Morgunblaðið - 24.04.1999, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 24. APRÍL 1999 53'
þótt hann léti ekM á bera við við-
mælendur heldur sýndi heiminum
sitt glaða skap og góðu lund.
Arni Sædal var í hópi náinna sam-
starfsmanna og félaga minna. En
hann var meira en það. Eg tel hann í
hópi vina og er stoltur af því að telja
hann á meðal þeirra. I nafni þess
stjórnmálafiokks, sem hann studdi,
þakka ég honum verkin hans. Sjálfur
kveð ég þennan vin minn með mikl-
um söknuði og færi eiginkonu hans,
Jónu, börnum og öðrum ættingjum
einlægar samúðai-kveðjur vegna frá-
falls hans. Árni Sædal andaðist langt
um aldur fram. Góður maður er
genginn.
Sighvatur Björgvinsson, form.
Alþýðuflokksins - Jafnaðar-
mannaflokks Islands.
I
i
I
I
I
I
I
I
Látinn er vinur okkar og Kiwanis-
félagi Árni Sædal Geirsson. Árni var
félagi í Kiwanisklúbbnum Básum,
ísafirði, og gegndi þar mörgum
trúnaðarstörfum. Hann var forseti
Bása starfsáiið ‘82-’83. Hann var
svæðisstjóri Þórssvæðis árið ‘91-92.
Árni var fjölhæfur og áreiðanlegur
klúbbfélagi. Ef eitthvað stóð til var
hann alltaf með fyrstu mönnum til að
mæta á svæðið. Ámi var einn þeirra
manna sem brást alltaf ljúfmannlega
við hverri beiðni er til hans var beint
og vildi skila öllu vel. Það er hægt að
segja að stórt skarð hafí verið
höggvið í hóp okkar Básafélaga við
fráfall Árna Sædal og ekki erum við
búnii’ að átta okkur á því hversu
stórt það mun vera.
Básafélagar kveðja góðan félaga
um leið og honum eru þakkaðai’ allar
þær ómældu stundir sem við fengum
að njóta nærveru hans. Einnig viljum
við færa eftirlifandi konu, bömum,
tengdabömum og öðram ástvinum og
ættingjum samúðai-kveðjui’ við fráfall
félaga okkai’. Megi guð styðja ykkur
á ei’fiðri stundu og um ókominn tíma.
Félagar í Kiwanisklúbbnum
Básum, Isafirði.
Kveðja frá
starfsmannafélagi BYKO
Fallinn er frá eftir skamma
sjúkralegu góður vinur og sam-
starfsféiagi, Björn Hafsteinsson.
Með trega minnumst við okkar
góða félaga og vinar og þökkum
allar góðu stundirnar á liðnurn ár-
um, en samstarf margra okkar
hefur varað í mörg ár.
Við vonuðumst til að veikindin
væru eitthvað sem hægt væri að
sigrast á en raunveruleikinn er
annar. Komið er að kveðjustund
sem erfitt er að sætta sig við.
Mestur er þó missir Sigrúnar og
barnanna.
Bjössi var ljúfur og góður
drengur sem auðvelt var að eiga
samstarf við. Alltaf var hann
hress og kátur, vildi hvers manns
vanda leysa hvort heldur sem var
í leik eða starfi, hjálparhönd var
alltaf til taks. Margs er að minn-
ast og eigum við öll minningar
sem ljúft verður að rifja upp. Það
væri ekki í anda vinar okkar að
halda um hann lofræðu þó að
margar gætu þær orðið.
I stjórn Starfsmannafélags
Byko var Bjössi til margra ára,
bæði sem formaður og gjaldkeri.
Margar voru ferðirnar sem farnar
voru á Drumboddsstaði til að lag-
færa, bæta og gróðursetja og var
Bjössi oftar en ekki fremstur í
flokki. Við þökkum fyrir að hafa
fengið að kynnast svo góðum fé-
laga sem Bjössi var, sem við
kveðjum með söknuði.
Við sendum Sigrúnu og börnun-
um okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Megi almættið vaka yfir
þeim og styðja á sorgarstund.
Far þú vel, til hærri heima,
þig Herrann megi í faðmi geyma
sér um öld og ár.
Þín minning er sem fagurt ljóð
sem lýsa mun á lífsins slóð
þó söknuður þinn sé sár.
(Hjálmar.)
F.h. Starfsmannafélags BYKO,
Steinn G. Einarsson,
formaður.
LARUS LUÐVIK
KJÆRNES TED
+ Lárus Lúðvík
Kjærnested
fæddist í Hafnar-
fírði 20. mars 1920.
Hann lést á sjúkra-
deild Hrafnistu í
Reykjavík 13. april
siðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Fossvogskirkju 23.
aprfl.
Á morgun er til
moldar borinn Lárus
Lúðvík Kjæmested
tengdafaðir minn eftir
langt og strangt veikindastríð.
Lárus eða Lalli eins og hann var
ætíð kallaður var verkstjóri í máln-
ingarverksmiðjunni Hörpu hf. í ára-
tugi, en hann byi’jaði að starfa þar
aðeins 17 ára gamall og vann þar þar
til hann lét af störfum sjötugur að
aldri.
Eg kynntist Lalla þegar ég byrj-
aði að starfa í Höi-pu. Hann átti gull-
fallega dóttur, Sigrúnu Kjærnested,
sem vann hjá fóður sínum á sumrin.
Eg tók vel eftir henni sem endaði
með hjónabandi og eigum við þrjú
heilbrigð börn og eitt barnabarn.
Lárus var ávallt heilsuhraustur
allt sitt líf eða þar til hann fékk hinn
hræðilega sjúkdóm alzheimer sem
náði yfirhöndinni að lokum.
Elsku tengdamamma, það er sárt
að horfa á eftir eiginmanni sínum en
samt viss léttir, því hann var orðinn
fársjúkur og þjáður maður.
Elsku tengdapabbi, ég þakka þér
fyrir samfylgdina í þessu lífi. Megi
Guð almáttugur hjálpa þér yfir móð-
una miklu til ljóssins skæra.
Vertu sæll, elsku tengdapabbi.
Ivar Magnússon.
Afa verður hvorki lýst í fáum né
mörgum orðum, því svo einstakur
var hann í mínum huga. Eg bjó hjá
afa og ömmu á Hraunteignum fyrstu
ár ævi minnar. Amma fór með mig á
leikskólann og afi Lárus sótti mig.
Síðan hefur heimili þeirra verið mitt
annað heimili.
Afi Lánis var mikill sundmaður og
fórum við oft í sund saman þegar
hann var búinn að vinna á daginn.
Hann kenndi mér að synda og kall-
aði mig sunddrottninguna sína.
Efir að þú veiktist, afi minn, og
fórst inn á Hrafnistu fannst mér
erfitt að heimsækja þig því þú þekkt-
ir mig ekki, en gott fannst þér að
láta halda í höndina á þér og fá kaffi
og súkkulaði. Alltaf áttii’ðu til bros
handa mér, elsku afi minn.
Amma mín, sorg þín er mest og
bið ég góðan guð að styrkja þig og
þína í þessari miklu sorg.
Elsku afi minn, þú verður ávallt til
í huga mér og hjarta.
Bryndfs Björk Karlsdóttir
og fjölskylda.
Lái-us afi er dáinn. Það er erfitt að
trúa því en það er víst staðreynd en
þannig er það nú með þetta líf, öll
deyjum við einhvern tímann. En það
er alltaf sárt að horfa á eftir ástvini
sínum.
Afi var búinn að vera með
alzheimer-sjúkdóminn í mörg ár og
dvaldi sín síðustu ár á Hrafnistu í
Reykjavík. Afi var alla tíð heilsu-
hraustur og má það kannski þakka
lauknum góða en hann borðaði lauk
eins og epli. Undir það síðasta var
hann orðinn mikið veikur en þrátt
fyrir það hélt maður innst inni að afi
myndi ná að harka þetta af sér eins
og hann var vanur að gera. En Guð
tók völdin í sínar hendur og færði afa
hvíldina góðu.
Það er margs að minnast þegar ég
hugsa til Lalla afa á Hraunteig 30 en
þar bjó hann öll sín hjúskaparár með
ömmu minni og nöfnu Huldu Guð-
rúnu Kjærnested. Það var alltaf gott
að koma í heimsókn til afa og ömmu.
Sérstaklega man ég eftir því þegar
ég og bróðir minn og nafni afa míns
fórum í sundlaugarnar, þá var stutt
að fara til ömmu og afa og fá eitt-
hvað að borða eftir
sundið.
Afi útvegaði mér
vinnu á sumrin hjá
málningarverksmiðj-
unni Hörpu hf. og var
gott að vinna með afa.
Afi kynntist eftirlifandi
eiginkonu sinni þar og
foreldar mínir kynntust
líka þar sem er dálítið
sérstakt. Margar eru
minningarnar um
elskulegan afa minn
sem nú hefur fengið
hvíldina góðu. En síð-
ustu minningamar era
frá heimsóknum okkar hjóna til afa á
Hrafnistu. Dóttir mín sem er fimm
ára gömul þekkir afa aðeins þaðan
en hún mun eins og við ætíð muna
eftir brosinu sem hann gaf okkur
þegar við heimsóttum hann. Þó svo
að hann talaði ekki mikið og þekkti
okkur ekki með nöfnum var það
brosið og hlýjan sem gaf okkur svo
mikið. Stundum þegar ég rifjaði upp
visst lag sem hann kenndi mér hló
hann svo mikið að það komu tár í
augu hans. Honum fannst gott að fá
heimsóknir, þó sérstaklega ef ég og
aðrir í fjölskyldunni komu með
súkkulaði því afi var mikill sælkeri
og með því besta sem hann fékk var
sætt kaffi og súkkulaði.
Elsku afi, ég á eftir að sakna þín
mjög mikið og það verður skrítið að
fá ekki að heimsækja þig oftar upp á
Hrafnistu og gefa þér súkkulaðibita
og kyssa þig á kinnina. En þú verður
alltaf til í minningunni og fyrir hana
er ég þakklát. Elsku afi, þakka þér
fyrir að vera afi minn.
Eg bið Guð að styrkja fjölskyldu
mína, ömmu mína sem nú hefur
misst mikið og mömmu mína og
hennar systkini sem hafa nú misst
föður sinn. Eg bið Guð að styrkja
ykkur öll.
Guð blessi þig, afí minn. Hvíl í
friði.
Þín
Hulda Lilja.
Og þri varð allt svo hljótt við helfregn þína
sem hefði klökkur gígjustrengur brostið.
Og enn ég veit margt hjarta harmi lostið,
sem hugsar til þín alla daga sína.
En meðan árin þreyta hjörtu hinna
sem horfðu eftir þér í sárum trega,
þú blómgast enn og blómgast ævinlega,
þitt bjarta vor í hugum vina þinna.
(Tómas Guðmundsson.)
Hrfl þú í friði, elsku afi.
Jens Pétur og Guðrún Helga.
Glaður, hress og umfram allt góð-
ur afi er það fyrsta sem kemur upp í
huga minn er ég minnist Lalla afa.
Það gustaði ávallt af honum og mér
eru ógleymanlegar allar Skoda-bif-
reiðarnar sem afi átti. Vegna vinnu
sinnar voru honum hæg heimatökin
ef litur bílanna var farinn að fara í
taugarnar á honum en þá var ein-
faldlega málað, með málningu frá
Höi-pu að sjálfsögðu, yfir gamla lit-
inn. Mér finnst eins og afi hafi átt
hundrað bíla.
Ég man eftir því að afi kenndi mér
að fylla út fyrsta getraunaseðilinn
minn og þótt ég hafi ekki fengið 12
rétta í það skiptið sést að sigrar era
ekki það eina sem stendur upp úr,
minningamar lifa. Þegar pabbi var í
landi var fátt skemmtilegra en að
fara í heimsókn til afa og ömmu sem
á sínum tíma vann einnig í Hörpu.
En á fimmtudögum gerðu þau sér
leið út í Sefgarða og komu aldrei án
þess að hafa tvær stórar kók og
kókósbollur meðferðis og færðu okk-
ur Allý. Það varð að vana að bíða eft-
ir komu þeirra og sérstaklega var
spennandi að sjá hvort afi hefði látið
ömmu „ómeðvitað" setjast á kókós-
bollurnar, þvi að hann var einstak-
lega stríðinn þó að hann gætti þess
alltaf að fara ekki yfir strikið. Hann
var „glanni“ í umferðinni á köflum
og var eins nálægt næsta bíl fyrir
framan og hann mögulega gat,
ömmu til mikillar skelfingar oft á tíð-
um. Þetta þótti mér hins vegar fynd-
ið og skellihló ávallt í aftursætinu á
bílnum. Nokkrum bíltúram og árum
seinna var afi hins vegar farinn að
halda sig á báðum akreinum þegar
hann var á ferðinni og ljóst að tími
var að koma á kynslóðaskipti og nú í
mínum verkahring að aka, en hans
að sitja aftur í og reykja vindil en
ósjaldan fórum við Állý systh’ og
sóttum ömmu og afa þegar matarboð
voru í Sefgörðum. Veikindi vora far-
in að setja strik í reikninginn hjá afa
en ég veit að nú líður honum vel.
Elsku afi, manstu nú fyrir stuttu
þegai’ ég kom í eitt af síðustu skipt-
unum á Hrafnistu og hvíslaði í eyra
þér nokkru sem við einir vitum. Við-
brögðum þínum við orðum mínum
gleymi ég aldrei, þú skellihlóst og
brostir þrátt fyrir að vera orðinn
þjakaður af langvarandi sjúki-alegu.
Þetta segir allt sem segja þarf um
persónuleika þinn. Nú þegar þú ert
kominn í himnaríki skaltu kveikja
þér í einum „London Docks“ vindli
en mundu samt að það er óhollt að
reykja, a.m.k. of mikið!
Guð geymi þig, elsku Lalli afi,
alltaf, alls staðar.
Kristinn Kjærnested.
Við fráfall Lárusar Kjærnested
verður manni hugsað til æskuáranna
er ég fluttist í Laugarneshverfið. Þá
kynntist ég strax fjölskyldunni á
Hraunteig 30, Magga vini mínum og
foreldram hans, Lalla er hér er
kvaddur og Gunnu konu hans.
Ég tók strax eftir Ijúfmennskunni
í fari Lalla og alltaf tók hann okkur
strákunum vel þegar við komum við
í Hörpu á Skúlagötunni, er við vor-
um á leið í eða úr miðbænum og
skipti þá engu máli hvort við voram
tveir eða heil hersing.
Við strákarnir fullorðnuðumst og
þá fundum við í honum bæði góðan
vin og félaga.
Lalli missti heilsuna fyrir
nokkrum árum. Þá vistaðist hann á
Hrafnistu í Reykjavík og ándaðist
hann þar.
Við Inga sendum Gunnu, börnum
hennar og fjölskyldum þeiraa okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Jóhann G. Guðjónsson.
Móðurbróðir okkar Lárus
Kjærnested hefur nú fengið lausn
frá stríði ströngu. Aldrei kvartaði
hann á meðan hann mátti mæla -
sagðist alltaf hafa það ágætt - enda
enginn hávaðamaður um eigin hagi.
Hann hafði ljúfa lund, var hlýr og
glettinn - lagði aldrei illt til nokkurs
manns - hætti að heyra, ef honum
líkaði ekki umræðan.
Heimili foreldra okkar og Lárusar
og Guðrúnar, konu hans, voru við
sömu götu, Hraunteiginn, alla tíð og
samgangur á milli mikill - voru móð-
ir okkar og Láras tengd afar sterk-
um böndum - enda hann alltaf kall-
aður Lalli bróðir af okkur systkinun-
um.
Láus var verkstjóri í Hörpu, bón-
góður og hjálpfús, og því alltaf leitað
til hans, þegar þurfti að mála - og
má með sanni segja, að hann hafi oft
gefið lífinu lit - bæði í eiginlegri og
óeiginlegi’i merkingu, því oft var kátt
í koti á Hraunteigi 11, þegar hann og
Diddi frá Brokey vora þar að störf-
um.
Kæra frændfólk, minningar frá
liðinni tíð leita á hugann nú við leið-
arlok, þær verma og frá þeim stafar
birtu, sem umvefur þá sem syi-gja
nú.
Þín mæta minning lifir
í muna okkar hér,
og heljar hafi yfir
guðs himin augað sér.
Þar blómgast háir hlyuiir
hins hljóða anda-lands
þar hittast horfnir vinir
í heimi kærleikans.
(Jakob Jóh. Smári.)
Blessuð sé minning Lárusar Lúð-
víks Kjærnested.
Steinunn, Magnús
og Ásmundur.
Elsku afi, alltaf varstu svo góður
við alla. Man ég hvað mér fannst
gaman að koma til þín á Hrafnistu
að tala við þig og sjá þig hlæja. Og
þegar við komum til þín með
súkkulaði varstu alltaf svo ánægð-
ur því þér þótti það svo gott. Og
það var svo erfitt að sjá þig deyja
því mikið barðistu fyrir því að vera
hér með okkur. En þótt það sé sárt
þá var það best fyrir þig að fá að
fara.
Þú munt alltaf vera i hjarta mínu,
elsku afi minn.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sé er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði er frá.
Nú héðan lík skal hefja,
ei hér má lengur tefja
ídauðans dimmum val.
Ur inni harms og hryggða
til helgra ljóssins byggða
far vel í Guðs þíns gleðisal.
(V. Briem.)
Þín
Sólveig Lára.
LUKKA ÞÓRHILDUR
ELÍSDÓTTIR
+ Lukka Þór-
hildur Elísdóttir
fæddist á Hólshús-
um á Borgarfirði
eystra 27. septem-
ber 1908. Hún lést á
sjúkrahúsinu á
Seyðisfirði 13. aprfl
síðastliðinn. Lukka
var dóttir Elís Guð-
jónssonar frá Norð-
firði og Guðbjargar
Gísladóttur frá Mel-
um á Kjalarnesi,
sem bjuggu lengst á
Hólshúsum, Húsa-
vík, Borgarfirði
Elsku systir mín. Mig langar að
þakka þér fyrir samverastundirn-
ar. Á meðan þú varst barn pössuð-
um við Oskar bróðir þig, vegna
þess að þú varst svo lasburða og
áttir erfitt með að vera ein.
Við minnumst allra heimsókn-
anna austur til þín, sem við fórum,
ég, Oskar maðurinn minn og Pét-
ur dóttursonur minn, sem sat
langdvölum hjá þér. Mamma okk-
ar og bróðir önnuðust þig fram á
fullorðinsár, er þú dvaldir hjá for-
eldrum þínum að Vinamynni á
eystra. Þau eignuð-
ust tíu börn. Þau
eru auk Lukku Þór-
liildar: Þórhildur
Sigrún; Guðrún Sig-
ríður; _ Þórhildur
Sigrún Ólafía; Guð-
rún; Þórdís; Gísli
Guðbergur; Björg
Elísabet, ein eftir á
lífi; Óskar Júlíus; og
Oddrún.
Útfor Lukku Þór-
hildar fer fram frá
Seyðisfjarðarkirkju
í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Seyðisfirði. Eftir það fórstu á
sjúkrahúsið á Seyðisfirði, þar sem
þér leið vel og vel var um þig
hugsað.
Sérstaklega vil ég þakka lækn-
um og hjúkrunarfólki fyrir frá-
bæra umönnun.
Kristur minn, ég kalla á þig,
komdu að rúmi mínu.
Gerðu svo vel og geymdu mig
guð í skjóli þínu.
Þín systir,
Björg E. Elísdóttir.