börn og
tengdabörn voru þar meira og
minna öllum stundum meðan bar-
áttan á milli lífs og dauða stóð yfir.
Hjá þeim var sama tryggðin og
kærleikurinn sem einkenndi móð-
urina í öllu hennar lífi.
Að leiðarlokum þökkum við Sirrí
Gauju íyrir samíylgdina á liðnum
árum og biðjum Guð ljóss og kær-
leika að umvefja hana náð sinni um
leið og við biðjum Hann að styrkja
og styðja böm hennar, tengdabörn
og bamabörn í sorg þeirra og sámm
missi. Guð verið með ykkur öllum.
Gunnar Helgason.
Þriggja vikna harðri baráttu er
lokið. Élsku Guðríður, blessuð sé
minning þín og hvíl í friði. Það er
erfitt að sætta sig við og jafnframt
óréttlátt að fullfrískt fólk sé rifíð
burt á þennan hátt. Sár missir hjá
börnum og öllum aðstandendum.
Ein ég trúi því að Guðríði líði vel
núna í faðmi undangenginna ást-
vina. Mig langai’ með fátæklegum
orðum að minnast Guðríðar eða
„Gauju“ eins og við kölluðum hana
sem ég var svo lánsöm að kynnast
við tengsl fjölskyldnanna 1973 og
síðan við ýmis tækifæri í gegnum
árin þegar ég kom heim. Gauja var
fríðleikskona, fíngerð, fáguð, hæg-
lát og hógvær. Hún sigldi ekki bara
í meðvindi gegnum lífið heldur var
gædd þeim einstöku hæfileikum að
mæta öllu með sínu blíða brosi og
miðla öllum af sinni einstöku hlýju
og alúð.
Það geislaði af henni hvar sem
hún fór og hún lagði öllum gott til.
Það er með sársauka og söknuði að
ég kveð þig að sinni en jafnframt
með virðingu og þökk. Það er öllum
til gæfu að hafa fengið að kynnast
þínum kostum. Efstar eru mér í
huga síðustu samverustundir okkar
er ég leit inn til þín í ágúst sl. á
Lindargötuna, hlýju móttökurnar
sem alltaf fyrr og þú geislandi af
lifsgleði. Fallega heimilið þitt
smekklegt og fágað eins og þú. Þú
vafðir alla ást og umhyggju í návist
þinni, þessa naut ekki minnst dóttir
mín sem var svo lánsöm að eiga þig
að tengdamömmu, enda veit ég að
hún mat þig mikils og þótti gott að
leita til þín eftir ráðum. Þetta fékk
ég aldrei fullþakkað þér.
Elsku Erlingur, Anna og fjöl-
skylda, Sólrún og fjölskylda, Gerð-
ur og fjölskylda, Rut og fjölskylda,
Gréta og fjölskylda sem hafið misst
svo mikið. Ég bið guð að styrkja
ykkur í sorg og söknuði og gefa að
allar fallegu minningarnar megi
milda sársaukann í hugum ykkar
allra.
Lilja Helgadóttir
frá Unaðsdal.
Við andlát Guðríðar Pálmadótt-
ur, Gauju eins og við kölluðum hana
alltaf, leitar hugur okkar hjónanna
um marga áratugi sem samfylgd og
náinn vinskapur hefur lifað. Vinátta
hennar var einstök, lítillæcið og
hlýjan sem er áhrifameiri en nokk-
urt orð. Ung giftist hún Garðari
Hólm Pálssyni sem einnig var vinur
okkai- beggja. Þótt aðsetursstaðh’
okkar væru ekki ævinlega ýkja ná-
lægir þá gat aldrei orðið langt á
milli. Sú tilfinning segir allt.
Svo sem títt gerist á lífsferli okk-
ar allra skiptust á skin og skúrir í
lífi Gauju. Bamung missti hún móð-
ur sína en ólst upp hjá ömmu sinni.
Hve vel sú kona reyndist litlu telp-
unni sem flutt var til hennar í reif-
um lásum við úr þeim fallegu orðum
sem hún átti um ömmu sína. Þegar
við komum í fylgd Gauju í litla íbúð
ömmunnai’ í þröngri hliðargötu í
Austurbænum andaði þar hlýju sem
gerði allt svo vítt og bjart.
Árið 1943 giftist Gauja Garðari en
hann lést eftir langvarandi van-
heilsu 1984. Sjálf fór hún ekki var-
hluta af slakri heilsu en æðruleysið
og bjartsýnin létti henni marga
raun. Það hlýtur að vera dýrmætur
fjársjóður að eiga og miðla, bæði
sjálfum sér og öðrum, þegai’ erfíð-
leikar þrengja að. En Gauja átti líka
sínar gleðistundir með fjölskyldu og
vinum og fyrir þær var hún innilega
þakklát. Við fráfall góðrar vinkonu
hvarflar að okkur sú efirsjá að
henni auðnuðust ekki lengri lífdag-
ar og samvera með börnum sínum
og vinum. En við minnumst hennar
sem þeirrar sem alltaf sá það já-
kvæða. Þegar minnst var á það sem
olli sársauka í samskiptum manna,
oft að óþörfu, sagði hún: „Ó, hvers
vegna þarf það að vera svona?“
Henni fannst að allir væru svo góðir
og hlytu að vera það. Þetta var
hennar hugsun.
Við hjónin þökkum samfylgdina
og alla vináttu. Minningarnar eru
dýrmæt gjöf. Bömum hennar og
öðrum aðstandendum vottum við
innilega samúð.
Svana og Óskar.
Hún Guðríður, tengdamóðir mín,
var óvenju yndisleg manneskja.
Hún gaf ríkulega af sjálfri sér og
uppskar ást og virðingu þeirra sem
henni kynntust. Hún mætti erfið-
leikum með jafnaðargeði og leitaði
ávallt jákvæðra lausna. Hún naut
þess að gleðjast með fjölskyldu og
vinum. Henni fannst gaman að ferð-
ast með börnum sínum og fjölskyld-
um þeirra, jafnt utanlands sem inn-
an, og átti margar góðar minningar
úr þeim ferðum. Hún hafði yndi af
góðri tónlist og myndlist. Sköpunar-
gáfa hennar sjálfrar naut sín svo í
gerð fallegra leirmuna. íbúðin
hennar við Lindargötu bar smekk-
vísi hennar og listfengi gott vitni.
Þangað var alltaf gott að koma.
Hún var Sólrúnu, konu minni, í
senn ástrík móðir og besta vinkona.
Sonum okkar reyndist hún frábær
amma. Ég þakka góð kynni og vel-
vild sem hún sýndi mér alla tíð.
Söknuður okkar er mikill, en við er-
um þakklát fyrir samverustundirn-
ar og gejnnum góðar minningar í
hjarta okkar.
Blessuð sé minning Guðríðar
Pálmadóttur.
Reynir Sigurðsson.
Elsku amma.
Ég trúi því varla að þú sért farin
frá okkur, amma mín. Ég sakna þín
svo mikið. Það góða er að þú skildir
eftir svo ljúfar minningar, til dæmis
úr Danmerkurferðinni sem þú fórst
með okkur árið ‘87 og alls konar
hluti sem við gerðum í sameiningu.
Ég vildi að þú hefðir lifað aðeins
lengur svo ég hefði getað sagt þér
allt sem mig langaði að segja þér.
Ég held og ég hreinlega veit, að
allir sem þekktu þig voru sammála
um að betri manneskju væri ekki
hægt að finna. Ég minnist þín sem
góðrar, ljúfrar og hreinlega bestu
manneskju á þessari jörð. Vonandi
líður þér vel þar sem þú ert nú, því
þú átt aðeins það besta skilið.
Hvíldu í friði, elsku amma mín.
Andri G. Reynisson.
Elsku amma mín.
Lífið er oft á tíðum skrítið. Þú
sem alltaf varst svo varkár og gætin
fyrir öllum hættum þá sérstaklega
r 131 ómabwðín >
öaúðskom
t v/ I-ossvogskit’kjwgarS j
>SwS(mi. 554 0500 /
gagnvart bflum. Ótrúlegt að þú
skyldir hljóta þessi örlög.
Amma Gauja var dásamleg kona
og vart hægt að hugsa sér betri
ömmu. Alltaf hafði hún áhyggjur aj'.
því hvemig öðrum liði. Hún hugsaot'
fyrst um aðra svo um sjálfa sig.
Ámma var alltaf glöð og hún naut
þess að lifa lífinu.
Hún var búin að koma sér vel fyr-
ir í lítilli, snoturri íbúð á Lindar-
götu. Hún var stöðugt að fegra
heimilið og íbúðin bar alls ekki vott
um að hún væri íhaldssöm eins og
svo margt eldra fólk. Það var mjög
gott að koma heim til ömmu, allt var
í röð og reglu og andrúmsloftið
mjög gott. Eftir að ég keypti mér
bfl gáfust mér fleiri tækifæri til að
heimsækja hana. Við töluðum satíf.-
an um hitt og þetta og spáðum í
framtíðina yfir kaffibollanum.
Gjarnan rak hún upp sérstakan
hlátur sem mér þótti alltaf svo gam-
an að heyra. Þetta ásamt öllu öðru í
fari hennar verður mér alltaf í
fersku minni.
Með þessum orðum kveð ég þig,
amma mín.
Atli.
Elsku amma Gauja.
Ég var harmi sleginn þegar sím-
inn hringdi um kvöldmatarleytið
þann 6. desember og okkur tjáð að
þú, elsku amma, hefðir orðið fyrir bfl
á leiðinni út í búð. Þvflíkt óréttlæti.
Ég hafði skömmu áður hringt í Pír
og sagt að ég ætlaði að koma til þín í
heimsókn og að ég hlakkaði svo til að
sjá þig. Örlögin gripu inn í og af
þeirri heimsókn varð ekki. Ég vonaði
svo innilega að þú hefðir betur í bar-
áttunni um líf þitt og að ég gæti
heimsótt þig eins og ekkert hefði í
skorist en svo fór því miður ekki.
Nú þegar þú ert dáin, elsku
amma mín, hellast yfir mann hlýjar
minningar um þig og okkar góðu
samverustundir. Minningar um það
þegar ég var lítill strákur og siL
bjuggum hjá þér og afa á Sogaveg-
inum þar sem að þú gafst mér alla
þá ást og umhyggju sem nokkur
amma gat gefið. Þú hljópst í skarðið
fyrir mömmu þegar þannig bar
undir og ég minnist þess að þú fórst
með mig í læknisskoðanir og á spít-
alann. Ég minnist þess hversu gott
var að vera með þér.
Seinna sem ungur maður fór ég
oft í heimsókn til þín á Eyjabakk-
ann og síðustu ár á Lindargötuna.
Það sem einkenndi þessar heim-
sóknir var hversu velkominn maður
var og hversu góðan tíma þú gafst
mér. Það var líka svo gott að tala
við þig, þú hafðir áhuga og ákveðn-
ar skoðanir á flestu og virtir sko^r,
anir annarra. Þú varst svo ung i
anda og bar íbúð þín þess merki,
það var alltaf svo hreint og fínt hjá
þér og þú varst sífellt að endurnýja
og bæta þitt fallega heimili. Mér
fannst þú ekki bara vera amma mín
heldur einn minn besti vinur.
Það er mikill missir og söknuður
að þú sért farin frá okkur, elsku
amma mín. Ég varðveiti þá kistu af
minningum sem ég hef um þig í
hjarta mínu og ætla að sjá til þess
að þær berist börnum mínum til
varðveislu. Betri ömmu hefði ekki
verið hægt að hugsa sér og ég efa
það ekki að þú hefur gert mig að
betri manni.
Hvíl í friði, amma mín, og G<S>
geymi þig.
Þinn
Leif.
ÚTFARARSTOFA
OSWALDS
sími 551 3485
ÞJÓNUSTA ALLAN
SÓLARHRINGINN
AÚALSTltÆTI 4B • 101 HEVKJAA'ÍK
1 ÍKKISITVINNUSTOiA
EVVINDAR ÁRNASONAR
.i ■ V , 1899
t