Morgunblaðið - 11.03.1999, Síða 54

54 FIMMTUDAGUR 11. MARZ 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
GUÐBJÖRG JÚLÍANA
JÓNSDÓTTIR
+ Guðbjörg Júlí-
ana Jónsdóttir
fæddist á bænum
Trostansfirði við
Arnai ljiirð 22. des-
ember 1901. Hún
andaðist á Hrafn-
istu í Reykjavík 27.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Kristjana Ein-
arsdóttir, f. 17. nóv.
1872, d. 21. nóv.
1955, og Jón Júlíus
. Jónatansson, f. 7.
júlí 1876, d. 25. jan.
1960. Þau bjuggu á
Sæbóli við Steingrímsfjörð.
Systkini Guðbjargar voru: Ingi-
bergur Jónatan, Hallbjörg og
Hugi Falur, sem öll eru látin.
Eftirlifandi er Einar Jakob sem
nú dvelur á Hrafnistu í Reykja-
vík.
Hinn 15. júní 1924 giftist
Guðbjörg Brynjólfi Jónssyni, f.
22. desember 1899 á Brodda-
dalsá, d. 23. nóvember 1992.
Börn þeirra eru: 1) Svava, f. 29.
maí 1925, maki Kristinn Agúst
Guðjónsson, f. 13. sept. 1926.
Börn þeirra eru Ómar, Hörður,
* Bryndís, Pálmi og Svandís.
Barnabörnin eru 13. 2) Viggó, f.
31. maí 1926, maki Ardís ÓÍöf
Arelíusdóttir, f. 19. okt. 1936.
Sonur Viggós fyrir hjónaband
Elsku amma, það er erfítt að
hugsa til þess að þú sért farin, en
lífið hefur sinn vanagang og sjálf
varst þú farin að þrá hvíldina. Með
þessum orðum langar okkur því að
kveðja þig, amraa, sem alltaf varst
okkur svo góð. Alla tíð báruð þið afí
umhyggju fyrir okkur systkinunum
og fylgdust vel með hvernig okkur
vegnaði. Þegar við vorum að alast
upp bjuggum við öll í sama húsinu á
Broddadalsá, með bróður hans afa,
er Brynjar. Börn
Viggós og Ardísar
eru Guðbjörg Bryn-
dís, Arelíus, d. 22
ára, Víkingur, Vig-
dís Heiðrún, Fannar
Jósef, Kolbrún
Björg, Valdimar og
Arnar Ólafur.
Barnabörnin eru 24
og barnabarnabörn-
in eru þrjú. 3) Krist-
jana Jóna, f. 3. maí
1930, maki Gunnar
Daníel Sæmunds-
son, f. 18. sept.
1929. Dóttir Krist-
jönu fyrir hjónaband er Brynja
Guðbjörg. Börn Kristjönu og
Gunnars eru Sæmundur, Þrá-
inn, dó tveggja mánaða, Hafdís
og Bi-ynjólfur. Barnabörnin eru
tólf og barnabarnabarn er eitt.
4) Jón, f. 24. jan. 1941, d. 5. jan.
1943. 5) Fóstursonur þeirra var
Jón Brynjólfs Sigurðsson, f. 5.
júní 1943, d. 26. júlí 1967. Dóttir
hans er Árný Vaka og á hún
tvær dætur.
Guðbjörg og Brynjólfur
bjuggu á Broddadalsá allan
sinn búskap, þar til þau fluttust
á Hrafnistu 27. mars 1984 og
dvöldu þau þar til æviloka.
Útför Guðbjargar fer fram
frá Áskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Halldóri, og hans fjölskyldu. Árið
1967 fluttu foreldrar okkar í nýtt
hús og ætluðuð þið afi þá að búa
áfram í gamla húsinu. Það voru því
mikil vonbrigði fyrir okkur eldri
systkinin sérstaklega, en ánægjan
varð líka mikil þegar þið ákváðuð að
flytja til okkar. Alltaf gátum við
leitað til ykkar, þið höfðuð alltaf
tíma fyrir okkur. Aldrei heyrðum
við þig tala niður til nokkurs manns
eða hallmæla neinum. Okkur fannst
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
SIGRÚN H. GUÐBJÖRNSDÓTTIR
frá Arney,
síðast til heimilis
á dvalarheimilinu Hrafnistu, Reykjavík,
verður jarðsungin frá Áskirkju föstudaginn
12. mars kl. 10.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Björg ívarsdóttir
Helga ívarsdóttir,
Öriygur ívarsson, Bryndfs Þorvaldsdóttir,
Brynjar G. fvarsson, Halldóra G. Karvelsdóttir,
Leifur ívarsson, Jónina S. Þorgeirsdóttir,
Svala ívarsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÞURÍÐUR INGJALDSDÓTTIR,
Kríuhólum 2,
Reykjavfk,
áður til heimilis á Grenstanga,
A-Landeyjum,
verður jarðsungin frá Stóra-Dalskirkju laugar-
daginn 13. mars kl. 14.00.
Rúta fer frá Umferðarmiðstöðinni kl. 11.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Heimahlynningu Krabbameins-
félags Islands.
Auðunn Valdimarsson, Sigríður Gréta Oddsdóttir,
Kristjana U. Valdimarsdóttir, Snorri Þ. Tómasson,
Guðlaug H. Valdimarsdóttir, Sigmar Óiafsson,
Svandís R. Valdimarsdóttir, Karl O. Karlsson,
Sólrún B. Valdimarsdóttir,
Ingjaldur Valdimarsson, Susi Haugaard,
Dagný Ág. Valdimarsdóttir, Erlendur Guðbjörnsson,
Bryndís S. Valdimarsdóttir, Andri H. Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
ætíð gaman að sitja og spjalla við
þig, þú varst alltaf svo jákvæð og
opin fyrir nýjungum. Meðal annars
fékkst þú þér fljótlega sjónvarp
þegar það fór að sjást heima á
Broddadalsá og var það fyrsta sjón-
varpið sem kom í hreppinn. Þú
hafðir mjög mikla ánægju af að
horfa á sjónvarp og sérstaklega er
það minnisstætt hvað þú gast prjón-
að mikið, hvort sem þú varst að
horfa á spennandi mynd eða fréttir,
þú passaðir bara að vera búin að
prjóna hælana á sokkunum, áður en
dagskráin hæfist.
Dugnaðurinn og myndarskapur-
inn var einkennandi fyrir líf þitt allt
til þess síðasta. Hvað okkur systkin-
unum fannst gott að koma inn í eld-
húsið heima á Broddadalsá og þú
stóðst við eldavélina og varst ýmist
að baka pönnukökur, kleinur eða
ástarpunga. Og var þá staflinn oft
fljótur að minnka. Ofáa vettlinga,
sokka og peysur hefur þú prjónað á
okkur og börnin okkai- í gegnum ár-
in og alltaf var það jafn vel gert og
litskrúðugt. Ekki má heldur gleyma
öllum vel máluðu dúkunum og púð-
unum sem þú gafst okkur eftir að
þú komst á Hrafnistu og byrjaðir að
mála, þá á níræðisaldri. Þér þótti
svo sannarlega betra að gefa en
þiggja-
Alltaf var vel tekið á móti öllum
sem komu til þín á Hrafnistu, sér-
staklega börnunum, og alltaf áttir
þú til nammi og kók handa þeim,
það brást aldrei. Þú fylgdist alltaf
vel með öllum í fjölskyldunni. Til
marks um það gátum við alltaf feng-
ið fréttir af frændfólkinu hjá þér.
Tvisvar varðst þú fyrir því óláni að
lærbrotna, þá orðin mjög fullorðin,
komin á Hrafnistu í seinna skiptið,
og þurftir að liggja á spítala í
nokkra mánuði. Það hljóta að hafa
verið þér erfiðir dagar en með
dugnaði og hörku komst þú aftur á
fætur.
Þið afi voruð einstaklega heilsu-
hraust og varð ykkur sjaldan mis-
dægurt. Það var því ekki margt í
ykkar löngu sambúð sem skildi ykk-
ur að um lengri eða skemmri tíma.
Við vitum líka að það var þér mikill
missir þegar afi dó tæplega 93 ára
gamall.
Bækur voru alltaf í miklu uppá-
haldi hjá þér, sérstaklega ástarsög-
ur, en síðustu mánuðina varstu hætt
að geta lesið og það þótti þér slæmt.
Þú hafðir gaman af tónlist og varst
liðtæk á harmoniku þegar þú varst
ung.
Sameiginlegur afmælisdagur
ykkar afa, 22. desember, var trú-
lega mesti hátíðisdagur ái-sins hjá
þér eftir að þið fluttuð suður og var
alltaf gestkvæmt hjá ykkur þann
dag. Það miðaðist margt við þennan
dag, t.d. varst þú alltaf búin að fá þér
permanent áður en kom að afmæl-
inu. Síðan var farið í sín fínustu föt
og voru jafnvel sumar jólagjafimar
opnaðar þennan dag. Þó að þið
væruð flutt suður var hugurinn samt
oftar fyrir norðan. Mikið var spáð í
hvemig veðrið væri þar, hvemig bú-
skapurinn gengi og ekki síst hvemig
fólkið hefði það. Oll munum við eftir
síðustu ferð þinni norður, sumarið
1995, þá orðin rúmlega 93 ára gömul,
komin í hjólastól og ekki varðst þú
þreytt eftir þá ferð.
Það verður skrítið að eiga ekki
lengur leið á Hrafnistu eftir öll
þessi ár sem þú ert búin að dvelja
þar. Við eigum ömgglega eftir að
sakna símtalanna frá þér, því þú
varst alltaf full af áhuga um hvað
væri að gerast hjá okkur og fjöl-
skyldum okkar. Það var okkur
systkinunum ómetanlegt að fá að al-
ast upp á heimili, þar sem amman
og afmn voru ætíð til staðar þegar
við þuftum á þeim að halda. Við
munum ætíð minnast þín sem góðr-
ar og skynsamrar konu, sem okkur
þótti mjög vænt um. Við kveðjum
þig með söknuði.
Brynja Guðbjörg,
Sæmundur, Hafdís
og Brynjólfur.
Elsku amma mín. Mig langar til
að minnast þín í nokkrum orðum.
Þótt ég hafi ekki verið nema sex
ára þegai' ég var fyrst send í sveit
til ykkar afa á Broddadalsá þá eru
minningarnar frá þeim tíma enn lif-
andi. Þið bjugguð þá í tvíbýli á móti
Halldóri og Svövu í gamla húsinu
eins og það var kallað eftir að þið
fluttuð í nýja húsið með Diddu og
Gunnari. Við vorum oft þrjú til fjög-
ur frændsystkinin saman í sveit hjá
afa og ömmu. Vistin hjá ykkur var
mér dýrmæt reynsla sem hefur
varðveist sem ein _af fallegustu
æskuminningunum. Á Broddadalsá
var þá rekinn hefðbundinn búskap-
ur en auk þess var veidd kofa, tek-
inn dúnn úr æðarvarpi og stundaðar
selveiðar. Eg sé enn fyrir mér ykk-
ur Diddu frænku við að hreinsa
dúninn og afa að hreinsa og spýta
selskinn. Mér finnst eins og stund-
um hafi öll timburþil verið þakin
selskinnum. Um sláttinn fóru allir
sem vettlingi gátu valdið út á tún
+
Ástkær faðir okkar, fóstri, tengdafaðir og afi,
JÓN ÞÓRARINSSON
fyrrv. bóndi frá Hjaltabakka,
Hvammsgerði 4,
verður jarðsunginn frá Blönduóskirkju laugar-
daginn 13. mars kl. 14.00.
Þorvaldur Stefán Jónsson, Arnþrúður Einarsdóttir,
Sigríður Hrefna Jónsdóttir,
Þóra Þuríður Jónsdóttir, Finnbogi O. Guðmundsson,
Hildur H. Jónsdóttir,
Sigríður Baldursdóttir, Ingvi Þór Guðjónsson
og barnabörn.
+
Ástkær sambýlismaður minn, sonur, faðir,
fósturfaðir og afi,
HALLDÓR AXEL HALLDÓRSSON
verslunarstjóri,
Þórshöfn,
veður jarðsunginn frá Áskirkju föstudaginn 12.
mars kl. 15.00.
Þeir, sem vildu minnast hans, láti minningars-
jóð krabbameinsdeildar Landspítalans og
Krabbameinsfélag íslands njóta þess.
Sigríður Árnadóttir,
Halldór Þorsteinsson,
Sigrún María Halldórsdóttir,
Anna María Gísladóttir, Ölver Arnarson,
Ragnhildur Gísladóttir,
Aníta Ósk Axelsdóttir, Anton Freyr Axelsson.
þegar gerði þurrk. Mynd af þér
með ljósa svuntu, skuplu og hrífu er
í minningunni einhvern veginn sam:
ofin við heyskap, sólskin og þurrk. í
öllu búskaparamstrinu vorum við
börnin þátttakendur og litum á okk-
ur sem vinnufólk svo langt sem það
náði. Þú gættir þess samt ætíð að
við fengjum nægan tíma til hvfldar
og leikja. Á hverju sumri fórum við
Brynja meira að segja í sérstakt
tveggja daga sumarfrí, með brúð-
urnar okkar, til Fríðu frænku og
Þórðar á Undralandi.
Eg minnist ánægjunnar sem þú
hafðir af söng og tónlist. Sérstak-
lega man ég gleðistundirnar þegar
Jón heitinn tók fram harmonikuna
og fólkið kom saman í baðstofunni.
Þá var sungið og dansað fram eftir
kvöldi. Mér var sagt að þú hafir
sjálf verið liðtæk við harmonikuna á
yngri árum og jafnvel spilað fyrir
dansi. Á Hrafnistu hafðir þú lítið
orgel í horni herbergisins sem ég
veit að þú styttir þér stundirnar við.
Ég minnist þess einnig hvað
saumaskapur og hannyrðir léku þér
í höndum og allt fram í háa elli var
handavinna tómstundaiðja þín þar
sem allt var gert af sömu smekkvísi
og natni. Það er mikil náttúrufegurð
á Broddadalsá. Þar fellur tær
bergvatnsáin í klettaþröng, eyjarn-
ar skarta fyrir landi og stórbrotinn
klettahamar, Stigi, gengur í sjó
fram úr Ennishálsi. Sá klettaheim-
ur dró okkur til sín og þrátt fyrir
daglegar annir tókst þér að finna
tíma til að fylgja okkur í ævintýra-
og skoðunarferðir út á Stiga. í þeim
ferðum var jafnframt gengið á rek-
ann þar sem auk viðarins var ýmis-
legt skemmtilegt að finna.
Broddadalsá liggur í þjóðbraut
og þar vai' ætíð gestkvæmt enda
gestrisni mikil og þið afi vinamörg.
Ég man að suma daga stóðst þú í
stanslausum matar- og kaffiveiting-
um og ykkur afa þótti sjálfsagt að
ganga úr rúmi fyrir næturgesti. Á
Hrafnistu var gestrisnin áfram í
heiðri höfð eftir því sem aðstæður
leyfðu. Konfektkassar og smákökur
komu á borð um leið og gesti bar að
garði. Þú varst, amma mín, alltaf
eins og klettur í hafinu. Klettur sem
stóð af sér amstur og erfiðleika með
reisn og óhagganlegri rósemi. Eftir
að þið afi fluttuð á Hrafnistu varst
þú honum sú stoð og stytta sem
þurfti, þá kom persónustyrkur þinn
vel í ljós.
Þótt ég kveðji þig með söknuði þá
veit ég að þú hefur verið fegin að
losna úr fjötrum hárrar elli. Ég
þakka þér fyrir allar góðu stundirn-
ar sem við áttum saman. Þær eru
geymdar í hjarta. Guð blessi þig og
minningu þína.
Guðbjörg B. Viggósdóttir.
Nú hefur hún Guðbjörg amma
mín kvatt þennan heim. Hún var
orðin þreytt og eflaust hvfldinni feg-
in, búin að upplifa næstum alla öld-
ina eða árin frá 1901 til 1999. Nú er
hún komin til afa eins og hún var
búin að óska sér um nokkurn tíma.
Amma var merkileg sómakona
sem fólk bar virðingu fyrir þó að
ekki bæri mikið á henni út á við.
Hún stjómaði sínu stóra sveita-
heimili á Broddadalsá í Stranda-
sýslu með mikilli reisn og dugnaði í
tæpa hálfa öld. Það var gott að vera
í sveitinni hjá ömmu og afa á sumr-
in og njóta hlýju hennar og rausnar-
skapar.
Áldrei sagði amma styggðaryrði
eða gagnrýndi okkur afkomendur
sína nema að ég og fleiri minnumst
þess að hún rak á eftir okkur að
fara að gifta okkur þegar við vorum
búin að finna tilvonandi maka og
um leið og við vorum gift vildi hún
að við færum að eiga börnin og því
fleiri því betra. Hún íylgdist alla tíð
mjög vel með afkomendum sínum
og spurði frétta af barnabörnum og
barnabarnabörnum.
Hún vildi ekki láta hafa mikið fyr-
ir sér og sagði hjúkrunarfólk á
Hrafnistu, þar sem hún dvaldi síð-
ustu árin, sögur af stolti hennar og
dugnaði alveg fram að andláti.
Svona var Guðbjörg amma. Blessuð
sé minning hennar.
i>
Ómar.