Morgunblaðið - 03.01.2000, Side 60

Morgunblaðið - 03.01.2000, Side 60
30 MÁNUDAGUR 3. JANÚAR 2000 1913 2000 Einvígi aldarinnar 19 7 2 9 Heimsmeistaraeinvígið í skák fór fram í Laugardalshöli þar sem mættust heimsmeistarinn Boris Spassky frá Sovétríkjunum, til vinstri, og bandaríski áskorand- inn Bobby Fischer. Einvígið var sögulegt. Það var sett 1. júlí að Fischer fjarstöddum, en margra vikna togstreita varð um það hvar einvígið skyldi haldið og áskorand- inn var ekki kominn til landsins þegar mótið var sett. Eftir mikið þref var byrjað að tefla 11. júlí, síðustu skákinni lauk 1. septem- ber og Fischer var krýndur nýr heimsmeistari 3. september. Morgunblaðió/Kristinn Benediktsson Tvær sögur [Hann er enn á meðal vor eftir INGIMAR ERLEND SIGURÐSSON 1976 Eitt sinn skrifaði ég bréf, langt bréf, um allt sem mér lá á hjarta. Ég var svo ungur og óreyndur að ég hélt að einhver í heiminum, þessum stóra heimi, biði þess með opinn faðm að taka við mínum hjartans málum, gera þau að sínum. Pá vissi ég ekki að menn forðast eins og heitan eldinn: brennandi áhugamál annarra, einkum ef þau fjölluðu um það sem máli skiptir. Eins og ungum mönnum er gjamt tók ég lífið alvarlega. Mitt hjartans mál var einmitt: lífið, tiigangur þess; hvort guð væri dauður, mað- urinn og einmanaleiki mannsins. Þetta var opið bréf: engin utaná- skrift, ekkert frímerki. Enginn þurfti að hafa fyrir því að rífa það upp. Allir gátu haldið að það væri - til sín. Eða freistast til að forvitnast um innihald þess. Enginn sem byrj- aði að lesa það myndi hætta, fyrr en því væri lokið. Ég sá fyrir mér gamla konu sem felldi á bréfið tár; sá fyrir mér gamlan mann sem kreisti bréfið, skjálfandi höndum, og slétti úr því; sá fyrir mér unga stúlku sem blán- aði í augum; sá fyrir mér ungan mann sem reif bréfið í tætlur, sat svo langt fram á nótt við að raða bútunum saman. Ó æskublekking! Hví var engin utanáskrift? Vegna þess að ég átti engan vin, hvorki gamlan né ungan, karl- eða kvenkyns; engan sem ég treysti fyrir - sál minni. Hví var ekkert frímerki? Ég var svo fátæk- ur að ég átti ekki fyrir því. Hví var engin undirskrift? Ég bjóst aldrei við svarbréfi; í fylgsnum hjartans vissi ég að allir voru saman, í ein- manaleikanum. Ó, æskublekking! Ég læddist með bréfið út, þegar allir voru sofnaðir í húsinu og grenndinni, faldi það inni á brjóst- inu; skimaði allt í kringum mig - enginn á ferli - gekk margsinnis framhjá póstkassanum, loks eins og það rynni ofan í hann; ég reyndi að ná því aftur, en tókst það ekki þótt ég væri fingrafimur; auk þess var ég hræddur um að lögreglan kæmi að mér og héldi að ég væri að veiða upp úr kassanum, bréf sem ég ætti ekki; ég gæti engan veginn sannað eignarrétt minn á bréfi í opinberum póstkassa, og lögreglan þekkir ekki hjörtu manna. Ég reyndi að hugga mig við að bréfinu yrði hent: opið bréf, í ófrí- merktu umslagi án utanáskriftar bréf án undirskriftar - því yrði hent. Samt lá ég andvaka til morg- uns. I þessu bréfi fólust leyndustu hugsanir mínar; myndi einhver geta rakið ósýnilega slóð þeirra til mín? Hjartað barðist í brjósti mér eins og lítill fugl - bréfdúfa í búri. Þegar ég vaknaði að áliðnum degi, fann ég ekki fyrir hjartanu í brjósti mér, þreifaði skelfingu lostinn inn á brjóstið: hjartað var þarna ennþá, það sló. Ég hafði aðeins glatað bréfi - bréfi þess. Síðan hef ég aldrei skrifað þvílíkt bréf. Það er aðeins hinir ungu og óreyndu sem trúa heiminum fyrir hjarta sínu. Kannsld skáldin - með- an þau eru ókunn. Ég var löngu bú- inn að gleyma þessu æskubréfi - þessu glataða bréfi - þegar það ný- verið barst mér í hendur, eftir öll þessi ár. Þið getið ímyndað ykkur undrun mína, þegar mér barst það með jólapóstinum í ár. Sama bréfið, velkt og óhreint. Eins og ótal hend- ur hefðu fjallað það. Þama stóðu mín eigin orð, skrifuð minni hendi. Merkilegt hvað rithönd breytist lít- ið þótt allt annað breytist. Ég las æskuhugsanir mínar og verð að segja eins og er: Ég felldi á bréfið tár. Ég vöðlaði því saman og sléttaði úr því, skjálfandi höndum. Ég blánaði í augum. Ég reif það í tætlur og límdi það saman á autt blað. Það var ekki fyrr en að öllu þessu loknu að ég uppgötvaði það ótrúlegasta: þetta var ekki sama umslagið, heldur nýtt og hreint um- slag. Á því stóð nafn mitt og heimil- isfang, ritað skýrri ókunnri hendi. Eins og mitt umslag, var það ófrí- merkt. Ég vakti alla nóttina og hlustaði á hjarta mitt slá. Þegar ég var að festa blundinn, heyrðist mér hljóma: Hann er enn á meðal vor - og á ekki fyrir frímerki fremur en aðrir einstæðingar. Vængir Gamli maðurinn hafði gengið um allar jarðir. Tíminn greri í spor hans, greri í holdi hans, greri fyrir augum hans. Síðustu árin gekk hann blindur; engin vissi hvernig hann rataði leið- ar sinnar. Bak hans var bogið af að bera tímann - og pokann, sem hann aldrei skildi við sig. „Hvernig ferðu að því að rata?“ spurðu hann böm jarðar. „Ég er ekki að fara neitt sér- stakt,“ svaraði gamli maðurinn, og hélt áfram göngu sinni. „Hvað er í pokanum þínum?“ kölluðu böm jarðar til hans. „Vængir,“ svaraði hann. Böm jarðar hlógu, góðlátlega. Gamli maðurinn hélt áfram göngu sinni - unz hann hné niður; dó. Pok- inn var opnaður. Það var satt: í pok- anum vom samanbrotnir vængir, grónir við bak gamla mannsins. „Hann hefði getað flogið,“ sögðu böm jarðar undrandi, „en samt kaus hann að ganga á jörðinni, eins og við.“ Þau viknuðu, reistu vængjum hans musteri, letmðu fyrir anddyri þess: Hann bar himininn - fyrir okkur. Tíminn greri í letrið, greri í vængjunum, sem molnuðu og urðu að dufti. Andvarinn bar duftið út um bogagluggana; upp til himins. „Gamli maðurinn hefur vitjað vængja sinna,“ sögðu böm jarðar - og jöfnuðu musterið við jörðu. Þökkum viðskiptavinum ánægjulegt samstarf á liðnu ári Sími: 588 5530 • Fax: 588 5540 • Netfang: berg@skyrr.is Traust fasteignaþjónusta í yfir 10 ár FASTEIGIMAMIDLUNIIM • ÞekkÍIIQ BERGSi Þjónusta I----------------------------------------------------------------1 dagur eftir JÓHANNES ÚR KOTLUiyi 19 2 8 Hann rís í austri með roða á vöngum og rennur ljettur um himinboga. - Til nýrrar sóknar hann suður stefnir, af sigurfópuði aupn loga. Hann bregður ljósi yfir lífsþrá moldar og laugar ylgeislum djúpin blá. - Hann faðmar smælingjann, stór og sterkur, og strýkur svefninn af jarðarbrá. Hann tendrar kyndil með hægri hendi, - sá helgi kyndill er sólin bjarta. Hann vekur alt það, sem vaknað getur, og vermir glitstöfum sjerhvert hjarta. - Hann fyllir heiminn af yndi og angan og öllu því, sem vjer dáum mest. En nóttin, myrkrið og feigðin flýja, er fyrsti bjarminn af dýrð hans sjest. Hans líf er styrjöld við Loka-ráðin, er leynast fólgin í djúpi nætur. Hans ljós er árás á lögmál dauðans og ljúfust huggun þess alls sem grætur. - Hans mark er sigur í sólarveldi og sýnir öllu hvert stefna ber. Hans starf er sköpun þess alls sem elskar og yrkir lífið á jörðu hjer. í starf hver draumur við dögun breytist hjá dýrum merkur og blómum vallar og fiskum sævar og fuglum loftsins, því fram til stórvirkja ljósið kallar. - Og þjóðir hefjast úr myrkur-móðu í magnað, titrandi geislahaf, og fylgja sjer út í fapan voða með foringjanum, sem ljósið gaf. Og bjart er um fórnir feðra og mæðra. - En fiðrildi svífa og laxar stikla og álftirnar kvaka og grösin gróa. - Nú gengur það - sigurverkið mikla! Hver skepna jarðar til himins horfir og hyllir áköf þann bjarta dag. - Og starfað er, hlaupið, stokkið, flogið og stefnt til marks - fram á sólarlag. Hver dauðleg vera til lífsins leitar og Ijósið er henni sigurgjafi. - Hún finnur hugsjón í himingeislum, en hyldýpið tómt í skuggans kafi. Hún fagnar öllu, sem framar leiðir og fyllist brennandi vökuþrá, því óðum nálgast hinn efsti dapr og enginn veit hvað mun gerast þá. En andi mannsins fer óraleiðir, með ósk um ráðningu drauma sinna. í hverjum geisla hann leitar, leitar, - í ljóssins dýrð vill hann svarið finna. Hver trúarneisti, hver sannleiks sigur, hver syndajátning, hver hetjudáð, - öll eilífðarvon, öll ástarsæla er orðin til fyrir dagsins náð. Hann rís í austri með eld í sálu og altaf varpar hann skini á glugga. - Hann berst við myrkrið um aldir alda, uns ást hans sigrar hvern minsta skugga. - Er sólin hverfur á vesturvegum; - ó, vitið þjer, hvar hann dvelur þá? Þá er hann gestur hjá guði sjálfum, - hann pði sjálfum er kominn frá. I_______________________I
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.