Morgunblaðið - 10.01.1999, Side 58

t68 SUNNUDAGUR 10. JANÚAR 1999

Nú eru tiiboðsdagar í Soldis. Silkitré, auk
blómapotta, kerta og fallegrar gjafavöru
eru með 10- 40% afslætti þessa viku.
Soldis er sérverslun með silkitré. Tré sem líta út
eins og raunverulegar plöntur, eru sígræn og alltaf
jafn falleg en þurfa hvorki vatn né aðra umhyggju.
Þú getur valið um margar tegundir trjáa í öllum
stærðum og verðflokkum. Komdu í verslunina
í Kirkjuhvoli (við Dómkirkjuna) og líttu á úrvalið.
Opið mán.-fös. kl. 12-18
lau. kl. 11-14
Sími 551 2040
MORG.UNBLAÐIÐ
Al Hirschfeld hefur teiknað stjörnurnar í 70 ár
Colleen kannaðist
ekki við
eigin
kjálka
AL HIRSCHFELD hefur unnið í
myrkrinu lengur en hann kærir sig
um að rifja upp, en núna þegar
hann er orðinn 95 ára segist hann
loksins vera orðinn góður í sínu
fagi. Hirschfeld, sem lítur út eins og
bandaríski jólasveinninn með sitt
síða, hvíta skegg, er mesti grín-
teiknari bandarísks leikhúss.
Enginn hefur náð opineygðum
undrunarsvip Carol Channing eða
reiðisvip Zero Mustel á sviðinu á
sama hátt og Hirschfeld. Hann
byrjar alltaf teikningar sínar í
dimmu leikhúsinu á æfingum sýn-
ingarinnar, og fullgerir þær síðan í
vinnustofu sinni með svörtu bleki.
„Þegar ég kem með frumdrögin
úr leikhúsinu líta þau út eins og
lauslegur uppdráttur sem ég síðan
fínpússa og breyti í Iínur og myndir.
Aðalatriðið er að teikningin líkist
leikaranum sem ég er að fást við í
hvert skipti. En ég þarf að stroka út
heilmikið áður en ég get byrjað að
nota blekið í myndina. Þetta er ekki
snyrtilegt ferli,“ segir Hirschfeld.
Núna í vikunni var sýndur þáttur
um Hirschfeld í þáttaröðinni Amer-
ican Masters á opinberu bandarísku
sjónvarpsstöðinni (PBS) og nefndist
hann Línukóngurinn. Einnig var að
koma út nýtt safn af teikningum
hans hjá Applause Books sem heitir
„Hirschfeld on Line“.
Leitin að Ninu
I hverri viku í sjötíu ár hefur
New York Times birt teikningar
Hirschfeld, en sumar þeirra hafa
fengið leikkonur til að fella tár en
þeir sem gaman hafa af þrautum
leggja sig í líma að finna orðið
„Nina“ falið einhvers staðar í teikn-
ingunum, en Nina er nafn dóttur
Hirschfeld og teiknarinn hefur gert
sér það að vörumerki sínu að hafa
nafn hennar ávallt faiið
einhvers staðar í myndun-
um. Síðan gefur hann les-
endum vísbendingar um
hvar næsta „Nina“ verði fal-
in því við hlið undirskriftar
hans er tala sem gefur til
kynna hversu oft nafnið kem-
ur fyrir í myndinni.
„Leitin að Ninu er orðin
þjóðargeðveiki," sagði
Hirschfeld hálffýlulega í við-
talinu sem var í sjónvarps-
þættinum American Masters á
dögunum. „Ritstjóri Times
hafði eitt sinn samband við mig
og trúði mér fyrir því að sér
hefði verið tjáð að nafnið kæmi
stundum oftar en einu sinni fyr-
ir í hverri mynd og hvort ég gæti
ekki gefið fjöldann til kynna með
einhverjum hætti. Ég náttúru-
lega gerði það sem ég var beðinn
um.“
Líklega var það minna mál fyrir
Hirschfeld að verða við bón rit-
stjórans heldur en fyrír þá 100
flugmenn sem tóku þátt í tilraun á
vegum varnarmálaráðuneytisins.
Þeir höfðu aðeins 20 sekúndur til að
finna Ninu-orðin í einni mynda hans
sem varpað hafði verið á stóran
skjá. „Þessi tilraun átti víst að
þjálfa þá íyrir sprengjuárásir. Und-
ur þessa heims eru óendanleg. Þessi
sérviska mín með Ninu hófst á sak-
leysislegan hátt en hefur undið upp
á sig. Ég gerði eitt sinn þau mistök
að setja nafnið Liza í eina myndina,
en hún er dóttir vinar míns og átti
afmæli. Stuttu síðar skrifaði dálka-
höfundurinn Walter Winchell að ég
og kona mín ættum von á öðru
barni.“
Hirschfeld segist ekki hafa hug-
mynd um hversu margar myndirn-
ar hans eru orðnar frá því að hann
hóf að teikna í leikhúsinu á þriðja
JOEL Grey og
Liza Minelli úr
kvikmyndinni
Cabaret.
AL Hirschfeld í vinnustofu sinni.
, *,ien eins og U"
komu Hirseui .
Annie
Hatt.
áratug aldarinnar. En hann veit þó
að þær eru orðnar nokkuð margar.
Vinnudagur rithöfundar
„Ég hitti W. Somerset Maugham
fyrir mörgum árum og ég spurði
hann hvernig hann háttaði vinnu-
degi sínum. Hann sagði mér að
hann færi á fætur á milli kl. níu og
tíu á morgnana, fengi sér morgun-
mat, færi síðan í bæinn og fengi sér
rakstur, af því hann lærði aldrei að
raka sig sjálfur. Síðan kæmi hann
heim, fengi sér hádegismat, legði
sig eftir matinn og vaknaði síðan og
skemmti gestum,“ segir Hirschfeld.
Hann bætir því við að sjálfur vinni
hann tæpa tvo tíma daglega alla
daga ársins og vinnan hlaðist upp.
„í upphafi ferils míns hélt
fólk að ég reyndi að láta það
líta illa út, en það hefur aldrei
verið ætlun mín. En eftir að ég
varð þekktur er hverri teikn-
ingu frá mér tekið með
lófataki og hún talin tákna að
sá leikari, eða sú leikkona sé
nú komin í hóp fræga fólks-
ins.“
Reyndar viðurkennir
hann að hann hafi jú orðið
betri skopteiknari með ár-
unum. „A sjötíu árum væri
ekki annað hægt, nema
maður væri algjör auli,“
segir hann. „Þetta er
spurningin um aga og
skilning og það að geta
beðið eftir því að myndin
geri sig, sem getur gerst
á einu augnabliki. Hann
bætir því við að Colleen
Dewhurst hafi aldrei
vitað að hún hefði
kjálka fyrr en hann
teiknaði hana.
Margo Feiden, sem
rekur gallerí á Madison
Avenue á Manhattan, hefur einbeitt
sér að teikningum Hirschfeld. Hún
segir að teikningar hans hafi sífellt
orðið betri með árunum, línurnar
þynnri og hreinari. „Hepburn sagði
að hún hefði vitað að nú væri hún
orðin fræg eftir að Hirschfeld teikn-
aði hana. En þegar hann teiknaði
mynd af mér læsti ég hana inni í
skáp í þrjár vikur vegna þess að
hann teiknaði mig með svo langan
háls. í dag er ég ákaflega hreykin af
myndinni því ég uppgötvaði að með
þessum langa hálsi var Hirschfeld
að segja mér að ég bæri höfuðið
hátt, væri stolt,“ segir Feiden.
Hún segir að mjög margir biðli til
Hirschfeld um að teikna þá, eða ást-
vini þeirra, sem tákn um að þeir
hafi einnig barist í gegnum andlits-
lausan múginn og orðið frægir.
FÓLK í FRÉTTUM